Εμφανίζονται 23 τίτλοι με αναζήτηση: Πληροφορίες για τον τόπο στην ευρύτερη περιοχή: "ΠΑΛΟΥΜΠΑ Χωριό ΗΡΑΙΑ" .
ΗΡΑΙΑ (Αρχαία πόλη) ΑΡΚΑΔΙΑ
Heraea (Heraia: Eth. Heraieus, Heraeus, in an ancient inscription ErWaoios: the territory
Heraiatis), the most important Arcadian town on the Lower Alpheius, was situated
near the frontiers of Elis, and on the high road from Arcadia to Olympia. It is
said to have been founded by Heraeeus, a son of Lycaon, and to have been called
originally Sologorgus (Paus. viii. 26. § 1; Steph. B. s. v. Heraia). At an early
period the Heraeans concluded a treaty with the Eleians for mutual protection
and support for one hundred years; the original of which treaty, engraven on a
bronze tablet in the old Peloponnesian dialect, was brought from Olympia by Gell,
and is now in the Payne Knight collection in the British Museum. This treaty is
placed about the 50th Olympiad, or B.C. 580, since it belongs to a time when the
Eleians exercised an undisputed supremacy over the dependent districts of Pisatis
and Triphylia; and the Heraeans consequently were anxious to avail themselves
of their support. Heraea was, at that time, the chief village among eight others
which lay scattered upon the banks of the Alpheius and its tributaries the Ladon
and Erymanthus; but the inhabitants of these separate villages were transferred
to Heraea, and a city there was founded by the Spartan king Cleombrotus or Cleonymus.
(Strab. viii. p. 337.) In consequence of their close connection with Sparta, the
Heraeans incurred the hostility of the other Arcadians, who laid waste their territory
in B.C. 370. (Xen. Hell. vi. 5. 22) At a later time Heraea was a member of the
Achaean League; and, as Elis was one of the chief places of the Aetolian League,
it is frequently mentioned in the contests between these two powers. (Polyb. ii.
54, iv. 77, seq.) It was afterwards in the hands of Philip, but it was restored
to the Achaeans. (Liv. xxviii. 8, xxxii. 5, xxxiii. 34; Polyb. xviii. 25, 30.)
Heraea is mentioned by Strabo (viii. p. 388) as one of the deserted cities of
Arcadia; but when it was visited by Pausanias, it was still a place of some importance.
The latter writer describes its temples, baths, plantations of myrtles and other
trees along the banks of the Alpheius: among its temples he mentions two sacred
to Dionysus, one to Pan, and another to Hera, of the latter of which only some
ruins were left. (Paus. viii. 26. § § 1, 2.)
The site of Heraea is fixed by its distance from the mouth of the Ladon, which,
according to Pausanias, was 15 stadia. The same writer says that the greater part
of the city lay upon a gently sloping hill, and the remainder upon the banks of
the Alpheius. The remains of Heraea are visible on a hill west of the village
of Aianni (St. John), bounded on either side by a ravine, and sloping down towards
the river. These ruins extend along the summit of the hill and the slope towards
the river; but they are inconsiderable, and have for the most part been cleared
away in consequence of the fertility of the land. A sweetish red wine is grown
upon the spot, which Leake says has more flavour and body than almost any other
he met with in the Morea. This wine was also celebrated in antiquity, and was
said to make women fruitful. (Theophr. H. Pl. ix. 20; Athen. i. p. 31; Plin. xiv.
18. s.22; Aelian, V. H. xiii. 6.)
Heraea was favourably situated in several respects. Its territory was fertile,
and it was situated, as we have already said, on the high road from Olympia into
the interior of Arcadia. From the north of Arcadia a road led into the valley
of the Alpheius, near Heraea; and two roads led into the Hereatis, one from Megalopolis,
and the other from Messene and Phigalia, which joined the former close to the
town. There was a bridge over the Alpheius close to Heraea, which Philip restored
in B.C. 219. (Polyb. iv. 77, 78.) The Heraeatis was separated from Pisatis by
the river Erymanthus, and from the territory of Megalopolis by the river Buphagus.
