Εμφανίζονται 100 (επί συνόλου 156) τίτλοι με αναζήτηση: Αρχές τοπικής αυτοδιοίκησης στην ευρύτερη περιοχή: "ΕΥΒΟΙΑ Νησί ΕΛΛΑΔΑ" .
ΑΜΑΡΥΝΘΟΣ (Κωμόπολη) ΧΑΛΚΙΔΑ
Τηλέφωνο: +3022293 50001
Φαξ: +3022290 37790
ΕΡΕΤΡΙΑ (Λιμάνι) ΕΥΒΟΙΑ
Τηλέφωνο: +30 22293 50101
Φαξ: +30 22293 50150
Η Ερέτρια είναι η δεύτερη μεγάλη πόλη της Εύβοιας και γνώρισε άνθιση
κυρίως κατά την περίοδο 800-700 π.Χ., αλλά και στους κλασικούς χρόνους.
Υπάρχουν 2 εκδοχές για την ετυμολογία του ονόματός της: α) από το
ρήμα ερέσσω, δηλ. κωπηλατώ, καθώς η πόλη είχε έντονες ναυτικές δραστηριότητες
και β) από το άροτρο "Αρότρια" Ερέτρια, αφού οι κάτοικοί της ήταν και γαιοκτήμονες.
Πολλοί ερευνητές πιστεύουν ότι η παλαιότερη θέση της Ερέτριας ήταν
στο λόφο της Ξερόπολης στο Λευκαντί, όπου υπάρχουν αρχαιολογικά ευρήματα ως τα
τέλη του 8ου π.Χ. αι., οπότε εγκαταλείπεται και μεταφέρεται στη σημερινή Ερέτρια.
Το κείμενο παρατίθεται το Μάιο 2003 από τουριστικό φυλλάδιο (1997) της Νομαρχιακής
Αυτοδιοίκησης Ευβοίας.
ΙΣΤΙΑΙΑ (Κωμόπολη) ΕΥΒΟΙΑ
Τηλέφωνο: +30 22263 50010
Φαξ: +30 22263 50009
ΛΙΜΝΗ (Κωμόπολη) ΕΥΒΟΙΑ
Τηλέφωνο: +30 22270 31603
Φαξ: +30 22270 31012
ΣΚΥΡΟΣ (Κωμόπολη) ΣΚΥΡΟΣ
Τηλέφωνο: +3022223 50300
Φαξ: +3022220 91716
Η αιγαιοπελαγίτισσα Σκύρος είναι το μεγαλύτερο και νοτιότερο νησί
του νησιωτικού συμπλέγματος των Σποράδων
και βρίσκεται βορειοανατολικά της Κύμης,
με την οποία έχει θαλάσσια επικοινωνία.
Χαρακτηριστικό της είναι οι έντονες αντιθέσεις ανάμεσα στο πευκόφυτο
βόρειο και το βραχώδες νότιο τμήμα του νησιού. Στο μέσο μάλιστα σχηματίζεται ένας
ισθμός, πλάτους 3 περίπου χιλιομέτρων. Το νησί έχει έκταση 210 τετραγωνικά χιλιόμετρα
περίπου και περιβάλλεται από ένα μεγάλο αριθμό νησίδων και βραχονησίδων.
Πρωτεύουσα του νησιού είναι η ομώνυμη πόλη (Σκύρος)
ή Χώρα.
Το κείμενο παρατίθεται το Μάιο 2003 από τουριστικό φυλλάδιο της Νομαρχιακής
Αυτοδιοίκησης Εύβοιας.
ΣΤΥΡΑ (Χωριό) ΕΥΒΟΙΑ
Τηλέφωνο: +30 22240 51235
Φαξ: +30 22240 51200
ΧΑΛΚΙΔΑ (Πόλη) ΕΥΒΟΙΑ
Τηλέφωνο: +3022213 55100
Φαξ: +3022210 35000
ΨΑΧΝΑ (Κωμόπολη) ΧΑΛΚΙΔΑ
Τηλέφωνο: +3022283 50200
Φαξ: +3022280 23844
ΑΓΔΙΝΕΣ (Χωριό) ΙΣΤΙΑΙΑ
Ορεινό χωριό χτισμένο μέσα σε ένα πυκνό δάσος από πεύκα. Η διαδρομή
από την κεντρική διασταύρωση μέχρι το χωριό ικανοποιεί και τους πιο απαιτητικούς
επισκέπτες. Τα αιωνόβια πλατάνια, τα πεύκα, τα τρεχούμενα νερά και το Αιγαίο
που απλώνεται στο βάθος αφήνουν άφωνους όσους το επισκέπτονται. Η διαδρομή
είναι ιδανική για τους λάτρεις της πεζοπορίας.
Το κείμενο παρατίθεται το Μάϊο 2003 από τουριστικό φυλλάδιο του δήμου
Αρτεμισίου.
ΑΓΙΑ ΑΝΝΑ (Χωριό) ΧΑΛΚΙΔΑ
Η Αγία Αννα είναι αξιόλογο γραφικό χωριό της Β. Εύβοιας με πλούσια
λαϊκή παράδοση και ομορφιά. Στέκει αγέρωχα στην προσηλιακή πλαγιά ενός μεγάλου
λόφου σε υψόμετρο 280 μ. με ανοιχτό ορίζοντα προς το Αιγαίο.
Η Αγία Αννα βρίσκεται στον κεντρικό δρόμο Χαλκίδας-Ιστιαίας
και απέχει από τη Χαλκίδα 75 χιλ. Η όλη έκταση της περιοχής καλύπτεται από πευκοδάση
και ελιές. Είναι οικοδομημένη βάσει ρυμοτομικού σχεδίου.
Η πρώτη οίκηση ανάγεται στον 6ο μ. Χ. Αιώνα, η δε ονομασία της οφείλεται
στη θαυματουργή εικόνα της Κοιμήσεως της Αγίας Αννας, ευρισκόμενη στον ομώνυμο
Ναό τον ανεγερθέντα στον τόπο που διά θαύματος σώθηκαν οι κάτοικοι από επιδρομές
πειρατών και στη συνέχεια βρέθηκε η εικόνα κατόπιν (ως λέγεται) οραματισμού "ευσεβούς
τινός γυναικός".
Γύρω από την Αγ. Αννα υπήρχαν κατά τους αρχαιότατους χρόνους οι οικισμοί:
Αγιος Βασίλειος (φέρεται ιστορικά ως λιμένας της ομηρικής Κηρίνθου), ο Πύργος,
η Κορώνη και το Ακλειδέρι, τα οποία σήμερα είναι ακατοίκητα, με μοναδικούς μάρτυρες
της ιστορικής της περιουσίας, τα σωζόμενα εισέτι λείψανα παλαιών κτισμάτων.
Ο αξιολογότερος οικισμός σήμερα είναι ο Παλαιόβρυσης,
με ιδιαίτερη ενορία, αυτή του Αγίου Δημητρίου.
Σήμερα η Αγία Αννα είναι έδρα του Δήμου
Νηλέα. Σ'αυτή λειτουργούν Ειρηνοδικείο, Συμβολαιογραφείο, Ταχυδρομείο, Υποθηκοφυλάκιο,
αντιπρόσωπος Εθν. Τραπέζης, Σταθμός Χωροφυλακής, Αγροτικό Ιατρείο, Φαρμακείο,
Δασικός και Ελαιουργικός Συνεταιρισμός, Νηπιαγωγείο, Δημ.. Σχολείο, Γυμνάσια και
Λύκειο και ΟΑΕΔ.
Οι κάτοικοι της Αγίας Αννας ασχολούνται με τη γεωργία, κτηνοτροφία,
δασοκομία. Πρόκειται περί ανθρώπων εργατικών, οικονόμων, με πλούσια πνευματική
παράδοση. Σημαντικό ποσοστό από τις γυναίκες γνωρίζουν καλά τον χειρισμό των παραδοσιακών
συσκευών, όπως αργαλειού, ανέμης, λανάρας και τόσα άλλα κατάλληλα όργανα της κατασκευής
του παραδοσιακού ρουχισμού.
Το κείμενο παρατίθεται τον Απρίλιο 2003 από τουριστικό φυλλάδιο του Δήμου
Νηλέως.
ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ (Χωριό) ΧΑΛΚΙΔΑ
Τηλέφωνο: +30 22280 22142
ΑΓΙΟΣ (Χωριό) ΑΙΔΗΨΟΣ
Τηλέφωνο: +30 22260 31242
Σε απόσταση 6 χιλιομέτρων από τα Λουτρά
της Αιδηψού και σε περιοχή κατάφυτη από ελαιόδενδρα και οπωροφόρα βρίσκεται
το χωριό Αγιος.
Είναι ένα από τα μεγαλύτερα χωριά της Β. Εύβοιας και πήρε το όνομά
του κατά μία εκδοχή από ένα γέρο που εμφανίστηκε και προειδοποίησε τους κατοίκους
για επικείμενη Τουρκική επιδρομή, έτσι ώστε να προετοιμαστούν και να μη καταστραφούν.
Πιστεύοντας πως ο σωτήρας τους ήταν κάποιος Αγιος, χωρίς ιδιαίτερη αναφορά σε
κάποιο συγκεκριμένο, βάφτισαν το χωριό "Αγιος" τιμώντας τον προστάτη τους.
Στα χρόνια της Τουρκοκρατίας διαμορφώθηκε στη σημερινή του μορφή,
μετά από τις καταστροφές που είχε υποστεί προγενέστερα, λέγεται δε ότι εδώ διαβάστηκε
η πρώτη προκήρυξη της επανάστασης του 1821 στην Εύβοια.
Πολιούχος του Αγίου είναι ο Αγιος Γεώργιος, που την παραμονή της εορτής
του γίνεται περιφορά της εικόνας, ενώ γνωστοί είναι οι εορτασμοί της Ευαγγελίστριας
και του Αγίου Σάββα που είναι η μοναδική εκκλησία σε επίπεδο ονόματος σε ολόκληρη
την Β. Εύβοια.
Χαρακτηριστικό του Αγίου είναι το γεφύρι του. Ενα γεφύρι που η παράδοση
θέλει το χτίσιμό του να συνδέεται με θρύλο για το "στοίχειωμα" μιας αθώας κοπέλας,
με συνέπεια οι γεροντότεροι να διηγούνται τραγελαφικές ιστορίες που διαδραματίζονταν
κατά τη διάρκεια της νύχτας με αυτούς που το περνούσαν φωνάζοντας ή τραγουδώντας.
Το κείμενο παρατίθεται το Μάιο 2003 από τουριστικό φυλλάδιο της Δημοτικής
Επιχείρησης Πολιτισμού & Ανάπτυξης του δήμου Αιδηψού.
ΑΓΙΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ (Χωριό) ΔΙΡΦΥΣ
Τηλέφωνο: +30 22280 71011
ΑΓΙΟΣ ΒΛΑΣΙΟΣ (Χωριό) ΚΑΡΥΣΤΙΑ
Τηλέφωνο: +30 22220 58603
Χωριό δυτικά των Κονιστρών, στους πρόποδες του όρους Μαυροβούνι από
όπου απέχει περίπου 1,5 χλμ. Επί τουρκοκρατίας το χωριό είχε το όνομα κάποιου
πασά, που έδρευε εκεί. Ακόμα και σήμερα είναι γνωστό ως "Πασάς". Μετονομάστηκε
σε Αγ. Βλάσιο το 1954 από τον πολιούχο του και θαυματουργό Αγιο Βλάσιο. Σχετικά
με το ιστορικό της ίδρυσης του ναού κάποιος από ξένο χωριό, κατά την παράδοση,
ονειρεύτηκε την εικόνα του Αγίου. Ξεσηκώθηκε έφθασε μόλις ξημέρωσε στο μέρος εκείνο
και σκάβοντας ξέθαψε μέσα στο θάμνος, σκίνα και βάτα την εικόνα του Ιερομάρτυρα.
Είναι πολύ παλιά εικόνα και από την πολυκαιρία έχει μαυρίσει.
Στο μέρος αυτού λοιπόν, κτίστηκε από τους ευσεβείς Χριστιανούς του
χωριού και της περιοχής μικρό εκκλησάκι. Λειτουργεί Μορφωτικός και Εκπολιτιστικός
Σύλλογος Αγ. Βλασίου η "Πάχα", που οργανώνει με μεγάλη επιτυχία το Μίνι Μουντιαλίτο
από 15 Ιουλίου - 15 Αυγούστου, με ευρεία συμμετοχή ομάδων από όλη την ευρύτερη
περιοχή. Από φέτος η διοργάνωση στηρίζεται από το Δήμο Κονιστρών. Μετά το σχέδιο
Καποδίστρια ανήκει στον Δήμο Κονιστρών και σύμφωνα με την τελευταία απογραφή ο
πληθυσμός ήταν 439 κάτοικοι.
ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ (Χωριό) ΚΑΡΥΣΤΙΑ
Τηλέφωνο: +30 22230 31054
Χωριό κτισμένο στην προσήνεμη πλευρά δύο λόφων. Συγκοινωνεί με παρακαμπτήριο
οδό από το Αυλωνάρι. Χαρακτηριστική
είναι η εκκλησία του Αγίου Γεωργίου, από την οποία πήρε και το όνομά του.
Ο Αγιος Γεώργιος προσφέρεται για ένα ταξίδι μέσα στην ιστορία, με
τη βοήθεια των πλούσιων αρχαιολογικών ευρημάτων που συναντάμε διάσπαρτα. Στους
πρόποδες του λόφου Καστρί, στη νοτιοδυτική του πλευρά έχουν βρεθεί πολλές επιτύμβιες
πλάκες, μια εκ των οποίων βρίσκεται εντοιχισμένη στη βορειοδυτική πλευρά του Ιερού
Ναού Αγίου Γεωργίου. Στην περιφέρεια του Αγίου Ιωάννου "Χόνδρους" το 1970 ανακαλύφθηκαν
ομαδικοί τάφοι.
Στη θέση "Ριζόκαστρο", στους πρόποδες του λόφου είναι το Κάστρο ή
Καστρί, η ακρόπολη της Αρχαίας Οιχαλίας.
Στη θέση "Μονόχωρο" υπάρχει θολωτός Μυκηναϊκός τάφος. Στο τοπωνύμιο "Κάμπος" νοτιοδυτικά
του χωριού, αμέσως μετά τη λιθόκτιστη γέφυρα για τον Αγιο Λουκά βρέθηκαν κατά
καιρούς μαρμάρινες σαρκοφάγοι, θεμέλια τοίχων σπιτιών αρχαίας πόλης και όστρακα.
Λέγεται ότι στη θέση Παλαιοχώρα υπήρχε τμήμα οδού με σκυρόστρωμα.
Με την οδό αυτή, υπάρχουν πληροφορίες, ότι επικοινωνούσε η αρχαία Οιχαλία με την
Ερέτρια, ενώ έχει βρεθεί
λιθόστρωτος δρόμος σε τρία σημεία, με τον οποίον επικοινωνούσαν με τον Πορθμό
και με τους Δήμους Βουδιόχεν, Οιχαλία, Τάμυνες
και Κωμαείς.
Στη θέση "Γούβες", ανακαλύφθηκαν πολλοί αρχαίοι τάφοι και ένας θολωτός
Μυκηναϊκής εποχής. Η ηλικία του προσδιορίστηκε 3.000 έτη. Τα κτερίσματα του τάφου
βρίσκονται στο Αρχαιολογικό Μουσείο
Αθηνών.
Συνεχίζοντας την περιήγησή μας σε αυτήν την περιοχή καταγράφουμε από
βιβλιογραφικές αναφορές ότι Ανατολικά του χωριού και σε απόσταση 3 χιλιομέτρων
υψώνεται ο λόφος "Καστρί" όπου ήταν η Αρχαία Οιχαλία. Απέναντι από το λόφο αυτό
σώζονται τα ερείπια ναού "Παναγίτσα στους Χόνδρους" και "Σωτήρας" προς το Δαφνόρεμα.
Στη θέση "Κάραβος" υπήρχε οικισμός και στη θέση "Κομνηνού" ερείπια αρχαίων κτιρίων.
Τάφοι, πιθάρια και άλλα ιστορικά ευρήματα μαρτυρούν την ύπαρξη μεγάλου
αγροκτήματος, οικογένειας ή στρατηγού των βυζαντινών αυτοκρατόρων Κομνηνών. Στη
θέση "Χαλαμπρέζα" ή αλλιώς "Δαφνόρεμα" μικρός οικισμός, αποδεικνύει τη μεγάλη
ακμή που γνώρισε στα χρόνια της Φραγκοκρατίας. Στη θέση "Καμίνια" ή αλλιώς "Μνήματα"
ανακαλύφθηκε χριστιανικό νεκροταφείο του χωριού που είχε καθολικό την "Παλιοεκκλησιά".
Στη θέση "Σταυροδρόμια" βρέθηκαν χαλάσματα γυναικείας μονής.
Στο λόφο, βορειοδυτικά του χωριού, με την ονομασία "Τσεραπία", "Αλωνάτσι",
"Βασιλική", "Παλάτι" μπορούμε να δούμε μαρμάρινες σαρκοφάγους, που χρησιμοποιούνταν
ως λεκάνες συλλογής λαδιού στα χειροκίνητα ελαιοτριβεία του χωριού. Στη Βασιλική
και το Παλάτι αναφέρει η παράδοση ότι ήταν ο αρχαίος δήμος της Ερέτριας, πιθανόν
ο "εξ Ωου".
Η περιοχή είναι γεμάτη από ερείπια βυζαντινών ναών, που μαρτυρούν
την ύπαρξη πολλών οικισμών κατά τη βυζαντινή περίοδο.
Το κείμενο παρατίθεται το Μάρτιο 2003 από τουριστικό φυλλάδιο (1999) του
Δήμου Αυλώνος.
ΑΓΙΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ (Χωριό) ΚΑΡΥΣΤΙΑ
Τηλέφωνο: +30 22240 71201
ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ (Χωριό) ΑΛΙΒΕΡΙ
Τηλέφωνο: +30 22230 81473
ΑΓΙΟΣ ΛΟΥΚΑΣ (Χωριό) ΑΛΙΒΕΡΙ
Τηλέφωνο: +30 22230 81475
ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ (Χωριό) ΧΑΛΚΙΔΑ
Τηλέφωνο: +30 22210 52326
Η γραφικότατη παραλία του Μπουρτζίου πήρε το όνομα της από το μεγάλο και επιβλητικό κατά την Ενετοκρατία και Τουρκοκρατία Φρούριο το οποίο ήταν μέσα στη θάλασσα και έλεγχε τα στενά του Νότιου Ευβοϊκού Κόλπου για την είσοδο και έξοδο των πειρατών προς τη Χαλκίδα. Σήμερα δεν υπάρχουν παρά απομεινάρια από ένα σωρό με πέτρες και ένα μικρό τμήμα του άλλοτε επιβλητικού Κάστρου. Η παραλία στο Μπούρτζι δεν είναι τόσο δημοφιλής για το μπάνιο αλλά για τις ψαροταβέρνες που υπάρχουν τριγύρω και μπορεί κανείς να γευθεί το πραγματικά φρέσκο και γλυκό ψάρι του Ευβοϊκού Κόλπου.
ΑΓΡΙΟΒΟΤΑΝΟ (Χωριό) ΙΣΤΙΑΙΑ
Κατά την παράδοση οφείλει το όνομά του στα άγρια βότανα που υπήρχαν
στην περιοχή. Αν και σε έκταση είναι μικρό χωριό, η θέα που προσφέρει είναι απαράμιλλη.
Από τη μικρή πλατεία του χωριού μπορείτε να διακρίνετε τον ορεινό όγκο του Πηλίου
και, αν ο καιρός το επιτρέπει, μπορείτε να δείτε και τον Αθω. Από το χωριό βατός
χωματόδρομος οδηγεί στην παραλία Κουτσούμπρι, με τα γραφικά ταβερνάκια. Η παραλία
είναι ιδανική για surf και jet-ski. Η οργιώδης βλάστηση και η απέραντη ακρογιαλιά
του συνθέτουν ένα μοναδικό σε ποικιλία χρωμάτων τοπίο.
Το κείμενο παρατίθεται το Μάϊο 2003 από τουριστικό φυλλάδιο του δήμου
Αρτεμισίου.
ΑΕΤΟΣ (Χωριό) ΚΑΡΥΣΤΟΣ
Τηλέφωνο: +30 22240 23940
Ομορφο, γραφικό χωριό με πολλά οπωροφόρα και μπαξέδες ανάμεσα στα
στενά δρομάκια, το πρώτο που συναντάμε ανατολικά της Καρύστου.
Το καταπράσινο τοπίο δίνει τη θέση του σε δαντελωτές παραλίες προς την περιοχή
Μπούρος.
Προχωρώντας φτάνουμε στο συνοικισμό Μετόχι,
από όπου αγναντεύεις το άνοιγμα του Νότιου
Ευβοικού, με το βλέμμα να φθάνει πέρα από την Τζιά.
Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται τον Αύγουστο 2003 από τουριστικό φυλλάδιο
του Δήμου Καρύστου.
ΑΙΔΗΨΟΣ (Κωμόπολη) ΕΥΒΟΙΑ
Η Αιδηψός δεν είναι η πόλη που αναπτύχθηκε τα τελευταία χρόνια. Αντίθετα
έχει το δικό της μερίδιο στην Ιστορία, οι ρίζες της βαθιές. Κατά την παράδοση
έχει εποικιστεί από Ιωνες οι οποίοι της έδωσαν το όνομα "Ελλοπία" προς χάρη του
γιου του Ιωνα, Ελλοπα. Αργότερα αναφέρεται ως "Αιδεψός", στα Μετεωρολογικά του
Αριστοτέλη κατά τον 1ο αιώνα μ.Χ. Ο Πλούταρχος περιγράφει την κοινωνική ζωή που
είχε αναπτυχθεί στην Αιδηψό, για την ευχάριστη διαμονή στην πόλη και στις διασκεδάσεις
της, εξαίρει μάλιστα τη λαμπρή διατροφή με τα άφθονα ψάρια και τα πτηνά της. Ο
δε Στράβων αναφέρεται στην εμφάνιση των νέων πηγών και στις ιαματικές ιδιότητές
τους. Η Αιδηψός από τους παλαιότερους χρόνους ήταν γνωστή για τα χαλκουργεία της
και ίσως αυτό δικαιολογεί το ότι ήταν από τις λίγες πόλεις που είχαν δικό τους
νόμισμα. Το νόμισμα αυτό, που απεικονίζει ο Ρήγας Φερραίος στη Χάρτα του, είχε
χαραγμένο στη μία πλευρά, κάβουρα και στην άλλη ένα ψάρι συμβολίζοντας το θαλάσσιο
πλούτο της περιοχής.
Κατά τους ρωμαϊκούς χρόνους και με τη λήξη των πολεμικών συγκρούσεων
στον Ελλαδικό χώρο, η Αιδηψός βρίσκεται στην ακμή της, εξαιτίας των ιαματικών
της υδάτων και της ρωμαϊκής εύνοιας. Στην πόλη έρχονται για λουτροθεραπεία οι
αυτοκράτορες Αδριανός, Μάρκος Αυρήλιος, και ο στρατηγός Σύλλας. Στις μέρες μας
τα καλύτερα σωζόμενα ευρήματα της ρωμαϊκής περιόδου είναι τα λουτρά του Σύλλα.
Κατά τους Βυζαντινούς χρόνους και με την κατάρρευση της ρωμαϊκής κυριαρχίας,
η Αιδηψός καταστρέφεται από τον Θεοδόσιο σαν ειδωλολατρικό κέντρο.
Το τελειωτικό κτύπημα όμως θα το δεχτεί στις αρχές του 14ου αιώνα
επί Τουρκοκρατίας, με την πλήρη καταστροφή της. Κατά την περίοδο αυτή δεν διασώζεται
κανένα ιστορικό στοιχείο για τη λουτρόπολη.
Στο τέλος του 18ου αιώνα το ανεξάρτητο Ελληνικό κράτος ξεκινά τη νέα
του πορεία, που βρίσκει σε παράλληλο δρόμο την τουριστική ανασυγκρότηση της Αιδηψού.
Στις αρχές του 19ου αιώνα η Αιδηψός δέχεται τους πρόσφυγες της Μικράς
Ασίας, που θα δώσουν νέα ώθηση στην ανάπτυξη της πόλης, στους τομείς της αλιείας,
γεωργίας και του εμπορίου. Σ' αυτό το διάστημα κατασκευάζονται μεγάλες ξενοδοχειακές
μονάδες και δημιουργούνται ιδιωτικά υδροθεραπευτήρια για να καλύψουν τις ανάγκες
των λουομένων καθώς και άλλες μορφές επιχειρήσεων.
Η λουτρόπολη αποκτά μεγάλη φήμη, αλλά η όμορφη αυτή εποχή δεν θα κρατήσει
πολύ καθώς τα χρόνια της κατοχής έρχονται και τα σύννεφα του πολέμου που σκεπάζουν
όλη την Ελλάδα θα ρίξουν τη σκιά τους και στην κοσμοπολίτικη Αιδηψό. Βέβαια, αυτή
τη φορά μέσα στην γενική ατυχία, μπορούμε να πούμε ότι η Αιδηψός στάθηκε τυχερή,
μιας και ο κατοχικός στρατός χρησιμοποίησε τα ξενοδοχειακά της καταλύματα για
την υποδοχή τραυματιών, με αποτέλεσμα να γλιτώσει ακόμη μια καταστροφή.
Σήμερα η Αιδηψός αποτελεί ένα τουριστικό κέντρο που φιλοξενεί σε καθημερινή
βάση περίπου 40.000 παραθεριστές.
Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται τον Μάιο 2003 από τουριστικό φυλλάδιο
(1999) του δήμου Αιδηψού.
ΑΛΜΥΡΟΠΟΤΑΜΟΣ (Χωριό) ΕΥΒΟΙΑ
Τηλέφωνο: +30 22230 53012
Φαξ: +30 22230 53816
Το βορειότερο χωριό του Δήμου
Στυρέων, κοντά στα σύνορα με το Δήμο
Δυστίων σε μια πολύ ενδιαφέρουσα από πάσης απόψεως περιοχή, είναι ο Αλμυροπόταμος,
με περισσότερους από 500 κατοίκους. Είναι χτισμένος σε μια βραχώδη πλαγιά μπροστά
στην κοιλάδα που διαρρέεται από το χείμαρρο Διπόταμο.
Στον Αλμυροπόταμο ανήκουν ο παραλιακός οικισμός της Παναγιάς
καθώς και η νησίδα της Καβαλλιανής,
που πολλοί την ταυτίζουν με την αρχαία Γλαυκόνησο, στα χώματα της οποίας θάφτηκε
ο ολυμπιονίκης αθλητής Γλαύκος γιος του Δήμιλου από τους Καρυστινούς συμπατριώτες
τους.
Στην κοιλάδα του Αλμυροποτάμου, η παλαιοντολογική έρευνα έχει αποδώσει
σημαντικά ευρήματα που ανήκουν σε θηλαστικά της λεγόμενης πανίδας του Πικερμίου.
Πρόκειται κυρίως για υπολείμματα 28 ειδών ζώων ηλικίας 8-13 εκατομυρρίων ετών μεταξύ των οποίων Μαμούθ, Δεινοθήρια, Μαχαιρόδοντες, Αντιλόπες, Γιγάντιες χελώνες κλπ.
Οι ανασκαφές διενεργήθηκαν από το Πανεπιστήμιο Αθηνών από το 1916-1966.
Το κείμενο παρατίθεται τον Μάϊο 2003 από τουριστικό φυλλάδιο του δήμου
Στυρέων.
ΑΜΑΡΥΝΘΟΣ (Κωμόπολη) ΧΑΛΚΙΔΑ
Η Αμάρυνθος είναι μια ωραιοτάτη κωμόπολη του Νομού Ευβοίας, πέντε
χιλιάδων κατοίκων, βρίσκεται στις ακτές του Νότιου Ευβοϊκού, μόλις λίγα χιλιόμετρα
παραθαλάσσιας διαδρομής έξω από την Χαλκίδα.
Είναι μια σύγχρονη τουριστική κωμόπολη την οποία προτιμούν για τις διακοπές τους
χιλιάδες παραθεριστές, ντόπιοι και ξένοι.
Οι εξαίρετες κλιματολογικές συνθήκες και τα φυσικά της πλεονεκτήματα
την καθιέρωσαν σε ένα από τα αξιολογότερα θέρετρα της Εύβοιας.
Η γαλανή και πεντακάθαρη θάλασσα και το ευχάριστο και δροσερό περιβάλλον της,
προσέλκυσαν πολλούς παραθεριστές, τους οποίους η Αμάρυνθος καλοδέχεται και παρέχει
εξυπηρέτηση και φιλοξενία.
Αρμονικά δεμένη με τις φυσικές της ομορφιές είναι και η περίφημη παραλία
της με τα ειδυλλιακά δειλινά της. Η Αμάρυνθος περιτριγυρισμένη από μια καταπράσινη
περιοχή έξοχης φυσικής ομορφιάς, προσφέρεται ιδιαίτερα για ενδιαφέρουσες περιηγήσεις
σε μια ποικίλη ενδοχώρα, όπου ακόμα σώζονται γραφικά βυζαντινά εκκλησάκια και
κατάλοιπα μεσαιωνικών πύργων, αλλά και για να απολαύσει κανείς πάνω από τους γύρω
λόφους το πανόραμα του Νότιου Ευβοϊκού.
Σήμερα, το χαρακτηριστικό γνώρισμα της μακραίωνης ιστορίας της Αμαρύνθου
είναι ο λόφος της Παλαιοχώρας, ο λόφος με την προϊστορική θέση της Αμαρύνθου.
Στον περιβάλλοντα τον λόφο χώρο, ιστορικές καταγραφές και αρχαιολογικές μελέτες,
επιβεβαίωσαν την ύπαρξη του ιερού της θεάς Αμαρυνθίας Αρτέμιδας.
Αξιόλογα αρχαιολογικά ευρήματα της προϊστορικής Αμαρύνθου συγκεντρώθηκαν
και εκτίθενται σήμερα στην πρώτη αίθουσα (προθήκη 25) του Αρχαιολογικού Μουσείου
Ερετρίας. Στο λόφο της Παλαιοχώρας σώζονται δυο μονόκλιτα σταυρεπίστεγα εκκλησάκια
της Κοιμήσεως της Θεοτόκου στην κορυφή του λόφου και λίγο χαμηλότερα της Μεταμορφώσεως
του Σωτήρος.
Βόρεια της Αμαρύνθου και σε απόσταση 1.500 μέτρων πάνω σε ύψωμα, βρίσκεται
ο Ναός της Παναγίτσας. Μονόκλιτο σταυρεπίστεγο εκκλησάκι του 11ου ή 12ου αιώνα,
χτισμένο πάνω προϋπήρξαντος προχριστιανικού Ναού, γιατί όλο το οικοδομικό υλικό,
που χρησιμοποιήθηκε για την ανέγερσή του αποτελείται από αρχαία μάρμαρα και πουριά,
δηλωτικό του ότι στο σημείο αυτό υπήρχε αρχαίος ναός.
Μέσα στην πόλη της Αμαρύνθου δεσπόζει ο Μητροπολιτικός Ναός του Ευαγγελισμού
της Θεοτόκου. Περικαλές κτίσμα των πρόσφατων χρόνων, σύμφωνα με τα Βυζαντινά πρότυπα,
δομημένο εξ' ολοκλήρου από σμιλευτή πέτρα. Στο εσωτερικό του Ναού, το Ιερό Τέμπλο
φιλοτεχνημένο άριστα από γνήσιο λευκό μάρμαρο και η εξαίρετη Βυζαντινή αγιογράφηση,
προσδίδουν στον Ναό ιδιαίτερη λαμπρότητα, προκαλώντας τον θαυμασμό.
Επίσης, ο επισκέπτης, εκτός από τα αρχαιολογικά και βυζαντινά μνημεία
μπορεί να επισκεφθεί το άρτια οργανωμένο Λαογραφικό Μουσείο και να θαυμάσει την
πλούσια συλλογή των εκθεμάτων της παλιάς καθημερινής και αγροτικής ζωής του τόπου.
Ο επισκέπτης μπορεί να φιλοξενηθεί σε σύγχρονα παραλιακά ξενοδοχεία,
άνετα διαμερίσματα και ενοικιαζόμενα δωμάτια, να διασκεδάσει στις καφετέριες και
τα clubs της περιοχής και να γευτεί νόστιμους μεζέδες, εκλεκτά ψάρια και θαλασσινά
σε ταβέρνες και ψησταριές της Αμαρύνθου και της περιοχής της. Θα πρέπει κανείς
να σημειώσει ότι η Αμάρυνθος διαθέτει το καλύτερο και το πιο νόστιμο ψάρι του
Ευβοϊκού, που ψαρεύεται από ντόπιους καπετάνιους μεγαλωμένους στη θάλασσα και
που γνωρίζουν τα ψαροτόπια σπιθαμή προς σπιθαμή. Εχουν πάντα το δικός τους τρόπο
να γεμίζουν τα δίχτυα τους με πλούσιες ψαριές και να κάνουν έτσι την Αμάρυνθο
ονομαστή για το πιο φρέσκο και καλό ψάρι.
ΑΜΕΛΑΝΤΕΣ (Χωριό) ΧΑΛΚΙΔΑ
Βρίσκεται επί των Β.Α. υψωμάτων του Ξηρού
Ορους. Το χωριό έχει υψόμετρο 600 περίπου μέτρων. Η δε ψηλότερη κορυφή της
περιοχής, η δυσπρόσιτη κορυφή του Προφήτη Ηλία φθάνει τα 753 μ. Η όλη περιοχή
του χωριού ανέρχεται σε 16.000 στρέμματα. Το έδαφος είναι ορεινό, πετρώδες και
σε πολλά μέρη απροσπέλαστο, κατάφυτο από έλατα, πεύκα, δρυς και κουμαριές. Σύμφωνα
με γνώμες παλαιοτέρων, η πρώτη οίκηση ανάγεται στο 17ο αιώνα από κατοίκους της
Παλιοπαναγιάς. Παλιά ευρήματα και ογκόλιθοι παλαιών οικιών μαρτυρούν ότι η θέση
της Παλιοπαναγιάς πρέπει να ήταν προς τον ποταμό Νηλέα. Δεν είναι γνωστό για ποιο
λόγο έγινε η μετοίκηση. Η προέλευση της ονομασίας του χωριού πρέπει πιθανόν να
οφείλεται στην ιδιωματική παραφθορά της λέξης "Μέλας" που αποδίδεται στον ποταμό
Νηλέα που χαρακτηρίζεται από τους ιστορικούς "Στράβων". Μέλα λόγω του χρώματος
της ιλύος του, εξ ου και η λαϊκή διατύπωση της λέξης Αράπης. Ετσι της ιδιωματικής
παραφθοράς του Α-Μέλας προέκυψε η ονομασία Αμελάντες. Και όχι από την άποψη ορισμένων
ότι πήρε το όνομα εκ του Τούρκου Αμέλ-Αγά.
Το κείμενο παρατίθεται τον Απρίλιο 2003 από τουριστικό φυλλάδιο του Δήμου
Νηλέως.
ΑΝΔΡΩΝΙΑΝΟΙ (Χωριό) ΚΥΜΗ
Τηλέφωνο: +30 22220 31715
ΑΝΩ ΒΑΘΕΙΑ (Χωριό) ΧΑΛΚΙΔΑ
Τηλέφωνο: +30 22290 36680
Είναι ένα μικρό γραφικό χωριό χτισμένο σε μια χαράδρα, στους πρόποδες
του Κοτύλαιου, βορειανατολικά της Αμαρύνθου
με 500 περίπου κατοίκους. Με αυτοκίνητο ακολουθώντας τον ασφαλτοστρωμένο δρόμο
προς Καλλιθέα και Γυμνό
υπάρχει παράκαμψη δεξιά του δρόμου που οδηγεί προς Ανω Βάθεια. Από την Αμάρυνθο
απέχει 3,5 χλμ.
Αποτελεί το μεσαιωνικό πρόγονο της σύγχρονης Αμαρύνθου και πρώτη έδρα
του Δήμου Αμαρυνθίων. Η
ετυμολογία του αρχικού της ονόματος Βάθεια οφείλεται στη βαθειά χαράδρα που ήταν
χτισμένη, για να μην είναι ορατή από τα παράλια, εξαιτίας του φόβου της πειρατίας.
Αργότερα ονομάζεται Ανω Βάθεια σε αντιδιαστολή με τον παραθαλάσσιο οικισμό την
Κάτω Βάθεια, σημερινή Αμάρυνθο. Κατά καιρούς στην περιοχή έχουν βρεθεί ανάγλυφα
και επιγραφές της κλασσικής κυρίως περιόδου, που σήμερα εκτίθενται στο Αρχαιολογικό
Μουσείο Ερέτριας.
