Εμφανίζονται 11 τίτλοι με αναζήτηση: Κεντρικές σελίδες στην ευρύτερη περιοχή: "ΑΚΡΑΤΑ Δήμος ΑΙΓΙΑΛΕΙΑ" .
ΑΚΡΑΤΑ (Κωμόπολη) ΑΧΑΪΑ
Δεν είναι τυχαίο ότι το Δημοτικό διαμέρισμα Ακράτας μετά τη συνένωση των δήμων
και κοινοτήτων έδωσε το όνομά του στο νέο διευρυμένο δήμο. Ξαπλωμένη αμφιθεατρικά
στους πρόποδες του Χελμού,
παρουσιάζει τα τελευταία χρόνια μεγάλη οικιστική ανάπτυξη, πράγμα που φανερώνει
και την τάση για πρόοδο και περαιτέρω αύξηση σε όλους τους τομείς. Αποτελεί την
έδρα του Δήμου μας και το διοικητικό και πολιτιστικό κέντρο του. Εδώ βρίσκονται
οι περισσότερες υπηρεσίες, σχολεία, Κέντρο Υγείας, σύλλογοι, το δημαρχείο κ.α.
Η παραλία, με την έντονη ζωή, ιδίως κατά τους καλοκαιρινούς μήνες βρίσκεται μια
ανάσα από την Ακράτα, που διατηρεί το οικιστικό της χρώμα και την όμορφη αίσθηση
του "χωριού", κάτι που πολύς κόσμος εκτιμά. Αλλά και η ομορφιά των βουνών
μας είναι τόσο κοντινή, αφού η πρόσβαση στα ορεινά χωριά είναι εύκολη και γρήγορη.
ΑΜΠΕΛΟΣ (Χωριό) ΑΚΡΑΤΑ
Τηλέφωνο: +30 26960 22571
Το Δημοτικό Διαμέρισμα Αμπέλου έχει 249 μόνιμους κατοίκους (απογραφή
2001). Απέχει 4 χλμ. από την Ακράτα.
Παλιότερα το όνομα του χωριού ήταν Βαλκουβίνα και προερχόταν από δύο ιταλικές
λέξεις : Πάλκο, που σημαίνει χαρά και Βίνο, που σημαίνει κρασί. Σημαίνει δηλαδή
ότι οι παλιοί ήταν γλεντζέδες και καλοπερασάκηδες. Αργότερα ονομάστηκε Αμπελος
από το γεγονός ότι υπήρχαν πάρα πολλά αμπέλια. Ιδιαίτερα γνωστό ήταν το βαλκουβινιώτικο
κρασί, η ποιότητα του οποίου ήταν εξαιρετική. Κύριο προϊόν ήταν παλιά και η σταφίδα,
εκλεκτής ποιότητας, λόγω της ανατολικής και αμφιθεατρικής διάταξης του χωριού,
με πλήρη ορατότητα στον κορινθιακό κόλπο. Ένα άλλο προϊόν ήταν το σιτάρι, με παραγωγή
σε μεγάλες ποσότητες, ώστε το χωριό ονομαζόταν "Καναδάς". Στην περιοχή
Γρασιδοτόπια υπάρχουν αρχαιολογικά ευρήματα σε μεγάλη έκταση, τα οποία κάποτε
η αρχαιολογική σκαπάνη θα τα φέρει στην επιφάνεια, καθώς η περιοχή έχει δεσμευτεί
από την Αρχαιολογική Υπηρεσία. Το όμορφα ρυμοτομημένο χωριό της Αμπέλου γνωρίζει
κι αυτό μεγάλη οικιστική ανάπτυξη με όμορφες νεόκτιστες κατοικίες, που διατηρούν
το τοπικό χρώμα. Ο επισκέπτης μπορεί εκτός από τη θέα να απολαύσει και το φαγητό
του στην ταβέρνα του χωριού.
ΑΝΩ ΠΟΤΑΜΙΑ (Οικισμός) ΑΙΓΙΑΛΕΙΑ
Είναι βέβαιο πως το πρώτο μισό του 20ου αι. η Ποταμιά είναι μια ζωντανή πολιτεία.
