ΧΕΛΜΟΣ, Βουνό, ΑΧΑΪΑ

  Ο επιβλητικός όγκος του Χελμού καταλαμβάνει το κεντρικό τμήμα του βορινού τείχους της Πελοποννήσου (που το σχηματίζουν τα βουνά Ζήρεια, Χελμός και Παναχαϊκό) ανάμεσα στον Κράθη και το Βουραϊκό και από το Αροάνιο μέχρι τη θάλασσα. Οι ψηλές κορφές του βουνού που ξεπερνούν τα 2300μ (2318μ η Ψηλή Κορφή) σχηματίζουν ένα πέταλο γύρω από την κοιλάδα της Στύγας, στην άκρη του οποίου δεσπόζει η μεγάλη ορθοπλαγιά της Νεραϊδόρραχης. Διαμορφωμένα από τους παγετώνες τα ανάγλυφα των κορυφών έχουν αφήσει φανερά τα σημάδια τους στις παρυφές των λεκανών στα 2050μ, μοναδική του είδους της στην Πελοπόννησο.
  Η κοιλάδα της Στύγας δεν είναι μόνο το πιο επιβλητικό τοπίο της ορεινής Πελοποννήσου, είναι και η περιοχή με τα σπανιότερα είδη φυτών της πλούσιας χλωρίδας του Χελμού. Στις βραχώδεις πλαγιές της κοιλάδας σώζονται δύο είδη της ασιατικής χλωρίδας, ενώ επανεμφανίζονται άλλα που δεν τα βρίσκουμε νοτιότερα από τον Ολυμπο, όπως η Viola delphinantha. Εδώ εμφανίζονται και φυτά αποκλειστικά ενδημικά του Χελμού και πολλά ενδημικά των βουνών του Μοριά. Κοντά στα σπάνια φυτά πετούν και οι σπάνιες πεταλούδες του Χελμού, πόλος έλξης για τους εντομολόγους.
  Μεγάλα ελατοδάση καλύπτουν τις βόρειες, ανατολικές και νότιες πλευρές του βουνού, ενώ στις νοτιανατολικές παρυφές απλώνεται το μεγάλο δάσος της Ζαρούχλας με εναλλασσόμενα έλατα, μαυρόπευκα και φυλλοβόλες βελανιδιές που φτάνει μέχρι τις παρυφές της λεκάνης του Φενεού.  
Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται το Δεκέμβριο 2003 από τουριστικό φυλλάδιο της Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδας.