Εμφανίζονται 7 τίτλοι με αναζήτηση: Κεντρικές σελίδες στην ευρύτερη περιοχή: "ΠΥΛΗ Κωμόπολη ΤΡΙΚΑΛΑ" .
ΑΓΙΟΣ ΒΗΣΣΑΡΙΩΝ (Χωριό) ΤΡΙΚΑΛΑ
Στην ιστορική κοινότητα του Αγίου Βησσαρίωνα (230 μ. υψ.) φθάνουμε
είτε ακολουθώντας το δρόμο που οδηγεί σ' αυτήν από τη Φιλύρα,
μέσα από ένα ωραιότατο λιβάδι, είτε από τη μεριά της Πύλης
που απέχει μόλις δύο χιλιόμετρα. Το χωριό οφείλει το παλιό του όνομα "Δούσικο"
σε ένα ενδημικό του τόπου είδος βαλανιδιάς με το (σλαβικό) όνομα Ντούσκο ή Ντουσκάρι.
Ο πρώτος κάτοικος του χωριού φαίνεται εγγεγραμμένος στα μητρώα αρρένων
της κοινότητας από το 1832, όταν αυτή υπαγόταν στο επαρχείο Ντουσκάρ.
Το Δούσικο, χτισμένο δίπλα στον Πορταϊκό ποταμό, διαθέτει πολύ υγιεινό
κλίμα, το οποίο απολαμβάνουν οι 1.100 κάτοικοί του (το χειμώνα - αυξάνονται σε
1280 το καλοκαίρι), γεωργοί και κτηνοτρόφοι, αλλά και "πετράδες" (χτίστες
της πέτρας) - και μαζί τους οι εποχιακοί επισκέπτες. Σε μικρή απόσταση από το
χωριό βρίσκεται το δάσος "Λάκκα της Στεφανής" και το εκτροφείο θηραμάτων
του Κόζιακα.
Οι κοντινότερες κορυφές του Κόζιακα
είναι η Κρανιά (1.100 μ.) και η Φουρκέτσα (500 μ.). Ένας νερόμυλος, ο Νιζερός,
σώζεται 2 χλμ. από το χωριό καθώς και οι βρύσες Ψηλές Βρύσες, Γιαννάκη Βρύση και
Γαβριήλ Βρύση. Η τελευταία συνδέεται με το χωριό με παλιό μονοπάτι, σ' όλο το
μήκος του οποίου συναντά κανείς πέτρινες κατασκευές. Ωραίος χώρος για αναψυχή,
όπου βγαίνουν οι κάτοικοι την Πρωτομαγιά, είναι το λιβάδι Ντάρα.
Το χωριό συνδέθηκε με την περίφημη μονή του Σωτήρος των Μεγάλων Πυλών,
που βρίσκεται σε απόσταση 5 χλμ. από κει, ανεβαίνοντας σε υψόμετρο 750 μ. στις
πλαγιές του Κόζιακα. Το μοναστήρι επανιδρύθηκε μεταξύ 1527 - 1535 από τον Αγιο
Βησσαρίωνα, αρχιεπίσκοπο Λαρίσης,
όταν ο άγιος ήταν έξαρχος Σταγών.
Στη θέση της εκκλησίας που έχτισε ο Aγιος Βησσαρίων με τη βοήθεια
του αδελφού του Ιγνατίου οικοδομήθηκε εκ βάθρων στα 1557 το σημερινό καθολικό
της μονής από τον μητροπολίτη Λαρίσης Νεόφυτο Β' και τους επισκόπους Δημητριάδος
Ιωσήφ, Λιτζάς Λουκά και Φαναρίου Μαρτύριο (όπως μαρτυρά η κτητορική επιγραφή).
Το καθολικό, που τιμάται στο όνομα της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος, ακολουθεί τον
αγιορείτικο τύπο του σταυροειδούς τετρακιόνιου, με δύο (σήμερα) τρούλους και κόγχες
στην βόρεια και νότια πλευρά του. Η αγιογράφησή του έγινε από τον Κωνσταντινουπολίτη
ζωγράφο Τζώρτζη. Το ξυλόγλυπτο τέμπλο είναι μεταγενέστερο, του 1813. Το άλλοτε
πλούσιο μοναστήρι με τα 365 κελιά και την πλούσια βιβλιοθήκη, που αναδείχθηκε
σε πνευματικό κέντρο του νεότερου ελληνισμού, λειτουργεί σήμερα με λίγους μοναχούς
που φυλάσσουν τα κειμήλιά του. Ανάμεσα σ' αυτά είναι και η κάρα, η διαθήκη με
την ιδιόχειρη υπογραφή, το ραβδί και τα άμφια του Αγίου Βησσαρίωνα.