Ολοχρονίς τα 2/3 των σπιτιών είναι ανοικτά. Γεμίζει το βράδυ η Ποταμιά από παιδιά.
Οι νέοι και οι νέες συγκροτούν παρέες δικές τους. Η κοινή τύχη, ο κοινός τρόπος
ζωής, οι ίδιες ασχολίες ενθαρρύνουν την οικειότητα και προβάλλουν την ανάγκη της
συντροφικότητας. Σήμερα όμως η Ποταμιά μένει τον περισσότερο καιρό έρημη. Μόνο
στα τέσσερα πανηγύρια γίνεται πολυάνθρωπη και πολύβουη τη μέρα. Το αυτοκίνητο
συντόμευσε τις αποστάσεις, αλλά δεν αύξησε το χρόνο παραμονής. Παραμένει όμως
πάντα η ήμερη αγριάδα και η ανυπόταχτη ελευθερία της φύσης.
Το κείμενο παρατίθεται τον Οκτώβριο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, του Δήμου Ακράτας
ΖΑΡΟΥΧΛΑ (Χωριό) ΚΑΛΑΒΡΥΤΑ
Η Ζαρούχλα (υψόμετρο 1050-1200 μ.) με τα άφθονα κρύα και γάργαρα νερά
της, βρίσκεται στις πλαγιές του ιστορικού και πολυτραγουδισμένου Χελμού. Απέχει
από την Ακράτα
περίπου 35 χλμ. και από το Χιονοδρομικό Κέντρο του Χελμού
18 χλμ. Ο δρόμος προς το Χιονοδρομικό είναι χωματόδρομος. Όμως, για δαπάνη 3.000.000
έχει συμπεριληφθεί στα έργα του Γ΄ Κοινοτικού Πλαισίου Στήριξης της Περιφέρειας
Δυτικής Ελλάδος.
Το 1836 με τον ιδρυτικό νόμο του Δήμου Νωνάκριδος. Σήμερα με τον Καποδιστριακό
νόμο υπάγεται στο Δήμο Ακράτας. Η αρχαιότερη ιστορία της, μας είναι άγνωστη. Γνωρίζουμε
όμως ότι επί Τουρκοκρατίας έφθασε σε μεγάλη ακμή και απαριθμούσε γύρω στις χίλιες
οικογένειες. Το ορεινό του εδάφους της ανάγκασε τους περισσότερους κατοίκους να
φύγουν και να κατέβουν στα πεδινά.
Σήμερα η Ζαρούχλα είναι ένα χωριό μέσα στο πράσινο. Έχει πολλές καρυδιές,
μηλιές και κερασιές. Περίφημα είναι τα φασολάκια Ζαρούχλας, που με τόση επιμέλεια
καλλιεργούν οι λίγοι ντόπιοι κάτοικοί της. Στις βρύσες και στις πηγές της πίνοντας
το παγωμένο νερό της, αισθάνεσαι να γίνεσαι πιο νέος. Φύση και κλίμα λυτρώνουν
το πνεύμα και αναπτερώνουν τη σκέψη. Στο ένα χιλιόμετρο από τις παρυφές του χωριού
αρχίζει το δάσος της Ζαρούχλας που αποτελείται από έλατα και πεύκα 20.000 στρεμμάτων
περίπου. Από την υλοτομία του ωφελείται ιδιαίτερα η εθνική μας οικονομία.
Εκδρομές φανταστικές με ορμητήριο τη Ζαρούχλα μπορούν να γίνουν μέσα
στο δάσος, στα παραπλήσια χωριά, στο Φενεό
Κορινθίας, στα Ύδατα της Στυγός, στη Λίμνη του Τσιβλού, στο Χιονοδρομικό Κέντρο
του Χελμού και σε άλλες σημαντικές περιοχές. Υπάρχουν 3 ξενοδοχεία και ένας ξενώνας.
