Εμφανίζονται 9 τίτλοι με αναζήτηση: Αρχαιολογικοί χώροι στην ευρύτερη περιοχή: "ΜΑΡΩΝΕΙΑ Αρχαία πόλη ΡΟΔΟΠΗ" .
ΜΑΡΩΝΕΙΑ (Αρχαία πόλη) ΡΟΔΟΠΗ
Οδοντωτό: (αρχαία εποχή)
Αλλα τεκμήρια: Αρχαιολογικές έρευνες
Aκριβής θέση: Νομός Ροδόπης, κορυφή στην περιοχή της Μαρώνειας
Oικιστικές μονάδες: Προϊστορικός οικισμός, ακρόπολη
ΠOΛITIKH IΣTOPIA - XPONOΛOΓIO: Πρώιμη εποχή του Σιδήρου
Iδιωτικά οικοδομήματα: Ίχνη από κτισμάτα εντοπίστηκαν νότια του υψώματος
σε χαμηλότερη ομαλή περιοχή
Oχυρώσεις: Τμήματα τοίχων από περιβολο συμπληρώνουν τη φυσική οχύρωση των
βράχων
Kεραμεική: μικρές ποσότητες όστρακα της πρώιμης εποχής του Σιδήρου
Συγγραφέας: Ιωάννης Ασλάνης - Σμαράγδα Αρβανιτίδου
Το κείμενο παρατίθεται τον Ιούλιο 2004 από την ακόλουθη ιστοσελίδα του Θρακικού Ηλεκτρονικού Θησαυρού
Αλλα τεκμήρια: Αρχαιολογική έρευνα
Aκριβής θέση: Νομός Ροδόπης, στη νότια πλευρά της κορυφής Αγιος
Γεώργιος και στη βάση της, 350 μ. από τη θάλασσα
Oικιστικές μονάδες: Προϊστορικός οικισμός
Πολιτική Iστορία - Xρονολόγιο: Προϊστορική εποχή
Oικοτεχνία - Bιοτεχνία: Λίθινοι μικροί πελέκεις, πυριτόλιθοι,
μικρό οστέινο εργαλείο
Προϊστορικές λατρείες: Ανθρωπόμορφο ειδώλιο, παχύσαρκης γυναίκας,
από κοκκινοκάστανο χονδρόκοκκο πηλό, απεικόνηση της θεάς της γονιμότητας και της
ευφορίας
Kεραμεική: Όστρακα εγχάρακτα και απλά, ερυθρού, μαύρου και καστανού
χρώματος. Λαβές αγγείων
Συγγραφέας: Ιωάννης Ασλάνης - Σμαράγδα Αρβανιτίδου
Το κείμενο παρατίθεται τον Ιούλιο 2004 από την ακόλουθη ιστοσελίδα του Θρακικού Ηλεκτρονικού Θησαυρού
Αλλα τεκμήρια: Αρχαιολογική έρευνα
Aκριβής θέση: Νομός Ροδόπης, στην περιοχή Προσκυνητών Μαρώνειας,
1 χλμ. προς ΒΔ. της Μαρώνειας και 4 χλμ. προς ΝΑ. των Προσκυνητών. Τα όρια του
οικισμού είναι προς Β. το Δάσος (Πάστρα), προς Α. το σημείο Μύλων Μόνα, προς Ν.
ο χείμαρρος Πλατανίτης και προς Δ. η άσφαλτος του δρόμου Προσκυνητών- Μαρώνειας.
Oικιστικές μονάδες: Προϊστορικός οικισμός, σε έκταση 500Χ200 μ.