Ο τάφος του Αγίου σώζεται στο κοινοτικό νεκροταφείο, ενώ μέσα στο
ίδιο το χωριό οι ντόπιοι δείχνουν τη θέση του σπιτιού του και μετοχίου της μονής.
Στα 1823 το μοναστήρι καταστράφηκε και οι 2000 τόμοι της βιβλιοθήκης του κάηκαν
από τους Αλβανούς του Σ. Κόρτζια. Στα 1943 το μοναστήρι έπαθε νέες καταστροφές
από πυρκαγιά.
Ο Aγιος Βησσαρίων πανηγυρίζει στη γιορτή του Αγίου Πνεύματος και στη
μνήμη του Αγίου από τον οποίο πήρε το σημερινό του όνομα, στις 14 Σεπτεμβρίου.
Παραμονή του Αγίου Βησσαρίωνα οι κάτοικοι του χωριού ανεβαίνουν στο μοναστήρι
για προσκύνημα και ξημερώνουν εκεί για το πανηγύρι του Αγίου.
ΑΓΙΟΣ ΠΡΟΚΟΠΙΟΣ (Χωριό) ΤΡΙΚΑΛΑ
Ο Αγιος Προκόπιος είναι μια μικρή κοινότητα κτηνοτρόφων (100 το χειμώνα
και 250 το καλοκαίρι) σε υψόμετρο 620 μ. στις δασωμένες πλαγιές του Κόζιακα, ανάμεσα
στις κορυφές Δραμπάλα (1.298 μ.), Δημητράκη (1.300 μ.) και Διαμάντη (1.680 μ.)
κάτω από το περίφημο ομώνυμο μοναστήρι και πάνω από το φράγμα του ποταμού Δραμιζιώτη,
με το νερόμυλο του 1880 δίπλα. Από την κορυφή της Δραμπάλας αντικρύζουμε τη λίμνη
του Πλαστήρα, το Θεσσαλικό κάμπο και το κάστρο του Φαναρίου.
Στις πηγές Τζιόμ, Μάνα, Φτέρι, Καναλάκο, Μεγάκαμπο και Περγίνα του
οροπεδίου Πάδη συχνά θεώνται ζαρκάδια, λύκοι, αλεπούδες κουνάβια και καμιά φορά
αρκούδες.
Από το μεγάλο μοναστήρι του Αγίου Προκοπίου του 18ου αιώνα, που εκτεινόταν
σε έκταση 48 στρεμμάτων πανω από το χωριό, έχουν απομείνει μετά την κατεδάφισή
του το 1960 μόνο ερείπια. Το 1986 ο ναός του Αγ. Προκοπίου ανηγέρθη εκ βάθρων.
Με τον Αγιο Προκόπιο συνδέεται το όνομα ενός αγίου, του Κοσμά του Αιτωλού και
ενός κλέφτη του Γούλια. Το χωριό πανηγυρίζει τη μνήμη του Αγίου Προκοπίου στις
8 Ιουλίου, με καζανιές και λαϊκό γλέντι που ακολουθούν τη λειτουργία.
ΚΟΤΡΩΝΙ (Χωριό) ΤΡΙΚΑΛΑ
Σε υψόμετρο 750 μ. στις πλαγιές του Κόζιακα,
σε απόσταση 14χλμ. από την Πύλη,
βρίσκεται το χωριό Κοτρώνι με πληθυσμό 520 περίπου κατοίκους. Σ' αυτό υπάγεται
ο οικισμός Λογγιές σε
υψόμετρο 300μ. με πληθυσμό 140 κατοίκους. Η κύρια ασχολία των κατοίκων είναι η
κτηνοτροφία. Στην περιοχή υπάρχουν οι πηγές του Κόζιακα Κρανιά, Καγκέλια, και
Μάνα, καθώς και οι κορυφές Αϊ Λιάς με υψόμετρο 1600μ. Λεύκες και Παλιομάντρι με
υψόμετρο 1500μ, απ' όπου είναι ορατός όλος ο θεσσαλικός κάμπος.
