Εμφανίζονται 30 τίτλοι με αναζήτηση: Ιστορία στην ευρύτερη περιοχή: "ΚΕΦΑΛΛΗΝΙΑ Νομός ΙΟΝΙΑ ΝΗΣΙΑ" .
ΙΘΑΚΗ (Νησί) ΙΟΝΙΑ ΝΗΣΙΑ
4000 π.Χ. Νεολιθικοί οικισμοί στο νησί
1174 π.Χ. Αφιξη Οδυσσέα
1000-180 π.Χ. Κυριαρχία Δωριέων - Κορινθίων
180 π.Χ. - 394 μ.Χ. Ρωμαϊκή Κυριαρχία
394 - 1185 Βυζαντινοί χρόνοι
1185 Κατάληψη από τους Νορμανδούς
1500 - 1797 Ενετική κυριαρχία
1797 - 1798 Γαλλική κυριαρχία
1809 - 1864 Περίοδος "Βρετανικής Προστασίας"
21-5-1864 Ένωση των Επτανήσων με την Ελλάδα
1953 Καταστροφικοί σεισμοί
ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ-ΟΔΥΣΣΕΑΣ
Η Οδύσσεια τοποθετείται από τους μελετητές στο 1174 π.Χ. Αυτή τη χρονιά
ο Οδυσσέας φθάνει στην Ιθάκη μετά από δεκάχρονη περιπλάνηση. Χαρακτηριστικά σημεία
της δράσης του, που αναφέρονται στην Οδύσσεια όπως το Σπήλαιο των Νυμφών και η
Σπηλιά του Εύμαιου, υπάρχουν μέχρι σήμερα. Ο Οδυσσέας επιστρέφοντας βασίλεψε ως
τον θάνατό του και στην συνέχεια τον διαδέχθηκε ο γιος του ο Τηλέμαχος.
ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ
Η Ιθάκη υπήρξε κατάκτηση των Δωριέων από το 1000 π.Χ. ως το 800 π.Χ.
και μετά πέρασε στα χέρια των Κορινθίων ως το 180 π.Χ. που την κατέλαβαν οι Ρωμαίοι.
Την περίοδο αυτή η Ιθάκη είχε βυθιστεί στην παρακμή αν και εξακολουθεί
να κατοικείται οργανωμένα.
ΡΩΜΑΪΚΟΙ ΧΡΟΝΟΙ
Οι Ρωμαίοι έμειναν στο νησί από το 180 π.Χ. ως το 394 μ.Χ. Η ζωή στο
νησί δεν άλλαξε σημαντικά. Οι περισσότεροι κάτοικοι ζουν στα βόρεια του νησιού.
Από το 394 μ.Χ. η Ιθάκη μαζί με την Κεφαλονιά
ανήκε στην Βυζαντινή Αυτοκρατορία. Αυτή την περίοδο καθιερώνεται η Χριστιανική
λατρεία στο νησί και κτίζονται εκκλησίες και μοναστήρια.
ΦΡΑΓΚΟΚΡΑΤΙΑ
Το 1185 το νησί καταλαμβάνεται από τους Νορμανδούς και στη συνέχεια
περνάει διαδοχικά στα χέρια των Ορσίνι (1204) και των Τόκων (1357). Η Ιθάκη αρχίζει
να γνωρίζει ακμή που διακόπτεται όμως απότομα με την κατάκτηση του νησιού από
τους Τούρκους (1479) που το λεηλάτησαν και κατέσφαξαν τους περισσότερους κατοίκους.
Η τουρκική κυριαρχία στην Ιθάκη κράτησε μέχρι το 1504, όταν πουλήθηκε στους Βενετούς.
ΕΝΕΤΟΚΡΑΤΙΑ
Η Ενετοκρατία διήρκεσε ως το 1797. Οι κάτοικοι στην Ανωγή,
την Εξωγή και την Παλαιόχωρα
πυκνώνουν και το Βαθύ γίνεται πρωτεύουσα του νησιού. Οι κάτοικοι ασχολούνται με
την γεωργία και την ναυτιλία. Το 1797 στο νησί εγκαθιδρύεται Γαλλική κυριαρχία.
Για μια μικρή περίοδο η Ιθάκη καταλαμβάνεται από τους Ρώσους και τους Τούρκους
και επανέρχεται στα χέρια των Γάλλων ως το 1809 που αρχίζει η περίοδος της Αγγλοκρατίας.
ΑΓΓΛΟΚΡΑΤΙΑ
Ιδρύεται το ανεξάρτητο κράτος "Ενωμένες Πολιτείες των Ιονίων
Νήσων" που κυβερνάται συνταγματικά από την Ιόνιο Βουλή όπου η Ιθάκη αντιπροσωπεύεται
με ένα εκλεγμένο μέλος. Η οικονομία προοδεύει, το ενδιαφέρον για την Ομηρική Ιθάκη
αναζωπυρώνεται και η κοινωνική ζωή αναβαθμίζεται. Το ριζοσπαστικό ρεύμα και η
διεθνής πολιτική κατάσταση οδήγησαν στην ένωση των Επτανήσων
με την Ελλάδα στις 21 Μαϊου
1864.
ΝΕΩΤΕΡΗ ΙΣΤΟΡΙΑ
Η Ιθάκη υπήρξε αρωγός της Ελληνικής Επανάστασης. Σημαντική παροικία
Ιθακήσιων ιδρύεται και αναπτύσσεται στη Ρουμανία.
Με την είσοδο του 20ου αιώνα το νησί εκσυγχρονίζεται. Ανοίγονται δρόμοι, κτίζονται
δημόσια κτήρια και εργοστάσιο ηλεκτροφωτισμού στο Βαθύ το 1923, η ναυτιλία του
νησιού προοδεύει, η πνευματική ζωή ζωντανεύει. Το 1953 το νησί πληγώνεται από
τον Εγκέλαδο και μεγάλο μέρος των οικισμών καταστρέφεται. Με την βοήθεια του κράτους
και των Ιθακήσιων μεταναστών, η ανοικοδόμηση αρχίζει.
Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται τον Ιανουάριο 2004 από τουριστικό φυλλάδιο
της Τοπικής Ένωσης
Δήμων & Κοινοτήτων Κεφαλονιάς & Ιθάκης.
ΠΡΟΝΝΟΙ (Αρχαία πόλη) ΚΕΦΑΛΛΗΝΙΑ
Πριν τις αρχαιολογικές ανακαλύψεις της δεκαετίας του 1990, η περιοχή
του Πόρου (που ανήκει στο
Δήμο Ελειού Πρόννων) ήταν
γνωστή κυρίως για τη σημαντική παρουσία της κατά την κλασική αρχαιότητα, τότε
που η Κεφαλονιά ήταν διαιρεμένη
σε τέσσερις πόλεις-κράτη, της Κράνης,
της Σάμης, της Πάλης
και των Πρόννων. Η περιοχή ανήκε στην επικράτεια της πόλης των Πρόννων που περιλάμβανε
όλη τη νοτιανατολική περιοχή της Κεφαλονιάς
έως τα μεσόγεια, με το σημερινό λιμάνι του Πόρου
στα ανατολικά, καθώς και τις περιοχές Ελειού,
Κατελειού και Σκάλας.
Τη σπουδαιότητα της πόλης-κράτους των Πρόννων κατά την κλασική περίοδο
μαρτυρούν τα λείψανα δύο ισχυρών ακροπόλεων, μια στο λόφο Παχνί στην περιοχή του
σημερινού Πόρου και μια δεύτερη
στο ονομαζόμενο Κάστρο της Συριάς, σημερινό Παλαιόκαστρο, μία απότομη κορυφή στο
εσωτερικό στην περιοχή των χωριών Ασπρογέρακας,
Πάστρα και Κορνέλο,
νότια του Πόρου, που εποπτεύει
όλο το ΝΑ τμήμα του νησιού. Στην ακρόπολη του Παλαιοκάστρου σώζεται μεγάλο μέρος
του οχυρωματικού περίβολου της πόλης και κατά μία άποψη, εκεί τοποθετείται το
κέντρο της πόλης-κράτους των Πρόννων.
Η δεύτερη ακρόπολη με τα επιβλητικά τείχη της βρίσκεται στο όρος Παχνί,
το ύψωμα πάνω από το σημερινό οικισμό του Πόρου.
Ορισμένοι ταυτίζουν αυτή - και όχι το Παλαιόκαστρο - με την πρωτεύουσα των αρχαίων
Πρόννων. Η ακρόπολη καταλαμβάνει μια επίπεδη κορυφή, το Ανω Παχνί, που βρίσκεται
ακριβώς πάνω από τον κόλπο του Πόρου, προς τα νοτιοδυτικά. Από εκεί ο λόφος κατεβαίνει
προς τα βορειοδυτικά και σχηματίζει μία δεύτερη χαμηλότερη κορυφή, πάνω από το
φαράγγι του Πόρου, που ονομάζεται "Κάτω Παχνί" και αποτελεί μέρος της
πεζοπορικής διαδρομής. Η οχύρωση περικλείει όλη αυτή τη μεγάλη έκταση. Κοντά στη
βορειοδυτική γωνία της επίπεδης κορυφής της ακρόπολης σώζεται επίσης μία πύλη,
οι πλευρές της οποίας είναι κτισμένες με μεγάλους πολυγωνικούς ογκόλιθους. Το
νότιο τείχος κατεβαίνει προς την πλευρά του φαραγγιού ακολουθώντας την κλίση του
βουνού. Σε επιφανειακές έρευνες στα ανατολικά και νοτιοανατολικά του Παχνιού έχουν
κατά καιρούς εντοπιστεί κομμάτια κεραμικής, πιθανά προϊστορικής. Επίσης έχουν
έρθει στο φως κατάλοιπα σπιτιών, προϊστορικά χρόνια.
Η ξυλεία από τα έλατα του βουνού
του Αίνου, που ανήκε εν μέρει στην επικράτεια των Προνναίων, έπαιξε καθοριστικό
ρόλο στην ανάδειξη της περιοχής σε σημαντική ναυτική και στρατηγική δύναμη από
τους προϊστορικούς έως και τους ιστορικούς χρόνους.
Η ιστορία των Πρόννων παραμένει σκοτεινή κατά τους ιστορικούς χρόνους
και μόνο η συμμετοχή της στην Β Αθηναϊκή Συμμαχία το 375 π.Χ. είναι γνωστή. Ο
Φίλιππος Δ της Μακεδονίας
εγκατέλειψε τη σκέψη να την πολιορκήσει λόγω της φυσικής οχύρωσής της. Την ιστορική
συνέχει μαρτυρούν τα ελληνιστικά νεκροταφεία των Πρόννων και οι ρωμαϊκές βίλες
στη Σκάλα και στον Κατελειό.
(κείμενο: Γεράσιμος Αντζουλάτος)
Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται τον Φεβρουάριο 2004 από τουριστικό φυλλάδιο
της Νομαρχιακής Επιτροπής
Τουριστικής Κεφαλονιάς & Ιθάκης.
ΙΘΑΚΗ (Νησί) ΙΟΝΙΑ ΝΗΣΙΑ
Τελείωσε το 1864, όταν τα Ιόνια νησιά ενώθηκαν με την Ελλάδα.
ΜΑΥΡΑΤΑ (Χωριό) ΚΕΦΑΛΛΟΝΙΑ
Στο βυθό της θαλάσσιας περιοχής των Μαυράτων
έχει εντοπισθεί το ναυάγιο του PERSEUS, ενός βρετανικού υποβρυχίου που βυθίστηκε
στο σημείο αυτό, αφού προσέκρουσε σε νάρκη τη νύχτα της 6ης Δεκεμβρίου 1941.
Από τους 60 επιβαίνοντες του υποβρυχίου σώθηκε μόνον ο θερμαστής John
Capes (Τζον Χότρεϋ Κέιπς), ο οποίος, μετά την καταβύθιση του υποβρυχίου, κατάφερε
να αναδυθεί στην επιφάνεια. Μετά τη δραματική αυτή ανάδυσή του από βάθος 52 μέτρων,
ο Capes κολύμπησε για δύο ναυτικά μίλια μέχρι την ακτή της Κεφαλλονιάς,
όπου επί 18 μήνες οι Κεφαλλονίτες τον έκρυβαν από τους Ιταλούς και τους Γερμανούς.
Στη συνέχεια τον βοήθησαν να διαφύγει στην Τουρκία,
από όπου και επέστρεψε στην πατρίδα του. Όσα διηγήθηκε για την περιπέτειά του
δεν έγιναν πιστευτά παρά το 1997, όταν ο βυθισμένος PERSEUS εντοπίστηκε από την
ομάδα του ερευνητή δύτη Κώστα Θωκταρίδη με την πρωτοβουλία και υποστήριξη του
τότε Κοινοτάρχη Σκάλας, κ.
Α. Ζαπάντη.
Ο John Capes από το 2000 αποτελεί τιμώμενο πρόσωπο του Δήμου Ελειού-Πρόννων.
Μαζί του τιμώνται και οι Κεφαλλονίτες που τον προστάτευσαν κατά την παραμονή του
στο νησί και διευκόλυναν με καΐκι τη φυγή του από το Σαρακίνικο, ένα ακρωτήριο
του Πόρου, όπου και ανεγέρθηκε
μνημείο προς τιμή τους. Ένα άλλο μνημείο στήθηκε στην πλατεία των Μαυράτων προς
ανάμνηση του πληρώματος του υποβρυχίου, στο οποίο περιλαμβανόταν και ο Eλληνας
υποπλοίαρχος Νικόλαος Μέρλιν, του οποίου η μητέρα, Αλ. Μεταξά, καταγόταν από την
περιοχή του Ελειού.
Το σημείο του βυθού με το ναυάγιο του υποβρυχίου αποτελεί πρόκληση
για καταδύσεις, θα πρέπει όμως προηγουμένως να υπάρξει ειδικός σχεδιασμός και
άδεια από την υπηρεσία εναλίων αρχαιοτήτων.