Πολιτική Iστορία - Xρονολόγιο: Νεολιθική εποχή, Πρώιμη εποχή
του Σιδήρου
Oρυκτός πλούτος: Πυριτόλιθος
Oικοτεχνία - Bιοτεχνία: Λιθοτεχνία: λίθινοι πέλεκεις
Iδιωτικά οικοδομήματα: Κομμάτια πηλού από στέγη
Kεραμεική: Επιφανεική κεραμεική: όστρακα νεολιθικά και πρώιμης
εποχής του Σιδήρου. Όστρακα κοκκινωπά, μαύρα, με γραφίτη, εγχάρακτα και πόδια
από τριποδικά αγγεία
Συγγραφέας: Ιωάννης Ασλάνης - Σμαράγδα Αρβανιτίδου
Το κείμενο παρατίθεται τον Ιούλιο 2004 από την ακόλουθη ιστοσελίδα του Θρακικού Ηλεκτρονικού Θησαυρού
Αλλα τεκμήρια: Αρχαιολογική έρευνα
Aκριβής θέση: Νομός Ροδόπης, εντοπίστηκαν προϊστορικά όστρακα
στη νότια πλευρά και στους πρόποδες της κορυφής Σαρί-Καγιά (υψ. 517 μ.) που βρίσκεται
προς ΝΑ. του Ισμάρου (Αγιος Αθανάσιος, υψ. 678 μ.) και προς Α. της κορυφής Αγιος
Γεώργιος (υψ. 461 μ.), στη θέση Εκκλησίας Δένδρα
Oικιστικές μονάδες: Προϊστορικός οικισμός
Πολιτική Iστορία - Xρονολόγιο: Προϊστορική εποχή Kεραμεική: Επιφανειακά
προϊστορικά όστρακα
Συγγραφέας: Ιωάννης Ασλάνης - Σμαράγδα Αρβανιτίδου
Το κείμενο παρατίθεται τον Ιούλιο 2004 από την ακόλουθη ιστοσελίδα του Θρακικού Ηλεκτρονικού Θησαυρού
Aλλα τεκμήρια: Επιφανειακή αρχαιολογική έρευνα
Aκριβής θέση: Νομός Ροδόπης, στην κορυφή Ντις-Καγιά, προς ΒΑ.
της κορυφής Σαρί-Καγιά και προς Α. της κορυφής του Αγίου Αθανασίου
Πολιτική Iστορία - Xρονολόγιο: Προϊστορική εποχή
Kεραμεική: Εγχάρακτη κεραμεική (όστρακα) από ερυθρωπό πηλό
Συγγραφέας: Ιωάννης Ασλάνης - Σμαράγδα Αρβανιτίδου
Το κείμενο παρατίθεται τον Ιούλιο 2004 από την ακόλουθη ιστοσελίδα του Θρακικού Ηλεκτρονικού Θησαυρού
Τα λαξευμένα στους βράχους, αρχαία πατητήρια της Μαρώνειας, είναι
μοναδικά. Αποτελούνται από μία κοιλότητα (στέρνα) για το πάτημα των σταφυλιών
που συγκοινωνεί με αυλό ή δίαυλο με τη δεξαμενή συκγέντρωσης του μούστου. Τα κτιστά
πατητήρια ανήκουν στη βυζαντινή εποχή. Βρίσκονται διάσπαρτα όπου παλαιότερα υπήρχε
καλιέργεια του οίνου από τον Πλατανίτη (δίπλα στη θάλασσα) έως το ύψωμα του Αγ.
Γεωργίου (600μ). Τα τελευταία προσφέρουν και απαράμιλλη θέα στο Θρακικό πέλαγος.
Τα πατητήρια στη Μαρώνεια είναι συνήθως σκαμμένα στα βράχια στα υψώματα
του Αγίου Γεωργίου και του Αγίου Αθανασίου. Αποτελούνται από μία δεξαμενή για
το πάτημα των σταφυλιών και μία δεξαμενή, σε χαμηλότερο ύψος, για τη συλλογή του
μούστου. Ένα ρυάκι ή τρύπα ενώνει τις δύο δεξαμενές.
Ζητήστε από τους ντόπιους (ή τον παλιό φύλακα αρχαιοτήτων κ. Φώτη
Κωνσταντινίδη ή τον κ. Γιώργο Βολουδάκη) και φυσικά τους αρχαιολόγους να σας δείξουν
την περιοχή που βρίσκονται. Εκτός από τα πολύ αξιόλογα πατητήρια, η θέα από το
ύψωμα είναι μοναδική.
Το απόσπασμα παρατίθεται τον Απρίλιο 2004 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, του Δήμου Μαρωνείας
Από την Κομοτηνή
με κατεύθυνση προς νότο επαρχιακός ασφαλτοστρωμένος δρόμος προς Ξυλαγανή,
Προσκυνητές, Μαρώνεια
(30 χλμ.). Στην είσοδο του χωριού ο ίδιος δρόμος συνεχίζεται δεξιά (πινακίδα)
προς τον αρχαιολογικό χώρο της Μαρώνειας και το λιμανάκι του Αγίου Χαραλάμπους
(5 χλμ.). H παράδοση αναφέρει ως οικιστή της Μαρώνειας το Mάρωvα, το γιο του Ευάνθη
και ιερέα του Απόλλωνα, που κατοικούσε στο ιερό άλσος του Θεού στη γειτονική πόλη
των Κικόνων Ισμάρα ή Ίσμαρο.
