Εμφανίζονται 100 (επί συνόλου 709) τίτλοι με αναζήτηση: Μνημεία που αναφέρονται από αρχαίους στην ευρύτερη περιοχή: "ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ Περιφέρεια ΕΛΛΑΔΑ" .
ΤΕΓΕΑ (Αρχαία πόλη) ΑΡΚΑΔΙΑ
Among the Greek sanctuaries which were really privileged and where the right of asylum was confirmed by law, we must distinguish between those of merely local sanctity and those to which fugitives might have recourse from a distance. To the latter, more famous, class belonged the temple of Athena Alea at Tegea
ΚΟΡΙΝΘΟΣ (Αρχαία πόλη) ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ
Site: Delphi
Type: Treasury
Summary: Temple-like building; in the Sanctuary of Apollo, opposite
the Stoa of the Athenians.
Date: ca. 620 B.C. - 600 B.C.
Period: Archaic
Plan:
Small rectangular Doric building opening south.
History:
The oldest of the treasuries at Delphi, erected by the Tyrant Kypselos, and containing
many treasures from the Lydian kings Gyges and Croesus.
This text is cited Nov 2002 from The Perseus Project URL below, which contains 1 image(s), bibliography & interesting hyperlinks.
ΣΙΚΥΩΝ (Αρχαία πόλη) ΚΟΡΙΝΘΙΑ
Site: Delphi
Type: Treasury
Summary: Temple-like building; the 1st treasury from the entrance
to the Sanctuary of Apollo, on the south side of the Sacred Way, west of the Offering
of the Tarentines.
Date: ca. 500 B.C.
Period: Archaic
Plan:
Small Doric building with cella opening east onto a pronaos distyle in antis.
History:
Built by Kleisthenes after the First Sacred War, this building incorporated in
its foundations the remains of an older tholos and a rectangular monopteros. Dinsmoor
dates this treasury to ca. 413 B.C.
This text is cited Nov 2002 from The Perseus Project URL below, which contains 18 image(s), bibliography & interesting hyperlinks.
Site: Olympia
Type: Treasury
Summary: Small temple-like building; on the north side of the Sanctuary
of Zeus (Altis), the 1st treasury on the west.
Date: ca. 550 B.C.
Period: Archaic
Plan:
Cella opening south onto a Doric distyle in antis pronaos.
This text is cited Nov 2002 from The Perseus Project URL below, which contains 5 image(s), bibliography & interesting hyperlinks.
ΣΠΑΡΤΗ (Αρχαία πόλη) ΛΑΚΩΝΙΑ
Site: Delphi
Type: Exedra
Summary: Rectangular exedra; in the Sanctuary of Apollo, on the
northern side of the Sacred Way, west of the Bull of Corcyra.
Date: ca. 403 B.C.
Period: Classical
Plan:
Rectangular building, for displaying statues, probably roofed and opening onto
a Doric colonnade on the southern side.
History:
Dedicated by Lysander, a Spartan, in commemoration of the Spartan victory over
the Athenians at Aegospotami. It held 37 bronze statues, of gods and admirals,
by famous Peloponnesian sculptors. The location of this monument has been debated,
and some scholars place it on the opposite side of the Sacred Way.
This text is cited Nov 2002 from The Perseus Project URL below, which contains bibliography & interesting hyperlinks.
ΑΡΓΟΣ (Αρχαία πόλη) ΑΡΓΟΛΙΔΑ
Hard by (the image of Zeus Meilichius) are Cleobis and Biton carved
in relief on stone, themselves drawing the carriage and taking in it their mother
to the sanctuary of Hera.(Paus.2.20.3)
ΑΚΑΚΗΣΙΟΝ (Αρχαία πόλη) ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΗ
Το λίθινο αυτό άγαλμα του Ερμή βρισκόταν πάνω στον Ακακήσιο λόφο, γιατί οι παραδόσεις των Αρκάδων έλεγαν ότι εκεί τον είχε μεγαλώσει ο τροφός του ο Ακακος (Παυσ. 8,36,10).