Στους βιότοπους Ομπράβα και Παλιομάντρι είναι πλούσια η πανίδα σε
ζαρκάδια, λύκους, μπεκάτσες, πέρδικες κ.ά. Οικοδομήματα του προηγούμενου αιώνα
(1860,1830) αποτελούν ιδιαίτερα δείγματα της αρχιτεκτονικής της περιοχής. Το χωριό
πανηγυρίζει κατά την εορτή της Αγ. Παρασκευής (25-26-27/7) με τριήμερο γλέντι
και ντόπια φαγητά και στις 7 & 8 Σεπτεμβρίου (το Γενέσιον της Θεοτόκου) με γλέντι
στην πλατεία του χωριού και ντόπιες γεύσεις. Ο οικισμός Λογγιές πανηγυρίζει στις
20-21 Μαΐου ( Αγ. Κων/νου και Ελένης)
Εντυπωσιακή είναι η παραδοσιακή τελετή, τα πασχαλιόγιορτα, τη 2η ή
3η ημέρα του Πάσχα, στην εκκλησία του Προφήτη Ηλία, κατά την οποία φωνητικό συγκρότημα
ηλικιωμένων ανδρών και γυναικών του χωρίου, τραγουδούν παραδοσιακά τραγούδια που
χορεύονται με ειδικούς χορούς. Στην περιοχή Κρανιά και Μπέη είναι χτισμένο καταφύγιο
το οποίο πλησιάζει ο επισκέπτης με τα μονοπάτια μέσα από έλατα.
ΠΑΛΑΙΟΚΑΡΥΑ (Χωριό) ΤΡΙΚΑΛΑ
Ορεινό χωριό της κοιλάδας του Πορταϊκού (730 μ.), που απέχει 10 χλμ.
από την Πύλη,
3 χλμ. από το Ροπωτό
και 35 χλμ. από τα Τρίκαλα.
Αποτελείται από τους οικισμούς Aνω, Κάτω, Μέση Παλαιοκαρυά και Τσιμπιδέϊκα.
Ο συνολικός πληθυσμός δεν ξεπερνά τους 250, ενώ το καλοκαίρι διπλασιάζεται.
Οι κάτοικοι ασχολούνται κυρίως με την κτηνοτροφία (4.000 αιγοπρόβατα).
Η τοξωτή γέφυρα της Παλαιοκαρυάς, το φράγμα του Πορταϊκού στην Κάτω Παλαιοκαρυά,
το δάσος της Κατούνας, κατάφυτο με έλατα και βαλανιδιές και οι κορυφές Γκρόπα
και Καράβα, στολίζουν το τοπίο της περιοχής με ιδιαίτερη ομορφιά.
Στο δάσος της Κατούνας εμφανίζονται αρκούδες με τα μεγάλα χιόνια του
χειμώνα, ενώ στη θέση Αέρι της Μέσης Παλαιοκαρυάς υπάρχει σπήλαιο με υπόγεια νερά.
Σχέδιο για την ανάπτυξη παραθεριστικού οικισμού, εκπονείται στην περιοχή Μπέη
που απέχει 3 χλμ. χωματόδρομου από το χωριό.
Η Παλαιοκαρυά, κατά την παράδοση, δημιουργήθηκε από τον κλεφταρματολό
Κουτσοδαίμονα, πρωτοπαλίκαρο του Στουρνάρα, που αποσκίρτησε και κατέλαβε την περιοχή.
Αναδείχθηκε νικητής της μάχης με το Στουρνάρα για τον έλεγχο του αρματολικίου
του Ασπροποτάμου και
διατήρησε την κυριαρχία του χωριού.
Γόνος της Παλαιοκαρυάς είναι ο ποιητής Καλαπανίδας. Το ποίημά του
"Το Χωριό μας" βρίσκεται στο Αναγνωστικό της Β' Δημοτικού. Στο χωριό
υπάρχει ιδιωτική συλλογή με εκθέματα από τον 18 αιώνα. Ενδιαφέρον παρουσιάζουν
οι εκκλησίες των Αγ. Νικολάου (τέλη 17ου αι.) και Αγ. Παρασκευής (1810 - 1830).
Στο πανηγύρι του Αγ. Νικολάου προσφέρονται καζανιές, πατσάς το βράδυ της παραμονής,
ακολουθεί Θ. Λειτουργία, γλέντι και χορός μετά την απόλυση.
ΠΕΤΡΟΧΩΡΙ (Χωριό) ΤΡΙΚΑΛΑ
Έξι χλμ. ανατολικά των Στουρναραίικων, σε υψόμετρο 650 μ., ανάμεσα
στα ελατοδάση της Μπουζιάρας και του Μπάλαρου και κάτω από τις κορυφές του Ψηλού
(1.500 μ.) και του Προφήτη Ηλία (1.010 μ.) συναντούμε το Πετροχώρι, μικρή κοινότητα
γεωργοκτηνοτρόφων (350 άνθρωποι το χειμώνα και 480 το καλοκαίρι).