Από τον Όμηρο είναι γνωστή η φιλοξενία και τα δώρα του Μάρωνα προς τον Οδυσσέα.
Η παρουσία του Μάρωνα, η λατρεία του Ήλιου-Απόλλωνα και το άλογο ως σύμβολο της
πόλης μαρτυρούν ειρηνική εγκατάσταση των αποίκων και ειρηνικές σχέσεις με τους
Κίκονες. Η Μαρώνεια ιδρύθηκε από χιώτες αποίκους στις νοτιοδυτικές πλαγιές του
Ισμαρου το πρώτο μισό του 7ου αι. π.Χ. Η ανάπτυξη της πόλης στηρίχτηκε στην αρχή
στη γεωργία και την κτηνοτροφία. Είναι γνωστή η καλλιέργεια των αμπελιών, της
ελιάς και των δημητριακών. Πλούσια ήταν επίσης τα δάση και τα βοσκοτόπια του Ίσμαρου.
Ο Ομηρος (Οδύσσεια ι. 45, 46) αναφέρει τα πρόβατα και τα βόδια της Ισμάρας. Τα
ασημένια νομίσματα της πόλης, που άρχισαν να κυκλοφορούν από το 520 π.Χ., φανερώνουν
την εκμετάλλευση κάποιου μεταλλείου αργύρου. Το όνομα της πόλης είχε δοθεί μάλιστα
σε μεταλλειοφόρο περιοχή του Λαυρίου.
Μεταλλευτικό πηγάδι με σήραγγες έχει αποκαλυφθεί στο ύψωμα Μαλτεπέ, νότια του
Αγίου Γεωργίου, αλλά δεν είναι προσιτό στον επισκέπτη. Η θέση της πόλης ευνόησε
την ανάπτυξη του εμπορίου και της ναυτιλίας. Εικόνα για την οικονομική κατάσταση
της πόλης στον 5ο αι. π.X. δίνει η εισφορά της στο ταμείο της αθηναϊκής συμμαχίας.
Στην αρχή ήταν 1 τάλαντο και 3.000 δραχμές, ενώ από το 437 π.Χ. έφτασε τα 3 τάλαντα.
Ο πληθυσμός της αυτή την εποχή αριθμούσε 12.000 κατοίκους. Τα κυριότερα επαγγέλματα
ήταν του γεωργού, κτηνοτρόφου, εμπόρου και ναυτικού. Υπήρχαν, βέβαια, σε μικρότερο
αριθμό λατόμοι, τεχνίτες, κεραμείς και γλύπτες. Το πολίτευμα ήταν δημοκρατικό
με βουλή και δήμο. Οι πιο σημαντικές λατρείες της πόλης ήταν του Απόλλωνα, του
Διονύσου, του Δία και του Mάρωvα.
Πρώτη διαδρομή (διάρκεια: 1 ώρα). Στο 4 χλμ. Μαρώνειας
- Αγίου Χαραλάμπους, αριστερά δίπλα στο δρόμο και απέναντι από το εκκλησάκι της
Αγίας Βαρβάρας, ο επισκέπτης μπορεί να δει τμήμα του δυτικού τείχους της πόλης
και δύο ορθογώνιους πύργους (4ος αι π.X. - Σχ 15:1 ). Στο ίδιο σημείο υπάρχει
τοπογραφικό διάγραμμα όλου του χώρου της αρχαίας πόλης. Η οχύρωση εντυπωσιάζει
για το μήκος των τειχών. Στην κορυφή του Ίσμαρου Αγιος Αθανάσιος (υψ. 678 μ.)