Ο επισκέπτης μπορεί να βρει στο φιλόξενο χωριό ταβέρνες για φαγητό, καφέ-μπαρ
και κατάστημα με παραδοσιακά προϊόντα (γλυκά κουταλιού κ.α.).
Το κείμενο παρατίθεται τον Οκτώβριο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, του Δήμου Ακράτας
ΝΩΝΑΚΡΙΣ (Αρχαία πόλη) ΑΙΓΙΑΛΕΙΑ
Μία από τις αρκαδικές πόλεις που αποτελούσαν την Τρίπολιν και οι κάτοικοί τους πήραν μέρος στο συνοικισμό της Μεγαλόπολης (Παυσ. 8,27,4). Η Νώνακρις που βρισκόταν παρά τα ύδατα της Στυγός ήταν πολύ μακριά από το σημείο που οι Αρκάδες θέλησαν να φτιάξουν τη Μεγαλόπολη και επειδή δεν ήθελαν να λάβουν μέρος στο συνοικισμό πόλεις τόσο μακρινές, η εδώ αναφερόμενη από τον Παυσανία Νώνακρις πρέπει να ήταν διαφορετική πόλη, πιο κοντινή (Εκδ. Αθηνών, Παυσανίου Περιήγησις, τόμ. 4, σελ. 292, σημ. 4).
ΠΑΡΑΛΙΑ ΠΟΡΟΒΙΤΣΑΣ (Παραλία) ΑΚΡΑΤΑ
Εκτείνεται δυτικά του ποταμού Κράθη. Είναι "δώρο του Κράθη" (Στράβων)
από τις προσχώσεις του. Το έδαφος κρίνεται υψηλής παραγωγικότητας και είναι κατάφυτο
με λεμονιές, ελιές κ.λπ. Οι ακρογιαλιές είναι εξαιρετικές και εμπλουτίζονται σε
χαλίκι από το ποτάμι, το οποίο διατηρεί τη λειτουργικότητά του. Η απόγειος αύρα
από το φαράγγι δροσίζει τον κάμπο το καλοκαίρι και συνδυασμένη με τη λίγη υγρασία
δημιουργεί εξαιρετικά υγιεινό κλίμα για διαμονή. Τα τελευταία χρόνια οικοδομούνται
σύγχρονες και καλαίσθητες παραθεριστικές κατοικίες. Ο οικισμός διατηρείται αλώβητος
ως προς το φυσικό του περιβάλλον. Διαθέτει αρκετούς κοινόχρηστους χώρους με πλατάνια,
πεύκα.
Το απόσπασμα παρατίθεται τον Οκτώβριο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, του Δήμου Ακράτας
ΠΛΑΤΑΝΟΣ (Χωριό) ΑΙΓΙΑΛΕΙΑ
Τηλέφωνο: +30 26960 61348
Κάτοικοι από διάφορα μέρη, κυρίως βοσκοί, ήρθαν και κατοίκησαν στην Απάνω Ποταμιά
σε χρόνο ιστορικά ανεξακρίβωτο. Το χειμώνα όμως, που η ζωή ήταν δύσκολη, άφηναν
το χωριό και κατέβαιναν στα χαμηλότερα μέρη για να ξεχειμάσουν. Η πορεία με τον
αργό ρυθμό των ζώων διαρκούσε μια χειμωνιάτικη μέρα. Στο σημερινό Πλάτανο, στις
Κάτω Βρύσες, υπήρχε ένας μεγάλος, γέρικος πλάτανος με κουφαλιασμένο το χοντρό
κορμό του. Από τον πλάτανο λοιπόν, το σημείο συνάντησης, έλαβε το σημερινό χωριό
το τοπωνύμιο Πλάτανος. Με τον καιρό, καθώς ληστές και πειρατές εξαφανίστηκαν,
οι πρώτοι τολμηροί Ανωποταμίτες ξεθάρρεψαν και κατοίκησαν μόνιμα, αρχικά σε πρόχειρες
κατασκευές, μιμούμενοι τις σπηλιές. Ήταν όμως το καλύβι τους. Στο εξής, σημείο
συνάντησης όλο το χρόνο θα είναι τα Καλύβια στον Πλάτανο. Το βέβαιο είναι ότι
το έτος 1863 ο Πλάτανος ήταν αρθρωμένος διοικητικά σε Κοινότητα (σύμφωνα με επίτοιχη
εγχάρακτη επιγραφή στις Κάτω Βρύσες). Πάντως ανήκε στο Δήμο Κραθίδος και υπαγόταν
στη διοίκηση Κυλληνίας - Καλαβρύτων. Μετά από διάφορες προσαρτήσεις και διοικητικές
αλλαγές εντάχθηκε το 1998 στο Δήμο Ακράτας ως δημοτικό του διαμέρισμα.
