Εμφανίζονται 100 (επί συνόλου 230) τίτλοι με αναζήτηση: Πληροφορίες για τον τόπο στην ευρύτερη περιοχή: "ΔΥΤΙΚΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ Περιφέρεια ΕΛΛΑΔΑ" .
ΑΓΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ (Χωριό) ΓΡΕΒΕΝΑ
Η κοινότητα του Αγίου Κοσμά (Τζιράκι), σύμφωνα με προφορικές διηγήσεις,
δημιουργήθηκε από Ηπειρώτες (Μελιδόνιστα) που έφθασαν εδώ - 22 χλμ ΒΔ των Γρεβενών
- κυνηγημένοι από Αλβανούς. Οι σημερινοί 70 κάτοικοί της θεωρούνται απόγονοι αυτών.
Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται τον Ιούλιο 2003 από τουριστικό
φυλλάδιο (1998) της Νομαρχίας
Γρεβενών.
ΜΕΓΑΡΟ (Χωριό) ΓΡΕΒΕΝΑ
6 χλμ ΒΔ της Καληράχης
συναντάμε το χωριό Μέγαρο (Ραντοσίνστα) στα 950 μ. υψόμετρο. Σύμφωνα με κώδικα
που βρέθηκε στο μοναστήρι
της Ζάβορδας, το 1692 κατοικούσαν εκεί 31 χριστιανικές οικογένειες Κοπατσιαραίων.
Την ίδια εποχή, το χωριό χωριζόταν σε τρεις οικισμούς: «Σελιό» (= φωτεινό χωριό)
4.5 χλμ ΒΑ, «Ραχοβίτσα» 4.5 χλμ Α και «Νιδρούζι» 5 χλμ ΒΔ. Κατά την παράδοση,
οι οικισμοί αυτοί καταστράφηκαν από τους Τούρκους το 1765 και οι κάτοικοί τους
μεταφέρθηκαν στο σημερινό Μέγαρο.
Οι κάτοικοι του Μεγάρου μαρτυρούν πως το 1789-90 έμεναν στο χωριό
δύο οικογένειες που υπηρετούσαν το Σεράι του Αλή Πασά (στρατιωτικός καταυλισμός
Α του Μεγάρου, σε υψόμετρο 998 μ.) και πως την ίδια περίπου εποχή ο αντιπρόσωπος
του Αλή Πασά στα Γρεβενά
ονόμασε (χαρακτήρισε) νομό την περιοχή, η οποία υπαγόταν στο πασαλίκι Ιωαννίνων.
Από το Μέγαρο κατάγεται ο Δημήτριος Τόλης, ο οποίος το 1919 πέθανε
στη φυλακή, αρνούμενος να πληρώσει φόρο στους Ελληνες.
Σήμερα στο χωριό κατοικούν 650 άτομα, των οποίων ο αριθμός το καλοκαίρι
ανέρχεται στους 800. Ασχολούνται κυρίως με τη γεωργία και την κτηνοτροφία, ενώ
υπάρχουν ακόμα σιδηρουργοί και ελεύθεροι επαγγελματίες.
Το Μέγαρο είναι ένας από τους μεγαλύτερους και ζωντανότερους οικισμούς
του νομού Γρεβενών. Η διαδρομή
από την Καληράχη έως εδώ είναι πανέμορφη, με υπέροχη θέα προς τον ορεινό όγκο
της Βασιλίτσας και του Σμόλικα.
Πολύ θεαματικό είναι το τοπίο από τις κορυφές «Μοναχός δέντρος» (1.136 μ.) 6 χλμ
Δ-ΝΔ, όπου υπάρχει δρυόδασος και άρκενθος και «Τζαμί» (1.172 μ.) 5 χλμ ΒΔ, με
την ίδια σχεδόν χλωρίδα. Σύμφωνα με την παράδοση σ' αυτή τη θέση είχαν κατασκευάσει
οι Τούρκοι ένα Τζαμί (εξ ου και το όνομα) επί Αλή Πασά, αφού καταστράφηκε ο οικισμός
Νιδρούζι. Η κορυφή «Βερβένας» (1.192 μ.) 5.5 χλμ ΒΔ πήρε το όνομά της από κάποιον
κλέφτη που σκοτώθηκε εδώ. Πλαισιώνεται από δρύες και άρκενθο. Ωραία θέα υπάρχει
και από τις τοποθεσίες «Ορόσημα» (1.000 μ.) 2 χλμ Β, «Πύργος» 500 μ. από το χωριό
και «Ανεμόμυλος» κοντά στο Πύργο.
Από τη θέση «Κούφαλος» ξεκινάει ένα μικρό ποτάμι που ενώνεται με τα
αντίστοιχα του «Αγίου Κοσμά» και των «Εκκλησιών» και καταλήγουν όλα μαζί στον
ποταμό Γρεβενίτη. Εκεί φθάνουν και οι «Ποταμιές» που πηγάζουν από περιοχές Ν,
ΝΔ και Β του Μεγάρου.
Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται τον Ιούνιο 2003 από τουριστικό
φυλλάδιο (1998) της Νομαρχίας
Γρεβενών.
ΤΡΙΚΟΚΚΙΑ (Χωριό) ΓΡΕΒΕΝΑ
Σύμφωνα με προφορικές μαρτυρίες των κατοίκων η Τρικοκκιά (Τσαπουρνιά)
ιδρύθηκε το 1860, όταν οι Χασιώτες της περιοχής έφυγαν από τους οικισμούς Καλαπόδι
6 χλμ ΒΑ, Παλιοχώρια 1 χλμ ΒΑ και Βαλάνι 3 χλμ Ν και δημιούργησαν τη νέα κοινότητα.
Σήμερα το 90% των κατοίκων κατάγεται από την Ηπειρο, απ' όπου ήρθαν γύρω στο 1900.
Είναι χτισμένη σε υψόμετρο 480 μ. στα όρια του νομού
Γρεβενών με το νομό Τρικάλων.
Συνολικά ζουν εδώ 600 άτομα (700 το καλοκαίρι), που ασχολούνται με τη γεωργία
και την κτηνοτροφία.
Η φύση γύρω από την κοινότητα της Τρικοκκιάς και τους οικισμούς της
είναι εκπληκτική. Οι πεζοπόροι αλλά και οι ορειβάτες έχουν πολλές ευκαιρίες και
εναλλακτικές λύσεις απόλαυσης τοπίου. Το δρόμο Τρικοκκιάς - Τριφυλλιού πλαισιώνουν
δενδροστοιχίες πλατάνων. Στη διαδρομή από Γρεβενά
προς Τριφύλλι - Τρικοκκιά
οι γεωργικές καλλιέργειες (σιτηρά - αραβοσιτώνες) εναλλάσσονται με δασοσκεπείς
εκτάσεις, δημιουργώντας έτσι ένα μοναδικό συνδυασμό. Στο βάθος διαγράφονται η
Βουνάσα και τα βουνά των
Χασίων.
Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται τον Οκτώβριο 2003 από τουριστικό
φυλλάδιο (1998) της Νομαρχίας
Γρεβενών.
ΔΥΤΙΚΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ (Περιφέρεια) ΕΛΛΑΔΑ
ΑΠΙΔΙΑ (Οικισμός) ΚΟΖΑΝΗ
Lebaie. An ancient city in Upper Macedonia, and the residence of the early Macedonian
kings, mentioned only by Herodotus (viii. 137).
ΑΡΓΟΣ ΟΡΕΣΤΙΚΟΝ (Αρχαία πόλη) ΚΑΣΤΟΡΙΑ
Argos Oresticum (Argos Orestikon), the chief town of the Orestae,
said to have been founded by Orestes, when he fled from Argos after the murder
of his mother. (Strab. vii. p. 326.) Strabo places these Orestae in Epirus; and
they must probably be distinguished from the Macedonian Orestae, who dwelt near
the sources of the Haliacmon, on the frontiers of Illyria. Stephanus B. (s. v.