βρίσκεται η ακρόπολη, ενισχυμένη κατά διαστήματα με πύργους. H επίσκεψη σήμερα
στην κορυφή είναι απαγορευμένη λόγω στρατιωτικών εγκαταστάσεων. Από την ακρόπολη
δύο μακρά τείχη κατεβαίνουν ως τη θάλασσα. Κλείνουν μεγάλο χώρο (μήκος 4,1 χλμ.,
πλάτος 1/1,4 χλμ., εμβαδόν 4.240 στρέμματα και έχουν συνολικό μήκος 10,4 χλμ.).
Είναι χτισμένα με γνεύσιο και σαθρό γρανίτη της περιοχής. Η ισοδομική τους τοιχοδομία
δεν εφαρμόζεται πάντοτε αυστηρά. Το πάχος τους είναι 2,30-3 μ. Tα πιο καλοδιατηρημένα
τμήματα σώζονται μέχρι ύψους 2 μ. Εχουν εντοπιστεί συνολικά 23 ημικυκλικοί και
ορθογώνιοι πύργοι.
Στο 4,7 χλμ. του ίδιου δρόμου (πινακίδα), αριστερά του δρόμου 30 μ.,
έχει αποκαλυφθεί ένα μεγάλο σπίτι, 450 τ.μ., του 3ου αι. π.X. Έχει δύο αυλές,
μία περίστυλη λιθοστρωμένη και μία δεύτερη ανοιχτή πλακοστρωμένη. Οι άλλοι χώροι
του είναι δύο μικρά δωμάτια-κοιτώνες, ένα λουτρό, ένα μεγάλο δωμάτιο με εστία,
ο ανδρώνας με το ψηφιδωτό δάπεδο και το μεγάλο δωμάτιο με τους αργαλειούς και
το νοικοκυριό των γυναικών. Το ψηφιδωτό του σπιτιού εντυπωσιάζει με τα σχέδια
και την πολυχρωμία του.
Στο τέρμα του δρόμου δεξιά στην παραλία του Αγίου Χαραλάμπους βρίσκεται
το μνημειώδες πρόπυλο, χτισμένο με γωνιόλιθους από μάρμαρο της περιοχής. Έχει
τρία ανοίγματα σε κάθε πλευρά που καλύπτονται με τόξα. Δύο από αυτά σώζονται ακόμη
στη θέση τους. Το πρόπυλο οδηγούσε σε μεγάλο δημόσιο χώρο, πιθανόν στην αγορά
της πόλης, στα ρωμαϊκά χρόνια, και είναι έργο του αυτοκράτορα Αδριανού, που επισκέφθηκε
τη Μαρώνεια το 124-125 μ.X. Οι Μαρωνίτες τον τίμησαν τότε με ανδριάντα, όπως μαρτυρεί
ενεπίγραφο βάθρο, σήμερα στον κήπο του Μουσείου
Κομοτηνής.
Το λιμάνι της αρχαίας πολης έπαιξε σημαντικό ρόλο στην οικονομική
και στρατιωτική της δραστηριότητα. Κατασκευάστηκε τον 4ο αι. π.X., γιατί τότε
η Μαρώνεια είχε να προστατεύσει τον αξιόλογο πολεμικό και εμπορικό της στόλο.
Ο λιμενοβραχίονας, που διακρίνεται σήμερα μέσα από τον σύγχρονο, είναι μεταγενέστερος,
πρέπει να διατήρησε όμως τη μορφή και τη θέση του αρχαίου. Έχει μήκος 300 μ. περίπου
και κλείνει χώρο εμβαδού 20 στρεμμάτων περίπου.
Δεύτερη διαδρομή (διάρκεια: 2 ώρες). Ο χωματόδρομος προς Μαρμαρίτσα - Σύναξη
οδηγεί πρώτα στο Ιερό (4ος αι. π.X.) (4,4 χλμ. από Μαρώνεια και 200 μ. νότια του
χωματόδρομου πινακίδα). Πρόκειται για τα θεμέλια ενός μεγάλου κτιρίου με πρόδομο
και σηκό, όπου υπήρχε εστία ή βάση λατρευτικού αγάλματος. Γύρω από το ναό αποκαλύπτονται
κτίσματα που ανήκουν, πιθανόν, στο συγκρότημα του Ιερού. Προς το μέρος του γειτονικού
χείμαρρου σώζεται ισχυρός αναλημματικός τοίχος με ακανόνιστη ισοδομική τοιχοδομία
του 4ου αι. π.X. Στο μεγάλο κτίριο του Ιερού βρέθηκε το πήλινο προσωπείο του Διονύσου
που εκτίθεται στο Μουσείο
Κομοτηνής.