ΑΜΥΚΛΑΙ (Αρχαίο ιερό) ΣΠΑΡΤΗ
Βρισκόταν στο Ιερό του Απόλλωνα και είχε για βάση τον τάφο του Υακίνθου. Το ύψος του ήταν γύρω στα δεκατέσσερα μέτρα. Φορούσε κράνος και κρατούσε λόγχη και τόξο. Για να το στολίσουν οι Αμυκλαιείς χρησιμοποίησαν το χρυσάφι που είχε στείλει ο Λυδός Κροίσος (Παυσ. 3.19.2, 3.10.8).
ΑΡΓΟΣ (Αρχαία πόλη) ΑΡΓΟΛΙΔΑ
Image of Zeus Meilichius (Gracious), made of white marble by Polycleitus.
I discovered that it was made for the following reason. Ever since the Lacedaemonians
began to make war upon the Argives there was no cessation of hostilities until
Philip, the son of Amyntas, forced them to stay within the original boundaries
of their territories. Before this, if the Lacedaemonians were not engaged on some
business outside the Peloponnesus, they were always trying to annex a piece of
Argive territory; or if they were busied with a war beyond their borders it was
the turn of the Argives to retaliate. When the hatred of both sides was at its
height, the Argives resolved to maintain a thousand picked men. The commander
appointed over them was the Argive Bryas. His general behavior to the men of the
people was violent, and a maiden who was being taken to the bridegroom he seized
from those who were escorting her and ravished. When night came on, the girl waited
until he was asleep and put out his eyes. Detected in the morning, she took refuge
as a suppliant with the people. When they did not give her up to the Thousand
for punishment both sides took up arms; the people won the day, and in their anger
left none of their opponents alive. Subsequently they had recourse to purifications
for shedding kindred blood; among other things they dedicated an image of Zeus
Meilichius.(Paus.2.20.1)
This extract is from: Pausanias. Description of Greece (ed. W.H.S. Jones, Litt.D., & H.A. Ormerod, 1918). Cited April 2005 from The Perseus Project URL below, which contains comments & interesting hyperlinks.
On coming back from here (the sanctuary of the Seasons) you see statues of Polyneices, the son of Oedipus, and of all the chieftains who with him were killed in battle at the wall of Thebes. These men Aeschylus has reduced to the number of seven only, although there were more chiefs than this in the expedition, from Argos, from Messene, with some even from Arcadia. But the Argives have adopted the number seven from the drama of Aeschylus, and near to their statues are the statues of those who took Thebes: Aegialeus, son of Adrastus; Promachus, son of Parthenopaeus, son of Talaus; Polydorus, son of Hippomedon; Thersander; Alcmaeon and Amphilochus, the sons of Amphiaraus; Diomedes, and Sthenelus. Among their company were also Euryalus, son of Mecisteus, and Adrastus and Timeas, sons of Polyneices.(Paus.2.20.5)
This extract is from: Pausanias. Description of Greece (ed. W.H.S. Jones, Litt.D., & H.A. Ormerod, 1918). Cited April 2005 from The Perseus Project URL below, which contains comments & interesting hyperlinks.
Beside the sanctuary of Cephisus is a head of Medusa made of stone, which is said to be another of the works of the Cyclopes.(Paus. 2.20.7)
The Argives, like the Athenians and Sicyorians, worship Artemis Pheraea,
and they, too, assert that the image of the goddess was brought from Pherae in
Thessaly. (Paus. 2.23.5)
Pheraea (Pheraia). A surname of Artemis at Pherae in Thessaly, at Argos and Sicyon, where she had temples. (Callim. Hymn. in Dian. 259 ; Pans. ii. 10.6, 23.5)
I cannot agree with them when they say that in Argos are the tombs
of Deianeira, the daughter of Oeneus, and of Helenus, son of Priam, and that there
is among them the image of Athena that was brought from Troy,
thus causing the capture of that city. For the Palladium, as it is called, was
manifestly brought to Italy by Aeneas. As to Deianeira, we know that her death
took place near Trachis and
not in Argos, and her grave is near Heraclea,
at the foot of Mount Oeta.
The story of Helenus, son of Priam, I have already given: that he went to Epeirus
with Pyrrhus, the son of. Achilles; that, wedded to Andromache, he was guardian
to the children of Pyrrhus and that the district called Cestrine received its
name from Cestrinus, son of Helenus. Now even the guides of the Argives themselves
are aware that their account is not entirely correct. Nevertheless they hold to
their opinion, for it is not easy to make the multitude change their views. (Paus.