ΠΟΡΟΒΙΤΣΑ (Οικισμός) ΑΙΓΙΑΛΕΙΑ
Το δημοτικό διαμέρισμα Ποροβίτσας αναπτύχθηκε σε δύο οικισμούς, την
Ανω Ποροβίτσα και την Παραλία
Ποροβίτσας, στην οποία σταδιακά μετοίκησαν οι περισσότεροι κάτοικοι. Η ονομασία
Ποροβίτσα προέρχεται από τη λέξη σταφιδάμπελο (porovita).
Ανω Ποροβίτσα
Ο οικισμός βρίσκεται σε υψόμετρο 680 μέτρων, με πανοραμική θέα προς
τον Κορινθιακό. Στο
ύψωμα Τουρλί 713 μ. καταλήγουν ενωμένοι Χελμός
και Ζήρια, των οποίων
φαίνονται οι κορυφές. Έχει εξαιρετικές τοποθεσίες (το Μεγάλο Πουρνάρι, την Κεφαλή,
τον Αι-Νικόλα, την Παναγιά, το Τουρλί κ.λπ.) από τις οποίες η θέα είναι καταπληκτική.
Το ξηρό κλίμα είναι ιδιαίτερα υγιεινό. Η κύρια ανάπτυξη και οργάνωση του οικισμού
ξεκίνησε το 1685 επί Βενετοκρατίας και οφειλόταν στο κατάλληλο του εδάφους για
καλλιέργεια της σταφίδας. Λόγω της στρατηγικής θέσης επί Τουρκοκρατίας ήταν διοικητικό
κέντρο της περιοχής. Τα μετεπαναστατικά χρόνια 1830-1850 ήταν πρωτεύσουσα του
Δήμου Αιγείρας
(Αιγείρα & Ακράτα). Οι κρίσεις της σταφίδας οδήγησαν στη μετανάστευση πολλούς
κατοίκους (εσωτερική, Αμερική, Αυστραλία). Ο οικισμός διατήρησε την ακμή του μέχρι
το 1960, οπότε η έδρα της κοινότητας μεταφέρθηκε στην παραλία.
Το κείμενο παρατίθεται τον Οκτώβριο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, του Δήμου Ακράτας
ΣΤΥΞ (Καταρράκτης) ΑΙΓΙΑΛΕΙΑ
Σε μια από τις ψηλότερες κορυφές του Χελμού, μέσα από ένα θεόρατο
και απότομο βράχο, ξεπηδάει η πηγή της Στύγας ή το "αθάνατο νερό" όπως
είναι γνωστό τα νεότερα χρόνια.