This text is from: Dictionary of Greek and Roman Geography (1854) (ed. William Smith, LLD). Cited June 2004 from The Perseus Project URL below, which contains interesting hyperlinks
Heraea (Heraia: Eth. Heraieus, Heraeus, in an ancient inscription
ErWaoios: the territory Heraiatis), the most important Arcadian town on the Lower
Alpheius, was situated near the frontiers of Elis, and on the high road from Arcadia
to Olympia. It is said to have been founded by Heraeeus, a son of Lycaon, and
to have been called originally Sologorgus. (Paus. viii. 26. § 1; Steph. B. s.
v. Heraia) At an early period the Heraeans concluded a treaty with the Eleians
for mutual protection and support for one hundred years; the original of which
treaty, engraven on a bronze tablet in the old Peloponnesian dialect, was brought
from Olympia by Gell, and is now in the Payne Knight collection in the British
Museum. This treaty is placed about the 50th Olympiad, or B.C. 580, since it belongs
to a time when the Eleians exercised an undisputed supremacy over the dependent
districts of Pisatis and Triphylia; and the Heraeans consequently were anxious
to avail themselves of their support. Heraea was, at that time, the chief village
among eight others which lay scattered upon the banks of the Alpheius and its
tributaries the Ladon and Erymanthus; but the inhabitants of these separate villages
were transferred to Heraea, and a city there was founded by the Spartan king Cleombrotus
or Cleonymus. (Strab. viii. p. 337.) In consequence of their close connection
with Sparta, the Heraeans incurred the hostility of the other Arcadians, who laid
waste their territory in B.C. 370. (Xen. Hell. vi. 5. 22) At a later time Heraea
was a member of the Achaean League; and, as Elis was one of the chief places of
the Aetolian League, it is frequently mentioned in the contests between these
two powers. (Polyb. ii. 54, iv. 77, seq.) It was afterwards in the hands of Philip,
but it was restored to the Achaeans. (Liv. xxviii. 8, xxxii. 5, xxxiii. 34; Polyb.
xviii. 25, 30.) Heraea is mentioned by Strabo (viii. p. 388) as one of the deserted
cities of Arcadia; but when it was visited by Pausanias, it was still a place
of some importance. The latter writer describes its temples, baths, plantations
of myrtles and other trees along the banks of the Alpheius: among its temples
he mentions two sacred to Dionysus, one to Pan, and another to Hera, of the latter
of which only some ruins were left. (Paus. viii. 26. § § 1, 2.)
The site of Heraea is fixed by its distance from the mouth of the
Ladon, which, according to Pausanias, was 15 stadia. The same writer says that
the greater part of the city lay upon a gently sloping hill, and the remainder
upon the banks of the Alpheius. The remains of Heraea are visible on a hill west
of the village of Aianni (St. John), bounded on either side by a ravine, and sloping
down towards the river. These ruins extend along the summit of the hill and the
slope towards the river; but they are inconsiderable, and have for the most part
been cleared away in consequence of the fertility of the land. A sweetish red
wine is grown upon the spot, which Leake says has more flavour and body than almost
any other he met with in the Morea. This wine was also celebrated in antiquity,
and was said to make women fruitful. (Theophr. H. Pl. ix. 20; Athen. i. p. 31;
Plin. xiv. 18. s.22; Aelian, V. H. xiii. 6.)
