Το Λεβίδι είναι μια όμορφη κωμόπολη, χτισμένη στις παρυφές του
Μαινάλου,
δίπλα στο ελατόδασος και σε υψόμετρο 850 μ. Εμπρακτη απόδειξη της έμφυτης αγάπης
των Αρκάδων για τα βουνά ("Αρκαδικόν γαρ το φιλοχωρείν όρεσι"). Βρίσκεται 25 χλμ.
βόρεια από την
Τρίπολη, πάνω
στο δρόμο Τρίπολης -
Πάτρας
("111") και έχει 700 κατοίκους. Είναι έδρα του ομώνυμου Δήμου. Κεφαλοχώρι κάποτε
με 4.500 κατοίκους, αριθμεί σήμερα 700 μόνιμους κατοίκους, θύμα και αυτό της αστυφιλίας
αλλά και της μετανάστευσης, όπως άλλωστε και τα περισσότερα χωριά της Αρκαδίας.
Η οικονομία του είναι κύρια στηριγμένη στην γεωργία και στην κτηνοτροφία. Δίπλα
από το Λεβίδι απλώνεται κάμπος που φθάνει μέχρι την
Κανδήλα.
Το Λεβίδι έχει πλούσια ιστορική και λαογραφική παράδοση. Αισθάνεται
περήφανο όχι μόνον σαν πατρίδα του "πατέρα της Ελληνικής Δημοκρατίας", πολιτικού
και πρωθυπουργού Αλέξανδρου Παπαναστασίου, αλλά και σαν πηγή έμπνευσης της αγροτικής
πολιτικής του. Σημαντική ήταν επίσης η συμμετοχή του στην εθνικοαπελευθερωτικού
αγώνα του 21. Στις 14 Απριλίου 1821 δόθηκε στο Λεβίδι μία από τις ιστορικές μάχες
της επανάστασης, όπου οι Ελληνες νίκησαν τους Τούρκους αλλά σκοτώθηκε ο οπλαρχηγός
Αναγνώστης Στριφτόμπολας. Το ωραίο άγαλμά του κοσμεί σήμερα την κεντρική πλατεία
του Λεβιδιού. Πιθανολογείται πως φιλοτεχνήθηκε από το γλύπτη Γ. Φυτάκη. Στην ίδια
πλατεία, υπάρχει και προτομή του Αλ. Παπαναστασίου, έργο του καθηγητή της Σχολής
Καλών Τεχνών Γ. Γεωργίου.
Η όμορφη κεντρική πλατεία, με τα μαγαζιά, τα καφενεία και τις ταβέρνες
γύρω της, είναι ο μοναδικός πόλος έλξης και συγκέντρωσης των Λεβιδιωτών. Με θέα
το επιβλητικό Μαίναλο, τον κάμπο, τον καταπράσινο λόφο της Ανάληψης στα ανατολικά
και τα βουνά του
Αρτεμησίου
και του
Χελμού στο βάθος,
προσφέρει στους κατοίκους και στους επισκέπτες ηρεμία, γαλήνη και ξεκούραση. Στην
ίδια πλατεία είναι και το όμορφο κτίριο του Δημαρχείου. Σε αυτό λειτουργεί μικρό
μουσείο του Αλ. Παπαναστασίου με προσωπικά του αντικείμενα και το προσωπικό του
αρχείο. Στην κορυφή του λόφου δεσπόζουν τα δύο ρολόγια, το παλιό και το καινούριο
της εκκλησίας των Αγίων Ταξιαρχών. Το παλιό ρολόϊ έχει τους δείκτες του σταματημένους
την ώρα που το ανατίναξαν οι Γερμανοί στην κατοχή (για να μην προειδοποιούν με
τη καμπάνα του οι ντόπιοι την άφιξη Γερμανικών φαλαγγών).
Ανατολικά από το Λεβίδι βρίσκεται το αξιόλογο βυζαντινό εξωκκλήσι
της Παναγίας το οποίο πιστεύεται ότι ήταν καθολικό παλιάς Μονής της Θεοτόκου.
Εχει πλούσια εικονογράφηση και εντυπωσιακό διάκοσμο. Ο ναός έχει κτιστεί πάνω
στα ερείπια του αρχαίου ναού της Υμνιας Αρτέμιδας, αρκετά τμήματα του οποίου έχουν
χρησιμοποιηθεί στην κατασκευή του. Το εξωκκλήσι γιορτάζει κάθε χρόνο στα "Εννιάμερα
της Παναγίας" με μεγάλη εμποροπανήγυρι και εκδηλώσεις.
Λίγο πιο έξω από το Λεβίδι βρίσκεται το κτίριο της Γεωργικής Σχολής
(Παλιό Γυμνάσιο). Ιδρύθηκε από τον Αλ. Παπαναστασίου όταν ήταν υπουργός Γεωργίας,
σαν μια προσφορά στον τόπο του, αλλά και σαν μια έμπρακτη απόδειξη του ενδιαφέροντός
του για μια πλατύτερη ενημέρωση και επιμόρφωση των αγροτών με σκοπό τη βελτίωση
της καλλιέργειας της Αρκαδικής γης. Λειτούργησε σαν Γυμνάσιο της ευρύτερης περιοχής
μέχρι το 1969 οπότε και εγκαταλήφθηκε. Στόχος της δημοτικής αρχής είναι η επαναλειτουργία
του σαν πνευματικού ιδρύματος, για να εκπληρωθούν οι στόχοι και τα ιδανικά του
ιδρυτή του.
Από το Λεβίδι μπορεί κανείς να συνεχίσει για να επισκεφτεί τον
αρχαίο
Ορχομενό , την Κανδήλα, την
Βυτίνα,
τo
χιονοδρομικό κέντρο της Οστρακίνας,
όπως και να περιηγηθεί το Μαίναλο. Ηδη η κωμόπολη διαθέτει επαρκή και άρτια υποδομή
για την εξυπηρέτηση των επισκεπτών με αρκετούς ξενώνες, ταβέρνες και εστιατόρια.
Το κείμενο παρατίθεται τον Φεβρουάριο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, του ARCADIA website, του Πανεπιστημίου Πατρών