Ακρόπολη σε λόφο που βρίσκεται στη νότια πλευρά του κόλπου του Πορτοχελιού.
Το βόρειο τμήμα της έχει βυθισθεί. Τα τείχη της, μήκους 186 μ. και πλάτους 2,50
μ., ενισχυμένα με τετραγωνικούς και κυκλικούς πύργους, έχουν θεμέλια από πωρόλιθο
και ανωδομή από κροκάλιθους καλυμμένη με πλίνθους και κέραμους. Εντός της ακροπόλης
έχει ανασκαφεί θρησκευτικό κέντρο (αποθέτης του 6ου και 5ου αιώνα π.Χ., βωμός
του 4ου αιώνα π.Χ.), οικίες και βιοτεχνικές εγκαταστάσεις.
Το β΄ τέταρτο του 5ου αιώνα π.Χ., οι Τιρύνθιοι ενισχύουν και οργανώνουν
τον οικισμό που υπήρχε στη θέση αυτή ήδη από την νεολιθική περίοδο. Η πόλη εγκαταλείπεται
στα τέλη του 4ου ή τις αρχές του 3ου αιώνα π.Χ. Στους ρωμαϊκούς χρόνους κατασκευάζονται
θέρμες και τμήμα πιθανότατα έπαυλης κοντά στον κυκλικό πύργο, στο βορειοανατολικό
άκρο της ακρόπολης.
Ανασκαφή νεκροταφείου εκτός των τειχών της ακροπόλεως έγινε από την
Ελληνική Αρχαιολογική Υπηρεσία το 1958. Τις δεκαετίες του 1960 και 1970 πραγματοποιήθηκε
ανασκαφική έρευνα και αποτύπωση από την Αμερικανική Σχολή Κλασικών Σπουδών υπό
την επίβλεψη της Δ΄ Εφορείας Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων Ναυπλίου.