2.23.5-6)
ΓΥΘΕΙΟΝ (Αρχαία πόλη) ΛΑΚΩΝΙΑ
Βρισκόταν στην αγορά του Γυθείου (Παυσ. 3,21,8).
Βρισκόταν στην αγορά του Γυθείου (Παυσ. 3,21,8).
Βρισκόταν στην αγορά του Γυθείου, δίπλα στα αγάλματα του Ηρακλή και του Απόλλωνα (Παυσ. 3,21,8).
Βρισκόταν σε σημείο διαφορετικό από εκείνο των αγαλμάτων Ηρακλή, Απόλλωνα και Διόνυσου (Παυσ. 3,21,8).
(Παυσ. 3,21,8).
ΕΠΑΝΩ ΚΑΡΔΑΜΥΛΗ (Μεσαιωνικός οικισμός) ΚΑΛΑΜΑΤΑ
Ηταν φτιαγμένο με τη δωρική τεχνοτροπία (Παυσ. 3,26,7).
ΕΠΙΔΑΥΡΟΣ (Αρχαία πόλη) ΑΡΓΟΛΙΔΑ
The most noteworthy things which I found the city of Epidaurus itself had to show are these. There is, of course, a precinct of Asclepius, with images of the god himself and of Epione. Epione, they say, was the wife of Asclepius. These are of Parian marble, and are set up in the open. (Paus. 2.29.1)
ΕΡΜΑΙ (Αρχαία τοποθεσία) ΛΑΚΩΝΙΑ
Βρισκόταν κοντά στο Ιερό του Διός Σκοτίτα. Εκτός από το άγαλμα αυτό, υπήρχε και τρόπαιο που σύμφωνα με την παράδοση είχε στήσει ο Ηρακλής όταν σκότωσε τον Ιπποκόωντα και τους γιούς του (Παυσ. 3,10,6).
ΗΤΙΣ (Αρχαία πόλη) ΒΟΙΑ
Βρισκόταν στο δρόμο Βοιών - Ητιδος (Παυσ. 3,22,13).
ΘΑΛΑΜΑΙ (Αρχαία πόλη) ΛΕΥΚΤΡΑ
"Πασιφάη" ήταν ένα άλλο όνομα για τη Σελήνη, δεν πρόκειται για τοπική θεότητα των Θαλαμών (Παυσ.3,26,1).
Βρισκόταν σε ύπαιθρο χώρο του ιερού της Ινούς (Παυσ. 3,26,1).
ΘΕΡΑΠΝΗ (Αρχαία πόλη) ΣΠΑΡΤΗ
Βρισκόταν στο δρόμο Σπάρτης-Θεράπνης (Παυσ. 3,19,7).
ΘΟΡΝΑΞ (Αρχαία πόλη) ΣΠΑΡΤΗ
Ηταν ίδιο με το άγαλμα του Απόλλωνα στις Αμύκλες (Παυσ. 3,10,8).
ΙΣΘΜΙΑ (Αρχαίο ιερό) ΛΟΥΤΡΑΚΙ ΠΕΡΑΧΩΡΑΣ
Within the sanctuary of the god (Poseidon) stand on the one side portrait statues
of athletes who have won victories at the Isthmian games, on the other side pine
trees growing in a row, the greater number of them rising up straight. On the
temple, which is not very large, stand bronze Tritons. In the fore-temple are
images, two of Poseidon, a third of Amphitrite, and a Sea, which also is of bronze.
The offerings inside were dedicated in our time by Herodes the Athenian, four
horses, gilded except for the hoofs, which are of ivory, and two gold Tritons
beside the horses, with the parts below the waist of ivory. On the car stand Amphitrite
and Poseidon, and there is the boy Palaemon upright upon a dolphin. These too
are made of ivory and gold. On the middle of the base on which the car is has
been wrought a Sea holding up the young Aphrodite, and on either side are the
nymphs called Nereids. I know that there are altars to these in other parts of
Greece, and that some Greeks have even dedicated to them precincts by shores,
where honors are also paid to Achilles. In Gabala is a holy sanctuary of Doto,
where there was still remaining the robe by which the Greeks say that Eriphyle
was bribed to wrong her son Alcmaeon. Among the reliefs on the base of the statue
of Poseidon are the sons of Tyndareus, because these too are saviours of ships
and of sea-faring men. The other offerings are images of Calm and of Sea, a horse
like a whale from the breast onward, Ino and Bellerophontes, and the horse Pegasus.
