Η Συκιά είναι ο μεγαλύτερος οικισμός της Σιθωνίας κι εξακολουθεί να
διατηρεί εν μέρει το παραδοσιακό της χρώμα.
Τα χρόνια εκείνα τα παλιά, λέει η παράδοση και πριν ακόμα κτισθεί
η Συκιά, οι κάτοικοι της περιοχής ζούσαν σκορπισμένοι σε 5 συνοικισμούς με 50-100
σπίτια ο καθένας.
Κατά τον 14ο αι. πάντως, τα αγιορείτικα έγγραφα ανάμεσα στ' άλλα,
κάνουν λόγο και για ένα χωριό της Χαλκιδικής, το Λογγό. Αγνωστο ακριβώς πότε (πιθανόν
όμως ήδη από τον 15o αι.), το χωριό μετονομάζεται σε Συκιά, όνομα που διατηρεί
μέχρι τις μέρες μας.
Εκδοχές για την προέλευση του νέου ονόματος υπάρχουν αρκετές. Η πρώτη
σχετίζει τ' όνομα με τη σκιά του αντίκρυ αναπαυόμενου γίγαντα Αθω. Με την ανατολή
του ήλιου η σκιά του σκεπάζει, λένε, το χωριό. Στην ντόπια άλλωστε γλωσσολαλιά
το χωριό προφέρεται Σκιά. Mιά δεύτερη εκδοχή θέλει τ' όνομα του χωριού να προέρχεται
από παράφραση της αρχαίας πόλης της περιοχής (Σίγγος) που σίγουρα πάντως έδωσε
τ' όνομά της στον κόλπο του
Αγίου
'Ορους (Σιγγιτικός). Με το πέρασμα του χρόνου το Σίγγος έγινε Σιγγιά και τέλος
Συκιά, λένε. Μια τρίτη τέλος εκδοχή συνδέει το χωριό με το ομώνυμο δένδρο. Στη
μέση του κάμπου υπήρχε μεγάλη, γέρικη συκιά, σημάδι της περιοχής χαρακτηριστικό
τέτοιο, που να αναφέρεται και στα αγιορείτικα έγγραφα του 14ου αιώνα.
Στη Συκιά ανήκουν και οι όμορφοι παραθαλάσσιοι οικισμοί που συγκεντρώνουν
μεγάλη τουριστική κίνηση τους καλοκαιρινούς μήνες : Λιναράκι,
Πηγαδάκι,
Καλαμίτσι,
Πόρτο
Κουφό,
Τορώνη, Τριστινίκα.