Argos) mentions an Argos in Macedonia, as well as Argos Oresticum; and Hierocles
also speaks of a Macedonian Argos. Moreover, Ptolemy (iii. 13. § § 5, 22) distinguishes
clearly between an Epirot and a Macedonian Orestias, assigning to each a town
Amantia. Hence the Macedonian Argos appears to have been a different place from
Argos Oresticum. The former was probably situated in the plain of Anaselitza,
near the sources of the Haliacmon, which plain is called Argestaeus Campus by
Livy (xxvii. 33; Leake, Northern Greece, vol. iv. p. 121, who, however, confounds
the Macedonian Argos with Argos Oresticum). The site of Argos Oresticum is uncertain;
but a modern writer places it near Ambracia, since Stephanus calls the Orestae
a Molossian people. (Tafel, in Pauly's Realencycl. vol. i. p. 738.)
This text is from: Dictionary of Greek and Roman Geography (1854) (ed. William Smith, LLD). Cited July 2004 from The Perseus Project URL below, which contains interesting hyperlinks
ΕΛΙΜΕΙΑ (Αρχαία περιοχή) ΚΟΖΑΝΗ
Elimeia (Strab. vii. p. 326; Steph. B.) or Elimiotis (Arrian, Anab.
i. 7. § 5). A district to the SW. of Macedonia, bordering upon Eordaea and Pieria,
while it extended to the W. as far as the range of Pindus. It was watered by the
Haliacmon, and may be defined as comprehending the modern districts of Grevena,
Venja, and Tjersemba. It was occupied in early times by the Elimaei or Elimiots
(Elimiotai, Ptol. iii. 13. § 21; Strab. ix.; Steph. B.), but afterwards fell into
the hands of the Macedonian princes. (Thuc. ii. 99.) Though a mountainous and
barren tract, Elimeia must have been an important acquisition to the kings of
Macedonia, from its situation with regard to Thessaly and Epirus, as there were
several passages leading directly into those provinces from this division of the
kingdom. In the war which the Lacedaemonians waged against Olynthus, Derdas was
prince of this country. (Xen. Hell. v. 2. 38) It was finally included by the Romans
in the fourth division of Macedonia. (Liv. xlv. 30.)
This extract is from: Dictionary of Greek and Roman Geography (1854) (ed. William Smith, LLD). Cited May 2004 from The Perseus Project URL below, which contains interesting hyperlinks
ΕΛΙΜΙΑΙ (Αρχαία πόλη) ΚΟΖΑΝΗ
There was a town called Elimeia (Elimeia, Steph. B.; Eluma, Ptol. iii. 13. § 21),
where Perseus, in the second year of the war, B.C. 170, reviewed his forces. (Liv.
xliii. 21.) The site of this town is probably near Greveno, on the river Grevenitiko.
This extract is from: Dictionary of Greek and Roman Geography (1854) (ed. William Smith, LLD). Cited May 2004 from The Perseus Project URL below, which contains interesting hyperlinks
ΕΟΡΔΑΙΑ (Αρχαία περιοχή) ΕΛΛΑΔΑ
Eordaia, Eordia: Eth. Eordos, Eordaios,Eordaeus, Eordensis. A subdivision
of Upper Macedonia, the inhabitants of which were dispossessed, by the Temenid
princes, of their original seats, which, however, still continued to bear the
name of Eordia. (Thuc. ii. 99.) From the remark of Polybius (ap. Strab. vii. p.
323), that the Candavian way passed through the country of the Eordaei in proceeding
from that of the Lyncestae to Edessa, and from the description of the march of
Perseus from Citium in Lower Macedonia through Eordaea into Elimeia, and to the
Haliacmon (Liv. xlii. 53), we obtain a knowledge of the exact situation of this
district.
It appears to have extended along the W. side of Mount Bermius, comprehending
O'strovo and Katranitza to the N., Sarighioli in the middle, and to the S. the
plains of Djuma Budja and Karaianni, as far as the ridges near Kozani and the
Klisura of Siatista, which seem to be the natural boundaries of the province.
The only Eordaean town noticed in history is Physca (Phuska, Phuskas, Ptol. iii.
13. § 36) or Physcus (Phuskos, Steph. B.), of which Thucydides (ii. 99) remarks
that near it there still remained some of the descendants of the Eordaei, who
had been expelled from all other parts of their original settlements by the Teminidae.
But there is some reason to add to this name those of Begorra and Galadrae as
Eordaean towns. The central and otherwise advantageous position of the former
of these places, leads to the conjecture that it may have been the city Eordaea
(Hierocl.) of later times. As Lycophron (1342, 1444) couples Galadrae with the
land of the Eordaei, and as Stephanus attributes that town to Pieria, it might
best. be sought for at the S. extremity of Eordaea towards the-Haliacmon. and
the frontiers of Pieria, its territory having consisted chiefly, perhaps, of the
plains of Budja and Djuma. If Galadrae was in the S. part of the province, Begorra
in the middle, Physca was probably to the N. about Katranitza, towards the mountains
of the Bermian range, a position which was most likely to have preserved the ancient
race. Ptolemy (iii. 13. § 36) classes three towns under the Eordaei of Macedonia;
but, as Scampa is one of them, he has evidently confounded the Eordaei with the
Eordeti of Illyria.
This text is from: Dictionary of Greek and Roman Geography (1854) (ed. William Smith, LLD). Cited May 2004 from The Perseus Project URL below, which contains interesting hyperlinks
ΗΡΑΚΛΕΙΑ ΛΥΓΚΗΣΤΙΚΗ (Αρχαία πόλη) ΦΛΩΡΙΝΑ
The chief town of the province of Upper Macedonia, called Lyncestis,
at a distance of 46 M. P. from Lychnidus and 64 M. P. from Edessa. According to
the proportional distances, Heracleia stood not far from the modern town of Filurina,
at about 10 geog. miles direct to the S. of Bitolia, nearly in the centre of the
Egnatian Way. Calvinus narrowly escaped being intercepted by, the Pompeians on
his rear, after having fallen back upon Heracleia, which Caesar (B.C. iii. 79)
rightly places at the foot of the Candavian mountains, though his transcribers
have interpolated the passage, and confounded it with the Heracleia Sintica of
Thracian Macedonia. The writer of a geographical fragment has identified this
city with Pelagonia, but incorrectly.
This text is from: Dictionary of Greek and Roman Geography (1854) (ed. William Smith, LLD). Cited June 2004 from The Perseus Project URL below, which contains interesting hyperlinks
ΚΑΜΒΟΥΝΙΑ (Βουνό) ΓΡΕΒΕΝΑ
Cambunii Montes, a range of mountains forming the boundary between
Macedonia and Thessaly, is a continuation of the Ceraunian mountains and terminates
at Mt. Olympus on the east. The name of these mountains contains the root Bounos.
The principal pass through these mountains is called Volustana by Livy, the modern
pass of Servia. Leake remarks, that in the word Volustana the V represents probably
the B, which was so common an initial in Macedonian names of places; the two last
syllables, stana, are perhaps the Macedonian form of stena, and have reference
to the pass, the entire name in Greek being Bolou stena. (Liv. xlii. 53, xliv.
2; Leake, Northern Greece, vol. iii. p. 338.)
ΚΕΛΕΤΡΟΝ (Αρχαία πόλη) ΕΛΛΑΔΑ
A town of Orestis in Macedonia, situated on a peninsula which is surrounded
by the waters of a lake, and has only a single entrance over a narrow isthmus
which connects it with the continent. In the first Macedonian campaign of the
Romans, in B.C. 200, the consul Sulpicius, after having invested this place, which
submitted to him, returned to Dassaretia, and from thence regained Apollonia,
the place from which he had departed on this expedition. (Liv. xxxi. 40.) The
position is so remarkable that there is no difficulty in identifying it with the
modern fortress of Kastoria. The lake, which bears the same name, is about six
miles long and four broad. The peninsula is nearly four miles in circumference,
and the outer point is not far from the centre of the lake. The present fortification
of Kastoria consists only of a wall across the W. extremity of the isthmus, which
was built in the time of the Byzantine empire, and has a wet ditch, making the
peninsula an island. In the middle of the wall stands a square tower, through
which is the only entrance to the town. The ruins of a parallel wall flanked with
round towers, which in Byzantine times crossed the peninsula from shore to shore,
excluding all the E. part of it, still divide the Turkish and Greek quarters of
the town. In A.D. 1084 Alexis I. took Castoria (Kastoria), which was defended
by the brave and faithful Bryennius. (Anna Comn. Alexius, vi. p. 152.) The accurate
description of Castoria, as Colonel Leake remarks, by Anna Comnena shows that
no great change has occurred since that time. Forbiger supposes that one of the
numerous towns which derived their name from Diocletian [Diocletianopolis] afterwards
stood upon the site of Celetrum, but the positions given by Procopius (Aed. iv.
