Πληροφορίες τοπωνυμίου

Μονή Αγίων Ταξιαρχών Μουράς

ΑΓΙΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ (Χωριό) ΛΕΩΝΙΔΙΟΝ
  Παλιό και γραφικό μοναστήρι 3 χιλ. από τον Αγιο Βασίλειο Κυνουρίας, σε όμορφη και καταπράσινη τοποθεσία κοντά στον επαρχιακό δρόμο που οδηγεί στο χωριό και χαμηλότερα από το επίπεδό του. Περιβάλλεται από φρουριακό τοίχο και στο εσωτερικό του μπαίνει κανείς από την τοξωτή πύλη. Το μοναστήρι κάηκε από τον Ιμπραήμ κατά την επέλασή του στην Πελοπόννησο και εγκαταλείφθηκε οριστικά το 1834.
   Το καθολικό είναι εγγεγραμμένη σταυροειδής βασιλική με οκτάπλευρο τρούλο και έχει συντηρηθεί. Ο τρούλος του είναι διακοσμημένος με ένθετα ζωγραφισμένα πιάτα, από τα οποία σώζονται μόνον δύο. Η στέγη του καλύπτεται από σχιστολιθικές πλάκες, χαρακτηριστικό δομικό υλικό των κτισμάτων της ευρύτερης περιοχής. Ο ναός έχει δίλοβο καμπαναριό και ημιεξάπλευρη αψίδα στο ιερό. Στο εσωτερικό του ναού ξεχωρίζουν το μαρμάρινο δάπεδο με παράσταση ανάγλυφου λιονταριού, του οποίο το σχέδιο αποτελεί μοτίβο λαϊκής τέχνης και πιθανόν βυζαντινό σύμβολο Αξιόλογη είναι η αγιογράφηση του ναού (πιθανότατα του 17ου αι.) αν και με αρκετές φθορές. Ξεχωρίζουν με την λεπτή τους εκφραστικότητα και σεμνότητα οι μορφές των Αγίων, η μορφή της Σαμαρείτιδος, όπως και η εικόνα του Ταξιάρχη.
   Οι γραπτές μαρτυρίες που αναφέρονται στη ζωή και δράση της Μονής καλύπτουν το διάστημα ανάμεσα στο 1744 και στο 1834. Δύο επίσκοποι της κατοπινής Μητρόπολης Ρέοντος Πραστού - οι Ιάκωβος και Διονύσιος - εμπλέκονται στην ιστορία της, πράγμα που φανερώνει ότι η παρουσία της Μονής ήταν έντονη στα δρώμενα εκείνης της εποχής. Ως προς την ονομασία της, εικάζεται ότι προέρχεται από κάποιο δένδρο μουριάς. Σώζονται επίσης υπολείμματα κελιών και κτισμάτων του περιβόλου, μερικά από τα οποία σήμερα είναι στο στάδιο της αποκατάστασης. Ενα από τα κελιά έχει ήδη συντηρηθεί.
Ο ναός εορτάζει στις 6 Σεπτεμβρίου. Παλαιότερα τον επισκέπτονταν πλήθος προσκυνητών.

Μονή Ταξιαρχών Μουράς

Ονομασία ίσως από κάποιο δένδρο μουριάς. Στα μέσα του δρόμου από Παλιοχώρι προς Αγιο Βασίλειο σε μια δενδροσκέπαστη πλαγιά διακρίνουμε φρουριακά ερείπια της Ι.Μ. Ταξιάρχη. Ο Ναός όπως πολλοί στην Κυνουρία και αλλού, είναι μονόκλιτος σταυροειδής με οκτάπλευρο τρούλο. Έχει κατεστραμμένες τοιχογραφίες, ίσως από την πυρπόληση του Ιμπραήμ. Οι γραπτές μαρτυρίες αρχίζουν από το 1744 μέχρι το 1834 που διαλύεται. Δύο επίσκοποι της κατοπινής Μητρόπολης Ρέοντος Πραστού Ιάκωβος και Διονύσιος, εμπλέκονται στην ιστορία της Μονής, δείγμα του ρόλου της στην Κυνουριακή ζωή της εποχής.