Η Στύγα ήταν μια φοβερή θεότητα, η μεγαλύτερη κόρη του Ουρανού και
της Τηθύος, που είχε εκεί το αργυροκολονάτο παλάτι της, απομονωμένη από τους άλλους
θεούς που δεν τη συμπαθούσαν. Ο Δίας όμως που τη συμπαθούσε, όρισε να δίνονται
στα δικά της νερά οι πιο φοβεροί όρκοι των θεών και των ανθρώπων. Κάθε φορά που
κάποιοι θεοί κατηγορούνταν για ψευτιά, ο Δίας έστελνε την Ίριδα να φέρει νερό
από τη μυστηριώδη αυτή πηγή μέσα σ' ένα χρυσό κανάτι. Πάνω από το νερό οι κατηγορούμενοι
τρέμοντας ορκίζονταν. Οι επίορκοι θεοί τιμωρούνταν με πολύ βαριές ποινές. Για
ένα χρόνο έμεναν άφωνοι και μαραζωμένοι, χωρίς αμβροσία και νέκταρ. Επιπλέον,
για άλλα εννέα χρόνια απομονώνονταν από τους άλλους θεούς και έχαναν τα προνόμιά
τους, εκτός από την αθανασία τους. Φρικτές τιμωρίες επίσης περίμεναν και τους
θνητούς που θα παρέβαιναν τον όρκο τους στα νερά της Στύγας.
Ξεπηδώντας το νερό από την πηγή κατρακυλάει σαν καταρράκτης πάνω στο
γρανιτένιο βράχο. Από τη μακραίωνη κίνηση του νερού η λουρίδα αυτή φαίνεται μαυρισμένη
και σ' αυτό οφείλεται η ονομασία του νερού "μαυρονέρι". Η πηγή είναι
αστείρευτη και απρόσιτη. Κανένας δε μπορεί να την πλησιάσει, εκτός από τον ήλιο,
αλλά ούτε και να πιει νερό απ' αυτήν μπορεί γιατί είναι καταστρεπτικό και θανατηφόρο
για τον άνθρωπο και τα ζώα. Ακόμα και τα αντικείμενα από γυαλί ή κρύσταλλο ή πήλινα
σκεύη ραγίζουν και σπάζουν από το νερό της Στύγας. Δε γλιτώνουν ούτε τα σιδερένια
ή ασημένια ή και χρυσά αντικείμενα από το νερό. Μόνο η οπλή αστεράτου και ακαλίγωτου
(χωρίς πέταλα) αλόγου δεν φθείρεται και δεν παθαίνει τίποτα.
Οι φαντασιώσεις αυτές, ενισχυμένες από το πένθιμο και σκυθρωπό περιβάλλον,
τους απόκρημνους βράχους, την ερημιά και σκοτεινιά στο βάθος της χαράδρας προξένησαν
ένα φοβερό και μυστηριώδες αίσθημα και μια δικαιολογημένη κατάπληξη στους ανθρώπους
από τα παλιά χρόνια μέχρι σήμερα, γι' αυτό και οι αρχαίοι πίστευαν ότι τα νερά
της Στύγας ήταν πηγή αθανασίας.
Μας είναι γνωστό από τον Όμηρο ότι σ' αυτά έφερε η θεά Θέτιδα το νεογέννητο
γιο της Αχιλλέα και τον βούτηξε μέσα για να γίνει αθάνατος. Όμως η φτέρνα του
απ' όπου τον κρατούσε, δε βράχηκε, γι' αυτό η "Αχίλλειος πτέρνα" ήταν
το μόνο τρωτό σημείο στο οποίο πληγώθηκε από τον Πάρη και σκοτώθηκε στην Τροία.
Στη ρίζα του βράχου όπου πέφτει το νερό του καταρράκτη υπάρχει πηγή
μέσα σε σπηλιά απ' όπου βγαίνει πολύ νερό. Το νερό αυτών των πηγών κυλώντας μέσα
στο φαράγγι ανάμεσα σε βράχους, άμμο και χαλίκια χάνεται βαθιά μέσα στη γη κι
αυτό δημιούργησε το μύθο ότι το ποτάμι με τα νερά της Στύγας χύνεται στον Aδη
για να ποτίσει το σκοτεινό βασίλειό του.
