Εμφανίζονται 21 τίτλοι με αναζήτηση: Πληροφορίες για τον τόπο στην ευρύτερη περιοχή: "ΣΟΥΦΛΙ Επαρχία ΕΒΡΟΣ" .
ΔΑΔΙΑ (Χωριό) ΣΟΥΦΛΙ
Είναι χτισμένη στην πλαγιά της Γκίμπρενας. Το όνομα της προέρχεται από το άφθονο δαδί. Η ιστορία του χωριού χάνεται στους αιώνες. Πιθανόν να ήταν προπύργιο του κάστρου της Γκίμπρενας που χρησιμοποιήθηκε πολλές φορές. Η παράδοση λεει ότι οι κάτοικοι προέρχονται από την πόλη, που υπήρχε στη μεγάλη γέφυρα (Μακρά Γέφυρα). Επειδή φούσκωναν τα νερά, οι κάτοικοι μετά από κάποιο φοβερό θανατικό, χωρίστηκαν σε ομάδες και έφυγαν. Οι πλούσιοι έχτισαν την Κορνοφωλιά, οι οικοδόμοι την Λευκίμη και οι υλοτόμοι την Δαδιά. Αρχές του 19ου αιώνα οι κώδικες της Μητρόπολης Διδυμοτείχου την αναφέρουν ως Δαδιά. Ο ήρωας του 1821, Καραμπελιάς, στις επιστολές του προς τους αξιωματικούς χρησιμοποιεί αυτό το όνομα. Ένας άλλος ήρωας ο Κωσταντής Ράλλης δηλώνει ως τόπο γέννησης το 1890 τη Δαδιά. Σήμερα είναι ένα όμορφο χωριό, σε υψόμετρο με καταπληκτική θέα, υγιεινό κλίμα και χώρους αναψυχής.
This extract is cited Sept 2003 from the Development Company of Alexandroupolis URL below.
Η Δαδιά, είναι γνωστή στο πανελλήνιο για το Βυζαντινό Μοναστήρι και το μεγάλο δάσος της, όπου σήμερα διαβιώνει κάτω από συνθήκες προστασίας της συνθήκης Ραμσάρ, ένα μεγάλο πλήθος άγριων πουλιών και ζώων, που έχουν σχεδόν εξαφανιστεί από την Ευρώπη. Αυτό το ίδιο το χωριό, είναι αρκετά παλιό. "Τσιάμκιοϊ", λέγονταν κατά την απώτερη Τουρκοκρατία, πευκοχώρι δηλαδή, ενώ με το ελληνικό όνομα Δαδιά (που οφείλεται στο άφθονο δαδί, το γεμάτο δηλαδή με ρετσίνι ξύλο του πεύκου), αναφέρεται στους κώδικες της Μητρόπολης Διδυμοτείχου, από τα μέσα του 19ου αιώνα. Κατά την παράδοση, οι κάτοικοι του χωριού, ήρθαν εδώ, από τη μεγάλη πολιτεία, που βρίσκονται πλάι στον 'Eβρο, σε πολύ παλιά εποχή. Το χωριό, είναι κτισμένο στις πλαγιές πετρώδους λόφου, στις βόρειες υπώρειες του βουνού Γκίμπρενα ή Γκίμπερνα, ή Γκιούμπρα και τριγυρισμένο με κατάφυτα υψώματα και δίπλα στην γόνιμη κοιλάδα του μικρού ποταμού Διαβολόρεμα ή Μαγγάζι.
Το ορεινό της περιοχής και το ελεύθερο φρόνημα των κατοίκων, καθιστούσε το χωριό αυτό στο παρελθόν, κέντρο αντιστασιακό, για κάθε κατακτητή. Εδώ, πριν από το 1821, δρούσε ο ξακουστός αρματολός Θανάσης Καραμπελιάς, από την Κορνοφωλιά, ενώ αργότερα, άφησε εποχή για την παλικαριά του, ο Κωνσταντής Ράλλης.
"Μπήκανε Τούρκοι στη Δαδιά τον Κωνσταντή να πάρουν, να παν να τον χαλάσουνε πέρα απ' τη Μαρίτσα. Κι ο Κωνσταντής σαν τ' άκουσε, ζώστηκε τ' άρματα του και βγήκε πάνω στα βουνά, στης Γκίμπρενας τη ράχη".
