Εμφανίζονται 100 (επί συνόλου 214) τίτλοι με αναζήτηση: Μνημεία που αναφέρονται από αρχαίους στην ευρύτερη περιοχή: "ΛΑΚΩΝΙΑ Νομός ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ" .
ΣΠΑΡΤΗ (Αρχαία πόλη) ΛΑΚΩΝΙΑ
Site: Delphi
Type: Exedra
Summary: Rectangular exedra; in the Sanctuary of Apollo, on the
northern side of the Sacred Way, west of the Bull of Corcyra.
Date: ca. 403 B.C.
Period: Classical
Plan:
Rectangular building, for displaying statues, probably roofed and opening onto
a Doric colonnade on the southern side.
History:
Dedicated by Lysander, a Spartan, in commemoration of the Spartan victory over
the Athenians at Aegospotami. It held 37 bronze statues, of gods and admirals,
by famous Peloponnesian sculptors. The location of this monument has been debated,
and some scholars place it on the opposite side of the Sacred Way.
This text is cited Nov 2002 from The Perseus Project URL below, which contains bibliography & interesting hyperlinks.
ΑΜΥΚΛΑΙ (Αρχαίο ιερό) ΣΠΑΡΤΗ
Βρισκόταν στο Ιερό του Απόλλωνα και είχε για βάση τον τάφο του Υακίνθου. Το ύψος του ήταν γύρω στα δεκατέσσερα μέτρα. Φορούσε κράνος και κρατούσε λόγχη και τόξο. Για να το στολίσουν οι Αμυκλαιείς χρησιμοποίησαν το χρυσάφι που είχε στείλει ο Λυδός Κροίσος (Παυσ. 3.19.2, 3.10.8).
ΓΥΘΕΙΟΝ (Αρχαία πόλη) ΛΑΚΩΝΙΑ
Βρισκόταν στην αγορά του Γυθείου (Παυσ. 3,21,8).
Βρισκόταν στην αγορά του Γυθείου (Παυσ. 3,21,8).
Βρισκόταν στην αγορά του Γυθείου, δίπλα στα αγάλματα του Ηρακλή και του Απόλλωνα (Παυσ. 3,21,8).
Βρισκόταν σε σημείο διαφορετικό από εκείνο των αγαλμάτων Ηρακλή, Απόλλωνα και Διόνυσου (Παυσ. 3,21,8).
(Παυσ. 3,21,8).
ΕΡΜΑΙ (Αρχαία τοποθεσία) ΛΑΚΩΝΙΑ
Βρισκόταν κοντά στο Ιερό του Διός Σκοτίτα. Εκτός από το άγαλμα αυτό, υπήρχε και τρόπαιο που σύμφωνα με την παράδοση είχε στήσει ο Ηρακλής όταν σκότωσε τον Ιπποκόωντα και τους γιούς του (Παυσ. 3,10,6).
ΗΤΙΣ (Αρχαία πόλη) ΒΟΙΑ
Βρισκόταν στο δρόμο Βοιών - Ητιδος (Παυσ. 3,22,13).
ΘΕΡΑΠΝΗ (Αρχαία πόλη) ΣΠΑΡΤΗ
Βρισκόταν στο δρόμο Σπάρτης-Θεράπνης (Παυσ. 3,19,7).
ΘΟΡΝΑΞ (Αρχαία πόλη) ΣΠΑΡΤΗ
Ηταν ίδιο με το άγαλμα του Απόλλωνα στις Αμύκλες (Παυσ. 3,10,8).
ΚΑΡΥΑΙ (Αρχαία πόλη) ΛΑΚΕΔΑΙΜΟΝΑ
Το άγαλμα αυτό ήταν στημένο στο ύπαιθρο. Οι παρθένες των Λακεδαιμονίων έκαναν κάποια γιορτή γύρω από το άγαλμα αυτό και χόρευαν ένα είδος τοπικού χορού (Παυσ. 3,10,7).
A draped female figure substituted for a column supporting an entablature. Caryatids occur only rarely in Greek architecture. Their earliest appearance is in a cluster of Ionic treasuries built at Delphi in the mid 6th c. B.C. and the Lyons kore of similar date from the Athenian Acropolis. They are not employed again until the Erechtheion (421-406 B.C.), after which their next use is in the Limyra heroon (370-350 B.C.) in Lycia.