This extract is from: Pausanias. Description of Greece (ed. W.H.S. Jones, Litt.D., & H.A. Ormerod, 1918). Cited Oct 2003 from The Perseus Project URL below, which contains comments & interesting hyperlinks.
ΚΑΡΝΑΣΙΟΝ (Αρχαία πόλη) ΜΕΛΙΓΑΛΑΣ
Μέσα στο άλσος υπήρχαν αγάλματα του Απόλλωνα Καρνείου, της Κόρης της Δήμητρας (Αγνή) και του Ερμή με κριάρι (Παυσ. 4,33,4).
ΚΑΡΥΑΙ (Αρχαία πόλη) ΛΑΚΕΔΑΙΜΟΝΑ
Το άγαλμα αυτό ήταν στημένο στο ύπαιθρο. Οι παρθένες των Λακεδαιμονίων έκαναν κάποια γιορτή γύρω από το άγαλμα αυτό και χόρευαν ένα είδος τοπικού χορού (Παυσ. 3,10,7).
A draped female figure substituted for a column supporting an entablature. Caryatids occur only rarely in Greek architecture. Their earliest appearance is in a cluster of Ionic treasuries built at Delphi in the mid 6th c. B.C. and the Lyons kore of similar date from the Athenian Acropolis. They are not employed again until the Erechtheion (421-406 B.C.), after which their next use is in the Limyra heroon (370-350 B.C.) in Lycia.
The distinctive costume, pose and hairstyle of caryatids are presumably related to both their function and meaning. Their origin and significance, however, remain controversial. Suggested explanations for their origin include Oriental influence, borrowing of forms in the minor arts, and the adaption of figures found on perirrhanteria (ritual water basins). The meaning of their iconography has been sought in both historical-political events (Vitruvius) and religious beliefs (as nymph-intercessors).
Vitruvius 1.1.5: The female figures in architecture that supported burdens are said to have been called Caryatids in token of the abject slavery to which the women of Caryae (a town in Laconia near the borders of Arcadia, originally belonging to the territory of Tegea in Arcadia) were reduced by the Greeks, as a punishment for joining the Persians at the invasion of Greece.
This text is cited Apr 2003 from Perseus Project URL bellow, which contains interesting hyperlinks
A wide knowledge of history is requisite because, among the ornamental parts of an architect's design for a work, there are many the underlying idea of whose employment he should be able to explain to inquirers. For instance, suppose him to set up the marble statues of women in long robes, called Caryatides, to take the place of columns, with the mutules and coronas placed directly above their heads, he will give the following explanation to his questioners. Caryae, a state in Peloponnesus, sided with the Persian enemies against Greece; later the Greeks, having gloriously won their freedom by victory in the war, made common cause and declared war against the people of Caryae. They took the town, killed the men, abandoned the State to desolation, and carried off their wives into slavery, without permitting them, however, to lay aside the long robes and other marks of their rank as married women, so that they might be obliged not only to march in the triumph but to appear forever after as a type of slavery, burdened with the weight of their shame and so making atonement for their State. Hence, the architects of the time designed for public buildings statues of these women, placed so as to carry a load, in order that the sin and the punishment of the people of Caryae might be known and handed down even to posterity.
Likewise the Lacedaemonians under the leadership of Pausanias, son of Agesipolis, after conquering the Persian
armies, infinite in number, with a small force at the battle of Plataea, celebrated a glorious triumph with the spoils and booty, and with the money obtained from the sale thereof built the Persian Porch, to be a monument to the renown and valour of the people and a trophy of victory for posterity. And there they set effigies of the prisoners arrayed in barbarian costume and holding up the roof, their pride punished by this deserved affront, that enemies might tremble for fear of the effects of their courage, and that their own people, looking upon this ensample of their valour and encouraged by the glory of it, might be ready to defend their independence. So from that time on, many have put up statues of Persians supporting entablatures and their ornaments, and thus from that motive have greatly enriched the diversity of their works. There are other stories of the same kind which architects ought to know.
ΚΕΓΧΡΕΑΙ (Αρχαία πόλη) ΚΟΡΙΝΘΟΣ
Βρισκόταν στην προκυμαία, πάνω στο μώλο (Παυσ. 2,2,3).