Το κείμενο παρατίθεται τον Απρίλιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, του Δήμου Ελειού - Πρόνων
Το βρετανικό υποβρύχιο "PERSEUS" αναχώρησε στις 24-11-1941
από τη Μάλτα για επιθετική
περιπολία στον κόλπο του Τάραντα στην Αδριατική
θάλασσα και το Ιόνιο πέλαγος.
Στις 6-12-1941 προσέκρουσε σε νάρκη ανοιχτά της Κεφαλονιάς
και βυθίστηκε παρασύροντας μαζί του 60 αξιωματικούς και ναύτες.
Ο ´Αγγλος θερμαστής John Capes ήταν ο μόνος που κατάφερε να
απεγκλωβιστεί από το βυθισμένο υποβρύχιο και να σωθεί κυριολεκτικά την τελευταία
στιγμή. Με μία σχεδόν υπεράνθρωπη προσπάθεια και χρησιμοποιώντας την ειδική συσκευή
Davis πραγματοποίησε μία διαφυγή μοναδική στα ναυτικά χρονικά και αφού εγκατέλειψε
το "PERSEUS" αναδύθηκε στην επιφάνεια του Ιονίου.
Κολύμπησε ως την κοντινότερη ακτή της Κεφαλονιάς,
όπου τον βρήκαν οι κάτοικοι του πανέμορφου αλλά Ιταλοκρατούμενου νησιού, οι οποίοι
τον περιέθαλψαν, τον προστάτευσαν και στο τέλος τον φυγάδευσαν, 18 μήνες αργότερα,
στη Σμύρνη.
Οι διηγήσεις του John Capes για την περιπέτεια του, ελάχιστα πιστευτές
έγιναν. Σχεδόν κανείς δεν μπορούσε να αντιληφθεί - και κατά συνέπεια να πιστέψει
- το μέγεθος του κατορθώματός του. Σήμερα, 56 χρόνια μετά το συμβάν, η ομάδα του
Κώστα Θωκταρίδη φέρνει στο φως το ναυάγιο του υποβρυχίου 'PERSEUS'.
Μόνο που ο John Capes δεν είναι πια κοντά μας για να απολαύσει τη
δικαίωσή του …
ΣΑΜΗ (Αρχαία πόλη) ΚΕΦΑΛΛΟΝΙΑ
Η πόλη έπαψε να υπάρχει μετά τον 5ο-6ο αιώνα.
Εξόριστος στην Κεφαλονιά ξανάχτισε την Σάμη μετά την καταστροφή το 188 π.Χ. από τον ύπατο Μάρκο Φούλβιο Ναβιλίτωρα.
ΣΑΜΗ (Χωριό) ΚΕΦΑΛΛΟΝΙΑ
Η Σάμη υπήρχε από την προϊστορική εποχή. Η αρχαιότερη αναφορά βρίσκεται στον Όμηρο ο οποίος την αναφέρει ως τμήμα του βασιλείου του ηγέτη των Κεφαλλήνων, Οδυσσέα. Είναι η εποχή κατά την οποία οι Κεφαλλήνες πήραν μέρος στον Τρωϊκό Πόλεμο. Στην περιοχή της Σάμης έχουν βρεθεί ίχνη οργανωμένης κατοίκησης από την εποχή αυτή. Ο λόφος Βίγλα ίσως αποτελούσε τη μυκηναϊκή ακρόπολη. Το 5ο αιώνα π.Χ. η Κεφαλονιά ήταν χωρισμένη σε τέσσερις πόλεις-κράτη: της Κράνης, της Σάμης, των Πρόννων και της Πάλης. Οι πόλεις αυτές ακολούθησαν αυτόνομη πολιτική. Οι συχνά αντίπαλες μεταξύ τους σχέσεις αποδεικνύονται από τις ισχυρότατες κλασσικές/ελληνιστικές ακροπόλεις, όπως μαρτυρούν και τα σωζόμενα τμήματα της σημαντικής δικόρυφης ακρόπολης Σάμης. Τα λείψανα της εποχής αυτής δείχνουν μια καλά οργανωμένη και ακμάζουσα πόλη.
Κατά τον 2ο π.Χ. αιώνα η Σάμη προσέλκυσε το ενδιαφέρον των Ρωμαίων, λόγω της στρατηγικής της θέσης. Το 189 π.Χ. εκστρατέυουν με σκοπό να καταλάβουν το νησί. Από τις πόλεις της Κεφαλονιάς μόνο η Σάμη αποφασίζει να αλλάξει στάση και να αντισταθεί σθεναρά. Η πολιορκία ήταν ανελέητη και κράτησε τέσσερις μήνες. Η Σάμη παραδόθηκε τον Ιανουάριο του 188 π.Χ. ύστερα από την μεταφορά πολιορκητικών μηχανών από την Αμβρακία. Υπέστη τρομερή λεηλασία και εξανδραποδισμό. Λόγω της στρατηγικής της θέσης, οι Ρωμαίοι την αναδιοργάνωσαν και αργότερα αποτέλεσε σπουδαίο ενδιάμεσο σταθμό στα ταξίδια ανάμεσα στην Ελλάδα και την Ιταλία. Αρχαιολογικά ευρήματα της ρωμαϊκής εποχής μαρτυρούν έντονη οικοδομική δραστηριότητα. Οι πειρατικές επιδρομές κατά τον 5ο και 6ο αιώνα μ.Χ. και οι καταστρεπτικοί σεισμοί σε συνδιασμό με άλλους παράγοντες, συνέβαλαν στη βαθμιαία παρακμή και στην τελική εγκατάληψη της πόλης
Το κείμενο παρατίθεται τον Μάρτιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα του Δήμου Σάμης
ΚΕΦΑΛΛΟΝΙΑ (Νησί) ΙΟΝΙΑ ΝΗΣΙΑ
Από τους σεισμούς καταστράφηκαν το 90% των σπιτιών και έργα πολιτισμού αιώνων, μέγαρα, αρχοντικά, εκκλησίες. Πρόσθετη καταστροφή ήταν η μετανάστευση του πληθυσμού (σχεδόν του 50%) και η ερήμωση του νησιού.
Λεηλάτησε και κατέστρεψε το νησί.
Ο Αθηναίος στρατηγός Τολμίδης ο Ταλμαίου, κυρίευσε και τις 4 πόλεις του νησιού και τις έκανε μέλη της Συμμαχίας.
Το 375 π.Χ. Μόνο οι Πρώννοι συμμετείχαν στη Β' Αθηναϊκή Συμμαχία, ενώ οι άλλες 3 πόλεις στη Σπαρτιατική.
ΠΑΛΗ (Αρχαία πόλη) ΚΕΦΑΛΛΟΝΙΑ
ΚΕΦΑΛΛΟΝΙΑ (Νησί) ΙΟΝΙΑ ΝΗΣΙΑ
Το νησί υπέκυψε στον ύπατο Μάρκο Φούλβιο Ναβιλίτωρα, όπου η Σάμη πρόβαλε 4μηνη αντίσταση, γι' αυτό και καταστράφηκε και εξανδραποδίστηκε.