The distinctive costume, pose and hairstyle of caryatids are presumably related to both their function and meaning. Their origin and significance, however, remain controversial. Suggested explanations for their origin include Oriental influence, borrowing of forms in the minor arts, and the adaption of figures found on perirrhanteria (ritual water basins). The meaning of their iconography has been sought in both historical-political events (Vitruvius) and religious beliefs (as nymph-intercessors).
Vitruvius 1.1.5: The female figures in architecture that supported burdens are said to have been called Caryatids in token of the abject slavery to which the women of Caryae (a town in Laconia near the borders of Arcadia, originally belonging to the territory of Tegea in Arcadia) were reduced by the Greeks, as a punishment for joining the Persians at the invasion of Greece.
This text is cited Apr 2003 from Perseus Project URL bellow, which contains interesting hyperlinks
A wide knowledge of history is requisite because, among the ornamental parts of an architect's design for a work, there are many the underlying idea of whose employment he should be able to explain to inquirers. For instance, suppose him to set up the marble statues of women in long robes, called Caryatides, to take the place of columns, with the mutules and coronas placed directly above their heads, he will give the following explanation to his questioners. Caryae, a state in Peloponnesus, sided with the Persian enemies against Greece; later the Greeks, having gloriously won their freedom by victory in the war, made common cause and declared war against the people of Caryae. They took the town, killed the men, abandoned the State to desolation, and carried off their wives into slavery, without permitting them, however, to lay aside the long robes and other marks of their rank as married women, so that they might be obliged not only to march in the triumph but to appear forever after as a type of slavery, burdened with the weight of their shame and so making atonement for their State. Hence, the architects of the time designed for public buildings statues of these women, placed so as to carry a load, in order that the sin and the punishment of the people of Caryae might be known and handed down even to posterity.
Likewise the Lacedaemonians under the leadership of Pausanias, son of Agesipolis, after conquering the Persian
armies, infinite in number, with a small force at the battle of Plataea, celebrated a glorious triumph with the spoils and booty, and with the money obtained from the sale thereof built the Persian Porch, to be a monument to the renown and valour of the people and a trophy of victory for posterity. And there they set effigies of the prisoners arrayed in barbarian costume and holding up the roof, their pride punished by this deserved affront, that enemies might tremble for fear of the effects of their courage, and that their own people, looking upon this ensample of their valour and encouraged by the glory of it, might be ready to defend their independence. So from that time on, many have put up statues of Persians supporting entablatures and their ornaments, and thus from that motive have greatly enriched the diversity of their works. There are other stories of the same kind which architects ought to know.
ΚΡΟΚΕΑΙ (Αρχαία πόλη) ΛΑΚΩΝΙΑ
Ηταν φτιαγμένο από μάρμαρο και βρισκόταν μπροστά στην κώμη των Κροκεών (Παυσ. 3,21,4).
ΛΑΣ (Αρχαία πόλη) ΓΥΘΕΙΟ
Βρισκόταν μπροστά στα τείχη της πόλης. Υπήρχε ακόμη και ένα τρόπαιο από τους Μακεδόνες (Παυσ. 3,24,6).
Επρόκειτο για παλιό άγαλμα που βρισκόταν στο γυμναστήριο της πόλης (Παυσ. 3,24,7).
ΝΥΜΦΑΙΟΝ (Αρχαίο λιμάνι) ΒΟΙΑ
(Παυσ. 3,23,2).
ΟΙΤΥΛΟΣ (Αρχαία πόλη) ΛΑΚΩΝΙΑ
Βρισκόταν στην αγορά της πόλης (Παυσ. 3,25,10).
ΣΠΑΡΤΗ (Αρχαία πόλη) ΛΑΚΩΝΙΑ
Βρισκόταν κοντά στο τέμενος του Ποσειδώνα, λεγόταν ότι το είχαν αφιερώσει οι άποικοι του Τάραντα της Ιταλίας (Παυσ. 3,12,5).
Βρίσκονταν μέσα σε ένα στρογγυλό οικοδόμημα που λέγανε ότι είχε κατασκευάσει ο Επιμενίδης (Παυσ. 3,12,11).