3), and the Itineraries, to Diocletianopolis are at variance with this statement.
On the other hand, Celetrum has been identified with the KelaiWidioW of Hierocles.
This text is from: Dictionary of Greek and Roman Geography (1854) (ed. William Smith, LLD). Cited June 2004 from The Perseus Project URL below, which contains interesting hyperlinks
ΛΥΓΚΗΣΤΙΣ (Αρχαία περιοχή) ΕΛΛΑΔΑ
Lyncestis (Lunkestis, Strab. vii. p. 326; Ptol, iii. 13. § 33), the
country of the Lyncestae (Lunkestia Thuc. ii. 99, iv. 83, 124; Strab. vii. pp.
323, 326), once a small independent kingdom, and afterwards a province of the
Macedonian monarchy. This district was situated to the S of the Pelagones, and
between that people, and the Eordaei. It was watered by the Erigon, and lay in
the centre of the Egnatian Way, which connected Rome, Constantinople, and Jerusalem.
The pass which separated Lyncestis from Eordaea, where Philip made his unsuccessful
stand against the Romans, is described by Polybius (xviii. 6) as hai heis ten
Eordaian huperbolai,-and Thucydides (iv. 83) calls a defile in the same mountains
he esbole tes Lunkou, in relating the attempt of Perdiccas against Lyncestis,
which ended in a separate negotiation between his ally Brasidas and Arrhibaeus
king of the Lyncestae. (Thuc. iv. 83.) It was by the same pass in the following
year that Brasidas effected his skilful and daring retreat from the united forces
of the Lyncestae and Illyrians. (Thuc. iv. 124.)
According to Strabo (vii. p. 326), Irrha, the daughter of Arrhabaeus
(as he writes the name), was mother of Eurydice, who married Amyntas, father of
Philip. Through this connection Lyncestis may have become annexed to Macedonia.
The geography of this district is well illustrated by the operations of the consul
Sulpicius against Philip, in the campaign of B.C. 200. (Liv. xxxi. 33.) From the
narrative of Livy, which was undoubtedly extracted from Polybius, as well as from
the Itineraries, it would appear that Lyncestis comprehended that part of Upper
Macedonia now called Filurina, and all the S. part of the basin of the Erigon
with its branches, the Bevus and Osphagus. As it is stated that the first encampment
of the Romans was at Lyncus on the river Bevus, and as Lyncus is described as
a town by Stephanus B. (though his description is evidently incorrect), it might
be supposed that Heracleia the chief town of this district, was sometimes called
Lyncus, and that the camp of Sulpicius, was at Heracleia itself. But though the
words ad Lyncum stativa posuit prope flumen Bevum (Liv. l. c.) seem to point to
this identification, yet it is more likely that Lyncus is here used as synonymous
with Lyncestis, as in two other passages of Livy (xxvi. 25, xxxii. 9), and in
Thucydides (iv. 83, 124) and Plutarch. (Flamin. 4.)
At or near Banitza are the mineral acidulous waters of Lyncestis,
which were supposed by the ancients to possess intoxicating qualities. (Ov. Met.
xv. 329; comp. Arist. Meteor. ii. 3; Theopomp. ap. Plin. ii. 103, xxxi. 2, ap.
Antig. Caryst. 180, ap. Sotion. de Flum. p. 125; Vitruv. viii. 3; Sen. Quaest.
Nat. iii. 20.) They were found by Dr. Brown (Travels in Hungaria, Macedonia, Thessaly,
&c. &c., Lond. 1673, p. 45) on the road from Filurina to Egri Budja. He calls
the place Eccisso Verbeni; this, which sounds Wallachian, may possibly be a corruption
of the name of the Derveni or pass. (Leake, Northern Greece, vol. iii. pp. 305-318.)
This text is from: Dictionary of Greek and Roman Geography (1854) (ed. William Smith, LLD). Cited August 2004 from The Perseus Project URL below, which contains interesting hyperlinks
ΟΡΕΣΤΙΣ (Αρχαία περιοχή) ΚΑΣΤΟΡΙΑ
Orestis. Orestae (Orestai, Hecat. ap. Steph. B. s. v.; Thuc. ii. 80; Polyb.
xviii. 30; Strab. vii. p. 326, ix. p. 434; Plin. iv. 17), a people who are shown
by Thucydides (l. c.) to have bordered upon the Macedonian Paravaei, and who
partly, perhaps, as having been originally an Epirote tribe (Steph. B. s. v.
terms them a Molossian tribe), were united with the other Epirots, under their
prince Antiochus, in support of the expedition of Cnemus and the Ambraciots
against Acarnania. Afterwards they were incorporated in the Macedonian kingdom.
In the peace finally granted to Philip, B.C. 196, by the Romans, the Orestae
were declared free, because they had been the first to revolt. (Liv. xxxiii.
34.)
Orestis (Orestis, Ptol. iii. 13. § § 5, 22; Steph. B. s. v.; Liv.
xxvii. 33, xxxi. 40) or Orestias (Orestias, Strab. vii. p. 326), was the name
given to the district which they occupied, which, though it is not named by
Livy and Diodorus among the countries which entered into the composition of
the Fourth Macedonia, was probably included in it, because the greater part,
at least, of Orestis was situated to the E. of Pindus. This subdivision of Upper
Macedonia is represented by the modern districts of Gramista, Anaselitza, and
Kastoria. (Leake, Northern Greece, vol. iii. p. 305, vol. iv. pp. 121--124.)
This text is from: Dictionary of Greek and Roman Geography (1854) (ed. William Smith, LLD). Cited July 2004 from The Perseus Project URL below, which contains interesting hyperlinks
ΕΛΙΜΕΙΑ (Αρχαία περιοχή) ΚΟΖΑΝΗ
Elimeia or Elimiotis (Elimiotis). A district of Macedonia, on the frontiers of Epirus and Thessaly, originally belonging to Illyria. Its inhabitants, the Elimaei, were Epirots.
ΕΟΡΔΑΙΑ (Αρχαία περιοχή) ΕΛΛΑΔΑ
Eordaia and Eordia. A district and town in Northwestern Macedonia, peopled by the Eordaei.
ΗΡΑΚΛΕΙΑ ΛΥΓΚΗΣΤΙΚΗ (Αρχαία πόλη) ΦΛΩΡΙΝΑ
Lyncestis, a town of Macedonia, at the foot of the Candavian Mountains, on the confines of Illyria. Its ruins still retain the name of Erekli. Mention is made of this town in Caesar.
ΚΕΛΕΤΡΟΝ (Αρχαία πόλη) ΕΛΛΑΔΑ
A town in Macedonia on a peninsula of the Lacus Castoris. It is probably to be identified with the later Diocletianopolis.
ΛΥΓΚΗΣΤΙΣ (Αρχαία περιοχή) ΕΛΛΑΔΑ
A district in the southwest of Macedonia, upon the frontiers
of Illyria, inhabited by the Lyncestae, an Illyrian people. The ancient capital
of the country was Lyncus, though Heraclea at a later time became the chief town
in the district. Near Lyncus was a river, whose waters are said to have been as
intoxicating as wine.
This text is cited Oct 2002 from The Perseus Project URL below, which contains interesting hyperlinks
ΜΙΚΡΗ ΠΡΕΣΠΑ (Λίμνη) ΦΛΩΡΙΝΑ
ΕΟΡΔΑΙΑ (Αρχαία περιοχή) ΕΛΛΑΔΑ
Eordoi once dwelt in the region Eordaea above Pella, west of Mount Bermius, near the sources of the Lydias, and Lake Begorrites (Ostrovo). Those who survived the Macedonian conquest were settled near Physca in Mygdonia, between the Axius and the Strymon. (W. W. How, J. Wells, A Commentary on Herodotus)
ΑΙΑΝΗ (Αρχαία πόλη) ΚΟΖΑΝΗ
City between Servia and Kozani on the N bank of the Haliakmon, in
the vicinity of Kaliani, which may echo the ancient name. Stephanos of Byzantium
called it a city of Macedonia, named after Aianos son of Elymos, king of the Tyrrhenoi
who immigrated to Macedonia, thus indicating that it belonged to Elimeia. Two
walled enclosures have been noted, one NW of the village of Kteni, the other W
of the village of Kaisaria; both have been identified as Aiane.