Στο 4,8 χλμ. από το χωριό βρίσκεται το θέατρο στην τοποθεσία Καμπάνα.
Ο δρόμος περνάει ψηλότερα από το κοίλο και παρακάμπτει το χώρο του θεάτρου. 'Εχουν
διασωθεί 3 σειρές εδωλίων, ενώ είναι σίγουρο ότι υπήρχαν 10 σειρές χωρισμένες
σε 9 κερκίδες. Υπολογίζεται ότι χωρούσαν 2.500 θεατές. Εάν υπήρχε και άνω διάζωμα,
τότε θα είχε διπλάσια χωρητικότητα. Η πρώτη φάση κατασκευής του θεάτρου χρονολογείται
στα ελληνιστικά χρόνια. Σ' αυτήν ανήκουν τα εδώλια, οι κλίμακες του κοίλου και
ο χτιστός αγωγός που συγκέντρωνε τα νερά του χείμαρρου και της ορχήστρας και τα
διοχέτευε νότια από τη σκηνή, μακριά από το θέατρο. Στα ρωμαϊκά χρόνια προστέθηκαν
θωράκια και κιγκλιδώματα γύρω από την ορχήστρα, για να προστατεύουν τους θεατές
στη διάρκεια των θηριομαχιών. Στην ίδια εποχή ανήκουν τα ερείπια της σκηνής και
διάφορα μέλη από τον αρχιτεκτονικό της διάκοσμο. Πολλές επιγραφές είναι χαραγμένες
στα εδώλια με ονόματα προσώπων, αρχόντων και πόλεων. Ανάμεσά τους υπάρχουν τα
ΤΟΠΕΙΡΟΥ και ΓΕΡΟΥΣΙΑΣ.
Στο 5,5 χλμ. από Μαρώνεια, πέρα από το ανατολικό τείχος, αριστερά
και δεξιά του δρόμου είναι ο χώρος των αρχαίων λατομείων. H τοποθεσία ονομάζεται
χαρακτηριστικά Μαρμαρίτσα. Σε πολλά σημεία διακρίνονται οι "κοίτες"
απ' όπου έχουν αποσπαστεί όγκοι μαρμάρου, φαίνονται μάλιστα και οι εγκοπές όπου
τοποθετούσαν τις ξύλινες σφήνες οι λατόμοι. Το χονδρόκοκκο μάρμαρο των λατομείων
έχει χρησιμοποιηθεί πολύ σε οικοδομές, αρχιτεκτονικά μέλη, βάθρα, στήλες και γλυπτά.
Στο 7,4 χλμ., αριστερά του δρόμου 500 μ., βρίσκεται τμήμα του δυτικού
σκέλους-τείχους της οχύρωσης του Αγίου Γεωργίου και "μεγαλιθική" πύλη
με μονολιθικές παραστάδες που βρίσκονται ακόμη στη θέση τους. Για την επίσκεψη
του σημείου αυτού χρειάζεται οδηγός. Στην κορυφή του Αγίου Γεωργίου (υψ. 461 μ.)
με τις απόκρημνες πλαγιές είναι χτισμένη ισχυρή ακρόπολη με περίμετρο 1.330 μ.
και εμβαδόν 53,3 στρέμματα. Στη νοτιοανατολική γωνία του περιβόλου της ακρόπολης
σώζονται οι τοίχοι ενός μεγάλου κτιρίου, με υπαίθρια αυλή και δωμάτια, που μοιάζει
με ανάκτορο. Εντυπωσιάζουν οι πεσμένες μονολιθικές παραστάδες της μεγάλης πύλης
του συγκροτήματος. Τμήματα του περιβόλου με πολυγωνική τοιχοδομία είναι αρχαιότερα
από τα τείχη της Μαρώνειας. Η κεραμεική με τα εγχάρακτα και εμπίεστα σχέδια του
9ου και 8ου αι. π.Χ. φανερώνει την ύπαρξη μιας πόλης των Θρακών Κικόνων, πολύ
πιθανόν της ομηρικής Ισμάρας ή Ισμάρου.