Εδώ λέγανε ότι ήταν η αφετηρία του δρόμου για τους μνηστήρες της Πηνελόπης (Παυσ. 3,13,6).
Σ' αυτή την Ηρα θυσίαζαν οι μητέρες, όταν πάντρευαν τις κόρες τους (Παυσ. 3,13,9).
Μαζί με τον πατέρα του, Ιπποσθένη, είχαν κερδίσει έντεκα νίκες σε Ολυμπιακούς Αγώνες (Παυσ. 3,13,9).
Στο άγαλμα αυτό θυσίαζαν οι σφαιρείς, δηλαδή οι νέοι που τώρα έμπαιναν στην ανδρική ηλικία (Παυσ. 3,14,6).
Βρισκόταν στην αρχή του Δρόμου (Παυσ. 3,14,7).
Βρισκόταν στο ένα από τα δύο γεφύρια που οδηγούσαν στον Πλατανιστά (Παυσ. 3,14,8).
Βρισκόταν στο ένα από τα δύο γεφύρια που οδηγούσαν στον Πλατανιστά (Παυσ. 3,14,8).
Τον παρίστανε με δεσμά, που συμβόλιζαν ότι ποτέ δε θα έφευγε από τους Σπαρτιάτες, όπως η Νίκη δε θα έφευγε από τους Αθηναίους αφού ήταν άπτερος (Παυσ. 3,15,7).
Ο Παυσανίας λέει ότι ήταν το αρχαιότερο χάλκινο άγαλμα. Αναφέρει, επίσης, ότι δεν ήταν ενιαίο, αλλά αποτελούνταν από ενωμένα τμήματα που είχαν δουλευτεί χωριστά (Παυσ. 3,17,6).
Επρόκειτο για δύο ανδριάντες που βρίσκονταν στην ακρόπολη της Σπάρτης, κοντά στο βωμό της Αθηνάς Χαλκιοίκου (Παυσ. 3,17,7).
Βρισκόταν στην ακρόπολη της Σπάρτης, κοντά στους ανδριάντες του Παυσανία (Παυσ. 3,18,1). Αμβολογήρα σημαίνει "αυτή που αναβάλλει το γήρας" (Εκδ. Αθηνών, Παυσανίου Περιήγησις, τόμος 2, σελ.380, σημ.2).
Σύμφωνα με σχετικούς στίχους της Ιλιάδας τους θεωρούσαν αδελφούς (Παυσ. 3,18,1).
Βρισκόταν στο δρόμο Σπάρτης- Αρκαδίας (Παυσ. 3,20,8).
Βρισκόταν περίπου τριάντα στάδια έξω από τη Σπάρτη. Η παράδοση έλεγε ότι το είχε αφιερώσει ο Ικάριος, όταν η Πηνελόπη αρνήθηκε να μείνει στη Σπάρτη και προτίμησε ν' ακολουθήσει τον Οδυσσέα. Στο σημείο του δρόμου που ο Ικάριος κατάλαβε την επιθυμία της κόρης του, η οποία δε μίλησε αλλά σκέπασε το πρόσωπό της με τον πέπλο της, αφιέρωσε το άγαλμα (Παυσ. 3,20,10-11).
Βρίσκονταν στη δυτική στοά του ναού της Αθηνάς Εργάνης (Παυσ. 3,17,4).
ΤΑΙΝΑΡΟΝ (Ακρωτήρι) ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΜΑΝΗ
Βρισκόταν μπροστά από ναό, μάλλον του Ποσειδώνα, που ήταν σα σπηλιά (Παυσ. 3,25,4).
ΣΠΑΡΤΗ (Αρχαία πόλη) ΛΑΚΩΝΙΑ
Ο Παυσανίας το χαρακτηρίζει αξιοθέατο (Παυσ. 3,14,1).
ΑΙΓΙΛΑ (Αρχαία πόλη) ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΜΑΝΗ
Στο Ιερό αυτό γίνονταν θυσίες προς τιμήν της θεάς (Παυσ. 4,17,1).
ΑΜΥΚΛΑΙ (Αρχαίο ιερό) ΣΠΑΡΤΗ
Οι Αμυκλαιείς πίστευαν ότι η Αλεξάνδρα ήταν η κόρη του Πριάμου Κασσάνδρα. Στο ιερό υπήρχε και άγαλμα της Αλεξάνδρας (Παυσ. 3,19,6).
