ΠΑΛΑΙΟΒΡΥΣΗ, Οικισμός, ΧΑΛΚΙΔΑ

  Ενα μικρό αλλά πολύ όμορφο χωριό. Οι κάτοικοί του αγνοί και φιλόξενοι.
  Αποτελεί τον δεύτερο οικισμό της Αγίας Αννας και βρίσκεται στο Ν.Δ. της μέρος σε υψόμετρο 280 μ. περίπου.
  Παλαιότερα η περιοχή του χωριού, καλυπτόταν από δάσος και προσφερόταν για κρυψώνα των κατοίκων, τις δύσκολες ημέρες του "Τουρκικού ζυγού".
  Κατά το έτος 1823, οι κάτοικοι της Παλιόβρυσης, για να αποφύγουν τις ορδές του Βερκοφτσάλη, υπέστησαν μαρτυρικό θάνατο στη σπηλιά του φαραγγιού Αράπη, μαζί με τους Αγιαννιώτες και Κεραμειώτες. Μετά την αποδέσμευση των εδαφών της περιοχής από τον γαιοκτήμονα Ι. Ξενη (1836) άρχισε να δημιουργείται και να μεγαλώνει το χωριό, που την ονομασία του πήρε από Παλιά Βρύση.
  Ο Γενικός Διοικητής του Τσιφλικιού της Αγ. Αννας Μ. Μαρίνης, κατά εξουσιοδότηση του Ι. Ξένη, χρησιμοποιούσε την Παλιόβρυση τους θερινούς μήνες.
  Ο πρώτος ιατρός της περιοχής του Δήμου "Κηρονήλεως" ήταν ο Βαυαρός Entix, ο οποίος αφού αγόρασε μεγάλο κτήμα στην Παλιόβρυση έχτισε και το αρχοντικό του.
  Σήμερα το χωριό έχει δική του ενορία, αυτήν του "Αγίου Δημητρίου".
  Το 1956 ιδρύθηκε και λειτουργούσε μονοθέσιο δημοτικό Σχολείο, το οποίο αργότερα συγχωνεύθηκε με της Αγ. Αννας.
Το κείμενο παρατίθεται τον Απρίλιο 2003 από τουριστικό φυλλάδιο του Δήμου Νηλέως.