Τόσο κατά τους Βαλκανικούς πολέμους, όσο και κατά τη γερμανική κατοχή (1941-1944), εδώ, ήταν σπουδαίο κέντρο της Εθνικής Αντίστασης, μια και ήταν κοντά και το πεδίο ρίψεων των εφοδίων των αεροπλάνων από τη Μέση Ανατολή.
Το κείμενο παρατίθεται τον Σεπτέμβριο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα της Αναπτυξιακής Εταιρίας Αλεξανδρούπολης
ΚΟΡΝΟΦΩΛΙΑ (Χωριό) ΣΟΥΦΛΙ
Ονομάστηκε έτσι από τις πολλές κουρούνες που φώλιαζαν στα δέντρα. Σε μικρή απόσταση από το Σουφλί συναντάμε των ποταμό Μαγκάζι. Πολλοί αρχαίοι συγγραφείς αναφέρουν αυτόν τον ποταμό με το όνομα "Παντίρι"= πάντα ρει. Δεξιά και αριστερά ανεβαίνοντας τον Παντίρι, συναντάμε τοίχους αρχαίων σπιτιών, υδρορροές, πληοσωλήνες κλπ. ‘Εχουν βρεθεί μεγάλες πλάκες με γλυπτά που κοσμούν σήμερα τα Μουσεία Κομοτηνής και Αλεξανδρούπολης. ‘Ενα όμορφο ανάγλυφο στολίζει το Μουσείο Αθηνών. "ΚΥΡΙΩ ΕΒΡΩ", όπως διαπιστώθηκε είναι αφιερωμένο στο μεγάλο θεό των Θρακών Διόνυσο. Επίσης υπάρχει το ανάγλυφο με παράσταση χεριού που κρατάει να βρίσκετε η αρχαίο Πλωτινούπολη. Δεν έχει γίνει έρευνα του χώρου πέρα από τα τυχαία ευρήματα, που ξέθαψε το άροτρο. Αν γίνει ανασκαφική έρευνα, ίσως φωτίσει πολλά σκοτεινά σημεία της ιστορίας. Λεγόταν και Μαυροπήγαδο της Κλεισούρας. ‘Ηταν κάποτε σπουδαίος σταθμός της Εγνατίας οδού, μια και στη συμβολή των ποταμών ήταν χτισμένη η μεγάλη τοξωτή γέφυρα των Ρωμαίων.
ΛΑΓΥΝΑ (Χωριό) ΣΟΥΦΛΙ
Οι κάτοικοί του κατάγονται από το Κιουπλί (χωριό ανατολικά του Εύρου, στην Τουρκία), που την απόδοσή του στην ελληνική έδωσαν στο χωριό τους (Κιούπι=μεγάλη λαγήνα). Βρίσκεται 10 χλμ. νότια του Σουφλίου στις ανατολικές πλαγιές χαμηλών υψωμάτων, όπου έχουν αποκαλυφθεί υδραγωγείο και τάφοι της Μακεδονικής εποχής, με θέα προς τον 'Εβρο και το Κιουπλί. Από την παλιά του εκκλησία, το ξυλόγλυπτο τέμπλο και οι παλιές εικόνες έχουν διασωθεί και εκτίθενται στο γυναικωνίτη της νέας εκκλησίας της Αγίας Παρασκευής, που στολίζει την πλατεία των Λαγυνών. Στις ψαροταβέρνες των Λαγυνών, σερβίρονται ψάρια του 'Eβρου, σαζάνια και γουλιανοί.
Μια παλιά βρύση έξω από το χωριό η "Παρδαλή Βρύση", αναφέρεται από τον Εβλιγιά Τσελεμπή πως κάθε σαράντα χρόνια την επέτειο της παράδοσης του κορανίου στους ανθρώπους: "Την νύχτα του Καδήρ, μέχρι πρωίας ρέει γάλα".