Εδώ τριγύρω πρέπει να αναζητηθεί και το ιερό άλσος του Απόλλωνα. Η επίσκεψη στην
κορυφή του Αγίου Γεωργίου είναι δύσκολη, παρόλο που αποζημιώνει τον οδοιπόρο.
Βατή είναι η βόρεια πλευρά, αλλά χρειάζεται οδηγός και πορεία 11/2 ώρα. Στους
νότιους πρόποδες του Αγίου Γεωργίου, κοντά στη θάλασσα, στη θέση Σύναξη, υπάρχουν
ερείπια μονής του 9ου-12ου αι., ιδρυμένης στη θέση ιουστινιάνειας τρίκλιτης βασιλικής
με εγκάρσιο κλίτος, της οποίας το ανατολικό τμήμα είναι κατασκευασμένο με μάρμαρα
αρχαιότερων ρωμαϊκών κτιρίων.
Παρά την έλλειψη πηγών και το μικρό αριθμό των ευρημάτων υπάρχουν
πολλά στοιχεία που φανερώνουν το επίπεδο του πολιτισμού και της τέχνης των Μαρωνιτών.
Τα ωραία νομίσματα της αρχαϊκής και κλασικής περιόδου είναι αληθινά έργα τέχνης.
Τα παλαιότερα γλυπτά είναι γωνιακό ακρωτήριο βωμού (470-460 π.X.), τμήμα ιωνικής
ζωφόρου με σκηνή πτερωτών μορφών στον Αδη (400 π.Χ.) και επιστέψεις επιτύμβιων
στηλών (4ου-3ου αι. π.X.). Από τις επιγραφές. εκτός από τη συμμαχία Ρωμαίων-Μαρωνιτών,
διακρίνεται η αρεταλογία της Ίσιδας, όπου εξυμνούνται οι αρετές και τα έργα της
θεάς (2ος αι. π.Χ.). Αλλα ευρήματα αναφέρονται στην παρουσίαση του Μουσείου Κομοτηνής.
Από τη Μαρώνεια ήταν ο ποιητής Σωτάδης, ο μεγάλος ζωγράφος Αθηνίων και ο αγροτικός
συγγραφέας Ηγεσίας.
Μαρώνεια. Πόλη ακμαία στα παλαιοχριστιανικά χρόνια. Στην εποχή αυτή ανήκουν
πολλές επιτύμβιες επιγραφές, "θέσις Eιοάvου (Ιωάvvου) λαχανά", που βρέθηκαν
στη θέση Παραθύρα, ανατολικά της Μαρώνειας, όπου και καμαροσκεπείς τάφοι παλαιοχριστιανικοί.
Πολλά μαρμάρινα αρχιτεκτονικά μέλη (Αρχαιολογική Συλλογή Μαρώνειας) από παλαιο-χριστιανικές
βασιλικές έχουν εντοπιστεί στον Αγιο Χαράλαμπο, όπως λέγεται σήμερα το παράλιο
τμήμα της αρχαίας και βυζαντινής Μαρώνειας. Κοντά στο παρεκκλήσι της Παναγίας
ερείπια βαλανείου (λουτρού), εποχής Ιουοτινιανού Α'. Σε βασιλική, επίσης, ανήκει
πολύχρωμο ψηφιδωτό δάπεδο του 6ου αι., που αποκαλύφθηκε στη θέση Παλαιόχωρα .
Στα μεσοβυζαντινά χρόνια η πόλη περιορίζεται γύρω από το λιμάνι. Διατηρεί το ίδιο
όνομα. Στη β' φάση της Εικονομαχίας (815-843) χρονολογείται η τοιχογραφημένη με
φυλλοφόρο σταυρό κόγχη εκκλησίας, που βρέθηκε στον Αγιο Χαράλαμπο. Στην ίδια θέση
μεσοβυζαντινά και υστεροβυζαντινά κτίσματα είναι: ερείπια εκκλησίας του 11ου-12ου
αι., ερείπια καταστημάτων και αποθηκών στη θέση της μνημειώδους εισόδου του ρωμαϊκού
κτιρίου, το τείχος με τους τετράπλευρους και στρογγυλούς πύργους και το προτείχισμα
(χάλκινοι σταυροί από τη Μαρώνεια εκτίθενται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Κομοτηνής).