Στα δεξιά του μικρού ασφαλτοστρωμένου δρόμου, που οδηγεί από την Αμάρυνθο
στην Ανω Βάθεια, στη θέση Κουκάκι,
υπάρχει το παλιό πηγάδι του χωριού χτισμένο από λείψανα αρχαίων οικοδομημάτων,
ενώ ακριβώς απέναντι είναι ορατό υπέρθυρο ενός τάφου μακεδονικού τύπου. Προχωρώντας
προς την κατέθυνση του οικισμού, αριστερά του δρόμου και παράλληλα με το Σαρανταπόταμο,
ένας χωματόδρομος οδηγεί σε ελαιόσπαρτο λόφο, πάνω στον οποίο βρίσκεται ο ναός
της Παναγίας ή Παλιοπαναγιά. Το μνημείο ανήκει τον απλούστερο μονόκλιτο αρχιτεκτονικό
τύπο σταυρεπίστεγου με κάτοψη απλού ορθογωνίου. Η τρίπλευρη κόγχη του ιερού εξέχει
ανατολικά. Φέρει δυο χαμηλές τοξοτές θύρες. Μια στο μέσο της δυτικής πλευράς η
οποία έχει κλειστεί και μια στο μέσο της νότιας πλευράς από όπου είναι δυνατή
σήμερα η πρόσβαση στο ναό. Η χαραγμένη χρονολογία πάνω από τη νότια θύρα, 1310,
πιθανά μας παρέχει τη χρονολογία ανέγερσης του ναού, δηλαδή την περίοδο της Φραγκοκρατίας.
Είναι χαρακτηριστικό ότι το εκκλησίδιο είναι κατασκευασμένο με τη χρήση αρχαιότερου
οικοδομικού υλικού, αναγλύφων και βάσεων αγαλμάτων διαφόρων περιόδων.
Βορειανατολικά της Ανω Βάθεια σε απόσταση 8 χιλιομέτρων, ανεβαίνοντας
στο Κοτύλαιο ή Σερβούνι, μέσω ενός ασφαλτοστρωμένου επαρχιακού δρόμου, πάνω σε
ένα πλάτωμα (ύψους 490 μ.) από το οποίο μπορεί κανείς να εποπτεύει όλο το Νότιο
Ευβοϊκό, βρίσκεται η Μονή του Αγίου Νικολάου. Πρόκειται για γυναικεία μονή ανακαινισμένη
τη δεκαετία του 1960. Την παλιά αίγλη του μοναστηριού μαρτυρά το καθολικό του,
που βρίσκεται στη σκιά ενός αιωνόβιου πλατάνου, κοντά σε μια πηγή από την οποία
αναβλύζει κρυστάλλινο νερό και που η παράδοση θέλει να έχει ανοικοδομηθεί αμέσως
μετά την πτώση της Κωνσταντινούπολης.
Πρόκειται για ένα μονόκλιτο σταυρεπίστεγο ναό με ορθωγόνια κάτοψη. Φέρει τρίπλευρη
κόγχη στην ανατολική της πλευρά. Το εσωτερικό του ναού είναι κατάγραφο. Χαρακτηριστικό
της αρχιτεκτονικής του συγκεκριμένου ναού είναι το τρίβηλο που αποτελείται από
δύο αράβδωτους κίονες με κουλουροπυραμοειδή κιονόκρανα, που υποστηρίζουν τρία
οξυκόρυφα τόξα. Ο ναός χρονολογείται το 16ο αιώνα. Οι μελετητές εικάζουν ότι έχει
χτιστεί στα ερείπια προϋπάρχοντος Ασκληπιείου. Στη μονή υπάρχει ξενώνας που μπορεί
να καλύψει τις ανάγκες λίγων ατόμων. Νότια του Αγίου Νικολάου σε απόσταση περίπου
2 χιλιομέτρων στη θέση Αγλέφαρος ή Αγλέφερος, κάτω από ένα πλάτανο βρίσκεται ο
ναός της Ζωοδόχου Πηγής. Πρόκειται για ένα μονόκλιτο σταυρεπίστεγο ναό. Εσωτερικά
φέρει δυο εγκάρσια τρίβηλα δίνοντας τη λανθασμένη εντύπωση, ότι πρόκειται για
τρίκλητο ναό. Εσωτερικά δεν σώζονται τοιχογραφίες. Η εκκλησία χρονολογείται στον
16ο αιώνα. Στην ίδια τοποθεσία είναι ορατά ερείπια κτιρίων των ελληνιστικών κυρίως
χρόνων και αυτό έχει ωθήσει τους μελετητές να ταυτίσουν την θέση με τον αρχαίο
Ερετριακό Δήμο της Αγλειφείρας.
Οταν κανείς τελειώσει την περιήγησή του στην άγρια ομορφιά του Κοτυλαίου,
που και αυτό ήταν αφιερωμένο στη θεά του κυνηγιού, κατεβαίνοντας στην Ανω Βάθεια
αξίζει να επισκεφτεί το Λαογραφικό της Μουσείο. Η πλούσια συλλογή του περιλαμβάνει
αντικείμενα που χρησιμοποιούνταν στην καθημερινή και στην αγροτική ζωή από τους
κατοίκους της περιοχής, όπως υφαντά, μυλόπετρες, αργαλειοί, οικιακά σκεύη, ρόκες
και άλλα. Ενας καφές ή ένα ουζάκι στο μοναδικό καφενείο του χωριού θα κάνει τον
περιηγητή να νοιώσει ευχάριστα και να γευτεί τη φιλοξενία των σημερινών κατοίκων
του νησιού.
ΑΝΩ ΚΟΥΡΟΥΝΙ (Χωριό) ΚΑΡΥΣΤΙΑ
Τηλέφωνο: +30 22220 58969
Όνομα βυζαντινού οικιστή: Κουρούνας. Καταγόταν από τα ρημαγμένα από
τις επιδρομές των Αγαρηνών πειρατών χωριά του λεκανοπεδίου Οξυλίθου
- Μονοδρίου.
Κατά άλλους από το πουλί Κουρούνα που κούρνιαζε στα δάση των λόφων του. Τέλος
αναφέρεται ότι υπήρχε κατά την αρχαιότητα οικισμός που έφερε το όνομα Κορώνη και
κατά επέκταση Κουρούνα. Μερικοί από τους διανοουμένους του παραδέχονται ότι το
όνομά του πάρθηκε από την προνομιούχο θέση του που είναι σαν το στέμμα, σαν διάσημα
των ευγενών, επισκόπων, σαν κορώνα σε όλη την περιοχή. Πράγματι είναι σε θέση
περίοπτη και προνομιούχο. Ο αέρας του είναι καθαρός και απαλλαγμένος από υγρασία.
Μετά το σχέδιο Καποδίστρια ανήκει στο Δήμο Κονιστρών και σύμφωνα με την τελευταία
απογραφή ο πληθυσμός ήταν 104 κάτοικοι.
Μεταξύ Ανω και Κάτω Κουρουνίου, απέναντι από το εκκλησάκι της Παναγίας,
βρίσκεται η πηγή του χωριού. Ο δρόμος είναι ευχάριστος και πράσινος, ενώ φτάνοντας
κανείς στη πηγή μπορεί να χαλαρώσει και να ξεκουραστεί. Ο χώρος είναι διαμορφωμένος
με πέτρα και παγκάκια. Ακριβώς πάνω από την πηγή υπάρχει λιθόκτιστο μονοπάτι,
που οδηγεί σε ένα καταπράσινο ύψωμα.
ΙΣΤΟΡΙΚΑ: Είναι κτίσμα των τελευταίων αιώνων του Βυζαντίου. Από τότε η ζωή του
είναι συνεχής. Πριν από το 1940 είχε μεγάλο πληθυσμό. Σώζεται μισοερειπωμένος
φράγκικος πύργος, από τον οποίο το χωριό λεγόταν και "Πύργος Κουρούνι"
σε θέση περίοπτη και δεσπόζουσα και είχε ανταπόκριση με τους πύργους Κήπων,
Τραχηλίου,
Καδίου, Πύργου,
κ.λπ.
ΑΝΩ ΠΟΤΑΜΙΑ (Χωριό) ΚΥΜΗ
Τηλέφωνο: +30 22220 71498
Η Ποταμία είναι από τα πιο παλιά χωριά του Δήμου μας. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει
η επισκέψιμη από το κοινό Αρχαιολογική Συλλογή που στεγάζεται δίπλα από το ναό
της Κοίμησης της Θεοτόκου και περιλαμβάνει ευρήματα κυρίως από το λόφο Καστρί
κοντά στο χωριό, όπου ανασκάφηκαν ένας νεολιθικός και ένα ελληνικός οικισμός.
Κάποιοι συνδέουν αυτόν τον οικισμό με την αρχαία Κύμη.
Επίσης, αξίζει ο επισκέπτης να βρεθεί στο πατροπαράδοτο πανηγύρι του χωριού, στις
15 Αυγούστου.
ΑΡΤΕΜΙΣΙΟ (Χωριό) ΙΣΤΙΑΙΑ
Είναι η έδρα του Δήμου Αρτεμισίου με το ομώνυμο χωριό. Η παλαιότερη
ονομασία του χωριού ήταν Κουρμπάτσι (τουρκικής προέλευσης, που σημαίνει ξυλοκόπημα).
Το 1926 αναγνωρίστηκε ως κοινότητα αποσπώμενη από το δήμο Ιστιαίας
και μετονομάστηκε σε Αρτεμίσιο, προς τιμήν της θεάς Αρτεμης, επειδή στην περιοχή
υπήρχε ιερό αφιερωμένο στη θεά, στη θέση Αγιος Γεώργιος, στο σημερινό νεκροταφείο
του Πευκιού.
Αξίζει μια περιήγηση στο χωριό, όπου σώζονται αρκετά σπίτια από την
εποχή της τουρκοκρατίας. Αν είστε φυσιολάτρες, λίγο έξω από το χωριό ξεκινά μία
καταπληκτική ρεματιά με πλατάνια, πεύκα και καρυδιές, που θα σας οδηγήσει στη
θέση Αγριλίτσα. Από εδώ η θέα είναι εντυπωσιακή, βλέποντας το Πήλιο
και στις Σποράδες.
Το κείμενο παρατίθεται το Μάϊο 2003 από τουριστικό φυλλάδιο του δήμου
Αρτεμισίου.
ΑΣΜΗΝΙΟ (Χωριό) ΙΣΤΙΑΙΑ
Τηλέφωνο: +30 22260 41309
Σύγχρονο χωριό, που διατηρεί το χρώμα της περιοχής. Η παλιότερη ονομασία
του χωριού ήταν Ποτάκι ή Ποτόκι (τούρκικης προέλευσης), που σημαίνει βαλτώδες
μέρος. Προσφέρει μικρές τουριστικές ανέσεις και φημίζεται για τα καλά του μαγαζιά
(ουζερί), τα οποία θα συναντήσετε στην κεντρική πλατεία του χωριού. Στο χωριό
υπάρχουν εργοστάσια αλιπάστων, που παράγουν εξαιρετικής ποιότητας προϊόντα.
Αξίζει να επισκεφθείτε την εκκλησία της Παναγίας Ντινιούς 4 χλμ. προς
την Ιστιαία, μέσα σε ένα καταπληκτικό τοπίο με πλατάνια και τρεχούμενα νερά. Η
λέξη Ντινιούς είναι τούρκικη, που σημαίνει επιστροφή. Σύμφωνα με την παράδοση,
όταν τούρκος στρατιώτης πυροβόλησε την εικόνα της Παναγίας, η σφαίρα επέστρεψε
και τον σκότωσε. Μεγάλο πανηγύρι γίνεται στη μνήμη της, η οποία γιορτάζεται στις
23 Αυγούστου, με μεγάλη συμμετοχή ντόπιων, αλλά και ξένων προσκυνητών.
Το κείμενο παρατίθεται το Μάϊο 2003 από τουριστικό φυλλάδιο του δήμου
Αρτεμισίου.
ΑΤΤΑΛΗ (Χωριό) ΧΑΛΚΙΔΑ
Τηλέφωνο: +30 22280 71520
Η κοινότητα Ατταλης απέχει 29 χλμ. από τη Χαλκίδα
και έχει 547 κατοίκους, οι οποίοι μένουν σε δύο οικισμούς.
Ατταλη
Γραφικό χωριό, χτισμένο δεξιά και αριστερά του κεντρικού δρόμου. Όλο
το χωριό είναι πράσινο, αλλά αληθινός οργασμός της φύσης επικρατεί στο άκρο της
ανατολικής πλευράς του χωριού που καταλήγει σε μια καταπράσινη ρεματιά, με τεράστια
πλατάνια και κάθε λογής βλάστηση. Εκεί θα βρείτε πολλά ταβερνάκια -όπως και σε
όλο το χωριό άλλωστε- για να γευθείτε καλοψημένα κρέατα στα κάρβουνα και παραδοσιακό
τηγανόψωμο. Η ονομασία της Ατταλης προέρχεται από τον Ατταλο, πρώτο σε ιεραρχία
στρατηγό του Φιλίππου. Υπάρχουν κάποια αρχαία κτερίσματα στο νοτιοδυτικό μέρος
του οικισμού.
Ιστορικά
Ο Απόκρημνος τόπος καταγωγής των κατοίκων της Ατταλης και της Πλατάνας.
Κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας, το χωριό μεγάλωσε. Όλοι οι κάτοικοι της περιοχής
γύρευαν εκεί καταφύγιο και ασφάλεια από τους Τούρκους. Μετά την απελευθέρωση,
λόγω απολιθίσεων και επειδή εξέλειψαν οι λόγοι (Τούρκοι), οι κάτοικοι κατέβηκαν
όλοι μαζί στην Ατταλη και στην Πλατάνα. Σήμερα υπάρχουν μόνο δύο εκκλησάκια στην
περιοχή, ο Αγ. Ηλίας και ο Αγ. Κωνσταντίνος.
Ταναΐδα: Η Ταναΐδα, η δεύτερη ψηλότερη κορφή της Δίρφης. Η παράδοση αναφέρει ότι
στο οροπέδιο της Ταναΐδας υπήρχε Ναός αφιερωμένος στην θεά Ήρα.
ΑΥΛΩΝΑΡΙ (Χωριό) ΚΑΡΥΣΤΙΑ
Το Αυλωνάρι απέχει 66 χιλιόμετρα από τη Χαλκίδα
και βρίσκεται στις θέσεις "Γούβα" και "Στέρνα". Μας καλωσορίζει
με τον καταπράσινο οικισμό Δάφνη,
για να ακολουθήσουν μετά οι υπόλοιποι οικισμοί του, Λοφίσκος,
Χάνια και Ελαία.
Είναι μια γραφική κωμόπολη χτισμένη σε ένα λόφο, στην κορυφή του οποίου
βρίσκεται ο πέτρινος φύλακας της πόλης, ο βενετσιάνικος πύργος, που περιμένει
να τον εξερευνήσετε και η εκκλησία του Αγίου Νικολάου από όπου θα θαυμάσετε την
πανοραμική θέα που προσφέρει.
Ο αρχαίος Αυλών της Εύβοιας, εικάζεται από τους μελετητές ότι βρίσκεται
στη θέση εκείνη που βρισκόταν η ιστορική πόλη Οιχαλία.
Μέσα στην πορεία του στο χρόνο το Αυλωνάρι γνώρισε πολλούς κατακτητές και έζησε
σημαντικές ιστορικές στιγμές. Εζησε τις εισβολές των Ενετών, των Λομβαρδών, των
Γενοβέζων, τα χνάρια των οποίων παραμένουν ακόμα και σήμερα με τη μορφή των κάστρων.
Δεν απέφυγε τη σκληρή μοίρα των υπόλοιπων ελληνικών περιοχών υποκύπτοντας στην
τουρκική σκλαβιά.
Αδιάψευστος μάρτυρας της οικονομικής ακμής του Αυλωναρίου, τα αρχοντικά
του χωριού, τα οποία είναι χτισμένα με μάρμαρο και πέτρα, με σιδερένια κιγκλιδώματα
και με σπάνιες τοιχογραφίες στο εσωτερικό τους.
Η περιοχή Κάναλης μια πανέμορφη ποταμιά με πυκνή βλάστηση, όπου διασώζονται
τέσσερις νερόμυλοι, θα γοητεύσει τον ταξιδιώτη και θα τον ξεδιψάσει με το χωνευτικό
νερό της βρύσης της.
Το κείμενο παρατίθεται το Μάρτιο 2003 από τουριστικό φυλλάδιο (1999) του
Δήμου Αυλώνος.
ΑΦΡΑΤΙ (Κωμόπολη) ΧΑΛΚΙΔΑ
Τηλέφωνο: +30 22210 53019
Βρίσκεται στο Βόρειο τμήμα του δήμου και καλύπτεται από μεγάλη δασική
έκταση με πεύκα. Εδώ γίνεται το μεγάλο και με τα παλαιά έθιμα, πανηγύρι του Αγίου
Χαραλάμπους, προστάτη και πολιούχου του Αφρατίου. Μέσα στο συγκεντρωμένο και γραφικό
χωριό βρίσκεις πολλές παραδοσιακές βραδινές ταβέρνες για καλό ψητό αρνί και ντόπια
βαρελίσια ρετσίνα (κρασί).
Ονομάστηκε Αφράτι, από τα αφράτα, γόνιμα και απαλά χώματα που υπάρχουν
στον Κάμπο του δεξιά και αριστερά των όχθων του ποταμού Λήλα. Αλλοι παραδέχονται
από άρχοντα Βυζαντινό με το όνομα Αφράτιος, που ήταν μεγάλος γαιοκτήμονας της
περιοχής και άρχοντας του τόπου.
Παλαιά γινόταν μεγάλη εξόρυξη Λευκόλιθου. Βόρεια του Αφρατίου συλλέγονται
τα νερά του ποταμού Λήλαντα, από τα οποία αρδεύεται ολόκληρο το Ληλάντιο Πεδίο.
