Εμφανίζονται 19 τίτλοι με αναζήτηση: Θρησκευτικές βιογραφίες στην ευρύτερη περιοχή: "ΕΝΤΙΡΝΕ Επαρχία ΤΟΥΡΚΙΑ" .
ΑΔΡΙΑΝΟΥΠΟΛΗ (Πόλη) ΤΟΥΡΚΙΑ
Οι Αγιοι αυτοί, καταγόμενοι από διάφορες επαρχίες, κατοικούσαν στην
Αδριανούπολη, η οποία βρίσκεται 240 χλμ. ΒΔ της Κωνσταντινουπόλεως
και αρχικά ονομαζόταν Ορεστιάς έπειτα εξωραΐστηκε από τον αυτοκράτορα της Ρώμης
Αδριανό (117-138 μ.Χ.), ο οποίος και την μετονόμασε σε Αδριανούπολη, ενώ σήμερα
είναι πρωτεύουσα του ομώνυμου βιλαετίου, το οποίο περιλαμβάνει όλη σχεδόν την
Ανατολική Θράκη. Τότε λοιπόν, οι αχάριστοι και αγνώμονες Βούλγαροι επιτέθηκαν
εναντίον της Βυζαντινής Aυτοκρατορίας, για να την καταστρέψουν. Αφού, λοιπόν,
αιχμαλώτισαν Θράκες και Μακεδόνες, θέλησαν να πολεμήσουν και τη βασιλίδα των πόλεων,
την Κωνσταντινούπολη. Έφτασαν όμως μέχρι την Αδριανούπολη και ύστερα από πολιορκία
τριών ημερών την κυρίευσαν. Και όλα αυτά έγιναν, όταν αυτοκράτορας του Βυζαντίου
ήταν ο εικονομάχος Λέων Ε' ο Αρμένιος (813-820 μ.Χ.) και ηγεμόνας των Βουλγάρων
ο Κρούμος (802 περ.-815 μ.Χ.), δηλαδή κατά το έτος 815 μ.Χ.
Μόλις, λοιπόν, ο Κρούμος -ο οποίος θεωρείται ο κύριος ιδρυτής του
βουλγαρικού κράτους και υπήρξε γνήσιος εκπρόσωπος της βαρβαρότητας, της σκληρότητας
και της πανουργίας και πέθανε από αποπληξία στις 13 Απριλίου 815 μ.Χ., ενώ προετοίμαζε
επιχειρήσεις να καταλάβει την Κων/πολη- κυρίευσε την Αδριανούπολη, εξεδίωξε όλους
τους κατοίκους, πού ανέρχονταν σε σαράντα χιλιάδες, και τον αγιότατο επίσκοπο
τους, αφού πρώτα τον έριξε στη γη και τον καταπάτησε στο λαιμό.
Όταν πέθανε ο Κρούμος, έγινε ηγεμόνας των Βουλγάρων ο Δούκουμος. Επειδή
όμως αυτός πέθανε αμέσως μόλις πήρε την εξουσια, ηγεμόνας των Βουλγάρων έγινε
ο Δίτζεγγος, θηριώδης και απάνθρωπος. Αυτός, λοιπόν, συνέλαβε το μεγάλο αρχιερέα
Μανουήλ, τον έσχισε στα δύο, του απέκοψε τα χέρια και τους ώμους και τον πέταξε
στα σκυλιά να τον φάνε. Για τη θηριωδία του όμως αυτή η θεία Δικαιοσύνη του στέρησε
το φως των οφθαλμών του και οι συγγενείς του οι ίδιοι τον σκότωσαν.