ΑΣΩΠΟΣ (Αρχαία πόλη) ΛΑΚΩΝΙΑ
Βρισκόταν σε απόσταση δώδεκα περίπου σταδίων από το Ναό των Ρωμαίων Αυτοκρατόρων (Παυσ. 3,22,9).
Βρισκόταν στην ακρόπολη του Ασωπού (Παυσ. 3,22,9).
ΓΥΘΕΙΟΝ (Αρχαία πόλη) ΛΑΚΩΝΙΑ
(Παυσ. 3,21,8).
Ο Παυσανίας το χαρακτηρίζει "άγιο" (Παυσ. 3,21,8).
ΕΛΑΦΟΝΗΣΟΣ (Νησί) ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ
Δεν είχε ούτε άγαλμα ούτε στέγη. Ελεγαν ότι το είχε φτιάξει ο Αγαμέμνων (Παυσ. 3,22,10).
ΕΛΟΣ (Αρχαία πόλη) ΛΑΚΩΝΙΑ
Βρισκόταν σε απόσταση δεκαπέντε σταδίων από το Λαπίθαιο. Σ' αυτό το Ιερό έφερναν ορισμένες μέρες του χρόνου ένα ξόανο της Κόρης της Δήμητρας από το Ελος (Παυσ. 3,20,7).
ΕΠΙΔΑΥΡΟΣ ΛΙΜΗΡΑ (Αρχαία πόλη) ΜΟΝΕΜΒΑΣΙΑ
Ο Παυσανίας το συγκαταλέγει στα αξιοθέατα της πόλης (Παυσ. 3,23,10).
Στο Ιερό υπήρχε άγαλμα που παρίστανε το θεό όρθιο (Παυσ. 3,23,10).
ΕΡΜΑΙ (Αρχαία τοποθεσία) ΛΑΚΩΝΙΑ
Το Ιερό αυτού του Δία, που έδωσε και το όνομα στην περιοχή, βρισκόταν σε απόσταση δέκα περίπου σταδίων αριστερά του δρόμου (Παυσ. 3,10, 6).
ΗΤΙΣ (Αρχαία πόλη) ΒΟΙΑ
Βρισκόταν στην ερειπωμένη Ητιν (Παυσ. 3,22,13).
ΘΕΡΑΠΝΗ (Αρχαία πόλη) ΣΠΑΡΤΗ
Βρισκόταν στο δρόμο Σπάρτης-Θεράπνης, λίγο πριν τη διάβαση του Ευρώτα (Παυσ. 3,19,7).
Το παλιότερο Ιερό στο δρόμο Σπάρτης-Θεράπνης. Είχε πάρει αυτό το προσωνύμιο από την τροφό του Αρη Θηρώ ή, κατά μία άλλη άποψη, για να είναι σαφές, από το θεό του Πολέμου, ότι όποιος πάει στον πόλεμο πρέπει να μην έχει πια πάνω του τίποτα μαλακό. Το λατρευτικό άγαλμα του θεού το είχαν φέρει οι Διόσκουροι από την Κολχίδα (Παυσ. 3,19,8).
Υπήρχε και κρήνη Πολυδεύκεια. Και το Ιερό και η κρήνη βρίσκονταν στο δρόμο Σπάρτης - Θεράπνης (Παυσ. 3,20,1).
Ιερό κοντά στη Θεράπνη μέσα στο οποίο υπήρχε ναός των Διοσκούρων, όπου οι νέοι θυσίαζαν στον Ενυάλιο Απόλλωνα (Παυσ. 3,20,2).
Βρισκόταν σε μικρή απόσταση από το Φοιβαίο (Παυσ. 3,20,2).
ΙΠΠΟΛΑ (Αρχαία πόλη) ΟΙΤΥΛΟ
Βρισκόταν ανάμεσα στα ερείπια της πόλης (Παυσ. 3,25,9).
ΚΑΙΝΗ ΠΟΛΙΣ (Αρχαία πόλη) ΟΙΤΥΛΟ
Εκεί σκότωσαν οι Λακεδαιμόνιοι ομάδα ικετών (Παυσ. 4.24.5, 7.25.3).