Στα βόρεια και βορειοανατολικά υπάρχει μία πελώρια σπηλιά με μαύρο σταλακτιτικό
διάκοσμο, η Μαύρη Σπηλιά που οφείλεται στο οξείδιο του Μαγνησίου. Στο λόφο του
Αγίου Χαραλάμπους, βρέθηκαν λεπίδες, ξέστρα της Νεολιθικής περιόδου, καθώς και
προϊστορικά όστρακα. Βόρεια και στην Βορειοδυτική όχθη του ποταμού Λήλα βρίσκονται
απομεινάρια σε πολύ καλή κατάσταση από το λεγόμενο Πάνω Χάνι. Εδώ οι διαβάτες,
και οι αγωγιάτες της εποχής Τουρκοκρατίας και μέχρι την διάδοση του αυτοκινήτου
περί τα 1960 περίπου που κατέβαιναν από τα χωριά της Δίρφυς
και τα γύρω χωριά της Κεντρικής Εύβοιας, σταματούσαν για να ξαποστάσουν εκείνοι
και τα ζώα τους και να συνεχίσουν το ταξίδι τους για να μεταφέρουν την πραμάτεια
στην πόλη της Χαλκίδος.
Το Χάνι διέθετε Ταβέρνα - Καφενείο - Πρόχειρα καταλύματα ύπνου καθώς τροφές για
τα άλογα και μηχανικά εξαρτήματα για επισκευή των αμαξιών (κάρα σούστες κ.λπ.)
ΑΧΛΑΔΕΡΗ (Χωριό) ΚΑΡΥΣΤΙΑ
Τηλέφωνο: +30 22230 41240
Είναι ένα γραφικό χωριό σε απόσταση 24 χιλιόμετρα από το Αλιβέρι.
Οι οικισμοί Περιβόλια και
Συκιές είναι κτισμένοι στην
πεδιάδα, ενώ η Αχλαδερή είναι κτισμένη στη δυτική πλευρά του λόφου Φακίθι ή Τρεσίριζα.
Η θέα που προσφέρει είναι κυριολεκτικά πανοραμική, μπορείς να δεις, από το ύψος
στο οποίο είναι κτισμένο, όλο τον κάμπο μέχρι το Αλιβέρι και όλα τα υπόλοιπα χωριά
που βρίσκονται μπροστά στα πόδια του, τη Δάφνη,
το Νεοχώρι, τα Λέπουρα.
Τη μαγευτική θέα του Ευβοϊκού κόλπου μέχρι τους επιβλητικούς όγκους της Δίρφυς
και του Ολύμπου της Εύβοιας.
Οταν πέσει το βράδυ η θέα απλώνεται μακριά ως τον φωτεινό ουρανό της Αττικής.
Πανέμορφες παραλίες, οργανωμένες, ιδανικές για θαλάσσια σπορ, γραφικοί
κολπίσκοι και παραδοσιακά ταβερνάκια περιμένουν τους επισκέπτες να ζήσουν ξέγνοιαστες
στιγμές. Η παραλία της Κορασίδας,
με βότσαλα που μοιάζουν σαν κουφέτα και κρυστάλλινα, γαλαζοπράσινα νερά. Το καλοκαίρι
ο επισκέπτης μπορεί να θαυμάσει την ανατολή από τη θάλασσα της Αυγουστιάτικης
πανσελήνου. Ο Κάλαμος, μια
από τις πιο γνωστές παραλίες της Ελλάδας, με λευκότατη άμμο που μοιάζει σαν αλάτι
και διάφανα νερά. Στις ταβέρνες τους σερβίρονται τα ντόπια νοστιμότατα κρέατα
και οι φημισμένες παραδοσιακές πίτες. Επίσης θα πρέπει να σημειώσουμε και τις
μικρότερες παραλίες Μαχαιρίδα, Κατωμούντρα, Τράχηλο
και Μάγειρα.
Στην περιοχή Τσιπλόγιαννη (με άφθονο φυσικό χαλίκι), υπάρχει το ομώνυμο
Σπήλαιο Τσιπλόγιαννη και το σπήλαιο Χάσκζα.
Στην τοποθεσία Χωνευτικό , η πηγή είναι ιαματική και το νερό της θεραπεύει
στομαχικές και νεφρικές παθήσεις.
Στην παραλία Τράχηλο εισχωρεί μέσα στην θάλασσα ένας μικρός λόφος
με αποτέλεσμα να σχηματίζονται δύο μικροί κόλποι, του Τραχήλου και του Αγίου Ιωάννου,
με λευκή άμμο. Στις παραλίες αυτές ο συνδυασμός της άγριας βλάστησης και των διάφανων
γαλαζοπράσινων νερών τους κάνει τις τοποθεσίες μαγευτικές.
Το κείμενο παρατίθεται το Μάρτιο 2003 από τουριστικό φυλλάδιο (1999) του
Δήμου Αυλώνος.
ΑΧΛΑΔΙ (Χωριό) ΧΑΛΚΙΔΑ
Τηλέφωνο: +30 22270 51054
Το χωριό Αχλάδι είναι δεύτερο σε πληθυσμό μετά την Αγία
Αννα. Απέχει 2,5 χμ. από το 75 χμ. της οδού Χαλκίδας-Ιστιαίας.
Η έκταση της περιοχής του Αχλαδίου είναι 22.000 στρέμ. Ολη δε σχεδόν η περιοχή
καλύπτεται από πευκοδάση και ελαιώνες. Ευδοκιμεί δε πολύ η απιδιά και ίσως σ'
αυτή να ανάγεται και η ονομασία του χωριού. Σύμφωνα με ομολογίες παλαιότερων κατοίκων,
ο πρώτος οικισμός ανάγεται στους χρόνους της τουρκοκρατίας, τον 16ο αιώνα. Την
εποχή της επικυριαρχίας του αλή Πασά των Ιωαννίνων στην Β. Εύβοια, που είχε ως
γνωστόν έδρα την Ιστιαία (1809), αναφέρεται ως σημαντικός οικισμός.
Κατά την επανάσταση του 1821, σύμφωνα με ιστορικές μαρτυρίες, έλαβαν μέρος στον απελευθερωτικό αγώνα με πρωταγωνιστές τον Τσιλιμέιγκαν και τον Γιαννακάραν.
Λέγεται ότι τότε στο Αχλάδι έγινε σημαντική εξέγερση, που στοίχισε
ακριβά στους Αχλαδιώτες. Από τις ίδιες μαρτυρίες συνάγεται ότι οι Τούρκοι τους
επετέθησαν με μανία, έσφαξαν πολλούς και κατέκαυσαν όλο το χωριό. Οι ολίγοι διασωθέντες
κατέφυγαν στη Σκιάθο και
τη Σκύρο. Επίσης ιστορικά είναι
γνωστό ότι την εποχή του χαλασμού 1823 κατακρεουργήθηκαν με τρόπο βάναυσο από
τις ορδές του Βερκοτσάλη πολλοί κάτοικοι του Αχλαδίου, που είχαν καταφύγει στο
Πρασίδι.
Οι κάτοικοι του χωριού Αχλάδι ανέκαθεν υπήρξαν εργατικοί και δραστήριοι.
Το χωριό αποτελεί μια ενορία με καθεδρικό ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, ρυθμού
βασιλικής, ανεγερθέντα κατά το έτος 1865. Από το 1835 λειτουργεί 2/θ Δημ. Σχολείο.
Πρώτος δάσκαλος από της ιδρύσεώς του ήταν ο Παπαντριάς., ο οποίος ήταν και ιερέας
του χωριού.
Από το Αχλάδι ένας κατηφορικός δρόμος καλής βατότητας μας οδηγεί ανάμεσα
από ελιές, περιβόλια και πλατάνια σε μια πολύ όμορφη τοποθεσία κοντά στη θάλασσα,
τη Φραγκάκη. Η Φραγκάκη είναι
μια μαγευτική παραλία.
Σ' αυτή την παραλία έχει γίνει ένα γραφικό παραθαλάσσιο χωριό, που
μεγαλώνει και αναπτύσσεται, γνωρίζοντας καινούργιους φίλους, γιατί η αμμουδιά
της είναι καταπληκτική και η θάλασσά της πεντακάθαρη. Από το νεόκτιστο αυτό χωριό,
ένας αγροτικός δρόμος οδηγεί σε μια ειδυλλιακή τοποθεσία, το "Πρασίδι". Εκεί είναι
η εκκλησία της Παναγίας, που την 23η Αυγούστου, λαμβάνει χώρα ένα λαμπρό παραδοσιακό
πανηγύρι. Τελείται δε την ημέρα εκείνη, μετά την κατανυκτική λειτουργία, δοξολογία
υπέρ των πεσόντων και σημαντικές πολιτιστικές εκδηλώσεις. Η συμμετοχή των κατοίκων
όλης της περιοχής είναι μεγάλη.
Εδώ πρέπει να σημειωθεί ότι ήδη υπάρχει επικοινωνία μεταξύ των δύο
οικισμών Φραγκάκη-Αγκάλη.
Συγκεκριμένα ο δρόμος που έρχεται από τη Φραγκάκη φθάνει μέχρι την εκκλησία της
Παναγίας, και αφού στριφογυρίσει στις πανοραμικές πλαγιές του Πρασιδιού κατηφορίζει
προς τα νότια και φθάνει στην Αγκάλη (2χμ.).
Το κείμενο παρατίθεται τον Απρίλιο 2003 από τουριστικό φυλλάδιο του Δήμου
Νηλέως.
ΒΑΘΥ (Κωμόπολη) ΑΥΛΙΔΑ
Το όνομα της έδρας του δήμου Αυλίδος θα έπρεπε να ήταν Αυλίδα και
όχι Βαθύ, γιατί τόσο η αρχαία Αυλίδα, όσο και όλοι οι αρχαιολογικοί της χώροι,
βρίσκονται σε εκτάσεις των οποίων την πλήρη κυριότητα, νομή και κατοχή, έχουν
συνεχώς από το 1891 - έτος κατά το οποίο όλα τα κτήματα των τσιφλικάδων έγιναν
οριστικά και τελεσίδικα ιδιοκτησίες των Αυλιδιωτών και φυσικά των Βαθιωτών - μόνο
οι κάτοικοι του Βαθέος. Το Βαθύ λοιπόν είναι μια ολοένα αναπτυσσόμενη κωμόπολη,
παραθαλάσσια, που σύμφωνα με την τελευταία απογραφή του 1991 έχει πληθυσμό 3.434
κατοίκων.
Σήμερα (2000) παρουσιάζει ιδιαιτέρως σημαντική αύξηση πληθυσμού. Κύρια
ασχολία των κατοίκων είναι η αμπελουργία. Ορισμένοι δε από τους κατοίκους του
Βαθέος έχουν τεράστιες αμπελόφυτες εκτάσεις δεκάδων και πλέον στρεμμάτων με αποτέλεσμα
να ιδρυθούν στην περιοχή της Ριτσώνας Βαθέος Αυλίδος 7 μεγάλα οινοποιεία, τα περισσότερα
υπερσύγχρονης τεχνολογίας, και το Βαθύ να καταστεί πλέον ένα από τα μεγαλύτερα
οινοπαραγωγικά κέντρα της χώρας. Aλλη ασχολία των κατοίκων είναι η καλλιέργεια
της ελιάς και των σιτηρών. Υπάρχουν στο Βαθύ δύο σύγχρονα ελαιοτριβεία και δύο
αλευρόμυλοι, εκ των οποίων ο ένας είναι κυλινδρόμυλος υψηλής τεχνολογίας. Επί
πλέον οι κάτοικοι ασχολούνται με την καλλιέργεια οπωροκηπευτικών, την οικόσιτη
κτηνοτροφία, την κτηνοτροφία αιγοπροβάτων καθώς και με την εκτροφή χοίρων και
πουλερικών. Υπάρχουν επίσης εργοστάσια και βιομηχανίες που απασχολούν σημαντικό
αριθμό Βαθιωτών. Το επιστημονικό και στρατιωτικό δυναμικό του Βαθέος βρίσκεται
πράγματι σε αξιοζήλευτα επίπεδα.
ΒΑΣΙΛΙΚΑ (Χωριό) ΙΣΤΙΑΙΑ
Τηλέφωνο: +30 22260 43250
Γραφικό χωριό με μια απέραντη παραλία, το Ψαροπούλι. Εδώ το Αιγαίο
δείχνει ένα άλλο πρόσωπο, διαφορετικό από εκείνο των Κυκλάδων,
με περισσότερη ποικιλία χρωμάτων και άφθονη βλάστηση, κάτω πάντα από το ίδιο φως,
που αλλάζει χίλια χρώματα στη θάλασσα αλλά και στην ακτή ανάλογα με την ώρα της
ημέρας. Σύμφωνα με την παράδοση η ονομασία του χωριού δόθηκε, γιατί κατά τη ναυμαχία
του Αρτεμισίου αγκυροβόλησαν
στην παραλία "Ψαροπούλι" τα βασιλικά καράβια δηλαδή τα καράβια του βασιλιά Ξέρξη
της Περσίας. Οι κάτοικοί του ασχολούνται κυρίως με τον τουρισμό, τη γεωργία και
την αλιεία.
Το κείμενο παρατίθεται το Μάϊο 2003 από τουριστικό φυλλάδιο του δήμου
Αρτεμισίου.
ΒΑΣΙΛΙΚΟ (Κωμόπολη) ΕΥΒΟΙΑ
Το Βασιλικό μαζί με το επίνειό του, το Λευκαντί, έχει πληθυσμό περίπου
8.000 κατοίκους. Σύγχρονη κωμόπολη και με δυνατότητες ανάπτυξης και πολλαπλές
οικονομικές δραστηριότητες. Εάν λειτουργήσουν υποδομές και υπηρεσίες το μέλλον
του ανήκει. Αρχαιολογικοί χώροι (Ξηρόπολη), όμορφες παραλίες και αυξημένες δυνατότητες
απασχόλησης το καθιστούν κομβικό κέντρο ανάπτυξης στην ευρύτερη περιοχή.
Δέκα χιλιόμετρα νοτιοανατολικά της Χαλκίδας,
στο Ληλάντιο Πεδίο συναντάμε το όμορφο Βασιλικό. Κτισμένο στην Ανατολική όχθη
του ποταμού Λήλα, απλώνεται μέχρι τις ακτές του Νότιου Ευβοϊκού με επίνειο του
το ανεπανάληπτα όμορφο και γραφικό Λευκαντί.
Βρίσκεται σε μία από τις πιο εύφορες περιοχές της εύβοιας. Η πόλη
διασχίζεται από την Εθνική επαρχιακή οδό Χαλκίδος Νοτίου Ευβοίας. Έντονα
ανεπτυγμένη περιοχή. Η κύρια απασχόληση είναι στις βιομηχανίες της περιοχής και
τον αγροτικό τομέα, ενώ υπάρχει έντονη ανάπτυξη και στον τουρισμό, με πλήθος από
δωμάτια και Ξενοδοχεία, Κέντρα διασκέδασης, ταβέρνες και μπαρ - που αξιοποιούν
την πολύ όμορφη παραλία της περιοχής Λευκαντί.
Το κέντρο του Βασιλικού όπου και το Δημαρχείο, το Αστυνομικό τμήμα
οι Δημοτικές επιχειρήσεις Ύδρευσης - Αποχέτευσης, Πολιτισμού και Ανάπτυξης, η
παλιά πλατεία του, είναι μία παραδοσιακή πόλη των 7- 8 χιλιάδων κατοίκων, με ωραία
νεοκλασικά διώροφα κτίρια και με ένα εμπορικό κέντρο που κυρίως έχει αναπτυχθεί
πάνω στο δημόσιο δρόμο που ενώνει την πρωτεύουσα του Νομού τη Χαλκίδα με την Νότιο
Εύβοια.
Μερικά μέτρα Βόρεια από το παλιό ιστορικό κέντρο του Βασιλικού και
την παλιά πλατεία δεσπόζει αγέρωχος ο Πύργος του Βασιλικού. Ένας γεροδεμένος τετράγωνος
Πύργος σε πάρα πολύ καλή κατάσταση που είχε προορισμό να προστατεύει τους κατοίκους
του πλούσιου και πολυάνθρωπου αυτού χωριού από τις επιδρομές.
ΒΙΤΑΛΑ (Χωριό) ΚΥΜΗ
Τηλέφωνο: +30 22220 31384
Το Βίταλο ξεχωρίζει και αυτό για τα φημισμένα του κεράσια αλλά και τα εύγευστα
σύκα του. Ενδιαφέροντα σημεία για τον επισκέπτη ο παραδοσιακός νερόμυλος στις
Μουρές αλλά και ερειπωμένος Ενετικός πύργος στο λόφο Παναγίτσα ή διαφορετικά Aγιο
Μανδήλιο. Ο Τσίλαρος και τα Θαψά είναι δύο μικροί κόλποι στα βόρεια του χωριού
με την πολύ καθαρή αμμουδιά και τα διαυγή νερά κατάλληλα για κολύμπι.
ΒΡΥΣΗ (Χωριό) ΚΑΡΥΣΤΙΑ
Τηλέφωνο: +30 22220 58359
Φαξ: +30 22220 58359
Κοντά στο χωριό Βρύση, κατά μήκος του ποταμού, ένας μικρός χωμάτινος
δρόμος οδηγεί στην παλιά νεροτριβιά (ο παλιός νερόμυλος του χωριού) ο οποίος λειτουργεί
μέχρι και σήμερα. Βρίσκεται σε απόσταση 1,5 χιλιομέτρου περίπου από τη διασταύρωση
του δρόμου.
Εκεί πλένονταν παλιά τα βαριά χειμωνιάτικα ρούχα, κάτω από το στροβίλισμα
και την πίεση του νερού που πέφτει ορμητικά. Αν κάποιος συνεχίσει με τα πόδια
την διαδρομή κατά μήκος του ποταμού, στα 300 μέτρα, θα βρεθεί μπροστά στην κεντρική
πηγή ύδρευσης της περιοχής που ονομάζεται Κολέθρα. Μια πανέμορφη πηγή με πράσινα
νερά, που μένει αστείρευτη χειμώνα - καλοκαίρι και που πρόσφατα διαμορφώθηκε για
να προσφέρει στους επισκέπτες χαλάρωση και ξεκούραση. Στην επιστροφή αξίζει να
επισκεφτεί κανείς το γραφικό εξωκλήσι Αγία Αννα, χτισμένο δίπλα στις όχθες του
χειμάρρου Κολέθρα.