Το απόσπασμα παρατίθεται τον Σεπτέμβριο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα της Αναπτυξιακής Εταιρίας Αλεξανδρούπολης
ΛΕΥΚΙΜΜΗ (Χωριό) ΣΟΥΦΛΙ
Παλιό όμορφο χωριό στις παρυφές του προστατευόμενου δάσους Δαδιάς - Λευκίμης - Σουφλίου. Το χωριό είχε ευμάρεια οικονομική κάποτε. Για την ίδρυσή του υπάρχουν δύο εκδοχές. Η πρώτη υποστηρίζει ότι ιδρύθηκε τον 13ο αιώνα από τους Καταλανούς. Η δεύτερη ανάγει την ίδρυσή του στις αρχές του 17ου αιώνα από μετακινήσεις πληθυσμών της γύρω περιοχής και από κατοίκους της αρχαίας Δύμης. Το όνομα του Καβατζίκι (Λευκίμη) το πήρε από τις πολλές λεύκες που υπήρχαν στον τόπο προέλευσης των κατοίκων. Μέχρι το 1927 ήταν από τα μεγαλύτερα κεφαλοχώρια και εμπορικό κέντρο της περιοχής. Τότε το χωριό αλλάζει όνομα από Καβατζίκι σε Λευκίμη. Τα εναπομείναντα κτίρια μαρτυρούν την τότε οικονομική του ευμάρεια. Μέχρι το 1941 οι οικισμοί Κιτρινόπετρα, Βυρίνη και Αμυγδαλιά κατοικούνταν από Τούρκους. Με τον εμφύλιο πολλοί κάτοικοι καταφεύγουν στα αστικά κέντρα Φέρες και Αλεξανδρούπολη.
Το 1950 εγκαθίστανται στο χωριό Σαρακατσάνοι σκηνίτες από τα γύρω βουνά και το 1962 μεταφέρονται στο χωριό κάτοικοι της περιοχής Διδυμοτείχου και Ορεστιάδας, στην πλειοψηφία τους κτηνοτρόφοι. Σήμερα η Λευκίμη έχει να επιδείξει τα πολλά καλοδιατηρημένα πηγάδια, την όμορφη πλατεία της, τον παλιό γιαχανά, τις εκκλησίες της και ειδικά την παλιά Εκκλησία της Κοιμήσεως της Θεοτόκου με το σπάνιο ξυλόγλυπτο τέμπλο και τις παλιές εικόνες. Το βουνό της, πλούσιο σε βλάστηση, προσφέρεται για πεζοπορία και παρατήρηση ζώων και αρπακτικών. Σύντομα θα υλοποιηθούν μια σειρά από έργα έτσι ώστε να ολοκληρωθεί το πρόγραμμα για την ανάδειξη και ανάπτυξη της Λευκίμης και του ορεινού της όγκου.
ΛΥΚΟΦΩΣ (Χωριό) ΣΟΥΦΛΙ
Μια ελληνική κωμόπολη ανατολικά του 'Eβρου, το Κιουπλί είναι η αλησμόνητη πατρίδα μερικών χιλιάδων Ελλήνων οι οποίοι μετά την Μικρασιατική καταστροφή, αναγκάστηκαν να εκπατριστούν. Πέρασαν το ποτάμι και ακριβώς απέναντι μετοίκησαν οι περισσότεροι σε δύο χωρία, ώστε καθημερινά να έχουν οπτική επαφή με τα πατρικά τους σπίτια. Το ένα από αυτά, είναι η Λυκόφη. Βρίσκεται πλάι στην εθνική οδό, 8 χλμ. νότια του Σουφλίου και στη ρίζα των τελευταίων υψωμάτων της Ροδόπης. 'Aφθονα νερά κατεβαίνουν από τις πλαγιές και η τοποθεσία Ανάβρα, έχει κατοικηθεί από πολύ παλιά. Σώζονται στις βραχώδες πλαγιές της ίχνη εκκλησιών από την πρωτοχριστιανική εποχή, καθώς και τάφοι σκαλισμένοι στις πέτρινες όχθες των ρυακιών, κάτω από τις σκιές των πεύκων. Το κατάφυτο της περιοχής και το υγιεινό κλίμα, ευνόησαν να γίνουν εδώ κατασκηνωτικές εγκαταστάσεις. Από δω, ξεκινά στενός δρόμος ανάμεσα στο πυκνό δάσος και με υπέροχη διαδρομή, καταλήγει στο Μοναστήρι της Δαδιάς.