Μονή Παλαιοπαναγιάς Γλυππίας

ΓΛΥΠΠΙΑ (Αρχαία κωμόπολη) ΛΕΩΝΙΔΙΟΝ
  Ερειπωμένο κτίσμα με όρθιο το ναό, ο οποίος είναι βασιλική με κόγχη στο Ιερό. Βρίσκεται δίπλα από τον πανύψηλο μεσαιωνικό πύργο. Βρίσκεται στο δρόμο από Αγ. Βασίλειο προς Πλατανάκι, μάλλον πάνω στα ερείπια του αρχαίου κάστρου της πόλης Γλυππίας ή Γλυμπείς του Πολύβιου, όπως μαρτυρούν θραύσματα από αρχαία αγγεία και τμήμα αρχαίου αγάλματος στην είσοδο του ναού. Η Μονή εγκαταλείφθηκε το 1834.

The monastery a ruined structure with an upright katholikon, which is a basilica with an apse in the sanctuary, and the adjacent very high tower, is found on the road from Ayios Vassileios towards Platanaki, on the ruins of the ancient castle of the city of Glyppia. It is a place of intense ancient Greek presence, blessed by the toil of holy souls from 1806 to 1831, when it is abandoned.

Μονή Παναγίας Κουνουπιάς

ΚΟΥΝΟΥΠΙΑ (Χωριό) ΛΕΩΝΙΔΙΟΝ
  Βρίσκεται στην άκρη του χωριού Κουνουπιά της Κυνουρίας. Ο όμορφος ναός είναι χτισμένος σε ρυθμό εγγεγραμμένης σταυροειδούς βασιλικής. Χτίστηκε το 10 αιώνα, πιθανότατατα πάνω στα θεμέλια αρχαίου ναού. Ανακαινίστηκε το 1954 με δαπάνες των ομογενών Κουνουπιωτών από την Αμερική. Στο μαρμάρινο τέμπλο διατηρούναι εξαιρετικής ποιότητας βυζαντινές εικόνες. Αξιόλογες - αν και φθαρμένες - είναι δύο ρώσικες εικόνες που κοσμούν το τέμπλο, αριστερά και δεξιά της ωραίας πύλης. Η Μονή γιορτάζει στις 15 Αυγούστου με πανηγύρι.

Μονή Αγίου Νικολάου Σίντζας

ΛΕΩΝΙΔΙΟ (Κωμόπολη) ΚΥΝΟΥΡΙΑ
Τηλέφωνο: +30 27570 22224
  Παλιό μοναστήρι, γυναικείο σήμερα, 5 χιλ. βορειοδυτικά του Λεωνιδίου. Είναι φωλιασμένο στην κοιλότητα μιας σπηλιάς σε απότομο κοκκινόβραχο σε ύψος 500 μ. Το όνομα Σίντζα φαίνεται ότι το έλαβε η τοποθεσία από παλιά μεγάλη συκιά (συντζά στα τσακώνικα) που θα υπήρχε στη σπηλιά. Η θέα προς το Λωνίδιο και τα νησιά του Αργολικού είναι εξαιρετική Η μονή έχει σταυρεπίστεγο καθολικό με ενδιαφέρουσες εικόνες του 1650, σκαλιστό τέμπλο και κατάλευκα κελιά. Οι πρώτες μαρτυρίες για την ιστορία της χρονολογούνται από το 1628. Στη βιβλιοθήκη της μονής φυλάσσεται ένα κομμάτι από σπονδυλική στήλη, λένε πως είναι του φιδιού που σκότωσαν με τρομπόνια Σπετσιώτες και Υδραίοι ναυτικοί όταν ο φόβος του έδιωχνε τους προσκυνητές. Γύρω από το μοναστήρι υπάρχουν ασκηταριά σε κάθετους βράχους. Σήμερα οι μοναχές βρίσκονται συνήθως στον Αγιο Χαράλαμπο, κοντινό μετόχι του μοναστηριού. Ο Αγιος Νικόλαος απολαμβάνει μεγάλης λατρείας από τους Λεωνιδιώτες. Ορκίζονται μάλιστα και στο όνομά του: "Μα τον άγιε Νικόα τα Σύντζα".