Το κείμενο παρατίθεται τον Οκτώβριο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα του Δήμου Ακράτας
ΣΥΛΙΒΑΙΝΙΩΤΙΚΑ (Χωριό) ΑΙΓΙΑΛΕΙΑ
Το δεύτερο σε πληθυσμό δημοτικό διαμέρισμα του Καποδιστριακού Δήμου Ακράτας, με
1325 κατοίκους μετά από την απογραφή του 2001, καταλαμβάνει το κεντρικότερο μέρος
των παραλίων του Δήμου. Εδώ ο επισκέπτης βρίσκεται σε μια περιοχή, την οποία χαρακτηρίζει
η εκτεταμένη σε μήκος και πλάτος αμμουδιά με βότσαλο από τις ελάχιστες του Κορινθιακού
κόλπου, σε μια θάλασσα πεντακάθαρη, που περιβάλλεται από έντονο πράσινο, που καλύπτει
την πεδινή και την ημιορεινή περιοχή και τους γύρω λόφους μέχρι τον ποταμό Κράθη.
Το απόσπασμα παρατίθεται τον Οκτώβριο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, του Δήμου Ακράτας
ΤΣΙΒΛΟΣ (Οικισμός) ΑΙΓΙΑΛΕΙΑ
Μια όαση με υψόμετρο 780 μ. που καθρεφτίζεται νωχελικά, προκλητικά στα ήρεμα νερά
της λίμνης του. Παλιότερα ανήκε στο Δήμο Κραθίδος ως αυτόνομη οικιστική μονάδα.
Αργότερα πέρασε στην Κοινότητα
Πλατάνου και με το νόμο Καποδίστρια στο Δήμο
Ακράτας (ως οικισμός του Δ.Δ. Πλατάνου). Περνώντας τη Βαλιμή,
στον αυχένα της Καμαρόβρυσης αντικρίζεις διάσπαρτα τα σπίτια του Τσιβλού και την
ομώνυμη λίμνη στα δεξιά. Παλαιά και νέα κτίσματα, τριγυρισμένα από φροντισμένα
περιβόλια και ασβεστωμένες αυλές.
Ενδιαφέρον παρουσιάζει ο μικρός, αρχαιότατος ημιυπόγειος μοναδικός
ναός του Αγ. Αθανασίου. Ο παλιός ναός της Αγ. Βαρβάρας ποντίστηκε με την κατολίσθηση
της τότε αυτόνομης ανθηρής και πολυάνθρωπης Κοινότητας Συλίβαινας. Η περιοχή διατηρεί
τη φυσιογνωμία της παρά τη συνεχώς αναπτυσσόμενη κίνηση και οικοδομική δραστηριότητα
των τελευταίων ετών. Μετά τη βελτίωση του οδικού άξονα ο Τσιβλός "ανακαλύπτεται"
τουριστικά, καθώς προσφέρεται για πολλές δραστηριότητες : πεζοπορία, κωπηλασία
στη λίμνη, κατασκήνωση, διαδρομές 4x4, διακοπές, ημερήσιες εκδρομές, ψάρεμα, ελεύθερο
κάμπινγκ.
Για τη διατήρηση και προστασία τόσο του παραδοσιακού οικισμού, όσο
και του περιβάλλοντος χώρου έχει αποφασιστεί (από το πρώην Κοινοτικό Συμβούλιο
Πλατάνου) η δημιουργία ζώνης προστασίας και οικιστικού ελέγχου της περιοχής. Τόσο
η λίμνη όσο και ο Τσιβλός βάφτισαν και δημιούργησαν το σύγχρονο υδροηλεκτρικό
σταθμό. Η ανθρώπινη αυτή παρέμβαση, αποτελώντας εξαίρεση, δεν επηρέασε αρνητικά
τον περιβάλλοντα χώρο, ενισχύοντας ταυτόχρονα την ανάπτυξη της περιοχής. Η ομορφιά
περισσεύει για το μικρό οικισμό που θέλει να βλέπει από ψηλά, υποταγμένη και υπάκουη,
ανάλαφρη κι επιβλητική τη δική του λίμνη.
Το κείμενο παρατίθεται τον Οκτώβριο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, του Δήμου Ακράτας
Λάβετε το καθημερινό newsletter με τα πιο σημαντικά νέα της τουριστικής βιομηχανίας.
Εγγραφείτε τώρα!