Φτάνοντας στη Βρύση ένα πεδινό χωριό, χτισμένο στο πεδινό τρίγωνο
που σχηματίζουν οι ρίζες του όρους Μαυροβούνι
(Τρύχας) και οι χείμαρροι Κολέθρα (Λάδωνα) και Μανικάτη (Νέδωνα). Τα σπίτια του
χωριού είναι γραφικά με μεγάλες γεμάτες λουλούδια αυλές. Ο επισκέπτης δε πρέπει
να παραλείψει να επισκεφτεί το εξωκλήσι της Ευαγγελιστρίας στην κορυφή του λόφου
Τραγκουνάρα, κτισμένο στα ερείπια αρχαίου ναού που φημολογείται ότι ήταν ναός
της Αρτεμης. Στον ίδιο λόφο υπάρχουν πολλά ερείπια παλαιότερων πολιτισμών, το
Βυζαντιντό κάστρο Κούπα, το αγίασμα της Παναγίας, η σπηλιά - φυλακή.
Το κείμενο παρατίθεται το Μάϊο 2003 από τουριστικό φυλλάδιο
του δήμου Κονιιστρών.
ΓΕΡΑΚΙΟΥ (Χωριό) ΙΣΤΙΑΙΑ
Ημιορεινό χωριό, μόλις 4 χιλιόμετρα από το Πευκί
μέσα σε ένα πυκνό δάσος από πεύκα και πλατάνια. Το φόντο του συμπληρώνεται από
ρυάκια που ενώνονται και στην είσοδο του χωριού σχηματίζουν έναν φυσικό καταρράκτη.
Το χωριό πήρε το όνομά του από το πλήθος των γερακοφωλιών, που υπήρχαν διάσπαρτες
στην περιοχή. Οι κάτοικοι ασχολούνται κυρίως με την εκμετάλλευση του δασικού πλούτου
της περιοχής.
Το κείμενο παρατίθεται το Μάϊο 2003 από τουριστικό φυλλάδιο του δήμου
Αρτεμισίου.
ΓΙΑΛΤΡΑ (Χωριό) ΑΙΔΗΨΟΣ
Τηλέφωνο: +30 22260 32249
Το χωριό Γιάλτρα βρίσκεται δυτικά της λουτρόπολης και σε απόσταση
19 περίπου χλμ. Είναι χτισμένο στους πρόποδες του όρους Ξηροσουβάλα σε εξαιρετικά
θεαματική θέση. Το όνομα προήλθε από τη σύντμηση των λέξεων "Υγεία - Λουτρά",
που γίνεται "γεια-λουτρά" και καταλήγει σε "Γιάλτρα", χάρις στα ζεστά ιαματικά
νερά που υπάρχουν στην παραλία των Γιάλτρων (Μπάνια Γιάλτρων), περίπου της ίδιας
σύστασης με αυτά της Αιδηψού.
Η ιστορία της περιοχής ξεκινά από τους μυθικούς χρόνους. Η πρώτη ονομασία
της περιοχής, που σήμερα ονομάζουμε Μπάνια, ήταν "Αθήναιον" και πήρε το όνομα
αυτό από τους Αθηναίους που μετά την καταστροφή της Αθήνας κατοίκησαν στην περιοχή.
Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται το Μάϊο 2003 από τουριστικό φυλλάδιο
(1999) του δήμου Αιδηψού.
ΓΟΥΒΕΣ (Χωριό) ΕΥΒΟΙΑ
Τηλέφωνο: +30 22260 41435
Παραδοσιακό χωριό χτισμένο πάνω σε δύο πλαγιές πνιγμένο στα πλατάνια
και στα πεύκα. Κατά τη διάρκεια της τουρκοκρατίας όλη η περιοχή ήταν ιδιοκτησία
του τούρκου μπέη Μωχάμετ Ιμπραήμ και της αδελφής του Χαϊμέ Ναϊλέ. Το 1831 οι τούρκοι
πούλησαν όλη την ακίνητη περιουσία τους στους Ελληνες Βαπτιστή Δρόσο και Αλέξανδρο
Δεσύλα. Το 1882 όλη η γη της κοινότητας πέρασε στα χέρια των κατοίκων της. Εδώ
λειτουργεί και το μοναδικό σχολείο δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης του δήμου Αρτεμισίου.
Στην κορυφή του χωριού δεσπόζει ο πύργος, όπου έζησε ο ποιητής Γεώργιος
Δροσίνης, ο οποίος έχει αναπαλαιωθεί και σήμερα λειτουργεί ως Μουσείο. Στην παραλία
του χωριού σώζονται τα οχυρά του Μεταξά, που χρησιμοποιήθηκαν κατά τη διάρκεια
του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου, σαν οχυρωματικές κατασκευές. Μπορείτε να δείτε τις
βάσεις από τα κανόνια, τα μαγειρία και το παρατηρητήριο.
Το κείμενο παρατίθεται το Μάϊο 2003 από τουριστικό φυλλάδιο του δήμου
Αρτεμισίου.
ΓΡΑΜΠΙΑ (Χωριό) ΚΑΡΥΣΤΟΣ
Τηλέφωνο: +30 22240 23719
Πανοραμική θέα και γάργαρα νερά. Το χωριό, δυτικά του Castello Rosso,
μαζί με τους συνοικισμούς Μεκουνίδα
και Ρούκλια αποτελούσαν την
πηγή ύδρευσης του κάστρου διαμέσου του ρωμαικού υδραγωγείου, το οποίο διασώζεται
στη βόρεια πλαγιά του οχυρού.
Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται τον Αύγουστο 2003 από τουριστικό φυλλάδιο
του Δήμου Καρύστου.
ΓΥΜΝΟ (Κωμόπολη) ΧΑΛΚΙΔΑ
Τηλέφωνο: +30 22290 91212
Το Γυμνό ανήκει στην επαρχία Χαλκίδος
και απέχει από την πρωτεύουσα του Νομού 35 χλμ. Βρίσκεται Β.Α. της Αμαρύνθου,
στους πρόποδες του Ευβοϊκού Ολύμπου, αγκαλιάζοντας την καταπράσινη πεδιάδα που
απλώνεται ως τη θάλασσα. Η θέα του χωριού είναι πανοραμική, έτσι που το μάτι του
κάθε επισκέπτη γαληνεύει, αγνατεύοντας το Νότιο Ευβοϊκό και τις απέναντι βουνοπλαγιές
της Αττικής γης.
Το Γυμνό, όπως είναι και η επίσημη ονομασία του, ξεπερνά σε πληθυσμό
τους 2.500 κατοίκους. Είναι ένα χωριό, όμορφο και δημιουργικό, με δραστήριους
και φιλόξενους κατοίκους, οι οποίοι απασχολούνται στις βιομηχανίες και βιοτεχνίες
της ευρύτερης περιοχής καθώς επίσης με τη γεωργία, κτηνοτροφία και μελισσοκομία.
Κύρια προϊόντα που παράγονται είναι το λάδι, αμύγδαλο, κτηνοτροφικά προϊόντα,
μέλι κ.λπ.
Το Γυμνό, χωριό με σπάνιο όνομα, βρίσκεται σε μια περιοχή που κατοικήθηκε
κατά τους προϊστορικούς χρόνους, όπως αποδεικνύουν τα ευρήματα και εμφανίζει ζωή
σε όλα τα στάδια της ιστορίας. Το όνομά του εικάζεται, ότι έχει δοθεί από την
εγκατάσταση στον τόπο αυτό των Γυμνών ή Γυμνητών ή ψιλών, ων ελαφρά οπλισμένων
στρατιωτών των Αθηναίων, που έγινε το 442 π.Χ., όταν οι Αθηναίοι κατέλαβαν την
Ερέτρια.
Σε πάρα πολλά σημεία του χωριού έχουν βρεθεί κατά καιρούς αρχαία αντικείμενα,
όπως ο αρχαιότερος τύπος λίθινου πέλεκυ, εργαλεία από οψιανό, κεραμικό, κίονες,
κιονόκρανα, σπάνια αγγεία και άλλα μικροαντικείμενα στις θέσεις κυρίως Αγίου Ιωάννου,
Προφήτη Ηλία, Παλιοχώρια, Αγίου Νικολάου, Αγια Αρμένησσα (Παναγιά ή Χιλιάρμενη)
όπου σήμερα βρίσκεται ο εικονιζόμενος, ωραιότατος, πετρόκτιστος ναός "ΕΙΣΟΔΙΑ
ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ". Κατά τη βυζαντινή περίοδο υπάρχει πλήθος στοιχείων που αποδεικνύουν
την κατοίκηση της περιοχής. Θαυμάσιο βυζαντινό κτίσμα με ωραίο κεραμικό διάκοσμο
είναι ο Αγιος Γεώργιος που βρίσκεται στη Β.Α. πλευρά του χωριού και χρονολογείται
στα μέσα του 13ου αιώνα μ.Χ. Λίγο πιο μακριά, κοντά στο δρόμο που πηγαίνει προς
Σέτα, σ΄ ένα θαυμάσιο τοπίο,
βίσκεται η βυζαντινή εκκλησία της Ζωοδόχου Πηγής ή Αγιά με διατηρημένες, σε καλή
κατάσταση αρκετές τοιχογραφίες. Στο ψηλότερο σημείο του χωριού στέκεται επιβλητικός
ο Ενετικός Πύργος. Ενας κρίκος της αλυσιδωτής οχύρωσης της Εύβοιας, αλλά και δείγμα
της σημασίας της περιοχής για την άμυνά της. Δίπλα ακριβώς βρίσκεται η εκκλησία
της Ενορίας Γυμνού "ΚΟΙΜΗΣΗ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ" και γιορτάζει στις 15 Αυγούστου
με τριήμερο λαϊκό παραδοσιακό πανηγύρι.
ΕΛΛΗΝΙΚΑ (Χωριό) ΙΣΤΙΑΙΑ
Το χωριό είναι σκαρφαλωμένο στην πλαγιά ενός πευκόφυτου λόφου. Πήρε
το όνομά του από τα ελληνικά καράβια, που αγκυροβόλησαν στην παραλία του, πριν
τη ναυμαχία του Αρτεμισίου.
Κόσμημά του η πανέμορφη παραλία του, φιλόξενη για μικρά σκάφη, με
τα πεύκα να ακουμπούν στη θάλασσα. Απέναντί της το μικρό νησάκι, στο οποίο δεσπόζει
η εκκλησία του Αγίου Νικολάου. Οσοι κολυμβητές επιθυμούν να φτάσουν ως εκεί υποχρεούνται
σε μία ευχάριστη διαδικασία γυμναστικής.
Το κείμενο παρατίθεται το Μάϊο 2003 από τουριστικό φυλλάδιο του δήμου
Αρτεμισίου.
ΕΝΟΡΙΑ (Χωριό) ΚΥΜΗ
Τηλέφωνο: +30 22220 23332
Η Ενορία είναι το κατεξοχήν χωριό των ναυτικών της περιοχής. Και το χωριό που
κρατάει έντονο το χρώμα της παραδοσιακής αρχιτεκτονικής. Όπως και οι Ανδρονιάνοι
και τα Δένδρα όπου μπορεί να δει κανείς μερικά από τα πιο όμορφα παραδοσιακά πετρόκτιστα
σπίτα της περιοχής. Εξάλλου οι Ανδρονιάνοι υπήρξαν η "έδρα" των συνεργείων
των πετροχτιστάδων που εργάστηκαν πιο παλιά στην περιοχή.
ΚΑΔΙ (Χωριό) ΚΑΡΥΣΤΙΑ
Τηλέφωνο: +30 22220 58001
Φωλιασμένο σε δίλοφο, σε αμφιθεατρική θέση και υπό την επιβλητική
παρουσία των Κοτυλαίων, βρίσκεται το Κάδι. Όμορφο γραφικό χωριό κτισμένο στους
πέτρινους λόφους εντυπωσιάζει με την αμφιθεατρική του τοποθεσία και τα γραφικά
του σπίτια. Στο κέντρο του χωριού δεσπόζει ο ενετικός πύργος. Ο πύργος στα χρόνια
της τουρκοκρατίας, ήταν η κατοικία του Τούρκου πασά Καδή από τον οποίο πήρε το
όνομα του και το χωριό. Την όμορφη ζωγραφιά που παρουσιάζει το αμφιθεατρικό χωριό
συμπληρώνουν οι δύο μικροί οικισμοί Καράδωνοι και Τριβωλιάνοι.
Μνημεία
Μεταμόρφωση του Σωτήρος: Παλιά εκκλησία μέσα σε οργιώδη βλάστηση αξίζει
να προσέξετε το γιγάντιο πουρνάρι, για το οποίο χρειάζονται δύο άτομα για να αγκαλιάσουν
τον κορμό του. Η εκκλησία γιορτάζει στις 6 Αυγούστου και γίνεται ονομαστό πανηγύρι.
Αγιος Σεραφείμ: Παλιά και θαυματουργική εκκλησία. Τη συναντάμε 400
μέτρα από τους Γιάννηδες
στις παρυφές του λόφου Λακάκι. Δίπλα ακριβώς από την εκκλησία υπάρχει αγίασμα
το οποίο θεωρείται θαυματουργό. Στον περίβολο του ναού, στη διάρκεια της κατοχής,
εκτελέστηκαν 30 πατριώτες από την ευρύτερη περιοχή. Σήμερα αποδίδοντάς τους φόρο
τιμής, τελείται μνημόσυνο και εκδηλώσεις στις 24 Μαίου. Σε άλλα 500 μέτρα βόρεια
υπάρχει μεταλλείο βωξίτου.
Αξιοθέατα - Διαδρομές
Ξεκινώντας από το Κάδι και ανεβαίνοντας στο ελατόδασος (γνωστό και
ως "Καδίτικο", συναντάς στην αρχή θάμνους από αγριόκερδο, κέδρα, φιλίκια και αρεούς.
Στα αριστερά μας η απόκρυμνη χαράδρα και δεξιά μας το απότομο βουνό. Μετά από
3,5 χλμ.βγαίνουμε από την χαράδρα και συναντάμε κτήματα με κερασιές και καρυδιές.
Μετά από 5 χλμ. Συναντάμε το ελατόδασος όπου και σταματά ο βραχισμός. Κάθε πρωτομαγιά
πολύς κόσμος απολαμβάνει την ομορφιά του ελατόδασους και τα γάργαρα νερά του.
Αξίζει να προσέξουμε το γιγάντιο πλατάνι που χωράει στο κούφωμά του πέντε άτομα.
ΚΑΛΗΜΕΡΙΑΝΟΙ (Χωριό) ΚΥΜΗ
Τηλέφωνο: +30 22220 23222
Φαξ: +30 22220 23222
Οι Καλημεριάνοι η πρωτεύουσα του παλαιού (μέχρι το 1912) Δήμου Κοτυλαίων κρατάει
κάτι από την αίγλη της, στην εντυπωσιακή όψη των παλαιών αρχοντικών της. Την 15η
Αυγούστου οργανώνεται το παραδοσιακό πανηγύρι του χωριού κατά το οποίο σε ομαδικό
υπαίθριο γεύμα προσφέρεται στους επισκέπτες το στιφάδο. Στο ίδιο Δ.Δ. ανήκουν
ο παλαιότερα ακμαίος παραγωγικός οικισμός Μεντούλι και ο οικισμός Γραμματικιάνοι.
ΚΑΛΛΙΘΕΑ (Χωριό) ΧΑΛΚΙΔΑ
Τηλέφωνο: +30 22290 91410
Η Καλλιθέα βρίσκεται βορειοδυτικά της Αμαρύνθου
σε υψόμετρο 80 μ. και είναι πιο γνωστή με το τοπωνύμιο της Οθωμανικής περιόδου
"Μάμουλα". Από την Αμάρυνθο υπάρχει ασφαλτοστρωμένος δρόμος που οδηγεί
στην περιοχή και περνάει μέσα από το χωριό. Η Καλλιθέα σήμερα έχει περίπου 500
κατοίκους.
Η ετυμολογία του ονόματος Μάμουλα, σύμφωνα με τους περισσότερους ερευνητές
προέρχεται από τον Μολλά Χόντζα, ο οποίος εξουσίαζε την περιοχή την Οθωμανική
περίοδο. Στα έγγραφα του 15ου αιώνα η περιοχή αναφέρεται σαν Αγιος Ηλίας ή Μούμαλα.
Αξίζει κανείς να επισκεφτεί το εκκλησάκι των Αγίων Θεοδώρων αριστερά του δρόμου
από Καλλιθέα προς Γυμνό
πίσω από το βενζινάδικο. Πρόκειται για ένα ναό κατασκευασμένο από αρχαίο οικοδομικό
υλικό.
Ανήμερα του Σωτήρος στις 6 Αυγούστου πραγματοποιείται στην ομώνυμη
εκκλησιά στα Πάνω Μάγουλα πανηγύρι, όπου ο επισκέπτης μετά τη Θεία Λειτουργία
μπορεί να γευτεί το πατροπαράδοτο "κεσκέσι". Το φαγητό ετοιμάζουν οι
κάτοικοι της περιοχής με ιδιαίτερη φροντίδα και υπομονή και το ευλογεί σύμφωνα
με την παράδοση πριν προσφερθεί στους επισκέπτες, ο εφημέριος του ναού.
ΚΑΛΟΧΩΡΙ-ΠΑΝΤΕΙΧΙ (Χωριό) ΑΥΛΙΔΑ
Τηλέφωνο: +30 22210 32945
Εντός του ορίου του Δήμου Αυλίδος υπάρχει ένα γραφικό και όμορφο χωριό,
το Καλοχώρι - Παντείχι, το οποίο προέρχεται από τη συνένωση - παλαιότερα- δύο
χωριών του Καλοχωρίου (πρώην Κριμπάτσι) και του Παντειχίου (προσφυγικό χωριό).
Στην απογραφή του 1991 παρουσίασε 914 κατοίκους. Το Καλοχώρι - Παντείχι, όπως
όλος ο Δήμος Αυλίδος, παρουσιάζει μεγάλη αύξηση του πληθυσμού.
Αν και δε διαθέτει παραλία, όπως τ' άλλα Δημ. Διαμερίσματα του Δήμου,
ωστόσο παρουσιάζει μια θεαματική εξέλιξη και μια αναμόρφωση μοναδική, ιδίως στο
εσωτερικό του χωριού. Έχει να επιδείξει αρκετούς επιστήμονες και ανώτερους και
ανώτατους στρατιωτικούς. Οι κάτοικοί του ασχολούνται με την αμπελουργία την καλλιέργεια
του σίτου και τις ελιάς και με άλλα επαγγέλματα προσοδοφόρα. Οι κάτοικοι στο Παντείχι
είναι προσφυγικής καταγωγής, που ήρθαν από την ομώνυμη τοποθεσία της Ανατολικής
Κωνσταντινούπολης, στο Βόσπορο, παραθαλάσσια περιοχή με ένδοξο πολιτισμό. Το Κριμπάτσι
ήταν χωριό, όπου οι Τούρκοι έδερναν τους Έλληνες ραγιάδες στα χρόνια της σκλαβιάς.