Τον Δίτζεγγο διαδέχτηκε στην εξουσία ο Μουρτάγων. Ο ηγεμόνας αυτός
σκότωσε όλους τους χριστιανους που δεν πείθονταν να αρνηθούν το Χριστό, άλλους
με στραγγαλισμό και άλλους με άλλα φοβερά βασανιστήρια. Tότε αποκεφάλισε με ξίφος
και τον άγιο αρχιερέα Δεβέλτου Γεώργιο και τον επίσκοπο Πέτρο, αφού προηγουμένως
τους χτύπησε απάνθρωπα με ραβδιά και τους καταμαύρισε και καταξέσχισε τα άγια
σώματά τους. Επίσης, ο θηριώδης αυτός ηγεμόνας των Βουλγάρων, αποκεφάλισε με ξίφος
και άλλους τριακόσιους εβδομήντα επτά χριστιανούς. Ακόμη, ο απαίσιος αυτός ηγεμόνας,
θανάτωσε τους στρατηγούς των χριστιανών Λέοντα και Ιωάννη, καταξέσχισε με ξίφος
την κοιλιά του αγίου επισκόπου Νικαίας Λέοντος, αποκεφάλισε με μεγάλο μαχαίρι
το Γαβριήλ και το Σιώνιο, καταδίκασε σε θάνατο με λιθοβολισμό τον ευλαβέστατο
ιερέα Πάροδο και θανάτωσε πολλόυς άλλους χριστιανούς υποβάλλοντάς τους σε διάφορα
φρικτά βασανιστήρια.
Αλλά τέτοια ανήκοστα εγκλήματα εις βάρος των χριστιανών δεν έκαμε
μόνον ο ασεβής Μουρτάγων έκαμαν και οι διάδοχοί του ηγεμόνες των Βουλγάρων, οι
οποίοι, με ποικίλα βασανιστήρια, περέδωσαν σε θάνατο πολλούς χριστιανούς.
Καταγόταν από την Αδριανούπολη, όπου και μαρτύρησε. Η μνήμη του εορτάζεται στις 17 Φεβρουαρίου.
3/1497
Ο Γεώργιος μάρτυς εν Αδριανουπόλει μαρτυρήσας επί Ιωάννου Παλαιολόγου τον Μάρτιον
του 1437. Περί αυτού αναφέρεται κατά τον Κ. Ν Σάθαν (Μνημεία Ελληνικής Ιστορίας
τ. 4ος 1883 σ. XXXIV.), εις Χειρόγραφον του Αγίου Μάρκου της Βενετίας κωδ. 50:
«Διήγησις του Μάρτυρα Γεωργίου Μαρτυρήσαντος εν Ανδριανουπόλει επί Ιωάννου Παλαιολόγου,
τον μάρτιον του 6945 (1437) Εν Αδριανουπόλει τη ποτέ μακαρία ως ενεγκασμένη χριστώνυμον
πλήθος, ήδη δε δυστυχεί, βριθούση τη πλάνη, ως ότε και πρίν το των Ελλήνων μιαρόν
γένος». Εις δε τα Analecta Bollandiane τ. 24ος 1905 σ. 209 αναφέρονται ότι εις
τον κώδικα ΙΙ 50 (Ι) Fol. 235-242 Sacculi XVI exaratus: «Διήγησις Μάρτυρος (Γεωργίου)
εν τοις ημετέροις Μαρτυρήσαντος χρόνοις. Εγένετο κατά μεν το ανθρώπινον δέους
πλήρες τεράστιον ήδη ής συ οίδας συμφοράς, δια τον πόθον ων εν Χριστώ . . . αμήν.»
(«Θρακικά», τόμ. 10ος "1938", σελ. 374).
1/8
Οι 40 άγιες γυναίκες κατάγονταν από την Αδριανούπολη και είχαν δάσκαλο
και πνευματικό οδηγό το διάκονο Αμμούν. Οι γυναίκες και ο δάσκαλός τους συνελήφθησαν
από τον Βάβδο, διοικητή Αδριανουπόλεως. Ο Βάβδος (284-305) τις βασάνισε, γιατί
δεν πειθάρχησαν στη διαταγή του να προσκυνήσουν τα είδωλα. Εκείνες, ενώ βασανίζονταν,
προσεύχονταν και τότε ο ιερέας των ειδώλων κρεμάστηκε στον αέρα κατά θαυμαστό
τρόπο. Έπειτα, αφού έμεινε πολλές ώρες κρεμασμένος, έπεσε με δύναμη στο έδαφος
και σκοτώθηκε.
