ΜΕΤΑΞΑΔΕΣ, Κωμόπολη, ΔΙΔΥΜΟΤΕΙΧΟ

  Τελευταίο στη σειρά προς τα βουλγαρικά σύνορα, είναι το χωριό των Μεταξάδων, έδρα του ομώνυμου Καποδιστριακού δήμου. Πήρε το όνομά του, από την εκτροφή του μεταξοσκώληκα και την παρασκευή του μεταξιού. Eχει γίνει γνωστό από πολλά τραγούδια που αναφέρονται σ' αυτό. "Στης Θράκης μας τα' απάτητα βουνά, που η δόξα βασιλεύει, Στους Μεταξάδες εκεί ψηλά, το θρόνο έχει η λευτεριά...."
  Το παλιό του όνομα, ήταν Τουκμάκι. Eτσι έλεγαν το σφυρί των λιθοξόων, των μαστόρων που δούλευαν την πέτρα. Η πέτρα έβγαινε άφθονη και καλής ποιότητας, από τα τοπικά λατομεία και με αυτήν ως πρώτη ύλη, οι ντόπιοι τεχνίτες, δημιούργησαν ένα χωριό, που είναι η ποίηση της πέτρινης κατασκευής με άφθονα δείγματα ωραίων σπιτιών και ποικιλία σχεδίων.
  Εντυπωσιακή από πλευράς κατασκευής, εκτός από τη νέα εκκλησία, είναι και η μεταβυζαντινή του Αγίου Αθανασίου, με τις παλιές επιτύμβιες στήλες του 17ου και του 18ου αιώνα. Μαζί μ' αυτές και τα παλιά μνημεία, διατηρείται και κάτι από την ψυχή των παλιών ανθρώπων του τόπου.
  Τα πανηγύρια διατηρούν ακόμα τη λάμψη τους, όπως αυτό των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης στο ομώνυμο Μοναστήρι με τον χώρο δασικής αναψυχής και του Προφήτη Ηλία στις 20 Ιουλίου. Εκεί, θ' ακουστούν και τα παλιά τραγούδια. "Στο χωρίον Μεταξάδες Γιάννης Δήμαρχος..."