Kteni was chosen on the basis of inscriptions found there, especially
a dedication. The badly damaged relief represents Pluto and Kerberos. There is
also a funeral stele showing a man wearing the Macedonian kausia, poorly executed,
but possibly Hellenistic. On the other hand the walls at Kaisaria have been identified
with Aiane; one of several inscriptions found there mentions the city, and there
is some evidence of the cults of Zeus and Herakles. More recent discoveries, however,
suggest that the site is very close to Kaliani itself. No systematic excavation
has been done except for salvage of burial sites. Earlier finds were sent to Kozani,
but recently an archaeological collection has been established in Kaliani.
There are a number of burial sites in and around Kozani itself, still
within the territory of Elimeia, though there is as yet no evidence for the habitation
site, and no satisfactory evidence for giving a name to the place. Excavation
of a large cemetery in the town has yielded finds ranging from late Mycenaean
to Classical times: the 8th through the 5th c. are well represented in an assortment
of metal objects ranging from pins and ornaments to weapons, furniture, and much
funerary pottery. The finds are in the Kozani museum.
On a hill NE of Kozani is a shrine of Zeus Hypsistos.
P. A. Mackay, ed.
This text is from: The Princeton encyclopedia of classical sites,
Princeton University Press 1976. Cited Oct 2002 from
Perseus Project URL below, which contains bibliography & interesting hyperlinks.
ΒΕΓΟΡΡΑ (Αρχαία πόλη) ΦΛΩΡΙΝΑ
A site in the vicinity of Farangi. There is no ancient reference to
a Begora or Begorra, but the name has long been accepted as a necessary basis
for the name Begorritis lacus, by which Livy (42.53.5) identifies Lake Ostrovo.
The true form of the name appears to be Bokeria as it is found on a milestone
of ca. the 3d c. B.C. This milestone points to a site near Kelemis (mod. Farangi)
along the E shore of the lake, where black-glazed pottery was found in 1959-60.
Begorra/Bokeria was apparently a station on the Macedonian royal road
through Eordaia, the road which later became the Via Egnatia. The town lost all
importance during the Roman period, and was replaced by a station at Cellae, near
Novigrad (officially Vegorra). This latter site was for a long time flooded by
Lake Ostrovo, but has recently reappeared. It has been the subject of some informal
investigations.
Excavations in the summer of 1960 revealed a small apsidal structure,
along with some suggestions of rectangular buildings. One inscription, a 2d c.
A.D. funereal monument, probably reused, had been found. Two pieces of sculpture,
a headless male figure and the head of a youth (size not reported) were taken
to the museum at Florina, along with figurines and architectural fragments. Coins
were found ranging in date from Augustus to Valens, with a particular concentration
around the time of Constantine.
The finds suggest that special attention was paid to the Via Egnatia
in the period of the 2d tetrarchy, and support the argument that the Via Egnatia
passed S through the Kirli Derbend pass and around the S of Lake Ostrovo. Gradiste,
a site just N of Katranitsa (mod. Pyrgoi), along the E side of the lake, probably
marks another station on the Via Egnatia.
P. Mackay, ed.
This text is from: The Princeton encyclopedia of classical sites,
Princeton University Press 1976. Cited Nov 2002 from
Perseus Project URL below, which contains bibliography & interesting hyperlinks.
ΑΕΡΟΔΡΟΜΙΟ (Οικισμός) ΚΟΖΑΝΗ
Βρίσκεται στην περιοχή του αεροδρομίου Κοζάνης, από όπου και το όνομά του.
ΜΕΓΑΛΗ ΠΡΕΣΠΑ (Λίμνη) ΦΛΩΡΙΝΑ
Η επιφάνεια της λίμνης στον Ελληνικό χώρο είναι 39,5 τετρ. χλμ. Λόγω υψομετρικής διαφοράς η Μεγάλη Πρέσπα τροφοδοτείται μέσω διαύλου στη θέση Κούλα με νερά της Μικρής Πρέσπας. Οι κάτοικοι λένε ότι μέσα από καταβόθρες η Μεγάλη Πρέσπα τροφοδοτεί με νερά την λίμνη Αχρίδα, που βρίσκεται εντός της F.Y.R.O.M.
ΜΙΚΡΗ ΠΡΕΣΠΑ (Λίμνη) ΦΛΩΡΙΝΑ
Η επιφάνεια της λίμνης στον Ελληνικό χώρο είναι 43,5 τετρ. χλμ. Η λίμνη παγώνει τον χειμώνα.
ΚΑΣΤΟΡΙΑ (Πόλη) ΔΥΤΙΚΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ
Στην Δυτική Μακεδονία,
ανάμεσα στο Βίτσι και στο
Γράμμο, βρίσκεται η αρχαία
"Ορεστίδα". Στην
μέση του λεκανοπεδίου που σχηματίζεται από τα παραπάνω βουνά, βρίσκεται η ξακουστή
λίμνη της Ορεστιάδας και
πάνω στην Χερσόνησο που εισχωρεί σ’ αυτήν είναι κτισμένη η πόλη της Καστοριάς.
Μια πόλη 30.000 κατοίκων, άρρηκτα δεμένη με το μυθικό παρελθόν της και την μακραίωνη
ιστορία της, που σήμερα σφύζει από ζωή και πρόοδο.
Στην Καστοριά φθάνει κανείς από πολλούς αμαξητούς δρόμους: Αθήνα
- Λάρισα - Κοζάνη
- Καστοριά, Αθήνα - Μετέωρα
- Γρεβενά - Καστοριά, Θεσσαλονίκη
- Έδεσσα - Καστοριά, Θεσσαλονίκη
- Βέροια - Καστοριά, Θεσσαλονίκη
- Φλώρινα - Πρέσπες
- Καστοριά, Γιουγκοσλαβικά σύνορα (φυλάκιο Νίκης)
- Φλώρινα - Καστοριά (και
μέσω Βίτσι), Ηγουμενίτσα -
Ιωάννινα - Νεάπολη
- Καστοριά.
Όλες αυτές οι διαδρομές προσφέρουν στον ταξιδιώτη αξέχαστες συγκινήσεις
με τα όμορφα εναλλασσόμενα τοπία, λίμνες, ποτάμια, ορεινές διαβάσεις, δάση και
γραφικούς οικισμούς. Στην Καστοριά μπορεί να φτάσει κανείς και αεροπορικώς μέσω
Αθήνας.
Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται τον Ιούνιο 2003 από τουριστικό φυλλάδιο
του Δήμου Καστοριάς.
A titular see of Macedonia.
Castoria seems to have replaced Celetrum.
The Byzantine chroniclers describe it as a strong fortress. In the
tenth century it must have been occupied by the Bulgarians. About 1350 it was
given up by the Emperor Joannes Cantacuzene to the King of Servia,
and in 1386 it was captured by the Turks.
As early at least as the reign of Basil II, Castoria was the first
suffragan see of Achrida. The see still exists for the Greeks and has been made
a metropolitan. Some ten Latin bishops are known from the thirteenth to the fifteenth
centuries.
Castoria is today [1908] the chief town of a mutessariflik in the
vilayet of Monastir, with about 10,000 inhabitants -- Turks, Greeks, and Bulgarians.
It is also the see of a Bulgarian bishopric with 2224 families, 32 priests, and
22 churches.
S. Petrides, ed.
Transcribed by: Gerald M. Knight
This extract is cited June 2003 from The Catholic Encyclopedia, New Advent online edition URL below.
ΔΥΤΙΚΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ (Περιφέρεια) ΕΛΛΑΔΑ
ΑΓΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ (Δήμος) ΚΟΖΑΝΗ
Ο Δήμος Αγίας Παρασκευής βρίσκεται στους πρόποδες του ορεινού όγκου Βερμίου Β.Α. της Πτολεμαίδας, είναι ένας νεοσύστατος Δήμος απαρτιζόμενος από τέσσερεις πρώην κοινότητες (Δ.Δ. Αγίου Χριστόφορου έδρα του Δήμου-Δ.Δ. Καρυοχωρίου -Δ.Δ. Σπηλιάς - Δ.Δ. Ερμακιάς). Ο συνολικός πληθυσμός του δήμου είναι 2.100 κάτοικοι σύμφωνα με την απογραφή του έτους 1991. Η ονομασία του Δήμου προέρχεται από το ξωκλήσι της Αγίας Παρασκευής που βρίσκετε στους πρόποδες του Βερμίου Β.Α. του Δήμου και Ανατολικά του Δ.Δ. Αγίου Χριστόφορου. Η χρονολογία υπάρξεως του χάνεται μέσα στους αιώνες.
Το κείμενο παρατίθεται τον Μάρτιο 2005 από την ακόλουθη ιστοσελίδα της Νομαρχίας Κοζάνης
ΑΓΙΟΙ ΘΕΟΔΩΡΟΙ (Χωριό) ΓΡΕΒΕΝΑ
Photo Album in URL, information in Greek only.
ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ (Χωριό) ΓΡΕΒΕΝΑ
Photo Album in URL, information in Greek only.
ΑΓΙΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ (Χωριό) ΚΟΖΑΝΗ
Η ονομασία του χωριού κατά τα χρόνια της τουρκοκρατίας ήταν "Τοπτσιλάρ" και μετονομάστηκε κατά το 1927. Από τα διάφορα αρχαιολογικά ευρήματα που αποκαλύφθηκαν, συμπεραίνεται ότι υπήρχε οικισμός από της εποχής των χρόνων του Μ. Αλεξάνδρου. Μετά την ανταλλαγή των πληθυσμών κατά το 1923 αποκαταστάθηκαν στο χωριό πρόσφυγες, κυρίως Πόντιοι (από την Τραπεζούντα και τη Νικομήδεια) και λιγότερο θράκες (από την Ανατολική Θράκη).
ΑΓΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ (Χωριό) ΓΡΕΒΕΝΑ
ΑΓΙΟΣ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ (Χωριό) ΚΟΖΑΝΗ
Η Ιστορία του χωριού ξεκινάει από την εποχή που ιδρύθηκαν οι πρώτοι ανθρώπινοι οικισμοί, η παλιά ονομασία του χωρίου ήταν «Τράπιστα» . Οι κάτοικοι του χωριού έζησαν πολύ δύσκολα χρόνια κάτω από τον Τουρκικό ζυγό και επαναστάτησαν πολλές φορές κατά αυτού, με αποτέλεσμα να καίγεται συχνά και να χτίζετε ξανά πάντα σε διαφορετική τοποθεσία. Το 1923 μετά την ανταλλαγή των πληθυσμών εγκαταστάθηκαν στο χωριό πρόσφυγες οι οποίοι έζησαν ειρηνικά με τους ντόπιους κατοίκους, μάλιστα το 1928 με Βασιλικό διάταγμα μετονομάστηκε σε Αγιο Χριστόφορο.
ΑΙΑΝΗ (Δήμος) ΚΟΖΑΝΗ
Ο Δήμος Αιανής ανήκει διοικητικά στο Νομό Κοζάνης και βρίσκεται στο νότιο τμήμα του. Περιλαμβάνει τα Δημοτικά διαμερίσματα Αιανής, Αγίας Παρασκευής, Ροδιανής, Χρωμίου, Ρυμνίου, Κερασιάς, Κτενίου με συνολική έκταση 152.941 στρέμματα.. Ο συνολικός πληθυσμός του Δήμου είναι 3.891 κάτοικοι (απογραφή 1991) . Η γεωγραφική θέση της περιοχής ορίζεται δυτικά από το όρος Βούρινος, νότια και ανατολικά από τα όρη των Καμβουνίων και ανατολικά από τη λίμνη του Πολυφύτου.
ΑΛΑΤΟΠΕΤΡΑ (Χωριό) ΓΡΕΒΕΝΑ
Photo Album in URL, information in Greek only.
ΑΜΥΓΔΑΛΙΕΣ (Χωριό) ΓΡΕΒΕΝΑ
Photo Album in URL, information in Greek only.
ΑΡΓΟΣ ΟΡΕΣΤΙΚΟΝ (Αρχαία πόλη) ΚΑΣΤΟΡΙΑ
Μια από τις αρχαιότερες πόλεις της περιοχής, έδρα του κοινού των Ορεστών,
ήταν και το ´Αργος Ορεστικό. Πολλοί νεώτεροι ερευνητές διαφώνησαν ως προς
τη γεωγραφική θέση του αρχαίου ´Αργους. Έτσι, άλλοι το τοποθέτησαν στην
Κρεπενή και τους Αμπελόκηπους,
όπου βρέθηκαν ερείπια αρχαίων κτισμάτων, άλλοι δυτικά του Αλιάκμονα
και άλλοι στη θέση Αρμενοχώρι, όπου ανασκάπτεται η Διοκλητιανούπολη.
Η μόνη έμμεση τοπογραφική ένδειξη είναι ότι βρισκόταν σε κάμπο Argestaeum Campus.
Ίσως το αρχαίο Αργος να ξανακτίστηκε από το Διοκλητιανό και να ονομάστηκε Διοκλητιανούπολη.
Το σημερινό ´Αργος,
η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη στο νομό, συνεχίζει τη ζωή της κωμόπολης που κατά τη
διάρκεια της Τουρκοκρατίας έφερε το τούρκικο όνομα Χρούπιστα (από τη λέξη Χιουρπ
= ευτυχία + ιστάν ή Χαρμπ = πόλεμος + ιστάν).
Το κείμενο παρατίθεται τον Απρίλιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα του Δήμου Καστοριάς
ΑΣΚΙΟ (Δήμος) ΚΟΖΑΝΗ
Ο Δήμος Ασκίου δημιουργήθηκε το 1997 με την εφαρμογή του σχεδίου ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ και αποτελείται από τα Δημοτικά Διαμερίσματα Καλονερίου, Ναμάτων, Γαλατινής, Εράτυρας, Πελεκάνου και Σισανίου, πρώην κοινότητες και αντίστοιχους οικισμούς. Η έδρα του Δήμου βρίσκεται προσωρινά στο Δημοτικό Διαμέρισμα Καλονερίου, ενώ πρόκειται να μεταφερθεί σύντομα στο υπό ανέγερση δημοτικό μέγαρο στην περιοχή της Αγίας Κυριακής, 1 χιλιόμετρο από το Δ.Δ. Καλονερίου. Οι οικισμοί του Δήμου βρίσκονται στις δυτικές πλαγιές του Ασκίου όρους. Το όρος Ασκιο ή Σινιάτσικο, με υψόμετρο 2.111μ., είναι από τα κυριότερα βουνά του Νομού Κοζάνης. Πετρώδες και γυμνό από την ανατολική και νότια πλευρά όπου βρίσκεται η Σιάτιστα, η Γαλατινή και η Εράτυρα, διαθέτει στη δυτική πλευρά αρκετή βλάστηση, ιδιαίτερα στον οικισμό Νάματα αλλά και στο Σισάνι.
Ο δήμος καταλαμβάνει μια έκταση 196,8 χιλιάδες στρέμματα με ποσοστό δασοκάλυψης 8,79% (17,9 χιλιάδες στρέμματα). Οι κορυφές του Ασκίου είναι ενταγμένες στο δίκτυο προστασίας NATURA 2000 σε μια έκταση 79.300 στρεμμάτων. Στις φυσικές ομορφιές του βουνού περιλαμβάνονται το εξωκλήσι του Αγίου Μάρκου, το μονοπάτι Νάματα - Σισάνι - Βλάστη 20 χιλιόμετρα, το σπήλαιο Αγιότρυπα ή σπήλαιο του Αϊ Λιά στην Εράτυρα στη θέση Ισιώματα, το οποίο έχει διάδρομο 50 μέτρα, μια μικρή λίμνη και υπέροχους σταλακτίτες και σταλαγμίτες, ενώ υπάρχουν και κάποιες μικρότερες σπηλιές με ωραίο διάκοσμο στη Γαλατινή. Ο συνολικός πληθυσμός του Δήμου ανέρχεται σε 5.388 κατοίκους σύμφωνα με την απογραφή του 1991. Ανά Δημοτικό Διαμέρισμα έχουμε: Γαλατινή 2.097, Εράτυρα 1.460, Καλονέρι617, Νάματα 186, Πελεκάνος 614, Σισάνι 414.