Τότε, ο άρχοντας διέταξε να κρεμάσουν τον Αμμούν και του ξέσχισαν
το σώμα με σιδερένια νύχια. Μετά του φόρεσαν πυρακτωμένη σιδερένια περικεφαλαία.
Επειδή ο Αμμούν δεν έπαθε την παραμικρή βλάβη, τον έστειλαν μαζί με τις 40 Παρθένες
Ασκήτριες από τη Βερόη της Θράκης στην Ηράκλεια
της Θράκης, στον τύραννο αυτοκράτορα Λικίνιο (308-323 μ.Χ.). Εκεί ο Λικίνιος αποφάσισε,
και:
10 ρίχτηκαν στη φωτιά
8 απεκεφαλίστηκαν μαζί με τον δάσκαλό τους Αμμούν
10 μαχαιρώθηκαν με ξίφος στο στόμα και στην καρδιά
6 κομματιάσθηκαν με μαχαίρια
6 αφού δέχτηκαν στο στόμα τους σίδερα καμμένα, ταξίδεψαν μαζί με τις προηγούμενες
και τον δάσκαλό τους προς την αιώνια ζωή.
Ως πολιούχος άγιος της Αδριανουπόλεως φέρεται ο Αγιος Ευστάθιος, όστις πρότερον
ωνομάζετο κατά τον συναξαριστήν Πλακίδας και ούτινος σώζεται ο τάφος, ευρισκόμενος
εις υπόγειόν τινα κρύπτην μουσουλμανικού τεμένους. Ο ιμάμης τούτου κατ' έτος κατά
την επέτειον της εορτής του Αγίου Ευσταθίου (20 Σεπτεμβρίου) επέτρεπε τους Χριστιανούς
να επισκέπτωνται τον τάφον και ν' ανάπτωσι κηρία, των οποίων το προϊόν της πωλήσεως
εκαρπούτο ο πιστός του Μωάμεθ ιερεύς, εκμεταλλευόμενος ούτος την ευλάβειαν των
Χριστιανών και ιδία των γυναικών αίτινες σωρηδόν προσήρχοντο εις τον τάφον του
αγίου δια να προσκυνήσωσιν.
Γ. Κωσταντινίδου «Ολίγα περί Αδριανουπόλεως», Θρακικά, τόμος 17ος 1942,
σελ. 293
Κτίτωρ της Ιεράς Μονής του Αγίου Όρους. Η μνήμη του εορτάζεται στις 17 Δεκεμβρίου.
Σόσσειος και Θεόκλειος μαρτυρήσαντες εν Αδριανουπόλει (268-305) υπό ηγεμόνος Βαύδου. Η μνήμη τους τιμάται στις 26 Δεκεμβρίου.
Οι άγιοι μάρτυρες Αειθαλάς και Αμμούν κατηγορήθηκαν ως χριστιανοί
στον ηγεμόνα της Αδριανουπόλεως της Θράκης, τον Βάβδο (τέλη 3ου - αρχές 4ου).
Όταν οδηγήθηκαν σ' αυτόν και τους ρώτησε για το γένος τους και το επάγγελμά τους
του απάντησαν ότι είναι χριστιανοί. Τότε ο τύραννος τους διέταξε να προσφέρουν
θυσία στα είδωλα, αλλά οι Αγιοι δεν υπάκουσαν. Έτσι ο Βάβδος, διέταξε να τους
χτυπήσουν με βούνευρα, ώστε να αρνηθούν την πίστη τους στο Χριστό. Τόσο πολύ τους
έδειραν οι δήμιοι, ώστε καταξεσχίστηκαν και αιμορραγούσαν ολόκληρα τα σώματά τους.
Και έτσι, οι άγιοι μαρτυρες Αειθαλάς και Αμμούν έφυγαν για την αιωνιότητα.