ΚΟΡΙΝΘΟΣ (Αρχαία πόλη) ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ
Το άγαλμα βρισκόταν στην αγορά της Κορίνθου (Παυσ. 2,2,6).
Ηταν δύο και είχαν τα ονόματα Λύσιον και Βάκχειον. Ηταν επιχρυσωμένα, εκτός από τα πρόσωπά τους που είχαν ένα κόκκινο επίχρισμα. Σύμφωνα με την παράδοση, τα ξόανα αυτά ήταν φτιαγμένα από ξύλο του δέντρου στο οποίο είχε ανέβει ο Πενθέας για να κατασκοπεύσει τις γυναίκες-ακολούθους του Διονύσου στον Κιθαιρώνα διαπράττοντας έτσι, ασέβεια απέναντι στο θεό (Παυσ. 2,2,6-7).
Βρισκόταν στην αγορά της Κορίνθου (Παυσ. 2,2,8).
Βρισκόταν στην αγορά της Κορίνθου και ήταν έργο του Ερμογένη από τα Κύθηρα (Παυσ. 2,2,8).
Βρίσκονταν στην αγορά της Κορίνθου, ήταν χάλκινα και παρίσταναν τον Ερμή όρθιο. Το ένα στεγαζόταν σε Ναό φτιαγμένο για το θεό (Παυσ. 2,2,8).
Επρόκειτο για τρία αγάλματα του θεού που βρίσκονταν σε υπαίθριο χώρο της αγοράς της Κορίνθου. Ο Δίας του ενός αγάλματος δεν είχε προσωνύμιο, ενώ στα άλλα λεγόταν "Χθόνιος" και "Υψιστος" (Παυσ. 2,2,8).
Το χάλκινο αυτό άγαλμα της Αθηνάς βρισκόταν στο κέντρο της αγοράς της Κορίνθου και στο βάθρο του υπήρχε ανάγλυφη παράσταση των Μουσών (Παυσ. 2,3,1).
Το άγαλμα αυτό ήταν χάλκινο και βρισκόταν έξω από τα Προπύλαια (Παυσ. 2,3,2).
Βρισκόταν στο δρόμο προς το Λέχαιο. Ηταν χάλκινο και παρίστανε τον Ερμή καθιστό και δίπλα του να στέκεται κριάρι, γιατί ο Ερμής θεωρούνταν προστάτης των κοπαδιών (Παυσ. 2,3,4).
Βρισκόταν στο δρόμο προς το Λέχαιο, μετά το άγαλμα του Ερμή με το κριάρι. Δίπλα του υπήρχαν επίσης αγάλματα της Λευκοθέας και του Παλαίμωνα πάνω σε δελφίνι (Παυσ. 2,3,4).
Βρισκόταν κοντά στο θέατρο, παρίστανε τον Ηρακλή γυμνό και ήταν έργο του Δαίδαλου. Ο Παυσανίας σχολιάζοντας την τέχνη του Δαίδαλου λέει πως τα έργα του είναι κάπως αλλόκοτα στη μορφή, αλλά έχουν πάνω τους κάτι το θεϊκό (Παυσ. 2,4,5).
ΚΡΟΚΕΑΙ (Αρχαία πόλη) ΛΑΚΩΝΙΑ
Ηταν φτιαγμένο από μάρμαρο και βρισκόταν μπροστά στην κώμη των Κροκεών (Παυσ. 3,21,4).
ΚΡΩΜΟΙ (Αρχαία πόλη) ΦΑΛΑΙΣΙΑ
Τα Ερμαία ήταν μαρμάρινες στήλες, που στο πάνω και μπροστινό μέρος τους ήταν σκαλισμένο ένα κεφάλι Ερμή. Εκτός από τη θρησκευτική και τη διακοσμητική τους χρήση χρησιμοποιούνταν και ως σύνορα δήμων και πόλεων. Το συγκεκριμένο Ερμαίο, που βρισκόταν σε απόσταση είκοσι περίπου σταδίων από τη Νυμφάδα, αποτελούσε το σύνορο Μεγαλοπολιτών-Μεσσηνίων (Παυσ. 8,34,6).
ΛΑΣ (Αρχαία πόλη) ΓΥΘΕΙΟ
Βρισκόταν μπροστά στα τείχη της πόλης. Υπήρχε ακόμη και ένα τρόπαιο από τους Μακεδόνες (Παυσ. 3,24,6).