ΛΑΣ (Αρχαία πόλη) ΓΥΘΕΙΟ
Βρισκόταν στην περιοχή της Λα, κοντά στον ποταμό Σκύρα. Πριν φτάσει κανείς στο Ιερό συναντούσε πρώτα βωμό του θεού (Παυσ. 3,25,1).
ΟΙΤΥΛΟΣ (Αρχαία πόλη) ΛΑΚΩΝΙΑ
Ενα από τα δύο μόνο αξιοθέατα που αναφέρει ο Παυσανίας στην πόλη (Παυσ. 3,25,10).
ΠΕΛΛΑΝΑ (Μυκηναϊκός οικισμός) ΠΕΛΛΑΝΑ
Ενα από τα δύο μόνο αξιοθέατα που αναφέρει ο Παυσανίας στην Πελλάνα (Παυσ. 3,21,2).
Νοτιοανατολικά του χωριού και σε απόσταση λίγων μέτρων από την "Πελλανίδα πηγή"
ήταν το ιερό του Ασκληπιού, που αναφέρει και ο Παυσανίας. Σώζονται μόνο κίονες
κλασικής και ρωμαϊκής εποχής.
ΠΥΡΡΙΧΟΣ (Αρχαία πόλη) ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΜΑΝΗ
Οπως παραδίδει ο Παυσανίας, το επώνυμο Αστρατεία δόθηκε γιατί εδώ σταμάτησε η "στρατειά" των αμαζόνων. Το ξόανο της θεάς είχαν αναθέσει γυναίκες από το Θερμώδoντα, στα παράλια του Εύξεινου Πόντου, όπου ζούσαν οι Αμαζόνες (Παυσ.3,25,3).
Οπως παραδίδει ο Παυσανίας, το προσωνύμιο Αμαζόνιος δόθηκε από τις αμαζόνες. Το ξόανο του θεού είχαν αναθέσει γυναίκες από το Θερμώδoντα, στα παράλια του Εύξεινου Πόντου, όπου ζούσαν οι Αμαζόνες (Παυσ. 3,25,3).
ΣΠΑΡΤΗ (Αρχαία πόλη) ΛΑΚΩΝΙΑ
Ενα από τα τρία Ιερά που ίδρυσε ο Οδυσσέας για την Αθηνά. Μέσα στο Ιερό είχε στήσει άγαλμα της θεάς και της έδωσε και το όνομα Κελεύθεια (του δρόμου), γιατί σε αγώνες δρόμου κέρδισε τους μνηστήρες της Πηνελόπης (Παυσ. 3,12,4).
Ιερό της Γης. Σε επίπεδο ψηλότερο από το Ιερό αυτό βρισκόταν άγαλμα του Απόλλωνα Μαλεάτη (Παυσ. 3,12,8).
Βρισκόταν στο τέρμα της Αφεταϊδας οδού, κοντά στα τείχη της Σπάρτης (Παυσ. 3,12,8).
Βρισκόταν κοντά στην τοποθεσία Ελλήνιον (Παυσ. 3,12,8).
Πίστευαν πως, μετά το Λεωνίδα, αυτά τα δύο αδέρφια είχαν διακριθεί με την ανδρεία τους στη μάχη των Θερμοπυλών (Παυσ. 3,12,9).
Το έφτιαξαν οι Δωριείς όταν νίκησαν τους Αμυκλαιείς και τους άλλους Αχαιούς που εξουσίαζαν τη Λακωνική (Παυσ. 3,12,9).
Τη Μεγάλη Μητέρα τιμούσαν ιδιαίτερα οι Σπαρτιάτες (Παυσ. 3,12,9).
Βρισκόταν κοντά στο Ναό του Διονύσου Κολωνάτα (Παυσ. 3,13,8).
Φτιάχτηκε μετά από χρησμό, όταν ο Ευρώτας πλημμύριζε μεγάλο μέρος της Σπάρτης (Παυσ. 3,13,8).
Το λεγόμενο "εν Αγιαδών". (Παυσ. 3,14,2).
(Παυσ. 3,14,2).
(Παυσ. 3,14,2).
Ο Παυσανίας ισχυρίζεται ότι δεν πρόκειται για την Αρτεμη, αλλά για τη Βριτομάρτιδα των Κρητών (Παυσ. 3,14,2).