ΑΙΝΟΣ (Αρχαία πόλη) ΤΟΥΡΚΙΑ
d.c. 343, feastday: June 12 (Catholic). Bishop of Enos, in Rumelia, he was a dedicated foe of the heresy of Arianism and endured persecution, including removal from his see, by the Arian Emperor Constantius II. Olympius also defended another opponent of Arianism, St. Athanasius.
ΚΕΣΣΑΝΗ (Πόλη) ΤΟΥΡΚΙΑ
Μαρτύρησε στη Αδριανούπολη το 1820.
ΑΔΡΙΑΝΟΥΠΟΛΙΣ (Αρχαία πόλη) ΤΟΥΡΚΙΑ
Germanus, of Constantinople, was bishop of Adrianople, and a friend of the emperor
Michael Palaeologus, at whose solicitation he was elected patriarch of Constantinople
by a synod held A. D. 1267. He unwillingly accepted the office; and resigned it
within a few months, and retired to a monastery, in consequence of the opposition
made to his appointment, either on the ground of some irregularity in his translation,
or more probably of his holding the patriarchate, while his deposed predecessor,
Arsenius, was living. He was a learned man, of mild disposition, polished manners,
and irreproachable morals. He was afterwards one of the ambassadors of the emperor
to the fourteenth General Council, that of Lyon (A. D. 1277), and there supported
the union of the Greek and Latin churches. He does not appear to have left any
writings, but the Decreta of Germanus II. of Constantinople, contained in the
Jus Graeco-Romanum of Leunclavius, have been sometimes improperly ascribed to
him. (Niceph. Gregor. Hist. Byzant. iv. 5, 8; Georg. Phranza, Chronicon, i. 3;
Fabr. Bibl. Gr. vol. xi., &c., L'Art de Verifier les Dates.)
This text is from: A dictionary of Greek and Roman biography and mythology, 1873 (ed. William Smith). Cited Nov 2005 from The Perseus Project URL below, which contains interesting hyperlinks
Lucius (Loukios) of Adrianople or Hadrianople, was bishop of that city in the fourth century, succeeding, though Tillemont doubts if immediately, St. Eutropius. He was expelled from his see by the Arian party, then predominant in the East, under the emperor Constantius II., the son of Constantine the Great; and went to Rome to lay his cause before the pope, Julius I., apparently in the year 340 or 341. Several other bishops were at Rome on a similar errand, about the same time; and the pope, having satisfied himself or their innocence and of their orthodoxy, sent them back to their respective churches, with letters requiring their restoration, and other letters rebuking their persecutors. The Oriental bishops appear to have rejected the pope's authority, and sent him back a remonstrance against his rebukes. Lucius, however, recovered his see by the authority of the emperor Constantius, who was constrained to restore him by the threats of his brother Constans, then emperor of the West. This restoration is placed Tillemont before the council of Sardica, A. D. 347. When the death of Constans (A. D. 350) was known in the East, the Arian party, whom Lucius had provoked by the boldness and severity of his attacks, deposed him, bound him neck and hands with irons (as they had done at least once before), and in that condition banished him. He died in exile. The Romish church commemorates him as a martyr on the eleventh of February. (Athanas. Apolog. de Fuga sua, c. 3, and Hist. Arianor. ad Monach. c. 19; Socrat. H. E. ii. 15, 23, 26; Sozomen. H. E. iii. 8, 24, iv. 2; Theodoret, H. E. ii. 15; Tillemont, Memoires, vols. vi. and vii.; Bolland, Acta Sanctorum Februarii, vol. ii. p. 519, Epistolae Julii Papae et Orient. Episc. apud Concilia, vol. ii. col. 475, &c. ed. Labbe.)
This text is from: A dictionary of Greek and Roman biography and mythology, 1873 (ed. William Smith). Cited Oct 2006 from The Perseus Project URL below, which contains interesting hyperlinks
ΑΔΡΙΑΝΟΥΠΟΛΗ (Πόλη) ΤΟΥΡΚΙΑ
16/4/1818
Ο οσιομάρτυς Χριστόφορος Διονυσιάτης, μαρτύρησε στην γενέτειρά του την Ανδριανούπολη.