Επρόκειτο για παλιό άγαλμα που βρισκόταν στο γυμναστήριο της πόλης (Παυσ. 3,24,7).
ΛΕΥΚΤΡΑ (Αρχαία πόλη) ΜΕΣΣΗΝΙΑ
Οι κάτοικοι των Λεύκτρων τιμούσαν τον Ασκληπιό περισσότερο από τους άλλους θεούς (Παυσ. 3,26,4).
(Παυσ. 3,26,4).
Ο Παυσανίας λέει ότι ήταν όμοια με αυτά που συνήθιζαν να κάνουν οι Σπαρτιάτες (Παυσ. 3,26,5).
Το ανακάλυψαν όταν αποψιλώθηκε από φωτιά το δάσος στο οποίο βρισκόταν. Το άγαλμα αυτό αποτέλεσε επιχείρημα για τους Μεσσήνιους ότι παλιά τα Λεύκτρα ανήκαν σ' αυτούς (Παυσ. 3,26,6).
ΛΥΚΟΣΟΥΡΑ (Αρχαία πόλη) ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΗ
Ο Παυσανίας παραδίδει ότι όλο το σύμπλεγμα, έργο του Δαμοφώντα από τη Μεσσήνη, είχε γίνει από ένα κομμάτι μαρμάρου της περιοχής. Η Δήμητρα κρατάει δάδα στο δεξί της χέρι, ενώ ακουμπάει το άλλο στη Δέσποινα. Η Δέσποινα κρατάει σκήπτρο και έχει στα γόνατα κίστη την οποία κρατάει με το δεξί χέρι. Ορθια κοντά στη Δήμητρα είναι η Αρτεμη, ντυμένη με δέρμα ελαφιού, κρατάει στο ένα χέρι δάδα, στο άλλο δύο δράκοντες και φέρει φαρέτρα στον ώμο, ενώ κοντά της κάθεται σκύλα κυνηγετική. Κοντά στη Δέσποινα στέκεται όρθιος και οπλισμένος ο τιτάνας Ανυτος. Στο κάτω μέρος του συμπλέγματος παριστάνονταν οι κουρήτες και σε ανάγλυφα του βάθρου οι κορύβαντες (Παυσ. 8,37,3-5).
ΜΑΝΘΥΡΕΑ (Αρχαία πόλη) ΤΕΓΕΑ
Οι Μανθυρείς λέγανε ότι στη μάχη των γιγάντων η Αθηνά όρμησε κατά του Εγκέλαδου με άρμα συρόμενο από ίππους, γι' αυτό και της δίνουν το επίθετο Ιππία. Αλλά και αυτή την Αθηνά άλλοι Ελληνες συνήθιζαν να τη λένε Αλέα. Οταν οι Ρωμαίοι αφήρεσαν το ελεφάντινο άγαλμα της Αθηνάς, έργο του Ενδοιου, από τον περίφημο Ναό της στην Τεγέα, οι Μανθυρείς έστειλαν το δικό τους άγαλμα (Παυσ. 8,47,1).
ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΙΣ (Αρχαία πόλη) ΑΡΚΑΔΙΑ
"Εργάτες" ονομάζονταν η Αθηνά Εργάνη και ο Απόλλων Αγυιεύς (Παυσ. 8,32,4). Η Αθηνά ήταν η προστάτις της οικιακής εργασίας, ενώ ο Απόλλων των αγροτικών εργασιών (Εκδ. Αθηνών, Παυσανίου Περιήγησις, τόμ. 4, σελ. 319, σημ. 5).
ΜΕΣΣΗΝΗ (Αρχαία πόλη) ΙΘΩΜΗ
Βρισκόταν στην αγορά της Μεσσήνης (Παυσ. 4,31,6).
Το πιο αξιόλογο, όπως αναφέρει ο Παυσανίας, άγαλμα της αγοράς της Μεσσήνης, έργο του Δαμοφώντα (Παυσ. 4,31,6).
Εργο του Δαμοφώντα. Πώς ξεκίνησε η λατρεία της από τους Μεσσήνιους (Παυσ. 4,31,7).
Παριστάνονται να απαγάγουν τις κόρες του Λεύκιππου (Παυσ. 4,31,9).