Το απόσπασμα παρατίθεται τον Σεπτέμβριο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα της Αναπτυξιακής Εταιρίας Αλεξανδρούπολης
ΛΥΡΑ (Χωριό) ΣΟΥΦΛΙ
Πρόσφυγες κι' εδώ οι κάτοικοι, ήρθαν μετά το 1922 από τα χωριά Μαυροπήγαδο, Κιούμπι και Ντιρέκιο. Στην πλειοψηφία τους ήταν βοσκοί κι' αυτό δικαιολογεί την τοποθεσία του χωριού που βρίσκεται κοντά σε βοσκότοπους, 1 χιλιόμετρο βόρεια από το Φυλακτό. Από το ύψωμα Ασάρ, το μάτι του επισκέπτη αγκαλιάζει όλη την περιοχή από τα ‘Υψαλα ανατολικά μέχρι τη θάλασσα νότια μαζί με τον όγκο της Σαμοθράκης και της Ίμβρου. Στην θέση "τσιτμένη πέτρα" του ίδιου υψώματος, βρέθηκε περίβολος της πρώιμης εποχής του σιδήρου ο οποίος φαίνεται να έχει χρησιμοποιηθεί και κατά τη διάρκεια της Ρωμαϊκής περιόδου. Οι κάτοικοι έπαιζαν πολλά παραδοσιακά παιχνίδια όπως κούκια, τσίτμε, γουρνίτσες, κότσια κ.ά. Σήμερα αναβιώνουν μονάχα στις συγκεντρώσεις και τις πολιτιστικές εκδηλώσεις.
ΠΡΟΒΑΤΩΝΑΣ (Κωμόπολη) ΣΟΥΦΛΙ
Οι κάτοικοί του πρόσφυγες από διάφορα χωριά της Ανατολικής Θράκης ήρθαν μετά το 1922. Το παλιό όνομα του χωριού ήταν Κουίνγερε (τόπος προβάτου) εξ' ου και Προβατώνας. Ασχολούνται με την γεωργία και την κτηνοτροφία.
Ο οικισμός του Προβατώνα, βρίσκεται στον κεντρικό Εθνικό δρόμο που διασχίζει όλο το Νομό 'Eβρου. Απέχει 45 περίπου χλμ., από την Αλεξανδρούπολη και 3 χλμ. από το Τυχερό, έδρα του Δήμου, του οποίου αποτελεί την βιομηχανική περιοχή, διότι εδώ βρίσκονται: ένα μεγάλο εργοστάσιο ξυλείας και το εκκοκκιστήριο βαμβακιού, των Ενώσεων Γεωργικών Συνεταιρισμών 'Eβρου. Την πλατεία του κοσμεί ο βυζαντινού ρυθμού ναός. Αποτελούσε ξεχωριστή κοινότητα μέχρι το 1998. Σήμερα είναι οικισμός του Δήμου Τυχερού, με γηγενείς κατοίκους και με μακραίωνη πολιτιστική παράδοση. Το χωριό, είναι κτισμένο σε λοφώδη περιοχή και σε υψόμετρο 150 περίπου μ., με υγιεινό κλίμα ενώ το νερό των πηγών της, εμφιαλώνεται και διατίθεται στο εμπόριο. Μετά την κατοχή κατά την οποία κάηκε σε ένα μέρος του και τις πολεμικές επιχειρήσεις της περιόδου 1947-1949, το χωριό αποδυναμώθηκε από τους κατοίκους του.
Το απόσπασμα παρατίθεται τον Σεπτέμβριο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα της Αναπτυξιακής Εταιρίας Αλεξανδρούπολης
ΤΑΥΡΗ (Χωριό) ΣΟΥΦΛΙ
‘Οταν οι κάτοικοι πρόσφυγες από την Ανατολική Θράκη ήρθαν στο σημερινό χωριό μετά το 1922, βρήκαν εγκατεστημένους Ποντίους οι οποίοι με τη σειρά τους είχαν εγκατασταθεί μετά τη φυγή των Βουλγάρων. Το παλιό όνομα ήταν Τεκές, από τον ομώνυμο Τεκέ των Δερβίσηδων που υπήρχε στο σημείο όπου βρίσκεται σήμερα το εκκλησάκι του Αϊ Γιώργη. Οι κάτοικοι ασχολούνται με την γεωργία και την κτηνοτροφία.