Heraea was favourably situated in several respects. Its territory
was fertile, and it was situated, as we have already said, on the high road from
Olympia into the interior of Arcadia. From the north of Arcadia a road led into
the valley of the Alpheius, near Heraea; and two roads led into the Hereatis,
one from Megalopolis, and the other from Messene and Phigalia, which joined the
former close to the town. There was a bridge over the Alpheius close to Heraea,
which Philip restored in B.C. 219. (Polyb. iv. 77, 78.) The Heraeatis was separated
from Pisatis by the river Erymanthus, and from the territory of Megalopolis by
the river Buphagus. (Gell, Itiner. of the Morea, p. 113; Leake, Morea, vol. ii.
p. 91; Boblaye, Recherches, &c. p. 159; Curtius, Peloponnesos, vol. i. p. 363,
seq.)
This text is from: Dictionary of Greek and Roman Geography (1854) (ed. William Smith, LLD). Cited June 2004 from The Perseus Project URL below, which contains interesting hyperlinks
ΜΕΛΑΙΝΕΑΙ (Αρχαία πόλη) ΗΡΑΙΑ
Melaineai, Melainai, Eth. Melaineus. A town of Arcadia, in the territory
of Heraea, and on the road from Heraea to Megalopolis. It was distant 40 stadia
from Buphagium. Pausanias says that it was founded by Melaeneus, the son of Lycaon,
but that it was deserted in his time and overflowed with water. The ruins of Melaeneae
lie 4 or 5 miles eastward of Heraea, between the villages Kokora and Kakoreos,
where are the remains of a Roman bath, which has also been a church, and is sometimes
used as such, though it is said to be generally inundated, even in the dry season,
which is in conformity with the account of Pausanias. The Peutinger Table specifies
Melaeneae as distant 12 miles from Olympia; but it does not mention Heraea, though
a much more important place, and one which continued to exist long after Heraea:
moreover, the distance of 12 miles applies to Heraea, and not to Melaeneae.
This text is from: Dictionary of Greek and Roman Geography (1854) (ed. William Smith, LLD). Cited June 2004 from The Perseus Project URL below, which contains interesting hyperlinks
Οταν έπιναν τον οίνο της Ηραίας οι άνδρες εκστασιάζονταν και οι γυναίκες έκαναν παιδιά (Θεόφραστος, Αθήν. 1,31).
Σε μπρούτζινη πινακίδα του Βρετανικού Μουσείου αναγράφεται συμφωνία 100 χρόνων που έκαναν οι Ηραιείς με τους Ηλείους γύρω στα 540 π.Χ., να είναι σύμμαχοι σε καιρό πολέμου και συνεργάτες σε καιρό ειρήνης, όποιος δε πατήσει τη συμφωνία να πληρώσει στο Δία της Ολυμπίας ένα τάλαντο αργύρου. Η συμφωνία βοήθησε στην ανάπτυξη της πόλης, στην οποία πολύ αργότερα συνενώθηκαν εννέα οικισμοί. Από τη συμφωνία και μετά η Ηραία ανέδειξε αξιόλογους Ολυμπιονίκες.
ΗΡΑΙΑ (Αρχαία πόλη) ΑΡΚΑΔΙΑ
Η σημαντική πόλις της Ηραίας βρίσκεται κοντά στα σημερινά Λουτρά
της Ηραίας, κοντά στη δεξιά όχθη του Αλφειού.
Στο σημερινό χωριό Αι-Γιάννης,
διακρίνονται λιγοστά λείψανα από την άλλοτε μεγάλη πόλη της Αρκαδίας. Ο Παυσανίας
αναφέρει εκεί ναούς του Διονύσου, που τον αποκαλούσαν "Πολίτη" και "Αυξίτη" καθώς
και ναό του Πανός. Στα όρια της χώρας της Ηραίας και της Ηλείας, ο Παυσανίας αναφέρει
τον τάφο του Ολυμπιονίκη Κοροίβου, που βρισκόταν πιθανόν κοντά στη δεξιά όχθη
του Ερύμανθου ποταμού και
του δρόμου απότην Ηραία προς την Ολυμπία.
Κείμενο: Εφόρου Αρχαιοτήτων Dr. Θεόδωρου Γ. Σπυρόπουλου.