Σήμερα στο Καλοχώρι-Παντείχι μπορεί κανείς ν’ απολαύσει τα νόστιμα
εδέσματα στις ταβέρνες της περιοχής, να δει τα γραφικότατα σπίτια, να μιλήσει
με τους φιλόξενους κατοίκους που είναι πρόθυμοι να διηγηθούν την πλούσια ιστορία
τους και να επισκεφθεί τις πολλές εκκλησίες. Επίσης να επισκεφθεί το όμορφο δάσος
της περιοχής, στο οποίο βρίσκεται τουριστικό θέρετρο και να διασκεδάσει στις πολλές
τοπικές εκδηλώσεις.
ΚΑΜΑΡΙΤΣΑ (Χωριό) ΧΑΛΚΙΔΑ
Τηλέφωνο: +30 22280 31325
Tαυτότητα: Το όνομα προήλθε από τα πολλά μικρά γεφύρια, καμαράκια, που
υπήρχαν παλιά και συνέδεαν τα ποτάμια της, ή από το "καμαρώνω" γιατί
πράγματι είναι το καμάρι, ο εξώστης του Ευβοϊκού και όλη της γύρω περιοχής επειδή
είναι εξαίσια πανοραμική και περίοπτη θέση. Συνδέεται με την εθνικό οδό Χαλκίδας
- Ιστιαίας. Περιβάλλεται
από εκτεταμένα δάση πεύκων και άλλων δένδρων. Το κλίμα της είναι ευχάριστο, υγιεινό
και δροσερό το καλοκαίρι. Μετά το σχέδιο Καποδίστρια ανήκει στον Δήμο Μεσσαπίων
και σύμφωνα με την τελευταία απογραφή ο πληθυσμός ήταν 542 κάτοικοι.
Ιστορικά: Στα ΝΑ της και σε απόσταση μιας ώρας σώζεται μισοερειπωμένο μεσαιωνικό
φρούριο πάνω σε βράχο (140 μ.). Γύρω στο χείλος του βράχου υπάρχει τείχος από
μεγάλες πέτρες, που φανερώνει την ύπαρξη άλλου αρχαίου οχυρού. Στη διπλανή ρεματιά
υπάρχουν δύο νερόμυλοι που σήμερα δεν λειτουργούν.
Σήμερα: Λειτουργούν Αναγκαστικός Σύλλογος Δάσους Καμαρίτσας, Πολιτιστικός
Σύλλογος Καμαρίτσας, Αγροτικός Σύλλογος Καμαρίτσας ή Πρόοδος (1984).
ΚΑΡΥΣΤΟΣ (Πόλη) ΕΥΒΟΙΑ
Η Κάρυστος, η πρωτεύουσα της Νότιας Εύβοιας, είναι χτισμένη σε ένα
από τα νοτιότερα σημεία του νησιού, στο μυχό του ομώνυμου όρμου και στη σκιά του
επιβλητικού όρους Οχη.
Είναι μια σύγχρονη πόλη με μεγάλη τουριστική ανάπτυξη. Βρίσκεται 120 χιλιόμετρα
περίπου νοτιοανατολικά της Χαλκίδας,
διατηρεί όμως θαλάσσια επικοινωνία με τις ανατολικές ακτές της Αττικής.
Η περιοχή της Καρύστου με τις καταπληκτικές παραλίες της και τα γραφικά
χωριά του όρους Οχη συνδυάζει τις ομορφιές της θάλασσας και του βουνού. Μπορεί
έτσι να αποτελέσει αφετηρία για μια σειρά από συναρπαστικές περιηγήσεις στις παραλίες,
τους ορεινούς οικισμούς και τα χωριά του Κάβο Ντόρο, στο φαράγγι του Δημοσάρη.
Το κείμενο παρατίθεται το Μάιο 2003 από τουριστικό φυλλάδιο της Νομαρχιακής
Αυτοδιοίκησης Εύβοιας.
ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΙΣΣΑ (Χωριό) ΙΣΤΙΑΙΑ
Στις πλαγιές ενός καταπράσινου βουνού, μέσα στο δάσος, σε υψόμετρο
μεγαλύτερο από 300 μέτρα, βρίσκεται χτισμένη η Καστανιώτισσα. Πρόκειται για ένα
από εκείνα τα χωριά που οι λάτρεις του βουνού ονειρεύονται να επισκεφθούν.
Η Καστανιώτισσα μετά την απελευθέρωση της Εύβοιας πέρασε στην κατοχή
ξένων ιδιοκτητών και κυρίως Γάλων και Αγγλων. Από τους τελευταίους ιδιοκτήτες
ήταν ο Αγγλος Λεϊβς.
Το όνομα του χωριού προέρχεται από τις καστανιές και τα κάστανα που
όπως φαίνεται από έγγραφο του 1839 παράγονταν στην περιοχή. Το 1925 όμως μεταφέρθηκαν
εκεί ανταλλάξιμοι πρόσφυγες από τα βάθη της Μ. Ασίας, οι οποίοι εγκαταστάθηκαν
λίγο πιο κάτω από το χωριό κτίζοντας τον οικισμό Νέα Εγκίν. Με την πάροδο του
χρόνου η Νέα Εγκίν ξεχάστηκε και επικράτησε η παλιά ονομασία του χωριού.
Παρότι η Καστανιώτισσα ανήκει διοικητικά στο Δήμο Ωρεών συνδέεται
ειδικά (μέχρι σήμερα τουλάχιστον) με την πρωτεύουσα του Δήμου μόνο μέσω Ιστιαίας.
Δύο συγκεκριμένα είναι οι ασφαλτοστρωμένοι δρόμοι που συνδέουν το χωριό με την
Ιστιαία. Ο ένας μέσω Γαλατάδων-Καματριάδων-Καμαρίων
και ο άλλος μέσω Αγίου Γεωργίου.
Σήμερα ο επισκέπτης μπορεί να απολαύσει υπέροχο κοντοσούβλι και ντόπιο
τσίπουρο στις ταβέρνες του χωριού. Μπορεί επίσης να ξεκινήσει για ένα υπέροχο
οδοιπορικό μέσω των μαγευτικών κορυφών του Τελεθρίου
προς το Μοναστήρι του
Αγίου Γεωργίου των Ηλίων. Το οδοιπορικό αυτό είναι ιδανικό για τους εραστές
της φύσης που συγχρόνως ενδιαφέρονται για την υγεία και τη φόρμα τους.
Το κείμενο παρατίθεται τον Μάϊο 2003 από τουριστικό φυλλάδιο του δήμου
Ωρεών.
ΚΑΣΤΕΛΛΑ (Χωριό) ΧΑΛΚΙΔΑ
Τηλέφωνο: +30 22280 22787
Μετά το σχέδιο Καποδίστρια ανήκει στον Δήμο Μεσσαπίων και σύμφωνα
με την τελευταία απογραφή ο πληθυσμός ήταν 1.135 κάτοικοι. Είχε μεσαιωνικό πύργο
που καταστράφηκε από τους κατοίκους πριν πολλές δεκαετίες, αλλά διασώθηκε το όνομά
του στο όνομα της κωμόπολης. Παράγει σιτηρά, κηπευτικά, φιστίκια. Είναι δυτικώς
των Ψαχνών και ενώθηκε μαζί τους οικιστικά.
Διαμέσου της περνάει η Εθνική οδός Χαλκίδας
- Ιστιαίας. Ο Στεφ. Βυζάντιος
τοποθετεί εδώ την αρχαία πόλη "Αργουρα".
Την ύπαρξη αρχαίας πόλης μαρτυρούν αρχαία αρχτιτεκτονικά μέλη που
βρέθηκαν. Η Καστέλλα προϋπήρχε των Ψαχνών
και πολλοί τοποθετούν εδώ τα παλιά Ψαχνά. Ο χώρος της οικίστηκε από την αρχαία
εποχή. Πρόκοψε πολύ στα χρόνια της Φραγκοκρατίας και στους Ενετούς χρωστάει το
όνομά της από το κάστρο, Καστέλλι που έκτισαν. Έπαιξε σπουδαίο ρόλο κατά την Επανάσταση
του 1821.
Στο τρίγωνο Καστέλλας
- Βρυσακίων - Ψαχνών
έγιναν οι σπουδαιότερες μάχες στα πρώτα τρία χρόνια της Επανάστασης. Μετά την
επανάσταση εγκαταστάθηκαν εδώ πολλοί από τα Βλαχοχώρια και από τη Σάμο. Κοντά
στη Καστέλλα βρίσκεται το παραθαλάσσιο τοπωνύμιο "Αλεξάνδρου Μορέα"
όπου είχε αγκυροβολήσει κατά την Επανάσταση το πλοίο του Αλεξ. Κριεζή. Από τούτη
τη θέση κανονιοβολούσε τους Τούρκους για την υποστήριξη των επαναστατών, που αγωνίζονταν
στις μάχες των Βρυσακίων.
ΚΑΤΩ ΚΟΥΡΟΥΝΙ (Χωριό) ΚΑΡΥΣΤΙΑ
Τηλέφωνο: +30 22220 58040
ΚΕΡΑΜΕΙΑ (Χωριό) ΧΑΛΚΙΔΑ
Τηλέφωνο: +30 22270 93460
Από την Παλαιόβρυση
ένας ασφαλτοστρωμένος δρόμος προς τα νοτιοδυτικά καταλήγει στο χωριό Κεραμειά.
Ο κεντρικός αυτός δρόμος κάνει μια στροφή, συνεχίζεται προς τα νοτιοδυτικά και
κατηφορίζοντας νοτιότερα, όπου συναντά τον κεντρικό δημόσιο δρόμο που πάει κατ'
ευθείαν για τη Λίμνη.
Φθάνοντας στην Κεραμειά συναντάμε ένα όμορφο χωριό χτισμένο πάνω σε
λόφο με πανοραμική θέα προς τα καταπράσινα βαθύπεδα που δημιουργεί η φιδίσια διαδρομή
του ποταμού Νηλέα (Αράπη). Εδώ είναι το νοτιότερο όριο του Δήμου μας. Το χωριό
έχει υψόμετρο 230 μ. και απέχει από τη Χαλκίδα 70 περίπου χιλιόμετρα. Η έκτασή
του ανέρχεται σε 5.000 στρέμματα.
Ονομασία του χωριού
Εχουν διατυπωθεί δύο απόψεις. Η μία δέχεται ότι η ονομασία προήλθε
από την κατασκευή κεράμων. Η δε άλλη, η επικρατέστερη, ότι η ονομασία του χωριού
οφείλεται στον Κερίμ-Αγά, Τούρκο αφέντη της περιοχής ή στην σύζυγό του, που τη
θεωρούσαν ως τη μοναδική σε ομορφιά και χάρη σ' όλη την περιοχή, η λεγόμενη κατά
την παράδοση Κερα-μια, διο η Κεραμιά.
Κατά τη γνώμη των παλαιοτέρων το χωριό μέχρι το έτος του χαλασμού
1823 βρισκόταν στην θέση "Προφήτης Ηλίας". Το ματωμένο καλοκαίρι 1823 για να αποφύγουν
τις ορδές του Βερκοτσάλη πήγαν και κρύφτηκαν μαζί με Αγιαννιούς και Παλιοβρυσιούς
στη Σπηλιά του Αράπη (Νηλέα), όπου κατά την ιστορική παράδοση του τόπου μας οι
Τούρκοι επισήμαναν το κρησφύγετό τους. Επειδή δε το σπήλαιο ήταν απρόσιτο και
η αντίσταση των χωρικών σθεναρή, οι αδίστακτοι Τούρκοι θέσανε στο στόμιο της σπηλιάς
φωτιά σε πολλά ξύλα και άχυρα και πέτυχαν τον τραγικό θάνατο των κρυπτόμενων μικρών
και μεγάλων από ασφυξία. Μέχρι σήμερα αν κανείς επισκεφθεί το σπήλαιο θα αντικρίσει
με δέος και ανατριχίλα τα οστά εκείνων των μαρτύρων. Τότε λέγεται ότι πολλοί από
τους κατοίκους που δεν κρύφτηκαν στη σπηλιά κατέφυγαν στο νησί Σκόπελος
και επανήλθαν στην Κεραμιά αργότερα.
Σήμερα οι κάτοικοι ασχολούνται με τη γεωργία, ρητινοκαλλιέργεια, με
την κτηνοτροφία και την ελαιοκαλλιέργεια. Το χωριό αποτελεί μια ενορία με ενοριακό
ναό τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου. Πρώτος δημοδιδάσκαλος αναφέρεται ο Δημ. Χατζής.
Το κείμενο παρατίθεται τον Απρίλιο 2003 από τουριστικό φυλλάδιο του Δήμου
Νηλέως.
ΚΕΧΡΙΕΣ (Χωριό) ΧΑΛΚΙΔΑ
Τηλέφωνο: +30 22270 92400
Οι Κεχριές θα μπορούσαν να χαρακτηρισθούν σαν κόμβος που συνδέει τις
ανατολικές με της δυτικές Ευβοϊκές ακτές. Το γεγονός αυτό δημιουργεί ιδανικές
συνθήκες για διακοπές, συνδυάζοντας το πράσινο του χωριού με την ευχέρεια επιλογής
ανάμεσα στις παραλίες του Αιγαίου και του Ευβοϊκού.
Δυτικά του χωριού, στη θέση Καστρί, έχει εντοπιστεί οικισμός της πρωτογεωμετρικής,
γεωμετρικής και κλασικής περιόδου. Οχύρωση των ίδιων περιόδων έχει εντοπιστεί
και στη θέση Στεφάνι, στις Β.Δ. παρυφές του παρακείμενου Μεσοπέτριου όρους, κοντά
στα πλαϊνά χωριά Δάφνη και
Μουρτιά.
Κατά λαϊκή εξήγηση το όνομα του χωριού Κεχριές προέρχεται από την
παραγωγή κεχριού (το φυτό που παράγει τους γνωστούς μικρούς σπόρους, οι οποίοι
χρησιμεύουν μεταξύ άλλων και για τροφή ωδικών πτηνών), ωστόσο λόγω των πολλών
ενδείξεων αρχαίας οίκησης και άλλων ιστορικών στοιχείων δεν αποκλείεται να έχει
σχέση με μεταναστεύσεις και εποικισμούς αρχαίων χρόνων. Οι Κεχριές της Κορίνθου,
των Χανίων και αλλού, ίσως να έχουν σχέση με εποικιστικά γεγονότα παρωχημένων
χρόνων. Με την ονομασία αυτή θα συναντήσουμε το χωριό στο τέλος της Ενετοκρατίας
και στην αρχή της Τουρκοκρατίας (1474), να υπάγεται στο διοικητικό κέντρο των
Ροβιών και να έχει ένα σημαντικό πληθυσμό 25 φορολογούμενων οικογενειών. Σήμερα
οι Κεχριές είναι ένα ήσυχο και όμορφο χωριό με ποιοτικά γεωργοκτηνοτροφικά προϊόντα
τα οποία τροφοδοτούν τα μεγάλα κέντρα κατανάλωσης. Ο πληθυσμός του χωριού σύμφωνα
με την απογραφή του 1991 ήταν 483 κάτοικοι.
Παραδόσεις και θρύλοι έχουν συνδέσει την ιστορία της βρυσούλας, που
βρίσκεται στην περιοχή, με το μεσαιωνικό χωριό Λιγοτά και με το πέρασμα από εκεί
και του θρυλικού ιππότη Ερωτόκριτου. Μας λέει λοιπόν τραγουδιστά ο Βιτσέντζος
Κορνάρος για την "Λιγοτά" την βρύση του Ερωτόκριτου:
Δίψα μεγάλη γρίκησα στον πόλεμο εκείνο, γυρεύοντας να βρω νερό ίσωσα
έναν πρίνο κι παρα μπρος μου οφανιστή κουτσουναράκι χτύπα. Σιμώνω, βρίσκω το νερό
στου χαρακιού την τρύπα.
Η περιοχή, που κατά την Τουρκοκρατία ήταν τσιφλίκι του Καρά-Αλή, παρεχωρήθη
μετά την απελευθέρωση στον αγωνιστή της επανάστασης Αγγελο Τομπάζη. Μετά από απόφαση
της Ελληνικής Κυβέρνησης το 1925 παρεχωρήθη στους ακτήμονες γεωργούς της περιοχής.
Στην κεντρική πλατεία υπάρχει ο ναός της Κοίμησης της Θεοτόκου, που
είναι και η ενοριακή εκκλησία του χωριού.
Το κείμενο παρατίθεται το Μάιο 2003 από τουριστικό φυλλάδιο του δήμου
Ελυμνίων.
ΚΗΠΟΙ (Χωριό) ΚΑΡΥΣΤΙΑ
Τηλέφωνο: +30 22220 58686
Το κεντρικό τμήμα της κοινότητας των Κήπων, είναι χτισμένο στους πρόποδες
ενός λόφου, ενώ οι αγροτικές δραστηριότητες συγκεντρώνονται στην κοιλάδα του Μανικιάτη
(περιοχή Κοκκινοεκκλησίες).
Πολύ εύφορο χωριό με μακρόχρονη παράδοση στην καλλιέργεια κηπευτικών. Η πλούσια
βλάστηση με το πλήθος των πηγών και τα βυζαντινά κατάλοιπα των ναών είναι πόλοι
έλξης, για τον επισκέπτη. Για όσους αγαπούν τον ιαματικό τουρισμό, ξεχωρίζουν
η πηγή του "Καβουρά" και της "Τρυπητής" με ιαματικό νερό, εξαιρετικής ποιότητας
ικανό προς εμφιάλωση. Στο κέντρο του χωριού βρίσκεται ο μεγαλύτερος Ενετικός πύργος
της περιοχής που δυστυχώς δεν διατηρείται σε καλή κατάσταση.
Οι λάτρεις του θρησκευτικού τουρισμού, θα θαυμάσουν ένα πλήθος από
ναούς και εκκλησάκια. Από τις 40 εκκλησίες που υπήρχαν παλαιότερα(το χωριό ονομαζόταν
Σαραντακλήσι κατά τη βυζαντινή περίοδο), σήμερα σώζονται πολλές γύρω από το χωριό.