ΤΥΧΕΡΟ (Κωμόπολη) ΣΟΥΦΛΙ
Βρίσκεται 4 χιλιόμετρα δυτικά του ποταμού ‘Eβρου και μπροστά του απλώνεται η εύφορη πεδιάδα με τις καλλιέργειες. Φημισμένα ήταν τα πεπόνια Τυχερού (αλταμπάς).Οι κάτοικοί του προέρχονται στη συντριπτική τους πλειοψηφία, από δύο αρβανιτόφωνα χωριά που βρίσκονται λίγο νοτιότερα στην απέναντι όχθη του ποταμού. Εγκαταστάθηκαν εδώ το 1922 με την ανταλλαγή των πληθυσμών. Το αρχικό όνομα του χωριού ήταν Μπίντικλι. Μετονομάστηκε σε Τύχιον όταν ο Βενιζέλος μίλησε στο χωριό και του έφερε τύχη στη συνθήκη των Σεβρών. Το 1953 εκδημοτίζεται σε Τυχερό. Μετά το 1987, δηλαδή μετά την συνένωση σε Δήμο με την τότε Κοινότητα Φυλακτού, από την παραδοσιακή γεωργία περνάμε σε μορφές οργανωμένων αγροτικών καλλιεργειών και σήμερα μπορούμε να πούμε ότι είναι ένας από τους πρωτοποριακούς Δήμους της Ελλάδας σε θέματα αγροτικής πολιτικής και οργάνωσης.
ΦΥΛΑΚΤΟ (Χωριό) ΣΟΥΦΛΙ
Βρίσκεται 2 χιλιόμετρα βόρεια του Τυχερού. Χωριό γραφικό και νοικοκυρεμένο. Το παλιό του όνομα, Σιμιλί, προέρχεται από τη λέξη Σιμέν που σημαίνει ακρίτας - φύλακας. Το χωριό φαίνεται να πήρε το όνομά του από τις δύο γέφυρες που ήταν φυλάκια. Οι κάτοικοί του είναι πρόσφυγες από τα χωριά της ανατολικής παρέμβριας περιοχής της Μακράς Γέφυρας και εγκαταστάθηκαν εδώ μετά το 1922. Μετά το 1987 το χωριό ακολουθεί ανοδική πορεία όμοια μ' αυτή του Τυχερού. Στο Φυλακτό έχει την έδρα της η Οικοτεχνία, "Ο Παραγωγικός Συνεταιρισμός Γυναικών Δήμου Τυχερού". Εδώ μπορεί να θαυμάσει κανείς και να αγοράσει έργα τέχνης, υφαντά και μεταξωτά κεντήματα που φιλοτεχνούνται από τις γυναίκες του Συνεταιρισμού. Η απολιθωμένη βελανιδιά μήκους 19 μέτρων και ηλικίας 25.000.000 ετών που βγήκε στην επιφάνεια με την ανασκαφή που έγινε εδώ από το πανεπιστήμιο Αθηνών είναι ένα από τα πολλά ευρήματα του απολιθωμένου δάσους που υπάρχει στην ευρύτερη περιοχή του Δήμου Τυχερού.
ΚΟΡΝΟΦΩΛΙΑ (Χωριό) ΣΟΥΦΛΙ
Σχετική θέση: Περί τα 1500 μ. νοτίως της Kορνοφωλεάς τοποθετούσε την Πλωτινόπολη
ο Σταματιάδης. Tην άποψη αυτή αμφισβήτησε ο Λαμπουσιάδης, ο οποίος τοποθετούσε
στην περιοχή την αρχαία Δύμη. Σήμερα και για τις δύο αυτές πόλεις προτείνονται
διαφορετικές ταυτίσεις. Kατά τον Πάντο, στην περιοχή των χωριών Kορνοφωλεά, Δαδιά
και Λυκώφος πρέπει να αναζητηθεί ο σταθμός που αναφέρεται στά ρωμαϊκά Δρομολόγια
με την ονομασία Zernae, Zervae, Zurbae, Zirinae.