Ο Κύριλλος, κατά κόσμον Κωνσταντίνος Σερμπετζόγλου, γεννήθηκε το 1775 στην Αδριανούπολη (Ανατ. Θράκης). Από μικρός διακρίθηκε για τη σπάνια ευφυΐα και την ισχυρή του θέληση και ήταν μεταξύ των πρώτων σε επίδοση και ήθος συμμαθητών του στην Ελληνική Σχολή Ανδριανουπόλεως όπου φοιτούσε. Ο ίδιος επέλεξε το δρόμο του Χριστού και μπήκε στον Ιερό Κλήρο χειροτονούμενος το 1791 Διάκονος από το Μητροπολίτη Ανδριανουπόλεως Καλλίνικο. Το 1803 χειροτονείται Δεσπότης στο Ικόνιο και λίγο αργότερα τοποθετείται στο Μητροπολιτικό Θρόνο Αδριανουπόλεως, ενώ το 1813 αναλαμβάνει το Ύψιστο αξίωμα και εκλέγεται Οικουμενικός Πατριάρχης. Τα θρησκευτικά του καθήκοντα συνδυάζονται από την αρχή με το πνευματικό του έργο, ενώ η ακτινοβολούσα από αρετές προσωπικότητά του, οι αγαθοεργίες και η δράση του τον κάνουν σεβαστό και αγαπητό σε όλους. Όταν φουντώνει η ιδέα της Ελευθερίας και αρχίζουν τα σχέδια για τον ξεσηκωμό, διευθύνει την εθνική αφύπνιση με φρόνηση, για να μην τους υποψιαστούν οι Τούρκοι. Με την κήρυξη της επανάστασης άρχισαν οι συλλήψεις και οι εκτελέσεις. Την Κυριακή του Θωμά του 1821, ο Κύριλλος συλλαμβάνεται, οδηγείται στην Μητρόπολη Αδριανούπολης και απαγχονίζεται. Το πτώμα του έμεινε κρεμασμένο επί 3 ημέρες και μετά ρίχτηκε στον Έβρο ποταμό, μαζί με άλλους 32. Το περισυνέλεξε με κίνδυνο της ζωής του και το έθαψε στο σπίτι του ο Χ. Αργυρίου και το 1829 τα ιερά οστά του Κύριλλου μεταφέρονται στο Μητροπολιτικό Ναό Αδριανουπόλεως. Με την πτώση της Αδριανούπολης στους Τούρκους (1922) τα ιερά κειμήλια και τα οστά του Πατριάρχου μεταφέρθηκαν στην Αθήνα και πολλά από αυτά βρίσκονται στο μουσείο Μπενάκη και στο Βυζαντινό. Το 1933, με ενέργειές της η Π.Ο.Θ.Σ., ο Πατριάρχης Κύριλλος ο Στ' ανακηρύχθηκε ΑΓΙΟΣ και η μνήμη του τιμάται στις 18 Απριλίου.
Το κείμενο παρατίθεται τον Μάρτιο 2004 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφία, της Θρακικής Εστίας Νομού Σερρών
ΑΔΡΙΑΝΟΥΠΟΛΙΣ (Αρχαία πόλη) ΤΟΥΡΚΙΑ
Ammon, Bishop of Hadrianople, A. D. 400, wrote (in Greek) On the Resurrection against Origenism (not extant). A fragment of Ammon, from this work possibly, may be found ap. S. Cyril. Alex. Lib. de Recta Fide. He was present at the Council of Constantinople A. D. 394, held on occasion of the dedication of Rutinus's church, near Chalcedon.
Λάβετε το καθημερινό newsletter με τα πιο σημαντικά νέα της τουριστικής βιομηχανίας.
Εγγραφείτε τώρα!