Το απόσπασμα παρατίθεται τον Μάρτιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα του Δήμου Τριπόλεως
ΚΑΚΟΥΡΑΙΪΚΑ (Χωριό) ΗΡΑΙΑ
ΛΟΥΤΡΑ (Χωριό) ΗΡΑΙΑ
Σημείο αναφοράς του Δήμου
Ηραίας και τα περίφημα Ιαματικά Λουτρά της, το πιο αξιοθαύμαστο φαινόμενο
της περιοχής, που βρίσκονται στο ομώνυμο χωριό, 12 χιλιόμετρα Ν.Δ. του Παλούμπα.
Οι ιαματικές πηγές των Λουτρών Ηραίας θεωρούνται οι σημαντικότερες
στην Ελληνική Επικράτεια και προσελκύουν κάθε χρόνο χιλιάδες επισκέπτες. Το Υδροθεραπευτήριο
των Ιαματικών Πηγών λειτουργεί με αυτεπιστασία του Δήμου από τις 15 Ιουνίου έως
τις 15 Οκτωβρίου. Ο πλήρως ανακαινισμένος χώρος τους διαθέτει 20 υπερπολυτελείς
καμπίνες, με 20 μπανιέρες, εν των οποίων οι τρεις είναι για υδρομασάζ. Τα θειούχα
νερά των πηγών είναι τα πιο ενδεδειγμένα ιατρικά, με αποδεδειγμένες θεραπευτικές
ιδιότητες, για αρθρίτιδες, ρευματισμούς, γυναικολογικά προβλήματα, αυχενικά σύνδρομα
και προβλήματα του κυκλοφοριακού και νευρικού συστήματος. Θεωρούνται δε τα καλύτερα
για τις θεραπείες ήπατος και χολής. Τα τηλέφωνα του Υδροθεραπευτηρίου είναι: 07970
25000 και του Δημαρχείου 07950 31114, 09750 31117 και φαξ 09750 32433. Η κάλυψη
σε ενοικιαζόμενα δωμάτια στα Λουτρά Ηραίας, είναι πλήρης. Στο χωριό λειτουργούν
όλο το χρόνο καφενεία, εστιατόρια και ταβερνάκια. Από τα Λουτρά Ηραίας, ο δρόμος
οδηγεί προς την Εθνική οδό Τρίπολης
- Πύργου, πολύ κοντά στα σύνορα των Νομών Αρκαδίας
- Ηλείας, ενώ ένας δεύτερος
δρόμος οδηγεί προς τα χωριά Λώττη
και Αγιο Ιωάννη.
Στη θέση του βρισκόταν κατά την αρχαιότητα η πόλη Ηραία, μία από τις
σημαντικότερες της Αρκαδίας. Οι κάτοικοί της λάτρευαν τον θεό Διόνυσο και διατηρούσαν
καλές σχέσεις με τους γείτονές τους. Μετά τη διάλυση της Αρκαδικής Ομοσπονδίας
(6ος αιώνας π.Χ.), η πόλη συνδέθηκε πολιτικά με τη Σπάρτη.
Για τον λόγο αυτόν οι Αρκάδες την πυρπόλησαν το 369 π.Χ. Το 240 π.Χ. έγινε μέλος
της Αχαϊκής Συμπολιτείας και έκτοτε περιέπεσε στην αφάνεια.