Oικιστικές μονάδες: Eρείπια συνοικισμού αναφέρει ο Λαμπουσιάδης προς N
του χωριού.
Αλλες θέσεις: Στον λόφο Δερβένι αναφέρεται ανεύρεση νομισμάτων. Kατά τον
Mπακαλάκη εξ άλλου, το ενεπίγραφο ανάγλυφο προέρχεται από "γλώσσα" του Έβρου κοντά
στο χωριό.
Ποτάμιες: H Kορνοφωλεά βρίσκεται προς B του Δορίσκου, βορείως του οποίου
ο Έβρος ήταν, κατά τον Στράβωνα, πλωτός .
Χερσαίες: H θέση της Kορνοφωλεάς πρέπει να συνδέεται με δυο σημαντικούς
οδικούς άξονες: με την Eγνατία οδό αλλά και με τον οδικό άξονα που αναπτύχθηκε
κατά μήκος του μέσου ρου του Έβρου ιδιαίτερα κατά του αυτοκρατορικούς χρόνους.
ΠOΛITIKH IΣTOPIA - XPONOΛOΓIO: H σημασία της θέσεως κατά τους αυτοκρατορικούς
χρόνους αποκαλύπτεται από την ανεύρεση αναθηματικής ενεπίγραφης στήλης, που χρονολογείται
από τα σχήματα των γραμμάτων στον 1ο-2ο μ.X. αιώνα και πλειάδος γλυπτών των ρωμαϊκών
επίσης χρόνων.
Xρηματική οικονομία- Nόμισμα: Aνεύρεση νομισμάτων αναφέρεται στον λόφο
Δερβένι. Kατά τον Σταματιάδη αναγνωρίσθηκαν νομίσματα Πλωτινοπολιτών και κατά
τον Λαμπουσιάδη των Πλωτινοπολιτών και του Λυσιμάχου. O ίδιος αναφέρει επίσης
νόμισμα χάλκινο του βασιλέως των Θρακών Pοιμητάλκη.
Aρχαίες θρησκείες: Eπιγραφικά μαρτυρημένη είναι η λατρεία του ποτάμιου
θεού Έβρου.
Γλυπτική: Aπό τα Πετρωτά αναφέρεται ότι προέρχονται μία πλειάδα γλυπτών
των ρωμαϊκών χρόνων. Aνάγλυφη παράσταση χεριού με θύρσο κοσμεί μία αναθηματική
στήλη από τα Πετρωτά, η οποία φυλάσσεται στο Eπιγραφικό Mουσείο. Στην αρχαιολογική
συλλογή Aλεξανδρουπόλεως φυλάσσονται τα ακόλουθα γλυπτά των ρωμαϊκών χρόνων :
τμήμα μαρμάρινης γυναικείας μορφής με ζώο στο αριστερό της χέρι, επιτύμβιο ανάγλυφο
με παράσταση ανδρικής, γυναικείας και παιδικής μορφής, μαρμάρινος ανδρικός κορμός
με ανάγλυφη φαρέτρα στην ράχη και απότμημα αναγλύφου με παράσταση δεξιού χεριού
που στηρίζεται σε ρόπαλο. Tην φύλαξη των γλυπτών αυτών στο σχολείο του χωριού,
πριν από την μεταφορά τους στην συλλογή της Aλεξανδρουπόλεως, αναφέρει και ο Mπακαλάκης.
O Σταματιάδης αναφέρει την πώληση αγάλματος Eρμού επί Tουρκοκρατίας και ο Λαμπουσιάδης
την εύρεση στα νότια του χωριού ορειχάλκινου αγαλματίου ταύρου.
Συγγραφέας: Λουίζα Λουκοπούλου, Μαρία-Γαβριέλλα Παρισάκη
Το κείμενο παρατίθεται τον Ιούνιο 2004 από την ακόλουθη ιστοσελίδα του Θρακικού Ηλεκτρονικού Θησαυρού
Λάβετε το καθημερινό newsletter με τα πιο σημαντικά νέα της τουριστικής βιομηχανίας.
Εγγραφείτε τώρα!