Το δάσος του Μπάλαρου, απ' όπου φαίνονται η λίμνη του Πλαστήρα και
τα Τρίκαλα, κυλούν τα νερά της πηγής και του χειμάρρου με το ίδιο όνομα αλλά και
του καταρράκτη Κληρονόμια ή Πουριά. Κοντά στο χωριό ρέει ο παραπόταμος του Πορταϊκού
Πετροχωρίτης και βρίσκονται οι πηγές Πλατανάκι και Μουτσιαροπούλα. Το όνομα της
τοποθεσίας Λώλου - Μαντρί διασώζει το όνομα του Γιώργου Λώλου, πρωτοπαλίκαρου
του Στουρνάρη. Αλλο όνομα γύρω από το οποίο πλέχτηκαν ιστορίες είναι του αρχικλέφτη
Θεμιστοκλή Τζήμα ή Γκούλια. Στο χωριό ασκούνται τα επαγγέλματα του
κυρατζή και του ξυλογλύπτη. Λειτουργούν ακόμη αποστακτήρια και ο μύλος "του Βλασιώτη"
και διατηρείται το παλιό πέτρινο σπίτι Χάνι - Μπέκου.
Μισή ώρα με τα πόδια από το χωριό βρίσκονται τα ερείπια αρχαίας οχύρωσης
αποτελούμενης από δυο μέρη, το Πάνω και το Κάτω Κάστρο που επικοινωνούν μεταξύ
τους με υπόγεια σήραγγα. Το Πετροχώρι πανηγυρίζει δυο φορές το χρόνο με λαϊκό
γλέντι και καζανιές που ακολουθούν τις θρησκευτικές εκδηλώσεις: στις 8 Σεπτεμβρίου
στην εκκλησία της Παναγίας Φανερωμένης και στις 20 Ιουλίου στο εξωκλήσι του Προφήτη
Ηλία (4 χλμ. έξω από το χωριό). Στο δρόμο προς τον Προφήτη Ηλία βλέπει κανείς
παλιά αλωνιστήρια.
ΠΥΛΗ (Κωμόπολη) ΤΡΙΚΑΛΑ
Το ιστορικό πέρασμα της Πύλης (= Πόρτα) ήταν πάντα στρατηγικής σημασίας,
ιδιαίτερα κατά τη Βυζαντινή εποχή και κατά τη διάρκεια του Β παγκοσμίου πολέμου.
Το σήμα κατατεθέν της πόλης της Πύλης είναι η εξαιρετική χτιστή πέτρινη
γέφυρα (1514) που ενώνει τη νοτιότερη πλαγιά της Πίνδου
με τη Θεσσαλική πεδιάδα.
Τα νερά του ποταμού Πορταϊκού κυλούν μπροστά από την εκκλησία
της Πόρτας Παναγιάς (1283), ένα μοναδικό μνημείο της Ορθοδοξίας κτισμένο στα
ευρήματα ενός αρχαίου ναού.
Το μοναστήρι
του Αγίου Βησσαρίωνα, γνωστό ως Δούσικο και το μοναστήρι
της Παναγίας γνωστό ως Γκούρα, αξίζουν να τα επισκεφθεί κανείς.
Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται τον Αύγουστο 2003 από τουριστικό φυλλάδιο
της Περιφέρειας Θεσσαλίας.
ΡΟΠΩΤΟ (Χωριό) ΤΡΙΚΑΛΑ
Έντεκα χλμ. νοτίως της Πύλης,
σε υψόμετρο 750 μέτρων απλώνεται το Ροπωτό που αποτελείται από επτά οικισμούς:
τον κεντρικό, του Τσεκούρα,
της Παναγιάς, την Πολυθέα
(Μούσια), τον Αγιο Ιωάννη,
τον Αγιο Δημήτριο και
τις Λογγιές. Οι κάτοικοί
του, κατά κύριο λόγο δενδροκαλλιεργητές αλλά και γεωργοκτηνοτρόφοι φτάνουν τους
850 το χειμώνα και τους 1300 το καλοκαίρι.
