Η Μεσσηνία θα μπορούσε να μοιάζει με νησί, αφού διαθέτει 140χλμ. ακτών.
Την αγκαλιάζει η θάλασσα του Ιονίου απ' τη μια και ο Μεσσηνιακός Κόλπος απ’
την άλλη. Σ’ αυτή τη θάλασσα ζουν μεσογειακές φώκιες και χελώνες caretta-caretta
(περιοχή ωοτοκίας). Η θάλασσα λάξεψε τους βράχους και δούλεψε τις ακτές, δημιουργώντας
ονειρικές παραλίες, μικρούς όρμους, γραφικούς κολπίσκους. Εκεί χτίστηκαν κάστρα
και χωριά με νησιωτική όψη, πολιτείες και οικισμοί, λιμάνια και ψαροχώρια. Τα
κτίσματα έφτασαν και ψηλότερα, στις πλαγιές του
Ταϋγέτου.
Η αντίθεση και η εναλλαγή είναι οι λέξεις-κλειδιά στην προσπάθεια
περιγραφής του νομού που αποπνέει την αύρα της θάλασσας και το μυρωμένο αέρα του
βουνού.
Τις διαδρομές ανάμεσα στα γραφικά χωριά και στους οικισμούς στολίζουν
κήποι και περιβόλια, πύργοι και πυργόσπιτα, νοικοκυρεμένες αυλές, γραφικά εκκλησάκια,
φιλόξενα καφενεδάκια και παραδοσιακές ταβέρνες.
Στα χωριά του
Ταϋγέτου
πολλοί εγκατέλειψαν τα χωράφια και τα σπίτια τους. Τα γκριζόλιθα σπίτια και οι
πεζούλες, το αλώνι τους, οι τίκλες, τα καλντερίμια δεν τους κράτησαν. Τα μονοπάτια
πολλές φορές απαιτούν μουλάρι για να τα διαβεί ο επισκέπτης. Εκεί θα συναντήσει
βρύσες με κελαριστά νερά και θα ξαποστάσει. Θα βρει λιτά ξωκλήσια και πέτρινα
γεφύρια να περάσει. Μπορεί να μαζέψει κεράσια, καρύδια ή φραγκόσυκα, μέντα, ρίγανη
και τσάι του βουνού.
Σε κάποια γραφική ταβερνούλα μπορεί να γευτεί τις τοπικές λιχουδιές
(παστό, σφέλα, λαλάγγια, ελιές, νόστιμες πίτες κ.ά.) και να τραγουδήσει με τους
ντόπιους - μια παρέα.
Ένα άλλο σημαντικό “κεφάλαιο” της Μεσσηνίας είναι τα δάση
της, που καλύπτονται από έλατα και μαύρη πεύκη. Ένας βοτανικός παράδεισος με 80
ενδημικά φυτικά είδη απ’ τα οποία τα 23 ενδημούν μόνο στον
Ταΰγετο,
στις ψηλές κορφές του.
Αλλά η ομορφιά και η απλόχερη φύση δε σταματούν εδώ. Υπάρχουν και
τα φαράγγια, όπως το
Ρίντομο
(19χλμ.), ο Βυρός (18χλμ.), η
Νέδα
(32χλμ.), οι λιμνοθάλασσες (
Γιάλοβα
- Διβάρι), τα μικρά απόκοσμα καταφύγια στα νησάκια
Πρώτη,
Σφακτηρία,
Οινούσες
(
Σαπιέντζα,
Αγ.
Μαριανή),
Σχίζα,
Βενέτικο,
Μερόπη που φιλοξένησαν κατακτητές,
ναυαγούς, θαλασσοπόρους, πειρατές και αγίους, γράφοντας τη δική τους έντονη ιστορία,
σε μια φύση συναρπαστική και παρθένα, με κρυστάλλινα νερά και μαγικούς βυθούς,
με σπάνια βλάστηση, άγρια ζώα και πουλιά.
Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται το Φεβρουάριο 2004 από τουριστικό φυλλάδιο
της Νομαρχίας Μεσσηνίας
(2000).