Η ευρύτερη περιοχή του Ασκίου είναι ένας χώρος όπου οι αιώνες άφησαν ανεξίτηλη τη σφραγίδα των Ελλήνων προγόνων. Η ιστορική πορεία των οικισμών του Ασκίου και η πολιτιστική τους εξέλιξη, τόσο κατά τους βυζαντινούς χρόνους όσο και μεταγενέστερα κατά τους νεώτερους χρόνους, είναι άρρηκτα δεμένη με την συνολική ιστορική πορεία της Μακεδονίας και του Ελληνισμού .. Η περιοχή του Ασκίου, με την πλούσια θρησκευτική παράδοση, τα πολυποίκιλα πολιτιστικά δρώμενα και τα εξαιρετικής ποιότητας τοπικά προϊόντα που διαθέτει, μπορεί να αναχθεί σε ένα σημαντικό τουριστικό προορισμό στο Νομό Κοζάνης και ευρύτερα στη Δυτική Μακεδονία. Αυτός είναι και ένας από τους στόχους της Δημοτικής Αρχής και επιδιώκεται παράλληλα η βελτίωση του τουριστικού περιβάλλοντος της περιοχής μέσω του εμπλουτισμού του τουριστικού προϊόντος και της συμβολής στην δημιουργία δομών και υποδομών κατάλληλων για την ανάπτυξη ήπιων μορφών τουρισμού.
Το κείμενο παρατίθεται τον Μάρτιο 2005 από την ακόλουθη ιστοσελίδα της Νομαρχίας Κοζάνης
ΒΑΤΟΛΑΚΚΟΣ (Χωριό) ΓΡΕΒΕΝΑ
(Following URL information in Greek only)
ΒΑΤΤΥΝΑ (Αρχαία πόλη) ΚΑΣΤΟΡΙΑ
Δε γνωρίζουμε πότε ιδρύθηκε η πόλη. Το όνομά της διασώθηκε στην περίφημη
επιγραφή (το δόγμα των Βαττυναίων του 2ου μ.Χ. αιώνα), που βρέθηκε το 1880 στο
σημερινό Κρανοχώρι, 20 χλμ.
νοτιοδυτικά της Καστοριάς, κοντά στο σημερινό χωριό Δρανίτσι.
Το διάταγμα αυτό αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα επιγραφικά ευρήματα
από τον χώρο της Ορεστίδας. Η επιγραφή αναφέρεται σε μία άγνωστη πόλη της Ορεστίδας,
τη Βάττυνα.
Το διάταγμα ψηφίστηκε υπό την προεδρία του πολιτάρχου και περιέχει
μία συνθήκη για την εκμετάλλευση των "δημοσίων περιοχών". Η Βάττυνα
υπήρξε αυτόνομη κοινότητα του Κοινού των Ορεστών που διοικούνταν από συνέλευση
πολιτών με έναν πολίταρχο ως επικεφαλής.
Ακόμη, το διάταγμα παρουσιάζει το Κοινό των Ορεστών ως συνασπισμό
αυτόνομων πόλεων, ελεύθερων στο χώρο των εσωτερικών υποθέσεων, αλλά εξαρτηλένων
από κυβερνήτη, ο οποίος ασχολούνταν και με τις υπόλοιπες περιοχές της επαρχίας.
Η επιγραφή χρονολογείται στα 143 ή 144 μ.Χ.
Το κείμενο παρατίθεται τον Απρίλιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα του Δήμου Καστοριάς
ΒΕΡΝΟ (Βουνό) ΦΛΩΡΙΝΑ
Το ορεινό σύμπλεγμα του Βίτσιου με τα πυκνά δάση οξυάς και τη σπάνια
χλωρίδα και πανίδα, είναι από τους πλέον ενδιαφέροντες προορισμούς του επισκέπτη
του Ν.Καστοριάς. Η περιοχή
έχει μείνει ανεπηρέαστη από την ανθρώπινη δραστηριότητα και διατηρεί την μοναδική
ομορφιά της άγριας φύσης.
Η περιοχή, με την εξαίρετη γεωμορφολογία της και τους γραφικούς της
οικισμούς, προσφέρεται για περιπάτους και περιηγήσεις. Το Βίτσι προστατεύεται
σε εθνικό επίπεδο ως καταφύγιο θηραμάτων και αποτελεί ιδανικό βιότοπο για την
απειλούμενη με εξαφάνιση αρκούδα.
Στο όρος Βίτσι και σε απόσταση 22 χμ. από την πόλη
της Καστοριάς λειτουργεί οργανωμένο χιονοδρομικό κέντρο.
Το χιονοδρομικό κέντρο βρίσκεται στο δρόμο που οδηγεί από την Καστοριά
στη Φλώρινα στα βόρεια του
χωριού Πολυκέρασος.
Ο δρόμος είναι ασφαλτοστρωμένος και εκχιονίζεται.
Το κείμενο παρατίθεται τον Ιούνιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφία, της Νομαρχίας Καστοριάς
ΓΑΛΑΤΙΝΗ (Κωμόπολη) ΚΟΖΑΝΗ
H Γαλατινή κατοικείται από τα πανάρχαια χρόνια όπως αποδεικνύεται από τα ίχνη φρουρίου στη θέση Καστρέλλι. Οι κάτοικοι ασχολούνται παραδοσιακά με τη γουνοποιία, ενώ πολύ σημαντική είναι η συνεισφορά τους σε εθνικούς αγώνες, ιδιαίτερα στο Μακεδονικό Αγώνα.
ΓΡΑΜΜΟΣ (Οροσειρά) ΔΥΤΙΚΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ
ΓΡΕΒΕΝΑ (Πόλη) ΔΥΤΙΚΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ
ΔΗΜΗΤΡΑ (Χωριό) ΓΡΕΒΕΝΑ
Το αμέσως μεγαλύτερο χωριό, είναι η Δήμητρα δίπλα στο Καρπερό
με 712 κατοίκους, που μέχρι πρότινος αποτελούσαν ενιαία κοινότητα. Είναι χτισμένο
πάνω στον οδικό άξονα Γρεβενών Δεσκάτης
και ανάμεσα στο μεγαλύτερο σε μήκος ποτάμι της Ελλάδος, τον Αλιάκμονα
και την Σιούτσα. Οι κάτοικοι του χωριού ασχολούνται κι αυτοί με την γεωργία. Οι
καλλιεργήσιμες εκτάσεις ειναι αρδεύσιμες, από το αρδευτικό του Αλιάκμονα, ένα
έργο υποδομής σημαντικό για την ανάπτυξη της περιοχής, αλλά και ολόκληρου του
Νομού Γρεβενών.
Αξιες αναφοράς ειναι και οι πολιτιστικές εκδηλώσεις του εκπολιτιστικού
συλλόγου της Δήμητρας με θέατρο, μουσική αλλά και πολλές άλλες εκδηλώσεις που
γίνονται τον πρώτο μηνα του φθινοπώρου, τον Σεπτέμβριο, δίνοντας τόνο και χρώμα
στα πολιτιστικά της περιοχής, προσελκύοντας επισκέπτες από όλη την περιοχή από
ακτίνα πολλών χιλιομέτρων που δείχνουν το ενδιαφέρον τους για τα πολιτιστικά.
Ανάμεσα στα έργα του συλλόγου συγκαταλέγεται κι ένα μικρό πάρκο αναψυχής, που
αξίζει κάποιος να το επισκεφτεί και να το απολαύσει.