Δεξιά και αριστερά του κεντρικού οικισμού απλώνονται 3.500 στρέμματα
καστανοδάσους, όπου ζουν αγριογούρουνα, λύκοι, αλεπούδες και τσακάλια, πέρδικες
και μπεκάτσες ενώ όλη η περιοχή γύρω από το χωριό είναι κυριολεκτικά πνιγμένη
στο έλατο (15.000 στρέμ.). Την πραγματικά ειδυλλιακή εικόνα του χωριού συμπληρώνουν
οι 15 πηγές που το δροσίζουν - ανάμεσά τους η Γκούρα, οι Μουρτζιές, η Ιτιά, το
Σγουρολίβαδο και η Κορομηλιά - και οι παραποτάμοι του Πορταϊκού Ροπωτιανός και
Παλικαριάς. Ανεβαίνοντας στην περίφημη κορυφή της Καράβας (1618 μ.) απολαμβάνει
κανείς μια καταπληκτική εικόνα του θεσσαλικού κάμπου. Απο κεί ξεκινώντας το μονοπάτι
οδηγεί μέσα από ωραιότατη διαδρομή με τα πόδια μέχρι την Παναγία τη Σπηλιά της
Αργιθέας Καρδίτσας.
Στο χωριό σώζονται και λειτουργούν νερόμυλος, δριστέλλα (που ανήκει
στην εκκλησία του Αγίου Ιωάννη) και τέσσερα παραδοσιακά αποστακτήρια με καζάνια.
Υπάρχει ακόμη τεχνίτης που κατασκευάζει κλειδοπίνακα, φτσέλες, αδράχτια και άλλα
ξύλινα σκεύη και εργαλεία.
Από το Πάσχα μέχρι τον Σεπτέμβριο στο Ροπωτό ζωντανεύουν οι παραδοσιακές
γιορτές. Την τρίτη μέρα του Πάσχα στην εκκλησία της Αγίας Τριάδας του Κεντρικού
οικισμού φωνητικό συγκρότημα αποτελούμενο από μικρά παιδιά τραγουδά τραγούδια
που τα χορεύουν όλα τα μέλη της κοινότητας με προεξάρχοντες τους ιερείς και τον
πρόεδρο. Στις 7 και 8 Μαΐου πανηγυρίζει με λαμπρότητα η εκκλησία του Αγίου Ιωάννη
και λαϊκό γλέντι ακολουθεί τις λατρευτικές εκδηλώσεις.
Κάθε δύο χρόνια, μέσα στο δεύτερο δεκαπενθήμερο του Ιουλίου γίνεται
το αντάμωμα των γερόντων στον Κεντρικό οικισμό: ο αρχαιότερος των γερόντων προσκαλεί
τους υπολοίπους αναφέροντας και αυτούς που λείπουν και όλοι μαζί ανακηρύσσουν
τον πρόεδρο της σύναξης, ο οποίος ρυθμίζει τη σειρά που οι γέροντες απαγγέλουν
αυτοσχέδια ποιήματα που έχουν κατασκευάσει για την περίσταση. Το αντάμωμα κλείνει
με τραγούδια που τα τραγουδούν και τα χορεύουν οι ίδιοι οι γέροντες.
Στις 20 Ιουλίου πανηγυρίζεται η μνήμη του Προφήτη Ηλία στο εξωκλήσι
του Αγίου. Την παραμονή μοιράζεται πατσάς και ανήμερα φαγητό από καζάνι και το
γλέντι στον Κεντρικό οικισμό κρατάει δυο μέρες. Την τελευταία Κυριακή του Ιουλίου
γίνεται στη θέση "Μαντρί" με το πέτρινο καταφύγιο (όπου και η κουρά των προβάτων
την πρώτη εβδομάδα του Ιουνίου), σε υψόμετρο 1300 μέτρων, το αντάμωμα όλων των
Ροποτιανών με αναβίωση παλιών παραδοσιακών παιχνιδιών, χορό, ψήσιμο αρνιών και
προσφορά βραστόγαλου με αλάτι και ψωμί (τριψάνα) από τους κτηνοτρόφους. Το Δεκαπενταύγουστο
γίνεται διήμερο πανηγύρι και στις 20 Σεπτεμβρίου οι Παλαιοημερολογίτες κάτοικοι
του χωριού πανηγυρίζουν τη μνήμη του Αγίου Ευσταθίου στον συνοικισμό της Παναγίας.
Γνωστή στους περιοίκους είναι η ιστορία της δολοφονίας του Τούρκου φοροεισπράκτορα
Κατσίμπα στα τέλη του 18ου αιώνα, στην τοποθεσία - που έκτοτε φέρει το όνομά του
- στη συνοικία του Αγίου Κωνσταντίνου.
Λάβετε το καθημερινό newsletter με τα πιο σημαντικά νέα της τουριστικής βιομηχανίας.
Εγγραφείτε τώρα!