Ξεχωρίζει η Παναγιά η Οδηγήτρια, του 13ου αιώνα στις Σπηλιές,
που διατηρεί το τέμπλο της σε άριστη κατάσταση. Στις Κοκινοεκκλησίες του ίδιου
χωριού διακρίνονται θεμέλια παλαιών κτιρίων που μαρτυρούν την ύπαρξη βυζαντινής
πόλης.
Το κείμενο παρατίθεται το Μάϊο 2003 από τουριστικό φυλλάδιο
του δήμου Κονιιστρών.
ΚΟΝΙΣΤΡΕΣ (Χωριό) ΚΑΡΥΣΤΙΑ
Η έδρα του δήμου, το χωριό Κονίστρες, ανέπτυξε μεγάλη δραστηριότητα
κατά την επανάσταση του 1821. Πατρίδα του Ιατροφιλόσοφου, Γεωργίου Κονιστρίου
- Χρυσοχόου, επιφανούς μέλους της Φιλικής Εταιρίας που συμμετείχε στην Εθνοσυνέλευση
της Επιδαύρου και συνέβαλε ουσιαστικά στον Εθνικό Αγώνα. Ο Κονίστριος είχε ιδρύσει
σχολεία στην Χαλκίδα, την Κύμη και την Κονίστρα.
Στη σύγχρονη Ελληνική ιστορία η περιοχή έπαιξε σημαντικό ρόλο στην
Αντίσταση κατά των Γερμανών στο Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο. Εξω από την Κονίστρα βρίσκεται
ο ναός του Αγίου Συμεών, που κατά την περίοδο της Κατοχής στις 24 Μαϊου, οι Γερμανοί
εκτέλεσαν 30 αντιστασιακούς από την ευρύτερη περιοχή.
Το χωριό σήμερα είναι ένα από τα πιο μεγάλα της περιοχής με έντονη
εμπορική κίνηση. Χαρακτηριστικά είναι τα πέτρινα σπίτια από πυριγενές τοπικό πέτρωμα,
χτισμένα από Ηπειρώτες τεχνίτες.
Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται το Μάϊο 2003 από τουριστικό φυλλάδιο
του δήμου Κονιιστρών.
ΚΟΝΤΟΔΕΣΠΟΤΙ (Χωριό) ΧΑΛΚΙΔΑ
Τηλέφωνο: +30 22280 91271
Ανήκει στον Δήμο Μεσσαπίων και σύμφωνα με την τελευταία απογραφή ο
πληθυσμός ήταν 337 κάτοικοι.
Η ετυμολογία του είναι δύσκολη. Λέγονται διάφορες εκδοχές, που καμιά
της δεν είναι πειστική (από τον κοντό δεσπότη που εγκαινίασε την εκκλησία του
χωριού, ή από τον επίσκοπο Καρύστου Νεόφυτο, που όμως ούτε κοντός ήταν, ούτε γεννήθηκε
εδώ). Πιθανότατα να ονομάστηκε από κάποιο οικοδεσπότη, "νοικοκύρη του σπιτιού"
άρχοντα της περιοχής. Συγκεκριμένα στην εποχή της Τουρκοκρατίας ήταν τσιφλίκι
που μετά την απελευθέρωση το αγόρασε ο Κριεζώτης. Στην επανάσταση του 1821 καταστράφηκε
ολοσχερώς από τους Τούρκους. Κατοικήθηκε ξανά από βλάχους που κατέβηκαν από τα
Κοτσίκια, την Αγία
Σοφία, τις Τσέργιες και τις Κατούνες.
Στα ανατολικά του είναι η ομώνυμη αναβολή νερού, κεφαλάρι κοινώς Καταβόθρα
και οι κατασκηνώσεις της Μητρόπολης
Χαλκίδας. Συγκοινωνεί με τα Ψαχνά
και τη Χαλκίδα.
ΚΟΤΣΙΚΙΑ (Χωριό) ΧΑΛΚΙΔΑ
Τηλέφωνο: +30 22270 51290
Αν στο 85 χμ. της οδού Χαλκίδας-Ιστιαίας
ακολουθήσουμε τη δεξιά διακλάδωση σε ένα μικρότερο αμαξητό δρόμο 6 χμ. καλής βατότητας,
θα φθάσουμε μετά από λίγη ώρα στο χωριό Κοτσικιά. Το χωριό βρίσκεται σε μια ωραιότατη
τοποθεσία. Εδώ κυριαρχεί το πράσινο και η γαλήνια ομορφιά της ευβοϊκής γης. Είναι
κτισμένο σε πολύ χαμηλό υψόμετρο λίγα μέτρα πάνω από τη θάλασσα του Αιγαίου.
Η όλη περιοχή είναι 902 εκτάρια, εκ των οποίων τα περισσότερα είναι πευκοδάσος
και άγονοι αγροί. Οι κάτοικοι ασχολούνται με τη ρητινοκαλλιέργεια, τη γεωργία,
με την αλιεία και την ελαιοκαλλιέργεια. Το όνομα του χωριού οφείλεται στο δέντρο
"κοτσικιά" που αφθονούσε στην περιοχή του χωριού.
Ιστορία του χωριού
Κατά μαρτυρίες παλαιοτέρων κατοίκων η πρώτη οίκηση πρέπει να έγινε
επί τουρκοκρατίας. Επικρατεί η γνώμη και είναι διατυπωμένη σε κοινοτικά αρχεία
ότι η όλη περιοχή του χωριού πριν από την απελευθέρωση της Εύβοιας
από τους Τούρκους ανήκε στην Οθωμανίδα Αϊσά και ότι την αγόρασαν κατά το έτος
1841. Παλαιότερες μαρτυρίες κατοίκων της περιοχής αναφέρουν ότι ένας μεγάλος αριθμός
κατοίκων του Κοτσικιά είναι ξενόφερτοι. Μετοίκησαν λένε στο χωριό μετά την αγορά
του τσιφλικιού από τη Μάνη
της Πελοποννήσου και Β. Σποράδες.
Το χωριό αποτελεί ιδίαν ενορία με ενοριακό ναό τον της Αποκεφαλίσεως του Αγίου
Ιωάννου Προδρόμου. Ως πρώτος γραμματοδιδάσκαλος αναφέρεται ο Ιωάννης Κουκούτσης.
Από την πλατεία του Κοτσικιά και με ασφαλτοστρωμένο δρόμο (βορειοανατολικά),
ο επισκέπτης μπορεί να πάει σε ένα καθαρό όμορφο ακρογιάλι, το Λουτρό. Ενας γραφικός
κολπίσκος με πεντακάθαρη θάλασσα. Τόπος ιδανικός για θερινές διακοπές.
Το κείμενο παρατίθεται τον Απρίλιο 2003 από τουριστικό φυλλάδιο του Δήμου
Νηλέως.
ΚΟΥΡΚΟΥΛΟΙ (Χωριό) ΧΑΛΚΙΔΑ
Τηλέφωνο: +30 22270 92066
Το χωριό Κουρκουλοί είναι ένας παραδοσιακός ορεινός οικισμός. Βρίσκεται
στο 3ο χιλιόμετρο πάνω από τον άξονα του κεντρικού δρόμου Χαλκίδας-Λίμνης
και στους πρόποδες του Ξηρού όρους,
μέσα σε όμορφες καταπράσινες πευκόφυτες εκτάσεις, σε επικλινές έδαφος και σε υψόμετρο
400 μέτρων. Εχει πανοραμική θέα, κοιτάζοντας προς τον ορίζοντα του Αιγαίου πελάγους
αλλά και του Ευβοϊκού κόλπου. Οι περίπου 450 κάτοικοι του χωριού είναι ευγενικοί,
πολύ φιλόξενοι και προσφέρουν στους ξένους τα καλής ποιότητας παραδοσιακά ντόπια
κρασιά τους. Η ιστορική εκκλησία της Αγίας Παρασκευής είναι ο ενοριακός ναός του
χωριού.
Το χωριό χτίστηκε από τους κατοίκους του οικισμού Σκουλάρι, που βρισκόταν
σε απόσταση 2 περίπου χιλιομέτρων από το σημερινό χωριό προς την περιοχή του Δρυμώνα.
Η αναγκαστική αυτή μετακόμιση των κατοίκων έγινε εξαιτίας των ληστρικών και κουρσάρικων
επιδρομών, μια και το Σκουλάρι δεν ήταν χτισμένο σε κατάλληλη τοποθεσία, η οποία
θα επέτρεπε την οπτική επικοινωνία με τα ψηλά σημεία της περιοχής από όπου δίνονταν
τα σήματα των εγκατεστημένων εκεί παρατηρητών προς τα γύρω χωριά και την επικείμενη
εισβολή των ληστών.
Ετσι οι πολυπαθείς κάτοικοι του Σκουλαριού μην υποφέροντας άλλο τις
επιδρομές, εγκατέλειψαν το χωριό τους και έχτισαν τους Κουρκουλούς στη θέση που
βρίσκονται σήμερα, ώστε αφενός μεν να βλέπουν τα σήματα των παρατηρητών, αφετέρου
δε να βρίσκονται πλησιέστερα στα Αχμέταγα (σημερινό Προκόπι) όπου έδρευαν οι τουρκικές
αρχές.
Το χωριό οι κάτοικοι το ονόμασαν αρχικά Νέο Σκουλάρι. Οι Τούρκοι όμως
ονόμασαν το χωριό "Κουρκουλοί" που σημαίνει "κυνηγημένοι άνθρωποι". Ετσι επεκράτησε
αυτή η ονομασία που διατηρήθηκε μέχρι και σήμερα.
Μερικά χρόνια πριν την επανάσταση ένας Τούρκος αξιωματούχος που εγκαταστάθηκε
στο χωριό έγινε κύριος της περιοχής. Μετά την κήρυξη της επανάστασης ο Τούρκος
αυτός έφυγε και εγκαταστάθηκε στη Χαλκίδα. Από εκεί πούλησε το μεγαλύτερο μέρος
της ιδιοκτησίας του στο ρουμελιώτη Γ. Καρατζά. Το υπόλοιπο μέρος περιήλθε στην
κρατική ιδιοκτησία.
Κατά τη διάρκεια της επανάστασης οι Κουρκουλοί υπήρξαν ένα από τα
καλύτερα λημέρια του Αγγελή Γοβιού συμπολεμιστής του οποίου υπήρξε και ο Γ. Καρατζάς.
Παροιμιώδης μετά από την ήττα στα Βρυσάκια
έγινε για τους κατοίκους η φράση "Τι τάπαθες Γιωργάκη μου μετά τον Αγγελάκο"
Τοπωνύμια, ερείπια παλιών οικισμών και ναών και πολλά άλλα στοιχεία
αποτελούν ενδείξεις κατοίκησης στα υπερκείμενα υψώματα του Ξηρών όρους ακόμη και
κατά την λίθινη εποχή. Γλωσσολογικά και άφθονα λαογραφικά στοιχεία, οδηγούν στο
συμπέρασμα πως η ιστορία των Κουρκουλών είναι ένα αξεδιάλυτο πρόβλημα. Ακόμη και
το ετυμολογικό του ονόματός του, που (φαινομενικά μόνο) προέρχεται από τουρκικές
λέξεις, είναι υπό αμφισβήτηση.
Με το τέλος της Ενετοκρατίας και στα πρώτα μόλις χρόνια της Τουρκοκρατίας
(1474) συναντάμε το χωριό με τη σημερινή του ονομασία. Οι Κουρκουλοί τότε φέρονται
από τους τουρκικούς καταλόγους να κατοικούνται από 50 περίπου ανθρώπους.
Το κείμενο παρατίθεται το Μάιο 2003 από τουριστικό φυλλάδιο του δήμου
Ελυμνίων.
ΚΡΕΜΑΣΤΟΣ (Χωριό) ΚΑΡΥΣΤΙΑ
Tαυτότητα:
Το όνομα Κρεμαστόν διορθώθηκε το 1940 σε Κρεμαστός και προήλθε από
την απόκρημνη και κρεμαστή θέση του. Το χωριό κατοικήθηκε στην Ενετοκρατία από
βοσκούς των γειτονικών χωριών Τραχήλι
και Γάια. Η θέση του
είναι πανοραμική, υπήνεμη και ηλιόλουστη. Απέχει 70 χιλιόμετρα από την Χαλκίδα
και μέσα σε ένα καταπράσινο ήρεμο τοπίο συναντάμε αυτό το χωριό που είναι ένα
από τα πιο όμορφα του Δήμου
Κονιστρών. Χτισμένο στις ρίζες ενός πευκόφυτου λόφου μαγεύει από την πρώτη
στιγμή τον επισκέπτη. Οι κάτοικοι του χωριού, οι περισσότεροι περασμένης ηλικίας
ασχολούνται με την παραδοσιακή γεωργία. Παράγουν λάδι, κηπευτικά, σιτηρά, καρύδια,
αμύγδαλα και κτηνοτροφικά προϊόντα.
Ιστορικά:
Κοντά στο χωριό ανακαλύφθηκε σπήλαιο με προϊστορική πανίδα της Πλειστοκαίνου
εποχής, όπου κατοίκησαν άνθρωποι της Μέσης Παλαιολιθικής περιόδου, κυνηγοί των
προϊστορικών ζώων. Στα δυτικά του χωριού μέσα σε κακοτράχηλη βραχώδη ρεματιά,
υπάρχει βάραθρο με το όνομα "Τουρκοκάζανο" όπου οι Τούρκοι έριχναν τους
ανεπιθύμητους ραγιάδες.
Αξιοθέατα:
Η Μονή της Ζωοδόχου Πηγής ή όπως ονομάζεται τοπική μονή Κλιβάνου.
Πανέμορφη στην κορυφή λόφου με δεσπόζουσα θέση στην περιοχή. Εγκαταλειμμένη τα
τελευταία χρόνια διατηρεί ακόμη στοιχεία από το ένδοξο παρελθόν. Τα πέτρινα κτίρια
όπου άλλοτε ζούσανε μοναχοί, τα άφθονα τρεχούμενα νερά και το ίδιο το εκκλησάκι
της Ζωοδόχου Πηγής συνθέτουν ένα από τα ομορφότερα τοπία της Ανατολικής Εύβοιας.
Η εκκλησία του Ιωάννη του Προδρόμου. Καθολικό του χωριού γιορτάζεται με λαμπρότητα
στις 29 Αυγούστου κάθε χρόνο και γίνεται μεγάλο πανηγύρι. Η βρύση του "Καλλία".
Πανέμορφη πλινθόχτιστη βρύση με υπόστεγο όπου κατά το παρελθόν χρησιμοποιούταν
από τις γυναίκες του χωριού για το πλύσιμο των ρούχων. Πέτρινος φούρνος μέσα στο
δάσος συνδεδεμένος με πολλές τοπικές παραδόσεις και δοξασίες που σήμερα σώζονται
μόνο υπολείμματά του.
Σήμερα:
Στο χωριό λειτουργούν ένα δύο καφενεία όπου θα σας εξυπηρετήσουν για
τις ανάγκες σας, σε καφέ και φαγητό. Στις 29 Αυγούστου, την ημέρα του Αϊ Γιαννιού,
γίνεται ένα από τα πιο γραφικά πανηγύρια της περιοχής στην πλατεία του χωριού.
Μετά το σχέδιο Καποδίστρια ανήκει στον Δήμο Κονιστρών και σύμφωνα με την τελευταία
απογραφή ο πληθυσμός ήταν 237 κάτοικοι.
ΚΥΠΑΡΙΣΣΙ (Χωριό) ΧΑΛΚΙΔΑ
Τηλέφωνο: +30 22280 91370
Χωριό σε πλαγιά βουνού, που περιβάλλεται από πυκνά δάση πεύκων και ελάτων. Το
όνομά του είναι φυτωνυμικό από το πλήθος των κυπαρισσιών που καλλιεργούνται στην
περιοχή. Είναι στα δεξιά της εθνικής οδού Ψαχνών
- Μαντουδίου, με την
οποία ενώνεται με παρακαμπτήριο γραμμή. Μετά το σχέδιο Καποδίστρια ανήκει στον
Δήμο Μεσσαπίων και σύμφωνα με την τελευταία απογραφή ο πληθυσμός ήταν 238 κάτοικοι.
ΛΙΜΝΗ (Κωμόπολη) ΕΥΒΟΙΑ
Η ανθρώπινη κατοίκηση στην περιοχή της Λίμνης αρχίζει από τους μέσους
παλαιολιθικούς χρόνους, όπως μαρτυρούν οι φολίδες και τα θραύσματα πυριτόλιθου
καθώς και λιγοστά εργαλεία που έχουν εντοπιστεί στις θέσεις Αγιος Γεώργιος και
Αγιος Αθανάσιος. Μικροί νεολιθικοί οικισμοί έχουν βρεθεί στις θέσεις Αγιος Γεώργιος,
στο πλάτωμα του Αγίου Αθανασίου και στην Αγία Κυριακή, όπου ο οικισμός συνεχίζει
την ύπαρξή του έως και τη νεώτερη νεολιθική.
Μεγάλο αρχαιολογικό ενδιαφέρον παρουσιάζει ο λόφος Καστριά. Εδώ έχει
εντοπισθεί οικισμός της αρχαιότερης νεολιθικής Ι περιόδου και παρατηρείται μία
συνεχής κατοίκιση έως και τους μεσαιωνικούς χρόνους. Η θέση ταυτίζεται με το μεσαιωνικό
οχυρό Limene, Limne, Limen, όπως αυτό αναφέρεται στους πορτολάνους. Μία άλλη ενδιαφέρουσα
αρχαιολογικά θέση είναι αυτή της "Παναγιάς" όπου και εδώ ο νεολιθικός οικισμός
σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις διαρκεί έως και την Φραγκοκρατία. Μάλιστα οι μελετητές
εικάζουν ότι στην Παναγιά κατέφυγαν οι Ελύμνιοι για να σωθούν από μία πειρατική
επιδρομή το 900 μ.Χ.
Στην περιοχή της Λίμνης, σύμφωνα με την επικρατέστερη άποψη, τοποθετείται
η αρχαία πόλις Ελύμνιον. Το "νυμφικό Ελύμνιον" (όπως χαρακτηρίζεται σε αποσπάσματα
έργων του Σοφοκλή αλλά και άλλων αρχαίων συγγραφέων), είναι συνδεδεμένο με το
πρωτοσμίξιμο του Διός και της Ηρας. Μια άλλη αναφορά για το Ελύμνιον βρίσκουμε
στον Καλλίστρατο (2ος αιώνας π.Χ.), ο οποίος το αναφέρει σαν μία κώμη της Εύβοιας.
