ΡΟΕΙΝΟ, Χωριό, ΦΑΛΑΝΘΟΣ

  Το Ροεινό είναι ένα μικρό γραφικό χωριό, μεταξύ Δαβιάς και Πιάνας, σκαρφαλωμένο στις νότιες πλαγιές του Μαινάλου, σε υψόμετρο 1200 μ. Απέχει 4 χιλ. από τον κεντρικό δρόμο. Ξεχωρίζουν τα μεγάλα πετρόχτιστα σπίτια του χτισμένα τον 19ο αιώνα. Η περιοχή αποπνέει φυσική ομορφιά και γαλήνη. Το χωριό έχει άφθονα νερά, πολύ πράσινο και πανέμορφη θέα στο οροπέδιο της Δαβιάς και στον ορεινό όγκο του Μαινάλου που απλώνεται γύρω. Γύρω του απλώνεται πυκνό ελατόδασος που φθάνει μέχρι τα πρώτα σπίτια του χωριού. Η γειτνίασή του μάλιστα με τη βουνοκορφή Αϊντίνη, τη δεύτερη σε ύψος κορυφή του Μαινάλου, το καθιστά ιδεώδες ορμητήριο για ορειβασία και οδοιπορία. Υπάρχουν πολλές ενδιαφέρουσες διαδρομές και μονοπάτια που ανεβαίνουν στο βουνό διασχίζοντας το δάσος.
  Η ονομασία Ροεινό, προέρχεται από τη λέξη "ορεινό" που μεταγραμματίσθηκε. Η ιστορία του χωριού ξεκινά τον μεσαίωνα και διανύει την Βυζαντινή περίοδο και τα χρόνια της Τουρκοκρατίας, οπότε υπήρξε κώμη και το κέντρο του Δήμου Φαλάνθου. Κατά την Τουρκοκρατία το χωριό είχε σαν κέντρο του την τότε Μονή του Αγίου Γεωργίου. Μετά την κατάληψη της Πελοποννήσου από τους Τούρκους το 1461 κατέφυγαν εδώ πολλοί κάτοικοι από τα πεδινά. Στις αρχές του 1900 το χωριό είχε 1000 κατοίκους στις πλειοψηφία τους κτηνοτρόφους. Το χωριό άρχισε να φθίνει την δεκαετία του 1950, με τη μετανάστευση προς την Αμερική, τον Καναδά, την Αυστραλία και την Γερμανία, αλλά κυρίως με την εσωτερική μετανάστευση στην Αθήνα.
  Το Ροεινό έχει δύο σημαντικά εκκλησιαστικά μνημεία. Τον Ναό του Αγίου Γεωργίου, προστάτη του χωριού, και τον Ναό της Παναγίας. Ο Αγιος Γεώργιος χτίστηκε στα τέλη του 12ου αιώνα και ήταν ναός εγγεγραμμένος σταυροειδής με τρούλο. Δέχθηκε όμως διαδοχικές μετασκευές και προσθήκες το 1856, το 1858 και στα τέλη του 20ου αιώνα και σήμερα ελάχιστα θυμίζει βυζαντινό μνημείο. Στην εκκλησία υπάρχει θαυματουργή εικόνα του Αγίου. Προσκολλημένο σαν παρεκκλήσι της στη βόρεια πλευρά του ναού είναι το εκκλησάκι του Αγίου Δημητρίου των αρχών του 13ου αιώνα, στο ιερό βήμα του οποίου διατηρούνται τμήματα τοιχογραφιών του 15-16 αιώνα. Δίπλα από τον Αγιο Γεώργιο βρίσκεται όμορφη θολωτή πετρόχτιστη βρύση με χρονολογία 1888, ενώ στο προαύλιο είναι ο ξενώνας της ενορίας. Ο ναός της Παναγίας είναι μια μικρή μονόχωρη, καμαροσκέπαστη με δίρρηχτη στέγη εκκλησία μάλλον του 16ου αιώνα και φημίζεται για τις ωραίες αγιογραφίες του που έγιναν στα τέλη του ίδιου αιώνα.
  Στη μεγάλη πλατεία του χωριού με τα μεγάλα αινωνόβια πλατάνια λειτουργούν όλο το χρόνο παραδοσιακά καφενεία και ενοικιαζόμενα δωμάτια. Η τοπική γιορτή είναι του Αγίου Γεωργίου, που συνοδεύεται από μεγάλο πανηγύρι με χορούς και όργανα στην πλατεία.
  Παλαιότερα ολόκληρος σχεδόν ο πληθυσμός χειμάδιαζε στη Μεσσηνία (Μελιγαλά) και στην Αργολίδα, όπου διατηρούσε καλλιέργειες και θερινές διαμονές. Σήμερα, οι λιγοστοί μόνιμοι κάτοικοι - οι περισσότεροι συνταξιούχοι - ασχολούνται με τη γεωργία, την κτηνοτροφία και τη μελισσοκομία και διακρίνονται για τη φιλόξενη διάθεσή τους. Το χωριό ξαναζωντανεύει κυρίως το Πάσχα και το καλοκαίρι, αφού συγκεντρώνει πολλούς ξενιτεμένους Ροεινιώτες, οι οποίοι με την αγάπη τους και το δραστήριο τοπικό πολιτιστικό τους σύλλογο συνεχίζουν να δίνουν ανάσες ζωής στο χωριό όλο το χρόνο.

Ιστοσελίδα του Arcadia website
• http://arcadia.ceid.upatras.gr/arkadia/places/roin... (10 φωτ.)