ΕΛΕΙΟ - ΠΡΟΝΟΙ (Δήμος) ΚΕΦΑΛΛΟΝΙΑ
Σημαντικές μαρτυρίες ιστορικές και αρχαιολογικές από τα προϊστορικά
χρόνια βεβαιώνουν συνεχή οικιστική παρουσία σε όλη την περιοχή που καλύπτει ο
σημερινός Δήμος Eλειού-Πρόννων. H ανεύρεση πρόσφατα υπολειμμάτων προϊστορικού
τείχους στην περιοχή των Aργινίων, όπου η δίοδος προς τις ανατολικές παρυφές του
Aίνου, με το χαρακηριστικό σπάνιο είδος της μαύρης ελάτης, τα προϊστορικά ευρήματα
παλαιολιθικών σκευών και εργαλείων στο σπήλαιο της Δράκαινας στον Πόρο,
εργαλείων στην περιοχή της Σκάλας,
οι τάφοι των Mαυράτων και τέλος ο ηγεμονικός τάφος στην περιοχή των Tζαννάτων
με τα χρυσά ευρήματα σηματοδοτούν ενιαία περιοχή με οχυρό κέντρο το φερόμενο με
το όνομα "Παλαιόκαστρο", το αρχαίο Φρούριο των Πρόννων. Tα ευρήματα αυτά χρονολογούνται
από την πρώιμη παλαιολιθική εποχή (7.000 π. X.) μέχρι τα υστερομηκυναϊκά χρόνια
(10ος π. X. αιώνας).
Mαρτυρία για τα αρχαϊκά χρόνια και δείγμα υψηλού επιπέδου πολιτισμού
αποτελούν τα ερείπια του ναού του Ποσειδώνα του 6ου π. X. αιώνα στον 'Αγιο Γεώργιο
της Σκάλας. Στα κλασικά χρόνια η περιοχή αποτελούσε την "πόλη" των Πρόννων με
διοικητικό κέντρο πάντα το Παλαιόκαστρο και με οχυρά στηρίγματα στα Aργίνια,
στο Πυργί και στο Πυροβούνι πάνω από τον Πόρο. H "πόλη" των Πρόννων στα αρχαία
χρόνια ήταν σύμμαχος των Aθηναίων στη B' Aθηναϊκή Συμμαχία, όπως αναγράφεται στη
σχετική στήλη των συμμάχων πόλεων, ενώ αργότερα υπήρξε σύμμαχος των Kαρχηδονίων
εναντίον των Pωμαίων μέχρι την υποταγή της στη Pώμη. Kατάλοιπα της ρωμαϊκής παρουσίας
στην περιοχή αποτελούν τα αρχαιολογικά ευρήματα ρωμαϊκής έπαυλης του 3ου μ. X.
αι. στην Σκάλα, της οποίας οι ψηφιδωτές απεικονίσεις στα δάπεδα είναι ιδιαίτερης
τέχνης και σημασίας.
Kατά τα βυζαντινά χρόνια η περιοχή είχε αναπτύξει ιδιαίτερο τοπικό
πολιτισμό, όπως υποδηλώνουν οι μαρτυρίες του "Πρακτικού" της λατινικής επισκοπής
του 1264 και τα ευρήματα πολλών βυζαντινών μονών και ναών. H μονή της Y. Θ. της
'Ατρου είναι από τα παλαιότερα βυζαντινά μοναστήρια του νησιού με τον εντυπωσιακό
"πύργο", οχυρό στήριγμα της μονής από τον 15ο αιώνα με ιδιαίτερη ιστορική σημασία.
Aπό τα χρόνια της φραγκοκρατίας (12ος-15ος αι.) διατηρείται η ανάμνηση
κατοχής κτημάτων από τους άρχοντες της εποχής στον Eλειό και τη Σκάλα, ενώ η βενετική
κατάκτηση (16ος-18ος αι.) χαρακτηρίζεται κυρίως με την εισροή στην περιοχή μεγάλου
αριθμού εποίκων και πολεμιστών (stradioti) από άλλες ελληνικές περιοχές. Aυτοί
οι έποικοι είναι οι γενάρχες των περισσοτέρων οικογενειών που υπάρχουν σήμερα.
Oι αλλεπάλλαληλες αλλαγές κυριάρχων που ακολούθησαν την πτώση της
βενετικής κυριαρχίας στο νησί (1797) και πολιτικές μεταβολές A΄και B΄Γαλλική κατοχή,
Pωσοτούρκοι, Eπτάνησος Πολιτεία, Bρετανική κατοχή) ώς τη συγκρότηση του Iονίου
Kράτους κάτω από την "Προστασία" της M. Bρετανίας (1817) και την Ένωση με την
Eλλάδα (1864) είχαν και τις αντίστοιχες επιδράσεις στη ζωή των κατοίκων, η αντίστασή
τους όμως στις αυθαιρεσίες των ισχυρών είναι γεγονός αδιαμφισβήτητο. Σημειώνονται
κινήματα και εξεγέρσεις στην περιοχή από τα χρόνια κιόλας της βενετοκρατίας με
κορυφαία την εξέγερση της Σκάλας και της γύρω περιοχής του 1849 εναντίον της Bρετανικής
Προστασίας, που βάφτηκε με αίμα αλλά σηματοδότησε και διεργασίες που βοήθησαν
την Ένωση των νησιών με την Eλλάδα.
Δύο χρόνια μετά την Ένωση, το 1866, η περιοχή γνωρίζει νέα διοικητική
διαίρεση που θα διαρκέσει ώς το 1912, οπότε και πάλι μεταβάλλεται για να συνεχιστεί
ώς πρόσφατα, μέχρι τις διοικητικές αλλαγές που έφερε το λεγόμενο σχέδιο "I. Kαποδίστριας".
Mε το Bασιλικό Διάταγμα της 8ης Iανουαρίου 1866, που δημοσιεύτηκε
στο φύλλο 9/28-1-1866 της Eφημερίδας της Kυβερνήσεως (E.K.) στην περιοχή συστάθηκαν
4 δήμοι Γ΄τάξεως:
α) Δήμος Eλιού με τους οικισμούς Mαυράτα,
Xαρεράτα, Θεράμονα, Xιονάτα,
Mαρκόπουλο, Kολαΐτη, Aργίνια,
Aτσουπάδες, Πλατιές,
Bαλεριάνο και Kατελιό.
Ως πρωτεύουσα του Δήμου ορίστηκε αρχικά ο οικισμός Mαυράτα, ενώ με το B. Δ. της
17-2-1876 (E.K. 1876) μετατέθηκε στα Xιονάτα.
β) Δήμος Σκάλας με τους οικισμούς Σπαθή,
Φανιές, Kουτροκόη,
Pατζακλή, Eπάνω Bάλτες, Kάτω
Bάλτες και Kρεμμύδι με πρωτεύουσα
τη Σκάλα.
γ) Δήμος Πρόννων με τους οικισμούς Aσπρογέρακα,
Kορνέλο, Πεντόγαλο, Mεγαδούκα
και Aννινάτα με πρωτεύουσα
τον Aσπρογέρακα. και δ) Δήμος
Hρακλείου με τους οικισμούς Kαμπιτσάτα,
Aμπελά, Γούλα, Σολωμάτα, Tζανάτα,
Aφραγιάς, Δημητσανάτα, Δαφνάτα,
Aνδρεολάτα, Ξενόπουλο,
Mαυρικάτα και Kαπανδρίτη με
πρωτεύουσα τα Kαμπιτσάτα.
Tρία χρόνια αργότερα, το 1869, οι δήμοι Πρόννων, Σκάλας και Hρακλείου
συγχωνεύτηκαν και αποτέλεσαν τον Δήμο Πρόννων με το B.Δ. της 12ης-12-1869 (ΦEK
55/1869) με πρωτεύουσα την Πάστρα (ή Kάτω Bάλτες). Όμως με το B.Δ. της 8ης-11-1871
(ΦEK 9/1872) η πρωτεύουσα του Δήμου μετατέθηκε στον Aσπρογέρακα για να πάει και
πάλι στην Πάστρα το 1887 (B.Δ. 12-5-1887, ΦEK 112/1887) και το 1890 οριστικά πρωτεύουσα
του Δήμου ορίζεται ο Aσπρογέρακας (B.Δ. 7-12-1890, ΦEK 325/1890), ενώ ο Δήμος
Eλιού παρέμεινε χωρίς μεταβολές μέχρι το 1912 οπότε έγινε η νέα διοικητική διαίρεση
της χώρας που διασπάστηκαν οι δήμοι και συστάθηκαν κοινότητες (B.Δ. 16-8-1912,
ΦEK 248/1912).
Το κείμενο παρατίθεται τον Απρίλιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα του Δήμου Ελειού - Πρόνων
ΙΘΑΚΗ (Νησί) ΙΟΝΙΑ ΝΗΣΙΑ
Η Ιθάκη το νησί πατρίδα του Οδυσσέα θεωρείται ένα από τα πιο γνωστά
νησιά της Ελλάδας όχι στα σημερινά χρόνια αλλά από την αρχαιότητα και τη μυθολογία.
Ο Όμηρος με τα έπη του άφησε βαριά κληρονομιά και πολλή δουλειά σε ξένους και
Έλληνες επιστήμονες που ασχολούνται χρόνια με το έργο αυτό. Βεβαίως εκτός από
τον Όμηρο με την Οδύσσεια αναφορές υπάρχουν και από άλλους παλαιότερους συγγραφείς
όπως ο Ακουσίλαος που λέει ότι ο Ίθακος, ο Νήριτος και ο Πολύκτωρ ήταν οι τρεις
γιοι του Βασιλιά Πτερελάου που καταγόταν από τον Δία. Η σύζυγος του Οδυσσέα ήταν
η Πηνελόπη κόρη του βασιλιά Ικάριου και της Πολυκάστης. Η Ιλιάδα και η Οδύσσεια
του Ομήρου σίγουρα δεν θα μπορούσαν να γραφτούν σ' ένα περιορισμένο χώρο. Είναι
όμως τα δύο έργα του μεγάλου ιστορικού που έκαναν γνωστά παγκόσμια την ιστορία
αυτού του τόπου. Είναι τα έργα που ενώ πέρασαν αιώνες κατακτητές διάφοροι στο
νησί άφησαν αναλλοίωτα, ονόματα και τοπωνύμια ως τις μέρες μας. Είναι τα έργα
έπη του Ομήρου που αποδεικνύουν ότι η Ιθάκη είναι η πατρίδα του Οδυσσέα.
Η Ιθάκη κατοικήθηκε από την Νεολιθική περίοδο (4000-3000 π.Χ.),όπως
μαρτυρούν τα ευρήματα από τις ανασκαφές στην Σπηλιά του Λοΐζου και στα Πηλικάτα.
Η Οδύσσεια κατά τους μελετητές αρχίζει το 1174 π.Χ. με την άφιξη του Οδυσσέα στην
Ιθάκη μετά την δεκάχρονη περιπλάνησή του. Αναφορές γίνονται στη Οδύσσεια για τα
μέρη που έδρασε, όπως η Σπηλιά του Ευμαίου και το Σπήλαιο των Νυμφών. Τον Οδυσσέα
που βασίλεψε μέχρι τον θάνατό του, τον διαδέχτηκε ο γιος του Τηλέμαχος.
Από το 1000-800 π.Χ. κατακτήθηκε από τους Δωριείς και μετά από τους
Κορινθίους μέχρι το 180 π.Χ. που την κατέλαβαν οι Ρωμαίοι.
Οι Ρωμαίοι παρέμειναν στο νησί μέχρι το 394 μ.Χ. όπου οι περισσότεροι
κάτοικοι ζουν στα βόρεια του νησιού. Από το 394 μ.Χ. η Ιθάκη περιέρχεται στην
Βυζαντινή Αυτοκρατορία,όπου καθιερώνεται η Χριστιανική λατρεία και κτίζονται εκκλησίες
και μοναστήρια.
Το 1185 το νησί κατακτήθηκε από τους Νορμανδούς και στη συνέχεια
περνάει στα χέρια των Ορσίνι το 1204, των Τόκων το 1357 και στη συνέχεια στους
Τούρκους το 1479 που το λεηλάτησαν και σκότωσαν τους πιο πολλούς κατοίκους. Η
τουρκική κατοχή κράτησε μέχρι το 1503, που πουλήθηκε στους Βενετούς. Η Ενετοκρατία
κράτησε μέχρι το 1797, όπου εγκαθιδρύεται η πρώτη Γαλλική κατοχή. Οι κάτοικοι
της Παλαιοχώρας, της Ανωγής
και της Εξωγής πληθαίνουν και το Βαθύ
γίνεται η πρωτεύουσα του νησιού. Το 1799 τα Ιόνια νησιά καταλαμβάνονται από τους
Ρωσοτούρκους για μια μικρή περίοδο και επανέρχεται ατα χέρια των Γάλλων. Η Γαλλική
κυριαρχία αν και μικρής διάρκειας επέδρασε θετικά στους κατοίκους των νησιών του
Ιονίου. Τα νέα κοινωνικά δόγματα, οι αρχές περί ελευθερίας και ισότητας της Γαλλικής
επανάστασης ζωογόνησαν το αίσθημα της ελευθερίας και της πατρίδας στις ψυχές των
Επτανησίων.
Το 1809 αρχίζει η περίοδος της Αγγλοκρατίας και ιδρύεται το ανεξάρτητο
κράτος "Ενωμένες Πολιτείες των Ιονίων Νήσων" και κυβερνάται συνταγματικά
από την Ιόνιο Βουλή. Το ενδιαφέρον για την Ομηρική Ιθάκη αναζωπυρώνεται, η οικονομία
προοδεύει και η κοινωνική ζωή αναβαθμίζεται. Στις 21 Μαϊου 1864 το ριζοσπαστικό
ρεύμα και η διεθνής πολιτική κατάσταση οδήγησαν στην ένωση των Εφτανήσων με την
Ελλάδα.
Στη νεώτερη ιστορία ιδρύεται παροικία Ιθακησίων στην Ρουμανία και
το νησί εκσυγχρονίζεται με την είσοδο του 20ου αιώνα. Κτίζονται δημόσια κτήρια,
ανοίγονται δρόμοι, λειτουργεί εργοστάσιο ηλεκτροφωτισμού στο Βαθύ το 1923, η ναυτιλία
του νησιού αναπτύσσεται και η πνευματική ζωή ζωντανεύει. Το 1953 όμως το νησί
χτυπιέται από τον μεγάλο σεισμό και μεγάλο μέρος των οικισμών και των χωριών καταστρέφεται.
Με την βοήθεια του κράτους τότε και των Ιθακησίων μεταναστών η ανοικοδόμηση άρχισε
με επιτυχία.
Ιστορικό Αρχείο Ιθάκης
Το αρχειακό υλικό του Ιστορικού Αρχείου Ιθάκης απαρτίζεται από 1.500.000
περίπου έγγραφα που καλύπτουν μια ιστορική περίοδο από τις αρχές του 17ου αιώνα.
Δεν πρόκειται για κάποιο «μεγάλο αρχείο», αλλά έχει μία ιδιαιτερότητα που αξίζει
να προσεχτεί. Έχει το προνόμιο να είναι από τα πληρέστερα -αν όχι το πληρέστερο-
από τα Τοπικά Αρχεία των Ιονίων νήσων. Η πληρότητα αυτή και η διαφύλαξή του μέσα
στο πέρασμα τόσων αιώνων και σε συνθήκες ιδιαίτερα δύσκολες (πολιτειακές μεταβολές,
ταραχώδεις πολιτικές περίοδοι, πόλεμοι, σεισμοί ) οφείλεται αποκλειστικά σχεδόν
στην αυξημένη ιστορική και πολιτιστική συνείδηση των Θιακών. Το πλούσιο αυτό υλικό
ύστερα από έναν πρώτο διαχωρισμό και εργασία που έγινε την τελευταία δεκαετία
υπό την επιστημονική εποπτεία του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών, χωρίζεται στις ακόλουθες
ενότητες. α) Αρχείο Διοικήσεων (Αρχείο Βενετικής Διοίκησης, Αρχείο Διοικήσεων
της εικοσαετίας 1797-1817, Αρχείο Διοίκησης του Ελληνικού κράτους). β) Αρχείο
Νοταριακό. γ) Αρχείο Ληξιαρχικό. δ) Αρχείο Εκκλησιαστικό.
Το κείμενο παρατίθεται τον Ιανουάριο 2005 από την ακόλουθη ιστοσελίδα του Δήμου Ιθάκης
ΚΕΦΑΛΛΟΝΙΑ (Νησί) ΙΟΝΙΑ ΝΗΣΙΑ
Προϊστορία
Τα λίθινα εργαλεία που βρέθηκαν στο χωριό Χαλιωτάτα -θέση Σπήλιος-
και στη χερσόνησο του Φουρνιά στο Φισκάρδο οδηγούν στην βεβαιότητα της πρώιμης
κατοίκησης της Κεφαλλονιάς. Η συλλογή του καθηγητή Γ. Καββαδία, την οποία δώρισε
στο Αρχαιολογικό Μουσείου
Αργοστολίου, τοποθετεί μέχρι σήμερα τον πρώτο Κεφαλλονίτη παλαιότερα από το
50.000 π.Χ. Πληθώρα στοιχείων, προσώπων και μύθων συνδέει την Κεφαλλονιά με τα
προϊστορικά χρόνια.
Πρώτα ιστορικά χρόνια
"Τετράπολις": είναι η ονομασία που ο ιστορικός Θουκυδίδης
δίνει στο νησί. Τέσσαρες Πόλεις-Κράτη αποτελούσαν την Κεφαλλονιά κι έτσι έχουμε
την Κράνη, την Πάλλη,
τη Σάμη και τους Πρόννους,
ανεξάρτητες και αυτόνομες Πόλεις που η έκτασή τους είχε καθορισθεί φυσικά από
το σχηματισμό του εδάφους. Ετυμολογικά και σύμφωνα με τη Μυθολογία, η ονομασία
των Πόλεων-Κρατών αυτών προέρχεται από τα ονόματα των τεσσάρων υιών του Κεφάλου.
Από τα μέχρι σήμερα δεδομένα - νομίσματα και επιγραφές-, το πολίτευμα τους ήταν
δημοκρατικό.
Πολλοί τάφοι- ευγενών και μη- σε πολλά μέρη του νησιού - Κοκολάτα,
Μαζαρακάτα, Ραζάτα,
Τζαννάτα, Κοντογενάδα-
το καθιστούν αναμφίβολα σπουδαίο Μυκηναϊκό κέντρο. Στις προθήκες του Αρχαιολογικού
Μουσείου Αργοστολίου μπορεί να θαυμάσει κανείς προμυκηναϊκά, μυκηναϊκά και υστερομυκηναϊκά
ευρήματα προερχόμενα από τους τάφους αυτούς. Οι θεοί οι οποίοι λατρεύτηκαν στην
Κεφαλλονιά, κατάλοιπα ναών προς χάρη των οποίων υπάρχουν σε πολλές τοποθεσίες
-Κράνη, Αίνος,
Πρόννοι, Μηνιές-, αποδεικνύουν
την συνεχή και αδιατάρακτη πολιτιστική ένωση του νησιού με τον Ελληνικό κορμό.
Αυτό που δεν κατάφεραν οι Μακεδόνες με τον Φίλιππο Ε’, να γίνουν δηλαδή
κύριοι της Κεφαλλονιάς, το επέτυχαν οι Ρωμαίοι όταν το 188 π.Χ. την κατάκτησαν
ολοκληρωτικά.
Βυζαντινά χρόνια
Κατά τα πρώτα χρόνια της βυζαντινής περιόδου η Κεφαλλονιά ανήκε στην
επαρχία Αχαΐας και αργότερα (δεύτερο μισό ή αρχές του 9ου αιώνα έως και 11ο αιώνα)
μαρτυρείται η ύπαρξη Θέματος Κεφαλληνίας, που σκοπό είχε - λόγω της στρατηγικής
της θέσης- να συμβάλει στην άμυνα της αχανούς Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.
Κατά διαστήματα δε, το νησί δέχθηκε πολλές και συχνές επιδρομές. Πρόσκαιρη
κατοχή είχε ο Robert Guiscard , ο Roger II ο Σικελός, η κατάκτηση του οποίου σημαίνει
την οριστική απόσχιση της Κεφαλλονιάς από το Βυζάντιο.