Το κείμενο παρατίθεται τον Φεβρουάριο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα του Δήμου Ηραίας
ΡΑΦΤΗΣ (Χωριό) ΗΡΑΙΑ
Ο δρόμος από την Παλούμπα
προς τη Ζάτουνα και τη Δημητσάνα
τη διασχίζει το χωριό του Ράφτη, ένα γραφικό παραδοσιακό μεγάλο κεφαλοχώρι που
ανθεί και κρατά πολλούς μόνιμους κάτοικους. Στου Ράφτη λειτουργεί όλο το χρόνο
παραδοσιακός ξενώνας και 3 εστιατόρια, ενώ για τους λάτρεις της οδοιπορίας υπάρχει
έξω από το χωριό, το πολύ ενδιαφέρον ξωκλήσι των Ταξιαρχών, χτισμένο απάνω στην
πλαγιά του βουνού, με πρόσβαση από μονοπάτι που ξεκινά από τον κεντρικό δρόμο,
ενώ διακρίνονται και τα απομεινάρια ενετικών πολεμίστρων. Πολύ κοντά στου Ράφτη,
γύρω στα τρία χιλιόμετρα συναντάται τον οικισμό Αγάλω
με τα γραφικά πετρόκτιστα σπίτια του. Η περιοχή παράγει εξαιρετικής ποιότητας
τυροκομικά προϊόντα που προσφέρονται για αγορά. Η διαδρομή συνεχίζεται προς τη
Δημητσάνα σε υψόμετρο 960 μέτρων. Η κοιλάδα του Αλφειού, αρμονικά δεμένη με τα
Ορη Λύκαιο και Μίνθη, που
δεσπόζουν στο βάθος του ορίζοντα, κάνουν τη θέα μαγευτική.
Το κείμενο παρατίθεται τον Φεβρουάριο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, του Δήμου Ηραίας
ΨΑΡΙ (Χωριό) ΗΡΑΙΑ
Το Ψάρι είναι ένα ορεινό χωριό της Ηραίας κοντά στου Σέρβου.
Χτισμένο στην πλαγιά του βουνού, το χωριό έχει πέτρινα σπίτια, όμορφη θέα και
πράσινο ορεινό περιβάλλον. Στην είσοδό του βρίσκεται η εκκλησία με πανέμορφο πλακόστρωτο
και το μνημείο πεσόντων. Το χωριό κρατά πλέον λίγους κατοίκους τη χειμερινή περίοδο.
Ο επαρχιακός δρόμος συνεχίζει προς τα χωριά Ράφτη
και Παλούμπα.
Το κείμενο παρατίθεται τον Φεβρουάριο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, του Δήμου Ηραίας
ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ (Χωριό) ΗΡΑΙΑ
Χωριό της Ηραίας χτισμένο στην κοιλάδα του Αλφειού
κοντά στα χωριά Λώτης και
Λουτρά και στα όρια με την
Ηλεία. Εχει 100 περίπου μονίμους
κατοίκους που ασχολούνται με τη γεωργία. Στην περιοχή αυτή ήταν κτισμένη η αρχαία
Ηραία, ερείπια της οποίας
υπάρχουν διάσπαρτα, αν και δυστυχώς δεν έχουν γίνει συστηματικές ανασκαφές. Τον
σημαντικό ρόλο της Ηραίας στην αρχαιότητα επιβεβαιώνουν οι επιτυχίες των αθλητών
της στους Ολυμπιακούς Αγώνες και ιδιαίτερα οι νίκες για δύο συνεχόμενες Ολυμπιάδες
του Δημάρετου στο άθλημα της οπλιτοδρομίας, καθώς και του υιού του Θεόπομπου και
του εγγονού του Θεόπομπου του δεύτερου, στο πένταθλο και την πυγμαχία αντίστοιχα.
Το χωριό συνδέεται οδικά με τα Λουτρά, τα Κακουραίικα
και τον Πυρρή. Ο δρόμος για
τα Κακουραίικα περνά κοντά από τη γέφυρα του Αλφειού που οδηγεί στην Ηλεία.
Το κείμενο παρατίθεται τον Μάρτιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφία, του ARCADIA website, του Πανεπιστημίου Πατρών
Λάβετε το καθημερινό newsletter με τα πιο σημαντικά νέα της τουριστικής βιομηχανίας.
Εγγραφείτε τώρα!