Στα χρόνια του αποικισμού δημιουργεί τις δικές της αποικίες, όπως Κλέωνες (και
ίσως Ελύμνιον) στη Χαλκιδική
χερσόνησο του Αθω. Το Ελύμνιο σύμφωνα με τις μέχρι τώρα ενδείξεις ήταν μία μικρή
Ευβοϊκή πόλη που άλλοτε βρισκόταν υπό την πολιτική επιρροή της
Χαλκίδας και άλλοτε, πιο συχνά αυτό, υπό την επιρροή της Ιστιαίας.
Στα ρωμαϊκά και μεσοβυζαντινά χρόνια ευημερεί ξανά λόγω της ναυτοσύνης
του ενώ δέχεται επιδρομές από πειρατές και διάφορους επίδοξους κατακτητές. Για
το λόγο αυτό ο οικισμός μεταφέρεται, κατά το 900 π.Χ., προς το εσωτερικό στις
θέσεις Καστριά και Παναγιά. Ισως κατά τη μέση βυζαντινή περίοδο και σίγουρα κατά
την υστεροβυζαντνή τοποθετείται η Επισκοπή Καναλίων.
Κατά τον 11ο μ.Χ. αιώνα στο Ελύμνιο καταφθάνει μια σημαίνουσα ασκητική
μορφή της εποχής, ο κτήτορας της ονομαστής Μονής του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου
στην Πάτμο, Οσιος Χριστόδουλος, ο οποίος εγκαθίσταται στην ερημωμένη από τους
πειρατές παραλιακή πόλη, μαζί με Κώες και Πάτμιους εποίκους. Το 1111 θα αφήσει
την ύστερη πνοή του, ενώ το ασκητήριό του - σπηλεώδες εκκλησίδιο - παραμένει ως
σήμερα στη Λίμνη ευλαβικό των χριστιανών προσκύνημα και τεκμήριο μεγάλων ιστορικών
γεγονότων.
Στα χρόνια της Φραγκοκρατίας, το Ελύμνιο βρίσκεται οχυρωμένο στα "Καστριά
του" και παρουσιάζει ακμή στην εποχή του ξακουστού ιππότη Λικάριου (13ος αιώνας),
ενώ στα πρώτα χρόνια της Τουρκοκρατίας θα βρίσκεται να κατοικείται από 44 φορολογούμενες
οικογένειες.
Στα μέσα του 16ου αιώνα, Αιγαιοπελαγίτες έποικοι καταφθάνουν στο Ελύμνιο.
Την ίδια περίοδο θαυματουργικά και μέσω θαλάσσης, καταφθάνει και η παλαιά Εικόνα
της Παναγίας Λιμνιάς, που θα γίνει θρησκευτικό παλλάδιο του τόπου. Τα ίδια χρόνια
το Καστρινό Ελύμνιο κατηφορίζει και πάλι στην παραλία και κτίζει τη σημερινή πόλη
της Λίμνης. Το 1790 αρκετές οικογένειες της Λίμνης μεταναστεύουν στη Σκιάθο
ιδρύοντας εκεί τη δική τους "Λιμνιάτικη" συνοικία, που μέχρι και σήμερα ονομάζεται
"τα Λιμνιά".
Στα χρόνια της Τουρκοκρατίας η ναυτοσύνη της Λίμνης εξακολουθεί να
είναι αναπτυγμένη, με αποτέλεσμα (όπως εξάλλου συνέβη με όλα τα νησιά του Αιγαίου)
το γεγονός αυτό να αποτελέσει μεγάλο όπλο στα χέρια των επαναστατών του 1821.
Ηταν απόλυτα φυσικό λοιπόν η Λίμνη να πρωτοστατήσει στην Ευβοϊκή εξέγερση για
την απαλλαγή των Ελλήνων από τον τουρκικό ζυγό.
Στο σημείο αυτό θα πρέπει να επισημάνουμε τις διϊστάμενες απόψεις
για την ιστορική αλήθεια περί του τόπου που έγινε επίσημα η έναρξη της Επανάστασης
του 1821 και για το αν αυτός ήταν η Λίμνη ή η Ιστιαία. Τα γεγονότα που δεν επιδέχονται
αμφισβήτηση, είναι ότι η Λίμνη ήταν ο πλέον κατάλληλος τόπος για την οργάνωση
της επανάστασης και ότι στην Ιστιαία έγιναν οι πρώτες εχθροπραξίες με τους Τούρκους
το Μάιο του 1821, που ωστόσο από τον Απρίλιο της ίδιας χρονιάς είχαν προετοιμάσει
οι έφοροι της Λίμνης. Πολλοί ιστορικοί συνδυάζοντας τις εχθροπραξίες με την επίσημη
έναρξη του αγώνα θεωρούν την Ιστιαία σαν τον τόπο κήρυξης της Επανάστασης, ενώ
ο έγκυρος Ελύμνιος ιστορικός Ν. Μπελλάρας τεκμηριώνει, ότι η επίσημη έναρξη έγινε
στην πόλη της Λίμνης. Η τελευταία άποψη πιθανόν να είναι πιο κοντά στην αλήθεια,
αν και αυτό ίσως δεν έχει και τόση σημασία, αφού οι δύο αυτές πόλεις της Β. Εύβοιας
(Ιστιαία και Λίμνη) αποτέλεσαν τα κέντρα του ξεσηκωμού της Εύβοιας, που δυστυχώς
όμως δεν είχε και τα αναμενόμενα αποτελέσματα.
Στα χρόνια της απελευθέρωσης δημιουργεί ένα σημαντικότατο εμπορικό
στόλο και τον προσφέρει στην όλη υπόθεση της ελληνικής ναυτιλίας. Οι ναυτικοί
και οι ναυπηγοί της Λίμνης υπήρξαν ονομαστοί σε ολόκληρη την Ελλάδα. Το ίδιο και
τα καράβια της. Οι ανήσυχοι σύγχρονοι ερευνητές της Λίμνης, "Ελύμνιος" (Δημήτρης
Αποστόλου) και Γιάννης Φαφούτης έχουν δημιουργήσει ένα ωραίο βιβλίο άλμπουμ με
τα καράβια της μετεπαναστατικής Λίμνης.
Στα χρόνια του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου και της Κατοχής, πρωτοστατεί
και πάλι, αναδεικνύοντας μεγάλες μορφές της πανελλήνιας εθνικής μας αντίστασης.
Λέλα Καραγιάννη, Κώστας Καραγιώργης, Κώστας Γαμβέτας, είναι μερικά μόνο από τα
λαμπρά ονόματα ενεργών εχθρών του νεοβαρβαρικού σκοταδισμού.
Η σημερινή πόλη της Λίμνης είναι μια τουριστικά εξελισσόμενη κωμόπολη
με στοιχεία νησιώτικης παραδοσιακής δόμησης, με ιστορικούς χώρους και μοναστήρια,
με πλούσια λαογραφική παράδοση, με φυσική πολλαπλή ομορφιά και με τους καλοκαιρινούς
δροσάτους αγέρηδες, γρέγους και μαϊστράλια, που ασταμάτητα χαϊδεύουν τις κεραμιδένιες
σκεπές και...σφυρίζουν τα παλιά παραμύθια της.
Το κείμενο παρατίθεται το Μάιο 2003 από τουριστικό φυλλάδιο του δήμου
Ελυμνίων.
ΜΑΚΡΥΚΑΠΑ (Χωριό) ΧΑΛΚΙΔΑ
Τηλέφωνο: +30 22280 71444
Δύο καταπράσινα "γεμάτα πεύκα και ελιές" βουναλάκια κατεβαίνουν
μέχρι το ποτάμι κει εκεί ανταμώνουν μετά τα τεράστια πλατάνια, τις λυγαριές και
τις πικροδάφνες του ποταμιού.
Μέσα σ' αυτό το σαν ζωγραφιά τοπίο είναι κτισμένη η Μακρυκάπα. Από ψηλά
την αγναντεύουν τα Εφτακόνακα ο δεύτερος οικισμός της κοινότητας, χαμένος μέσα
στην πυκνή μυρωδάτη βλάστηση και τα μεγάλα πεύκα.
Η κοινότητα Μακρυκάπας απέχει 32 χλμ από τη Χαλκίδα
και έχει 1.039 κατοίκους.
Το χωριό δεν διαθέτει καταλύματα για να μείνετε, αλλά είναι γεμάτο
από καφενεία, ταβέρνες και καφετέρειες. Μπορείτε να απολαύσετε το καφεδάκι σας
δίπλα ακριβώς στο ποτάμι, κάτω από βαθύσκιωτα πλατάνια.
Ιστορικές τοποθεσίες
Σ' όλη την περιοχή βρέθηκαν αρχαίοι τάφοι και αγγεία από την νεολιθική
εποχή ως τους κλασσικούς χρόνους, γεγονός που αποδεικνύει την συνεχιζόμενη οίκηση
της περιοχής.
Βαβουλα: Ο τόπος καταγωγής των κατοίκων της Μακρυκάπας. Βρίσκεται
6 χλμ. ΒΑ του χωριού στη νότια πλευρά της Ταναϊδας. Από τη μορφολογία του χωριού
και τις οχυρώσεις, είναι φανερό ότι οι κάτοικοι ζούσαν εκεί από το φόβο των επιδρομών.
Τα Βάβουλα κτίστηκαν την εποχή της Φραγκοκρατίας. Κατά την διάρκεια της Τουρκοκρατίας
ζούσαν στο χωριό 600 οικογένειες. Μετά την απελευθέρωση το χωριό άρχισε σιγά -
σιγά να αδειάζει, ώσπου το 1882 έφυγε και ο τελευταίος κάτοικος. Η προσφορά του
χωριού στον αγώνα εναντίον των Τούρκων είναι ανεκτίμητη.
Σήμερα: Μετά το σχέδιο Καποδίστρια ανήκει στον Δήμο Μεσσαπίων
και σύμφωνα με την τελευταία απογραφή ο πληθυσμός ήταν 1.039 κάτοικοι.
ΜΑΚΡΥΧΩΡΙ (Χωριό) ΚΑΡΥΣΤΙΑ
Τηλέφωνο: +30 22220 81280
Σε απόσταση 2 χιλιομέτρων από το χωριό Μανίκια,
βρίσκεται το Μακρυχώρι, χωριό ορεινό και γραφικό, άγριοι ορεινοί όγκοι, με απότομες
χαράδρες, επιβλητικές γυμνές πλαγιές, θαμνώδεις εκτάσεις υπάρχουν σε όλη την περιοχή
του χωριού. Αξιόλογη είναι η βυζαντινή εκκλησία του Αγίου Δημητρίου, γεμάτη τοιχογραφίες
που χρονολογούνται από το 1400 μ.Χ. χτισμένη από τον Μιχαήλ Ταμισά.
Ενδιαφέρον παρουσιάζει η ιστορία της ονομασίας του χωριού Μακρυχωρίου
που ιδρύθηκε περίπου στην ίδια εποχή. Οι πρώτοι κάτοικοι που προέρχονταν από την
Βάθεια, εξαιτίας της απειλής των πειρατών, αποφάσισαν να εγκαταλείψουν την πόλη
τους και να πάνε - όπως χαρακτηριστικά είπαν - "κάπου μακριά" έτσι ο τόπος που
εγκαταστάθηκαν ονομάστηκε Μακρυχώρι (το χωριό που βρίσκεται μακριά).
Στην επανάσταση του 1821, διεξήχθη μάχη βορειοανατολικά του χωριού,
ανάμεσα σε δύο άνδρες του Κριεζώτη, του οπλαρχηγού της Εύβοιας και τους Τούρκους.
Η περιοχή ονομάζεται "Κέσι" που σημαίνει σφάξιμο στα Τουρκικά.
Το κείμενο παρατίθεται το Μάϊο 2003 από τουριστικό φυλλάδιο
του δήμου Κονιιστρών.
ΜΑΛΕΤΙΑΝΟΙ (Χωριό) ΚΥΜΗ
Έντονο παραδοσιακό χρώμα διαθέτουν οι Μαλετιάνοι, το μικρότερο αλλά και ένα από
τα πιο όμορφα χωριά του Δήμου μας. Πετρόκτιστα σπίτια χτισμένα με το ηπειρώτικο
στυλ, εντυπωσιάζουν τον επισκέπτη. Στο ίδιο Δ.Δ. υπάγεται και ο οικισμός της Καζάρμας
όπου βρίσκεται η είσοδος της πρώτης στοάς των λιγνιτωρυχείων της Κύμης που ξεκίνησαν
το 1834 και η οποία αποκαλείται "Στοά του Όθωνα".
ΜΑΝΙΚΙΑ (Χωριό) ΚΑΡΥΣΤΙΑ
Τηλέφωνο: +30 22220 81333
Λίγο μετά τη Βρύση
συναντάμε τη διασταύρωση που οδηγεί δεξιά για Μανίκια. Από αυτό το σημείο μπορεί
να επισκεφτεί κανείς την ορεινή ενδοχώρα. Η διαδρομή είναι βουνίσια και η γραφικότητα
των χωριών είναι χαρακτηριστική. Ο δρόμος ακολουθεί μια φυσική χαράδρα, η οποία
είναι κατάφυτη από πλατάνια και ελιές. Πάνω από το χωριό υψώνεται εντυπωσιακά
η οροσειρά του Κοτυλαίου, με τα επιβλητικά βράχια που προσφέρονται για αναρριχητικές
εξορμήσεις. Ακριβώς από κάτω ο Μανικιάτης ποταμός έχει ανοίξει μια άγρια και απότομη
χαράδρα. Ολη η περιοχή συνδυάζει το άγριο ορεινό τοπίο με πλούσια βλάστηση και
άφθονα νερά. Αξίζει να επισκεφτεί κανείς τη θέση Καταβόθρα, μια σπηλιά που από
αυτήν ξεχύνεται ο ποταμός Μανικιάτης. Στο σημείο αυτό θα γίνει το Φράγμα των Μανικίων,
που έχει ήδη δρομολογηθεί.
Το κείμενο παρατίθεται το Μάϊο 2003 από τουριστικό φυλλάδιο
του δήμου Κονιιστρών.
ΜΑΝΤΟΥΔΙ (Κωμόπολη) ΕΥΒΟΙΑ
Το κέντρο και η πρωτεύουσα του Δήμου Κηρέως. Εδώ στεγάζονται οι Δημόσιες
Υπηρεσίες, το Κέντρο Υγείας και το Δημαρχείο.
Αξιο επίσκεψης είναι το σπίτι του μεγαλοτσιφλικά της περιοχής Βουδούρη
με τα ζωγραφιστά ταβάνια. Σαν αξιόλογα έργα τέχνης μπορούν να χαρακτηρισθούν ο
κεντητός επιτάφιος και τα εκκλησιαστικά λάβαρα ρωσικής τεχνοτροπίας.
Γιορταστικές και πολιτιστικές εκδηλώσεις πραγματοποιούνται τόσο κατά
τις μέρες του καρναβαλιού όσο και κατά τη διάρκεια του Αυγούστου.
Το κείμενο παρατίθεται το Μάιο 2003 από τουριστικό φυλλάδιο του δήμου
Κηρέως.
ΜΕΣΟΧΩΡΙΑ (Χωριό) ΚΑΡΥΣΤΙΑ
Τηλέφωνο: +30 22240 53274
Τα Μεσοχώρια του Δήμου Στυρέων πήραν το όνομά τους από το ένα εκ των
χωριών που τα αποτελούν. Αυτά, εκτός από το Μεσοχώρι,
είναι η Ρίζα, η Σουρήστρα, οι Χαρίτηδες, ο Κορφιώτης που βρίσκεται στο ύψωμα.
Μαζί με τους οικισμούς των Ραπταίων
και Τσακαίων, έχουν πληθυσμό
600 περίπου κατοίκων.
Το χωριό απέχει περίπου 3,5 χλμ από τη θάλασσα του Αιγαίου
και έχει δύο εξόδους στις εκβολές μικρών ξερών χειμάρρων, όπου υπάρχουν οι όρμοι
Αλμυρίκι (ή Αρμυρορίχη) και Λιμνιώνας. Από αυτούς τους όρμους καθώς και τις Κοραλίδες
των Τσακαίων, γινόταν κατά την Κατοχή η διαφυγή προς τη Μέση Ανατολή των Ελλήνων
αντιστασιακών και των Αγγλων. Ο όρμος του Λιμνιώνα με την πεντακάθαρη άσπρη άμμο
σήμερα έχει εξελιχθεί σε θέρετρο.
Στη θέση "Καμάρα" υπάρχει βρύση λιθόκτιστη με αψίδα θολωτή. Εκεί ήταν
το "Παλαιοχώρι" του Βυζαντίου. Σώζονται τα ερημοκλήσια Αγ. Δημήτριος, Αγ. Νικόλαος
και Αγ. Γεώργιος με θολωτή αψίδα στο ιερό. Στη ρεματιά υπάρχουν ερείπια ενός νερόμυλου
που κτίστηκε το 1890.
Αξίζει μια επίσκεψη στα ερείπια της Μονής του Ευαγγελισμού στους Τσακαίους
που συνεχίζει σήμερα να λειτουργεί με την παρουσία μίας και μόνης μοναχής.
Το κείμενο παρατίθεται τον Μάϊο 2003 από τουριστικό φυλλάδιο του δήμου
Στυρέων.
ΜΕΤΟΧΙ (Χωριό) ΚΥΜΗ
Τηλέφωνο: +30 22280 25236
Το πιο μακρινό, από την έδρα του Δήμου, Δημοτικό Διαμέρισμα είναι το Μετόχι .
Τα γραφικά διώροφα λιθόχτιστα σπίτια του είναι σκαρφαλωμένα στους κατάφυτους πρόποδες
του όρους Ξεροβούνι Δίρφης, όπου καστανιές, πλατάνι και οπωροφόρα έχουν τον πρώτο
λόγο ενώ καθάρια νερά αναβλύζουν από παντού. Είναι μαγευτική η εικόνα των ανθισμένων
κερασιών την άνοιξη στο Μετόχι όπου στις αρχές Ιουνίου γίνεται η πανελλήνια πια
γνωστή "Γιορτή Κερασιού". Ο όμορφος οικισμός Κούτουρλας αλλά και η Παραλία
Μετοχίου με την πεντακάθαρη ακτή της ανήκουν στο ίδιο Δ.Δ.
Λάβετε το καθημερινό newsletter με τα πιο σημαντικά νέα της τουριστικής βιομηχανίας.
Εγγραφείτε τώρα!