Το κείμενο παρατίθεται τον Μάιο 2005 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, του Δήμου Χασίων
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΥΨΗΛΑΝΤΗΣ (Δήμος) ΚΟΖΑΝΗ
Ο Δήμος Δημητρίου Υψηλάντη βρίσκεται στο κεντρικό τμήμα του Ν. Κοζάνης, της Περιφέρειας Δυτικής Μακεδονίας. Προήλθε από την συνένωση των τεσσάρων πρώην κοινοτήτων Λιβερών , Μαυροδενδρίου , Ποντοκώμης και Σιδερών με συνολικό πληθυσμό 2.853 κατοίκους και έκταση 112.071στρ.
Ζωτικό κομμάτι της κοινωνίας του Δήμου αποτελεί η νεολαία, η οποία κάνει όλο και πιο εμφανή την παρουσία της και δείχνει έντονα το ενδιαφέρον της για τα κοινωνικά δρώμενα. Η συνεχής δραστηριοποίηση και η ζηλευτή ενασχόλησή της με τα κοινά δημιουργούν διόδους επικοινωνίας, με σκοπό τη βελτίωση της ποιότητας ζωής και τη δημιουργία μιας τοπικής κοινωνίας καλύτερης από τη σημερινή για τις επόμενες γενιές. Η διατήρηση της ξεχωριστής παράδοσης, η επαφή με τα γράμματα, τις τέχνες και τον αθλητισμό και η διεύρυνση των σχέσεων μεταξύ των ανθρώπων, σε τοπικό αλλά και διακρατικό επίπεδο, αποτελούν ιδιαίτερη φροντίδα των νέων του Δήμου αξιοποιώντας έτσι τον ελεύθερο χρόνο τους με τον πλέον καλύτερο τρόπο. Φορείς της αγωνίας και των δραστηριοτήτων της νεολαίας του Δήμου Δημητρίου Υψηλάντη είναι κυρίως οι πολιτιστικοί και αθλητικοί σύλλογοι.
Το κείμενο παρατίθεται τον Μάρτιο 2005 από την ακόλουθη ιστοσελίδα της Νομαρχίας Κοζάνης
ΔΙΟΚΛΗΤΙΑΝΟΥΠΟΛΗ (Βυζαντινός οικισμός) ΚΑΣΤΟΡΙΑ
Το 1988 έγιναν έρευνες για την πορεία των τειχών της Διοκλητιανούπολης. Αποκαλύφθηκε ένα τμήμα των τειχών περίπου 750 μ. και έγινε δυνατός ο υπολογισμός της ολικής περιμέτρου, η οποία ξεπερνά τα 2.700 μ. Τα τείχη της Διοκλητιανούπολης απλώνονται σε ένα ανοιχτό πεδίο και έχουν προς τη νότια πλευρά τους ως φυσικό προτείχισμα τα απότομα πρανή της όχθης του Αλιάκμονα. Τα σχήμα τους έχουν την μορφή τραπεζίου κυρίως επειδή παρακολουθούν την διαμόρφωση του εδάφους. Στο κέντρο περίπου του περιτειχισμένου χώρου ρέει ένα μικρό ρυάκι το οποίο χύνεται στον Αλιάκμονα. Η αμυντική γραμμή των τειχών ορίζεται και από πύργους, οι οποίοι υψώνονται κάθε 70 περίπου μέτρα. Η συνηθισμένη μορφή των πύργων είναι τετράγωνη, υπάρχουν όμως και πεντάπλευροι στη νοτιοανατολική και νοτιοδυτική πλευρά της πόλης. Η πόλη είχε δύο κύριες πύλες , μία προς τον Αλιάκμονα και η άλλη προς τη νότια πλευρά.
Ο αρχαιολογικός χώρος βόρεια του Aργους
Ορεστικού (Χρούπιστα), γνωστός στους περιοίκους ως Αρμενοχώρι, ταυτίστηκε
με την Διοκλητιανούπολη. Βασική πηγή για την ταύτιση της πόλης αποτελεί εδάφιο
του ιστορικού Προκοπίου.
Η πόλη ήταν τειχισμένη. Η περίμετρος των τειχών είναι φανερή σε αρκετά
σημεία. Η Διοκλητιανούπολη, όπως σημειώνει ο αείμνηστος αρχαιολόγος Θ. Παπαζώτος,
είναι χτισμένη δίπλα στην αριστερή όχθη του Αλιάκμονα, στο κέντρο εύφορης κοιλάδας.
Ένα ρέμα με ελάχιστο νερό χωρίζει στα δύο τον περιτειχισμένο χώρο. Η κάτοψη της
πόλης έχει τη μορφή τραπεζίτου.
Στα νότια, η πόλη ορίζεται από τη ροή του Αλιάκμονα.
Η περίμετρος των τειχών είναι περισσότερο από 2.800 μ. και ο ωφέλιμος χώρος της
πόλης είναι 400.000 τ.μ.
Το 1976, με τις εργασίες οικοδόμησης σφαγείων στο χώρο του Αρμενοχωρίου,
αποκαλύφθηκαν τα λείψανα της παλαιοχριστιανικής βασιλικής. Την ίδια χρονιά ξεκίνησε
και η ανασκαφή της πρώτης παλαιοχριστιανικής βασιλικής από τους αρχαιολόγους Α.
Τούρτα, Κ. Λοβάρδου-Τσιγαρίδα και Δ.Ευγενίδου, ενώ συμμετείχε και η ΙΖ΄ Εφορεία
Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων.
Ωστόσο, συστηματική έρευνα στον αρχαιολογικό χώρο άρχισε το 1988 από
τον αρχαιολόγο Θ.Παπαζώτο, προϊστάμενο της 11ης Εφορείας Βυζαντινών Αρχαιοτήτων.
Οι εργασίες συνεχίστηκαν μέχρι το 1991 και αποσκοπούσαν στην οριοθέτηση του αρχαιολογικού
χώρου. Το 1996 ξεκίνησαν από την 11η Εφορεία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων εργασίες αποκάλυψης
και ανάδειξης τμημάτων του χώρου.
Εχουν ανασκαφεί από το Θ.Παπαζώτο μία παλαιοχριστιανικη βασιλική Α΄
εντός των τειχών, όπως και δύο οικίες, καθώς και δύο παλαιοχριστιανικές βασιλικές
εκτός των τειχών, αλλά βρέθηκαν και σποραδικές ταφές χωρίς κάποια οργάνωση.
Οι περισσότερες ταφές είναι καμαροσκέπαστες με ποικίλους προσανατολισμούς.
Ανάμεσά τους υπάρχει ένα λατρευτικό κτίσμα που θα μπορούσε να ερμηνευτεί, όπως
σημειώνει ο Θ.Παπαζώτος, ως ηρώο ή χώρος μυστικιστικής αγροτικής λατρείας του
τέλους του 2ου-αρχών του 3ου αιώνα. Μέσα στο χώρο βρέθηκαν ένα χέρι αγάλματος
και τεμάχια ορθομαρμάρωσης από λευκοροδάκινο μάρμαρο.
Στο μέσο περίπου του οικισμού και προς βορρά, ανασκάφηκε η πρώτη παλαιοχριστιανική
βασιλική Α΄. Πρόκειται για λατρευτικό χώρο με δύο κύριες κτιριακές φάσεις. Τμήματα
ψηφιδωτού δαπέδου διατηρούνται στη ΒΑ περιοχή, στο Ιερό. Στον ανατολικό και βόρειο
τοίχο του βορείου παστοφορίου έχουμε λείψανα τοιχογραφικού διακόσμου.
Σε απροσδιόριστο χρόνο, ο χώρος της βασιλικής μετατρέπεται σε εκτεταμένο
νεκροταφείο. Οι ταφές δεν είχαν ευρήματα. Σε απόσταση 500 μ.εκτός της βορειοδυτικής
πλευράς των τοιχών εντοπίστηκε μία βασιλική μικρών διαστάσεων. Λατρευτικός πυρήνας
της βασιλικής είναι ένας καμαροσκέπαστος τάφος με προθάλαμο και βαθμίδες καθόδου.
Ο κυρίως θάλαμος είχε στη νότια πλευρά κτιστή κλίνη με οστά νεκρού. Η αρχιτεκτονική
μορφή της εκκλησίας είναι ιδιότυπη.