Μονή Αγίου Νικολάου Σίντζας

Μοναστήρι που πρέπει να πήρε το όνομά του από το τσακώνικο: Σύντζα = Συκιά. Γαντζωμένο στους κοκκινόβραχους νοτιοδυτικά του Λεωνιδίου φαίνεται απλησίαστο. Μιάμιση ώρα με τα πόδια, πολύ πιο γρήγορα με το αυτοκίνητο, αλλά θα βγει αγκομαχώντας. Αξίζει όμως την θυσία. Ανάμεσα στους θεόρατος βράχους θα δει ο επισκέπτης τα κάτασπρα κελιά, το σταυρεπίστεγο καθολικό με το σκαλιστό τέμπλο και τις άγιες εικόνες του 1650. Θα του δείξουν το σπόνδυλο του κροκόδειλου στη βιβλιοθήκη και βέβαια από εκεί ψηλά το Λενίδι, μοναδική θέα. Οι πρώτες γραπτές μαρτυρίες για την ιστορία της μονής χρονολογούνται από το 1628 και εξής. Σήμερα είναι γυναικεία μονή. Τις μοναχές θα τις βρούμε σχεδόν πάντα στο μετόχι της Ι.Μ. τον Αγιο Χαράλαμπο, λίγο έξω από το Λεωνίδιο στο δρόμο προς τη μονή.

Μονή Αγίου Νικολάου Καρυάς Κυνουρία

ΜΟΝΗ ΚΑΡΥΑΣ (Μοναστήρι) ΛΕΩΝΙΔΙΟΝ
Τηλέφωνο: +30 27570 31860
  Σε διακλάδωση του επαρχιακού δρόμου Αγίου Ανδρέα-Μονής Αρτοκωστάς- Πραστού βρίσκεται η ανδρική Μονή του Αγίου Νικολάου Καρυάς σε υψόμετρο 600μ. Η αρχιτεκτονική του μοναστηριού παραπέμπει στο Αγιο Ορος. Σύμφωνα μάλιστα με την παράδοση χτίστηκε το 1580 μ.Χ. από μοναχούς των Καρυών του Αγίου Ορους οι οποίοι κατέφυγαν εκεί για να σωθούν από τους πειρατές. Υπάρχει όμως και άλλη εκδοχή, σύμφωνα με την οποία η ίδρυση της μονής έγινε το 1620 ή 1621, όπως αναφέρει τουρκικό έγγραφο του 1621.
   Η στέγη του μοναστηριού είναι σκεπασμένη με σχιστόλιθους του όρους Μαλεβού. Το καθολικό περιβάλλεται από χαγιάτια. Είναι αγιορείτικου τύπου σε μορφή εγγεγραμμένου σταυροειδούς με τρούλο. Ο τρούλος, δυσανάλογα μεγάλος προς το κύριο οικοδόμημα του του ναού, είναι δωδεκάπλευρος και στεγάζεται σε σχιστολιθικές πλάκες. Η αγιογράφηση έγινε το 1638 από τους αδελφούς Γεώργιο και Δημήτριο Μόσχο. Εχει γίνει κατά οριζόντιες ζώνες και περιλαμβάνει μορφές αγίων και αποστόλων, καθώς και μαρύρια αγίων, που διατηρούν τον ασκητική βυζαντινή τεχνοτροπία χωρίς όμως τη χρήση προοπτικής.
   Περίτεχνο είναι το ξυλόγλυπτο τέμπλο (από καρυδιά), λαξευμένες φυτικές διακοσμήσεις και θαυμάσιες ένθετες εικόνες βυζαντινής τεχνοτροπίας. Οι εικόνες χαρακτηρίζονται από απαλές αρμονίες θερμών και ψυχρών χρωμάτων, αυστηρές γεωμετροποιημένες μορφές με σκούρα γαιώδη πρόσωπα που δένουν αρμονικά με το σκούρο τέμπλο, και τη χρήση μπλε χρώματος κοβαλτίου για το "γέμισμα" του βάθους το οποίο κα δημιουργεί αντίθεση με τα χρυσά φωτοστέφανα και "τελειώματα" των υφασμάτων. Η εικόνα του Αγίου Νικολάου χρονολογείται στα 600 μ.Χ. και είναι παραμορφωμένη από το χρόνο. Ας σημειωθεί ότι ο φωτισμός του καθολικού γίνεται ακόμα μόνο από κεριά.
   Αξιόλογο είναι και το δάπεδο του ναού που αποτελείται από πολυγωνικές πλάκες με ανάγλυφες παραστάσεις λαϊκής τεχνοτροπίας (λιοντάρι, ταύρος, δικέφαλος αετός και φτερωτός δαίμονας) μέσα σε εξαγωνικό πλαίσιο. Η μονή ανακυρήχθηκε το 1622 σταυροπηγιακή, δηλαδή κατευθείαν υπαγόμενη στη δικαιοδοσία του Πατριάρχη. Το 1770 υπέστη καταστροφές από Αλβανούς επιδρομείς, ενώ το 1826 κάηκε από τα στρατεύματα του Ιμπραήμ. Ενίσχυσε τον Αγώνα του 1821, παρέχοντας δάνειο στην Πελοποννησιακή Γερουσία και και στήριξε οικονομικά την ανέγερση σχολείων από τον Καποδίστρια. Το 1970 έγινε μετόχι της Μονής Λουκούς.
   Σήμερα έχει δύο μοναχούς που ξεχειμωνιάζουν στο μετόχι της μονής στον Τυρό και στον Αγιο Ιωάννη στο Λεωνίδιο. Η μονή γιορτάζει στις 6 Δεκεμβρίου. Γιορτάζει όμως και το καλοκαίρι στις 8 Ιουλίου, επειδή το χειμώνα ο χώρος της δεν είναι εύκολα προσβάσιμος. Στη μονή μπορεί κανείς να φτάσει και από τον Τυρό και τη Βασκίνα.