Στις γωνίες των πύργων υπάρχουν χτιστοί ληνοί για το πάτημα των σταφυλιών από
τους άλλοτε μαρωνίτικους αμπελώνες. Η επίχωση στον Αγιο Χαράλαμπο έχει δώσει άφθονη
βυζαντινή κεραμεική και άλλα ευρήματα (Αρχ. Μουσείο Κομοτηνής), που μαζί με τις
ιστορικές πηγές ("Κύριε βοήθει τώ σώ δούλω 'Ιωάννη βασιλικώ του κάστρου Μαρωνείας",
μολυβδόβουλο 11 ου αι. στο Νομισματικό
Μουσείο Αθηνών) μαρτυρούν ότι η Μαρώνεια ήταν πόλη ζωντανή και στους μεσοβυζαντινούς
και στους υστεροβυζαντινούς χρόνους. Οι Μαρωνίτες εγκατέλειψαν στα μεταβυζαντινά
χρόνια, λόγω των συχνών πειρατικών επιδρομών, την πόλη τους και μεταφέρθηκαν μακριά
από τη θάλασσα, στη θέση της σημερινής Μαρώνειας.
Στην ακμάζουσα ως τα μέσα του αιώνα μας κωμόπολη σώζονται οικίες παραδοσιακής
αρχιτεκτονικής και στο νάρθηκα της εκκλησίας της Παναγίας ταφόπλακες με λαμπρά
επιτύμβια επιγράμματα της περιόδου 1855 -1867. Στη μέση της σκιαζόμενης από αιωνόβια
πλατάνια πλατείας διατηρείται κρήνη παλαιά. Διατηρούνται ως σήμερα τα αξιόλογα
αρχοντικά των T. Λεονταρίδη, Παν. Χατζηαλέξη και Μαργαρίτη.
Κείμενο: Χ. Μπακιρτζής- Δ. Τριαντάφυλλος, "ΘΡΑΚΗ", Ο.Π. ΕΤΒΑ,
ΕΟΤ, Αθήνα 1990
Το απόσπασμα παρατίθεται τον Απρίλιο 2004 από την ακόλουθη ιστοσελίδα του Δήμου Μαρωνείας
[...] το σπήλαιο της Μαρώνειας, ένα υποχθόνιο φυσικό αριστούργημα, πλούσιο σε
σταλαγμιτικά και σταλακτιτικά γλυπτά. Μέσα του ζούσαν και ιερουργούσαν οι πανάρχαιοι
κάτοικοι της περιοχής, όπως φαίνεται από το σταλαγμίτη-βωμό με τα τεχνητά λαξεύματα
όπου τοποθετούνταν τα δώρα για τις χθόνιες θεότητες. Σκοτεινά ανοίγματα βαθιά
μέσα στη γη χάσκουν και στους βόρειους πρόποδες του Ισμάρου.
Εκεί, μέσα σε χαράδρα βρέθηκαν όπλα και σκεύη της 3ης χιλιετίας π.Χ.
(κείμενο: Βίκυ Τριανταφυλλιά)
Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται τον Σεπτέμβριο 2003 από τουριστικό φυλλάδιο
της Νομαρχίας Ροδόπης.
Aκριβής θέση: Νομός Ροδόπης, στην περιοχή των Προσκυνητών Μαρώνειας,
βόρεια της θέσης Μύλων-μάνα, στη θέση "Κουφού το πλάι"
Oικιστικές μονάδες: Σπήλαιο - στους προϊστορικούς χρόνους κατοικία,
εποχή του Σιδήρου και ιστορικούς χρόνους ως τόπος καταφυγής και λατρείας
Πολιτική Iστορία - Xρονολόγιο: Νεολιθική εποχή, εποχή του Χαλκού,
Πρώιμη εποχή του Σιδήρου, ιστορικοί χρόνοι
Προϊστορικές λατρείες: Πιθανή χρήση του σπηλαίου ως τόπος λατρείας
την Πρώιμη εποχή του Σιδήρου
Συγγραφέας: Ιωάννης Ασλάνης - Σμαράγδα Αρβανιτίδου
Το κείμενο παρατίθεται τον Ιούλιο 2004 από την ακόλουθη ιστοσελίδα του Θρακικού Ηλεκτρονικού Θησαυρού
Λάβετε το καθημερινό newsletter με τα πιο σημαντικά νέα της τουριστικής βιομηχανίας.
Εγγραφείτε τώρα!
