Το έδαφός της είναι κατά το πλείστον ορεινό, με πολυσχιδείς ακτές.
Η Σκύρος θεωρείται ευλογημένο νησί γιατί έχει άφθονα νερά από το υψηλό ποσοστό
βροχοπτώσεων και τα υπόγεια νερά που διαθέτει. Το Βόρειο μέρος του νησιού είναι
κατάφυτο με πεύκα, πανέμορφα τοπία και υπέροχες μικρές παραλίες σε αντίθεση με
τη Νότια Σκύρο που είναι βραχώδης, αλλά που παρουσιάζει μία άγρια ομορφιά. Στο
άγονο περιβάλλον της Νότιας Σκύρου ζουν ελεύθερα πλήθος γιδοπρόβατα αλλά και τα
μοναδικά στο είδος τους "Σκυριανά αλογάκια".
Ο λαός της Σκύρου, αντίθετα από τα άλλα αιγαιοπελαγίτικα νησιά, παρέμεινε
περισσότερο γεωργικός και ποιμενικός παρά θαλασσινός, διατηρώντας, σχεδόν αναλλοίωτες,
τις παραδόσεις του νησιού και αναπτύσσοντας την τοπική λαϊκή τέχνη και ιδιαίτερα
την αρχιτεκτονική, την ξυλογλυπτική, την υφαντουργία, την κεντητική και την αγγειοπλαστική.
Περίφημο και ξακουστό το "Σκυριανό σπίτι". Κατάλευκοι μικροί
κύβοι με τα χαρακτηριστικά "φρύδια" στο τελείωμά τους, πολύ κοντά το
ένα στο άλλο, λόγω της σύμπτυξής τους γύρω από το Κάστρο από τον φόβο των πειρατικών
επιδρομών, καταπληκτικά διακοσμημένα με οροφές και δοκάρια και καλάμια, αποτελούν
το καθένα από αυτά ένα μικρό μουσείο. Τα κυριότερα χαρακτηριστικά των σπιτιών
αυτών είναι η πλήρης λειτουργικότητα στον μικρότερο δυνατό χώρο και ο πολύ πλούσιος
εσωτερικός διάκοσμος από ξυλόγλυπτα, κεραμικά, μπακίρια, κεντήματα και υφαντά.
Η πρωτεύουσα
"Σκύρος
ή Χώρα" είναι χτισμένη αμφιθεατρικά στην πλαγιά του λόφου του Κάστρου,
στο οποίο οδηγεί η "Μεγάλη Στράτα" περνώντας από τις "γειτονιές
των αρχόντων". ´Αλλο χαρακτηριστικό της
Χώρας,
τα δαιδαλώδη στενά σοκάκια (καλντηρίμια), δεμένα με θρύλους για την ομορφιά της
ζωής και του έρωτα.
Στολίδι του νησιού, το Κάστρο της πόλης και στήριγμα της ελπίδας του
κάθε Σκυριανού το
μοναστήρι
του Αγ. Γεωργίου (του Σκυριανού) θεμελιωμένο το 962 μ.Χ. από τους Βυζαντινούς
αυτοκράτορες Νικηφόρο Φωκά και Ιωάννη Τσιμισκή.
Σε πολλές εκκλησίες, σε τέμπλα, στα ξυλόγλυπτα, στις φορεσιές και
στα μακρόσυρτα τραγούδια είναι εμφανέστατες οι Βυζαντινές καταβολές, που τόσο
ξεχωριστά και γόνιμα αφομοιώθηκαν και συνετέλεσαν σημαντικά στη διαμόρφωση της
ψυχής του Σκυριανού δημιουργού.
Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται τον Ιούλιο 2003 από τουριστικό φυλλάδιο
του Δήμου Σκύρου
(1996).