Το μοναστήρι αυτό θυμίζει Αγιον Ορος όχι τόσο με την ονομασία του (έχει την ίδια με την πρωτεύουσα της Αθωνικής Πολιτείας) όσο από την μορφή του. Από τον αυτοκινητόδρομο μετά την Ορθοκωστά φαίνεται αναπαυμένο ψηλά σε κοντινή ρεματιά του μεσαιωνικού κάστρου του Οριόντα. Συνηθισμένο Κυνουριάτικο τοπίο. Βαθυπράσινα χαμόκλαδα, ρεματιές, βράχοι, εδώ κι εκεί ισοτοπιές και εγκαταλελειμμένοι αγροί. Διατηρεί στο μεγαλύτερο μέρος την αρχική μορφή. Εκτός από την νότια πλευρά που ξανοίγεται μέχρι μακριά στον Πάρνωνα, περιβάλλεται από κελιά και άλλους βοηθητικούς χώρους σκεπασμένου με σχιστόλιθους του Μαλεβού , τα χαγιάτια υποκλίνονται προς το καθολικό. Ανήκει στον τρίκογχο ή αγιορείτικο αρχιτεκτονικό τύπο Ναού. Μοναδικός στη μοναστηριακή Κυνουρία. Κατάγραφος από τοιχογραφίες του Γεωργίου Μόσχου 1638, μερικές φθαρμένες από υγρασία. Θαυμάσιο ξυλόγλυπτο τέμπλο, λεπτής τέχνης με κατανυκτικές εικόνες, και άγια λείψανα στο Ιερό. Στον ομφαλό ο καλά διατηρημένος δικέφαλος αετός, (1734) με τις σχετικές πληροφορίες για το φιλομαθή επισκέπτη. Σήμερα είναι ανδρώα Μονή ανοικτή σχεδόν όλο το χρόνο.

Ιστοσελίδα Δήμου Απόλλωνος
• http://arcadia.ceid.upatras.gr/apollonas/perihghse... (4 φωτ.)