ΜΥΚΟΝΟΣ, Νησί, ΚΥΚΛΑΔΕΣ

Το νησί πήρε το όνομά του από το Μύκονο, γιο του μυθικού βασιλιά της Δήλου, Άνιου, απόγονου του θεού Απόλλωνα και της νύμφης Ρυούς. Η αρχαία παράδοση αναφέρει ότι, κάτω από τους διάσπαρτους γρανιτένιους βράχους που υπάρχουν στη Μύκονο βρίσκονται θαμμένοι οι Γίγαντες, που σκότωσε ο Ηρακλής.

Καθώς φαίνεται από τις παραστάσεις αρχαίων νομισμάτων προστάτες θεοί του νησιού ήταν ο Διόνυσος και η Δήμητρα. Στους Βυζαντινούς χρόνους, η Μύκονος ανήκε αρχικά στην Επαρχία των Νήσων και αργότερα στο Θέμα του Αιγαίου.

Το 1207 η Μύκονος περνάει στον έλεγχο των Ενετών. Καταστρέφεται και ερημώνεται το 1537 από τον Χαϊρεντίν Μαρμπαρόσσα για να περιέλθει αργότερα στους Οθωμανούς. Οι Μυκόνιοι θεωρούνταν επιδέξιοι ναυτικοί και πλοιοκτήτες που συνέδραμαν αποφασιστικά στον αγώνα της ανεξαρτησίας του 1821 με τα πλοία τους. Σημαντική μορφή στην οργάνωση και χρηματοδότηση του αγώνα αναδείχτηκε η Μυκονιάτισσα ηρωϊδα Μαντώ Μαυρογένους, στην οποία οφείλεται και η απόκρουση των Τούρκων, που επιχείρησαν να αποβιβαστούν στο νησί τον Οκτώβριο του 1822.

Το 1933 εμφανίζονται οι πρώτοι επώνυμοι περιηγητές, οι οποίοι και επισκέπτονται κυρίως τον αρχαιολογικό χώρο της Δήλου και το Μουσείο της Μυκόνου ενώ, από τα μέσα της δεκαετίας του '50, η Μύκονος αρχίζει να μετατρέπεται σε κοσμοπολίτικο θέρετρο, προσελκύοντας αναρίθμητους επισκέπτες από όλο τον κόσμο.

Το κείμενο παρατίθεται το Μάϊο 2003 από τουριστικό φυλλάδιο (1999) του δήμου Μυκόνου.