Φραγκοκρατία
Ο ισχυρότατος πειρατής του τέλους του 12ου αιώνα Μαργαριτώνης "ανοίγει"
ουσιαστικά τη μεταβυζαντινή περίοδο της φραγκοκρατίας. Το 1195 την ηγεμονία ανέλαβε
ο οίκος των φεουδαρχών Orsini για να παραδώσει το 1357 την Κομητεία της Κεφαλλονιάς
στους Tocchi. Η χρονικά μικρή και σκληρή τουρκική κατοχή-συνολικά 17 χρόνια- έληξε
με την κατάκτηση του Κάστρου του Αγίου Γεωργίου- πρωτεύουσας τότε της Κεφαλλονιάς-
από τους Ενετούς (και Ισπανούς) το 1500.
Ενετοί, Γάλλοι και λοιποί κατακτητές
Η Ενετοκρατία κράτησε σχεδόν 300 χρόνια και το 1797 άρχισε η Γαλλική
κατοχή η οποία εγκαινίασε νέα περίοδο συνεχών πολιτικών εναλλαγών. Λίγο μετά,
οι συμμαχικοί στόλοι Ρωσίας-Τουρκίας υποδαυλίζουν την επανάσταση κατά των Γάλλων
και έτσι σχηματίζεται η Επτάνησος Πολιτεία - 1800-1807- με την επίσημη ονομασία
"Πολιτεία των Επτά Ενωμένων Νησιών". Η σύντομη Γαλλική κατοχή που ακολούθησε
(1807-1809) διακόπηκε από τους Αγγλους οι οποίοι παρέμειναν μέχρι το 1864. Μετά
από το διάστημα αυτό των πολλών αιματοβαμμένων εξεγέρσεων και της γέννησης των
σημαντικών πρωτοσοσιαλιστικών μορφών της ιστορίας μας, την 21η Μαϊου του 1864
η Κεφαλληνία και η Ιθάκη αποκτούν την ελευθερία τους : παραδίνονται από τους ξένους
κατακτητές τους σε Ελληνική αντιπροσωπεία και από τότε ακολούθησαν την ιστορική
μοίρα της Ελλάδας.
Σύγχρονα ιστορικά γεγονότα
Το 1940 μέχρι το 1943 οι Ιταλοί βρέθηκαν να έχουν κατακτήσει το νησί
μας και το 1943 εκδιώχθηκαν από την Κεφαλλονίτικη γη από τους συμμάχους τους Γερμανούς,
οι οποίοι τους οδήγησαν στη μεγάλη σφαγή της μεραρχίας τους "Aqui".
Το μικρό διάστημα της Γερμανικής κατοχής ακολούθησε ο εμφύλιος και τέλος ήλθε
για την Ελλάδα και την Κεφαλλονιά η πολιτική σταθερότητα που μας οδηγεί στην αναπτυξιακή
πολιτική και στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Το κείμενο παρατίθεται τον Μάιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα του Δήμου Αργοστολίου
Μύθος και Προϊστορία
Το όνομά του, το νησί, το πήρε από τον μυθικό ήρωα Κέφαλο, ο οποίος,
απαρηγόρητος από το θάνατο της γυναίκας του που ο ίδιος είχε σκοτώσει κατά λάθος,
κατέληξε στην Κεφαλλονιά. Το νησί του το χάρισε ο βασιλιάς Αμφιτρύωνας, σαν ανταμοιβή
για την βοήθεια που προσέφερε στον αγώνα εναντίον των μυθικών Τηλεβόων και των
Ταφίων. Από τα ευρήματα των ανασκαφών στην περιοχή του Φισκάρδου,
συμπεραίνεται ότι το νησί κατοικείται από την παλαιολιθική εποχή. Ήδη κατά τους
χρόνους του τρωικού πολέμου, αναπτύχθηκε πολύ σημαντικός πολιτισμός. Είναι εμφανής
η αναφορά του Ομήρου στην Οδύσσεια.
Αρχαία χρόνια
Την εποχή αυτή το νησί χωρίζεται σε τέσσερις πόλεις: την Σάμη,
την Πάλη, την Κράνη
και τους Πρόννους. Στους
Περσικούς πολέμους αντιμετώπισαν όλες μαζί, σε συμμαχία με τους άλλους Έλληνες
την εισβολή των Περσών. Στον Πελοποννησιακό πόλεμο χωρίστηκαν. Η Πάλη υποστήριξε
τους Κορινθίους, ενώ η Κράννη συμμάχησε με τους Αθηναίους. Το νησί κατακτήθηκε
από τους Ρωμαίους το 187 π.Χ. Στις αρχές του 2ου αιώνα μ.Χ. ο Αδριανός χάρισε
την Κεφαλονιά στην Αθήνα.
Βενετσιάνοι
Κατά την περίοδο του Βυζαντίου, η Κεφαλλονιά απετέλεσε μέρος του «Θέματος
της Κεφαλληνίας». Όλο αυτό το διάστημα και μέχρι την κατάληψή της από τους Βενετούς,
το 1500, υπέφερε από τις επιδρομές βαρβάρων ή πειρατών και τις συνεχείς αλλαγές
κατακτητών. Από την κατάληψη του νησιού από τους Βενετούς κι έπειτα το νησί έγινε
σπουδαίος διαμετακομιστικός και εμπορικός σταθμός και διήνυσε περίοδο ακμής.
Γάλλοι και Ιόνια Πολιτεία
Μετά την ήττα των Βενετών και την κατάλυση της Ενετικής δημοκρατίας,
τα νησιά καταλήφθηκαν οριστικά από τους Γάλλους με τη συνθήκη του Καμποφόρμιο,
το 1797. Ο λαός της Κεφαλονιάς υποδέχτηκε με ανακούφιση τους νέους κυριάρχους.
Η ήττα και η καταστροφή του γαλλικού στόλου από τον ενωμένο ρωσοτουρκικό, ανέκοψε
προσωρινά τη γαλλική κυριαρχία στο νησί. Με τη συνθήκη του 1800, ιδρύεται η «Ιόνιος
πολιτεία», μία αυτόνομη περιοχή υπό την επικυριαρχία του Σουλτάνου. Ακολουθεί
η περίοδος της Δεύτερης γαλλικής κυριαρχίας, με την παραχώρηση των Ιονίων νήσων
στον Ναπολέοντα, από τον Τσάρο της Ρωσίας. Η περίοδος αυτή δεν κράτησε πολύ, αφού
δύο χρόνια μετά οι Αγγλοι κατέλαβαν τα Ιόνια νησιά.
Αγγλοι
Και η Κεφαλονιά, όπως και τα υπόλοιπα Ιόνια νησιά, κατά την περίοδο της
Αγγλοκρατίας, συμμετείχε ενεργά στην οργάνωση και την διεξαγωγή της Ελληνικής
επανάστασης του 1821, με αποκορύφωμα την συμμετοχή Κεφαλλήνιων επαναστατών στην
κρίσιμη, για την διεξαγωγή της επανάστασης, μάχη του Λάλα. Οι Αγγλοι διοικούντες
δεν είδαν με καλό μάτι την συμμετοχή του λαού στα γεγονότα. Ωστόσο η περίοδος
αυτή χαρακτηρίζεται από μία σειρά κοινοφελή έργα στο νησί, όπως η γέφυρα που ενώνει
το Αργοστόλι με την απέναντι
περιοχή ή το δικαστικό μέγαρο στο Ληξούρι.