Το έχτισε η γυναίκα του βασιλιά Ανάξανδρου μετά την κατάληψη της Μεσσηνίας από τους Σπαρτιάτες (Παυσ. 3,14,4).
(Παυσ. 3,14,5).
(Παυσ. 3,14,5).
(Παυσ. 3,14,6).
(Παυσ. 3,14,6).
(Παυσ. 3,14,6).
(Παυσ. 3,14,6).
(Παυσ. 3,14,6).
Το Αγνίτας είναι επίθετο του Ασκληπιού. Είχε βγει από το φυτό άγνος, που από το ξύλο του ήταν φτιαγμένο το ξόανο του θεού (Παυσ. 3,14,7).
Βρισκόταν δίπλα στο Ιερό του Αλκωνα (Παυσ. 3,14,7).
Βρισκόταν κοντά στον τάφο του Αλκμάνος (Παυσ. 3,15,3).
Με άγαλμα που παρίστανε τον Ηρακλή οπλισμένο στη μάχη του με τον Ιπποκόωντα και τους γιους του (Παυσ. 3,15,3).
Λέγανε ότι το είχε ιδρύσει ο Ηρακλής μετά την τιμωρία του Ιπποκόωντα και των γιων του. Το προσωνύμιο Αξιόποινος σημαίνει ότι τιμωρεί τον καθένα ανάλογα με την αξία του (Παυσ. 3,15,6).
(Axiopoinos), the avenger, a surname of Athena. Under this name Heracles built
a temple to the goddess at Sparta, after he had chastised Hippocoon and his sons
for the murder of Oeonus. (Paus. iii. 15.4.)
Λέγανε πως ήταν αφιέρωμα του Θήρα, όταν πήγαινε να αποικίσει το νησί στο οποίο έδωσε το όνομά του (Παυσ. 3,15,6).
Λέγανε ότι το ίδρυσε ο Ηρακλής γιατί στη μάχη του με τον Ιπποκόωντα δεν του έφερε εμπόδια η Ηρα, όπως συνήθιζε να κάνει (Παυσ. 3,15,9).
Βρισκόταν κοντά στο θέατρο της Σπάρτης (Παυσ. 3,15,10).
Ηταν το πιο φημισμένο και βρισκόταν κοντά στα Βοώνητα (Παυσ. 3,15,10).
Βρισκόταν στα δεξιά του Ασκληπιείου (Παυσ. 3,15,10).
Μορφώ ήταν ένα προσωνύμιο της Αφροδίτης και το Ιερό βρισκόταν στο υπερώο του Ναού της Αφροδίτης. Το ξόανο παρίστανε τη θεά καθιστή και με δεσμά στα πόδια της, που έλεγαν ότι τα είχε βάλει ο Τυνδάρεως για να συμβολίσει μ' αυτά τη συζυγική πίστη των γυναικών (Παυσ. 3,15,11).
Πρόκειται για την Ιλάειρα και τη Φοίβη, που οι Κύπριοι έλεγαν ότι ήταν κόρες του Απόλλωνα. Οι κοπέλες που υπηρετούσαν ως ιέρειες ήταν παρθένες που έπαιρναν το όνομα των θεών. Μία από τις ιέρειες άλλαξε το πρόσωπο του αγάλματος της μιας θεάς, κάποιο όνειρο, όμως, της απαγόρευσε να αλλάξει και το άλλο (Παυσ. 3,16,1).
Ιερό του νομοθέτη της Σπάρτης, τον οποίο οι Σπαρτιάτες τιμούσαν σα θεό (Παυσ. 3,16,6).
Βρισκόταν στη θέση Λίμναι. Στο Ιερό αυτό υπήρχε και το ξόανο της θεάς που κατά την παράδοση είχαν κλέψει από την Ταυρίδα ο Ορέστης και η Ιφιγένεια (Παυσ. 3,16,7).
Βρισκόταν κοντά στο Ιερό της Αρτέμιδος Ορθίας. Ελεγαν ότι η λατρεία της άρχισε ύστερα από δελφικό χρησμό (Παυσ. 3,17,1).
Λάβετε το καθημερινό newsletter με τα πιο σημαντικά νέα της τουριστικής βιομηχανίας.
Εγγραφείτε τώρα!