Το κείμενο παρατίθεται τον Απρίλιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα του Δήμου Καστοριάς
ΕΛΑΤΗ (Χωριό) ΚΟΖΑΝΗ
Παλαιότερη ονομασία Λοζιανή που βουλγαριστή σημαίνει αμπελότοπος.
ΕΛΛΗΣΠΟΝΤΟΣ (Δήμος) ΚΟΖΑΝΗ
Ο Δήμος Ελλησπόντου βρίσκεται στο ΒΑ άκρο του Νομού Κοζάνης και προήλθε από τη συνένωση 2 Δήμων και 7 Κοινοτήτων. Ο συνολικός πληθυσμός του (απογραφή 1991) είναι 7.899 κάτοικοι (4ος στο Ν. Κοζάνης). Η συνολική έκταση του Δήμου είναι 337.992 στρέμματα (3ος στο Ν. Κοζάνης). Είναι ημιορεινός Δήμος. Με βάση τις κλίσεις του εδάφους ανήκει στη Ζώνη II (ποσοστό κάλυψης 27% και κλίσεις εδάφους από 55 έως 15%). Το μέσο υψόμετρο των οικισμών είναι 620 m. Εδρα του Δήμου είναι η πρώην Κοινότητα Κοιλάδας. Μέσα στα όρια του Δήμου διαπερνά η Εγνατία Οδός ανοίγοντας νέες προοπτικές ανάπτυξης του Δήμου. Εν κατακλείδι, η γεωγραφική θέση του Δήμου δίνει τη δυνατότητα ανάδειξης του με την ανάπτυξη πολλών μορφών τουρισμού, όπως: αγροτουρισμός, αρχαιολογικός, ορεινός, φυσιολατρικός-οικολογικός, βιομηχανικός, εκπαιδευτικός.
Η παρουσία και δράση των πολιτιστικών συλλόγων του Δήμου συντελούν στην αναβίωση των ποντιακών ηθών και εθίμων, αναδεικνύοντας την Ποντιακή παράδοση και τον πολιτισμό. Στους συλλόγους λειτουργούν τμήματα εκμάθησης λύρας, τμήμα μωμόγερων (θίασος θεατρικός και χορευτικός που συνδέει την εποχή του Μ. Αλέξανδρου με το σήμερα), χορευτικά, τμήματα φιλαρμονικής, εκμάθησης παραδοσιακών ποντιακών φαγητών. Σημαντικό πολιτισμικό στοιχείο του Δήμου αποτελούν οι ανασκαφές στον Πολύμυλο που έφεραν στο φως οικισμό Ελληνιστικής Εποχής και νεκροταφείο Ρωμαϊκής και Μεσοβυζαντινής Εποχής. Μερικά από τα ευρήματα εκτίθενται στο Μουσείο Αιανής.
ΕΜΠΟΡΙΟ (Χωριό) ΚΟΖΑΝΗ
Χώρος πολιτιστικών εκδηλώσεων του καλοκαιριού με μεγάλη ανταπόκριση από τον κόσμο του Ν. Κοζάνης. Υπάρχουν εγκαταστάσεις ηλεκτροφωτισμού και ύδρευσης για τη εξυπηρέτηση των επισκεπτών. Οι πολιτιστικές εκδηλώσεις του Δ.Δ. Εμπορίου με την επωνυμία αυτή έχουν πλέον καθιερωθεί στα πολιτιστικά δρώμενα της περιοχής και σκοπός είναι να γίνουν γνωστές και πέρα από τα όρια του Νομού Κοζάνης. Ο χώρος όπου γίνονται αυτές οι εκδηλώσεις είναι ένα φυσικό δάσος με καστανιές στο οποίο δεν έχει γίνει καμιά τεχνητή διαμόρφωση του χώρου γιατί η ίδια η φύση έχει φροντίσει γι’ αυτό. Χαρακτηρίζονται από την ποιότητα και από την προσπάθεια των φορέων για την καλύτερη διεξαγωγή τους και διασκέδαση του κόσμου. Οι εκδηλώσεις αυτές γίνονται στις αρχές ή στα μέσα του Αυγούστου και διαρκούν μία εβδομάδα. Διοργανώνονται βραδιές με παραδοσιακή μουσική, με θέατρο, με μουσική τζαζ ,ροκ κλπ. με ποιοτική ελληνική μουσική από διάσημους έλληνες καλλιτέχνες.
Το κείμενο παρατίθεται τον Μάρτιο 2005 από την ακόλουθη ιστοσελίδα της Νομαρχίας Κοζάνης
ΕΡΑΤΥΡΑ (Κωμόπολη) ΚΟΖΑΝΗ
Η Εράτυρα είναι γνωστή για τα πολλά αρχοντικά, χτισμένα σύμφωνα με μια ιδιαίτερη τοπική λαϊκή παράδοση. Σημαντικός είναι ο Ιερός Ναός Αγίου Γεωργίου στο κέντρο του οικισμού, κτισμένος το 1844, που διαθέτει το μοναδικό ξυλόγλυπτο τέμπλο στο ιερό του και πολύ ωραίες παλιές αγιογραφίες. Γύρω από την Εράτυρα υπάρχουν διάσπαρτα ίχνη από αρχαίους τειχισμένους οικισμούς και πλήθος άλλων αρχαιολογικών χώρων που μαρτυρούν την ύπαρξη οργανωμένων οικισμών με ανεπτυγμένη οικιστική οργάνωση και εύρωστη οικονομία. Υπάρχουν αρκετά μονοπάτια που οδηγούν στο όρος Ασκιο, με ιδιαίτερης σημασίας αυτό που οδηγεί προς το εξωκλήσι του Αγίου Μάρκου.
Λίγο έξω από την Εράτυρα, ανεβαίνοντας προς το Ασκιο, στην παλαιά και εγκαταλειμμένη Μονή του Αγίου Αθανασίου λειτουργεί Δημοτικός Ξενώνας, ενώ η εκκλησία της Μονής, η οποία διαθέτει ιδιαίτερα ωραίο ξυλόγλυπτο τέμπλο, βρίσκεται στο τελευταίο στάδιο της αναπαλαίωσης. Στον ξενώνα αυτό φιλοξενούνται συχνά ομάδες ποδοσφαίρου για την προετοιμασία τους λόγω του πολύ καλού κλίματος της περιοχής. Κάτω από τη Μονή έχει δημιουργηθεί πάρκο μεγάλης έκτασης με παιδικές χαρές, γήπεδα μπάσκετ και ποδοσφαίρου και πολύ ωραίο φυσικό περιβάλλον. Σε απόσταση 5,5 χλμ. από την Εράτυρα βρίσκεται ο οικισμός του Πελεκάνου, όπου έχουν βρεθεί αρχαία τείχη στο λόφο με την εκκλησία του Αϊ Γιώργη, ενώ 7 περίπου χλμ.
Το κείμενο παρατίθεται τον Μάρτιο 2005 από την ακόλουθη ιστοσελίδα της Νομαρχίας Κοζάνης
ΕΡΜΑΚΙΑ (Χωριό) ΚΟΖΑΝΗ
Το χωριό Ερμακιά, με το παλιό όνομα «Φραγκότσι» είναι ένα από τα αρχαιότερα χωριά του Λεκανοπεδίου, οι πρόγονοι δεν γνωρίζουν που οφείλεται το παλιό όνομα, πριν το 1887 υπήρχε μια μικρή Εκκλησία όπου πολλοί λένε πως από την παλαιότητα της φαίνεται πως το χωριό είναι Βυζαντινής εποχής. Το χωριό αυτό έλαβε μέρος σε πολλούς πολεμικούς αγώνες θρηνώντας έτσι αρκετό πληθυσμό. Ο τουρκικός ζυγός είναι ο κυριότερος παράγοντας για τον οποίο σήμερα πολλές τοποθεσίες του χωριού έχουν ξένες ονομασίες όπως Λενούκ, Τάμαλα, κ.α.
Λάβετε το καθημερινό newsletter με τα πιο σημαντικά νέα της τουριστικής βιομηχανίας.
Εγγραφείτε τώρα!