Ενσωμάτωση και νεότερα χρόνια
Στις 21 Μαΐου του 1864, οι Αγγλοι προχώρησαν και επίσημα στην εκχώρηση
των Ιονίων νήσων στην Ελλάδα, λίγο καιρό μετά την ενθρόνιση, στην Αθήνα,
του Δανού πρίγκιπα Γεώργιου του Α', ευνοούμενου της αγγλικής πολιτικής. Η πράξη
αυτή ήταν, κυρίως, αποτέλεσμα της έντονης πίεσης που άσκησε ο λαός. Ήδη στην Κεφαλλονιά
είχε αναπτυχθεί κατά την αγγλική περίοδο, ενωτική κίνηση, που σαν έκφρασή της
είχε το Ριζοσπαστικό κόμμα. Είχαν προηγηθεί ελεύθερες εκλογές στα Ιόνια νησιά,
το 1850. Εκείνη η βουλή είχε διακηρύξει, με ψήφισμά της, την θέληση του λαού των
Ιονίων νήσων για Ένωση με την υπόλοιπη Ελλάδα. Στις 15/27 Φεβρουαρίου του 1862
εκλέγεται ομόφωνα, επικεφαλής της Ιονίου Βουλής, ο Κεφαλλονίτης Ριζοσπάστης Ηλίας
Ζερβός Ιακωβάτος. Στις 7 Απριλίου του 1864 έφτασε στην Κέρκυρα
ο Έλληνας εκπρόσωπος Θεόφιλος Ζαΐμης. Ο Αγγλος αρμοστής του παρέδωσε την εξουσία.
Το κείμενο παρατίθεται τον Δεκέμβριο 2004 από την ακόλουθη ιστοσελίδα της Γενικής Γραμματείας Περιφέρειας Ιόνιων Νησιών
ΠΑΛΙΚΗ (Δήμος) ΚΕΦΑΛΛΟΝΙΑ
ΣΚΑΛΑ (Χωριό) ΚΕΦΑΛΛΟΝΙΑ
Ο αρχαιολογικός χώρος με τα πολύ σημαντικά ψηφιδωτά δάπεδα Ρωμαϊκής Εποχής, είναι του 3ου αιώνα μ.Χ. Στο ένα ψηφιδωτό απεικονίζεται η θυσία ενός ταύρου από δύο άνδρες. Στο άλλο υπάρχει η αναπαράσταση του Φθόνου που
κατασπαράσσεται από άγρια θηρία. Συνοδεύονται από επιγράμματα σε ελεγειακό και δακτυλικό μέτρο.
Στον Άγιο Γεώργιο, περίπου 2 χιλιόμετρα από τη Σκάλα προς τον Πόρο, βρίσκεται το γραφικό εκκλησάκι σε ένα τοπίο μεγάλης ομορφιάς.
Είναι κτισμένο από ακριβά κομμάτια σπουδαίου Αρχαίου Ναού του 7ου αιώνα π.Χ. που ήταν αφιερωμένος στον Απόλλωνα. Δίπλα ακριβώς, βρίσκονται οι βάσεις του Αρχαίου Ναού και τα τμήματα από τις κολώνες του.
Το έθιμο των αγώνων δρόμου και κολύμβησης στο πανηγύρι του Άη Γιώργη φαίνεται να διατηρείται από χρόνια πανάρχαια, από την εποχή των εορτών του Απόλλωνα. Στη σπηλιά του Σάκκου και στη Μούντα, τα ευρήματα της Παλοαιολιθικής Εποχής, δείχνουν ότι η περιοχή κατοικείται συνεχώς από την Προϊστορική Περίοδο.
ΠΑΛΗ (Αρχαία πόλη) ΚΕΦΑΛΛΟΝΙΑ
. . . eight hundred Leucadians and Anactorians, and next to them two hundred from Pale in Cephallenia; after them in the array, five hundred Aeginetans;
ΚΕΦΑΛΛΟΝΙΑ (Νησί) ΙΟΝΙΑ ΝΗΣΙΑ
4000-3000 π.Χ. Νεολιθική Περίοδος
3000-2000 π.Χ. Πρωτοελλαδικός Πολιτισμός, οργανωμένη κατοίκηση
2000-1500 π.Χ. Προμυκηναϊκή Περίοδος
1500-1100 π.Χ. Μυκηναϊκή Περίοδος. Εποχή μεγάλης ακμής
και για τα δύο νησιά. Δημιουργία Τετράπολης στην Κεφαλονιά
1100-800 π.Χ. Δωρική περίοδος. Οχύρωση των πόλεων με εντυπωσιακά
τείχη εξαιτίας πολέμων και προσάρτηση της Ιθάκης
στην Κεφαλονιά
800-169 π.Χ. Περίοδος Αρχαίας Ελληνικής Ακμής, διαίρεση
του νησιού σε 4 πόλεις Κράτη κατασκευή μνημειακών οχυρωματικών έργων.
180 π.Χ.-394 μ.Χ. Ρωμαϊκή Περίοδος. Επιδρομές πειρατών
394-1185 μ.Χ. Βυζαντινή Περίοδος, Χτίζεται το Βυζαντινό
κάστρο του Αγίου Γεωργίου και έκτισε πρωτεύουσα του νησιού.
1185 μ.Χ. Κατάκτηση από τους Νορμανδούς
1479-1500 μ.Χ. Τουρκοκρατία. Ανθρώπινες βαρβαρότητες,
λεηλασίες, διωγμοί
1500-1798 μ.Χ. Ενετική Περίοδος. Φραγκοκρατία. Ενετοκρατία
1797 μ.Χ. Γάλλοι Δημοκρατικοί. Ρωσότουρκοι
1800-1807 μ.Χ. Ανεξάρτητο κράτος των Ιονίων
Νήσων
1807-1809 μ.Χ. Β´ Γαλλική κυριαρχία. Εκσυγχρονισμός
στη διοίκηση
1809-1864 μ.Χ. Αγγλική κυριαρχία
1η Ιουλίου 1823 Επίσκεψη της νήσου από τον Λόρδο Βύρωνα
21 Μαϊου 1864 Πανηγυρική ένωση των Ιονίων
Νήσων με την υπόλοιπη Ελλάδα
1953 έως σήμερα Ανάπτυξη της νήσου και ευρύτατη τουριστική
εξέλιξη
Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται τον Ιανουάριο 2004 από τουριστικό φυλλάδιο
της Νομαρχιακής Επιτροπής
Τουριστικής Προβολής Κεφαλονιάς. & Ιθάκης.
Λάβετε το καθημερινό newsletter με τα πιο σημαντικά νέα της τουριστικής βιομηχανίας.
Εγγραφείτε τώρα!