ΝΕΟΧΩΡΙ (Χωριό) ΦΑΛΑΙΣΙΑ
Το Ερμαίο που βρισκόταν σε απόσταση δεκαπέντε περίπου σταδίων από την τοποθεσία Φαιδρίας και αποτελούσε σύνορο μεταξύ Μεγαλοπολιτών και Μεσσηνίων λεγόταν "κατά Δέσποιναν Ερμαίον". Υπήρχαν εκεί αγάλματα της Δέσποινας, της Δήμητρας, του Ερμή και του Ηρακλή, καθώς και ένα ξοάνο του Ηρακλή που ήταν έργο του Δαίδαλου (Παυσ. 8,35,2).
ΝΥΜΦΑΙΟΝ (Αρχαίο λιμάνι) ΒΟΙΑ
(Παυσ. 3,23,2).
ΟΙΤΥΛΟΣ (Αρχαία πόλη) ΛΑΚΩΝΙΑ
Βρισκόταν στην αγορά της πόλης (Παυσ. 3,25,10).
ΟΡΧΟΜΕΝΟΣ (Αρχαία πόλη) ΛΕΒΙΔΙ
Η θεά είχε πάρει αυτό το προσωνύμιο από τον κέδρο μέσα στον οποίο ήταν στημένο το ξόανό της (Παυσ. 8,13,2).
ΠΑΛΛΑΝΤΙΟΝ (Αρχαία πόλη) ΤΡΙΠΟΛΗ
Βρισκόταν κοντά στο Ιερό της Κόρης της Δήμητρας (Παυσ. 8,44,5).
ΠΕΛΛΑΝΑ (Αρχαία πόλη) ΞΥΛΟΚΑΣΤΡΟ
Επρόκειτο για Ερμαϊκή στήλη με γένεια και πίλο (καπέλο) στο κεφάλι (Παυσ. 7,27,1). Ο Δόλιος Ερμής ήταν ο προστάτης των κλεφτών, αλλά όχι όταν η κλοπή γινόταν από ιδιοτέλεια και για προσωπικό όφελος. Δόλιος σήμαινε περισσότερο επινοητικός ή τετραπέρατος (Εκδ. Αθηνών, Παυσανίου Περιήγησις, τόμ. 4, σελ. 170, σημ. 1).
ΠΕΦΝΟΣ (Αρχαία πόλη) ΛΕΥΚΤΡΑ
Ηταν τοποθετημένα πάνω στο νησάκι Πέφνος και όσο και αν ανέβαινε η θάλασσα από τον αέρα δεν τα έριχνε ποτέ (Παυσ. 3,26,3).
ΠΡΑΣΙΑΙ (Αρχαία πόλη) ΛΕΩΝΙΔΙΟΝ
Επρόκειτο για τρία αγάλματα που βρίσκονταν σε ακρωτήρι των Βρασιών. Στα κεφάλια τους φορούσαν σκούφιες (Παυσ. 3,24,5).
Βρισκόταν σε ακρωτήρι των Βρασιών, κοντά στα αγάλματα των Διοσκούρων ή Κορυβάντων (Παυσ. 3,24,5).
ΣΙΚΥΩΝ (Αρχαία πόλη) ΚΟΡΙΝΘΙΑ
Ηταν χάλκινο, το είχε φιλοτεχνήσει ο Λύσιππος και βρισκόταν σε υπαίθριο χώρο της αγοράς της Σικυώνας (Παυσ. 2,9,6).
Ηταν επίχρυσο και βρισκόταν κοντά στο άγαλμα του Δία, σε υπαίθριο χώρο της αγοράς της Σικυώνας (Παυσ. 2,9,6).
Ηταν χάλκινο, έργο του Σικυώνιου γλύπτη Λύσιππου (Παυσ. 2,9,8).
Βρισκόταν κοντά στο άγαλμα του Ηρακλή, στην αγορά της Σικυώνας (Παυσ. 2,9,8).
Ηταν λίθινο, έργο του Σκόπα και βρισκόταν στο Γυμναστήριο (Παυσ. 2,10,1).
ΣΠΑΡΤΗ (Αρχαία πόλη) ΛΑΚΩΝΙΑ
Βρισκόταν κοντά στο τέμενος του Ποσειδώνα, λεγόταν ότι το είχαν αφιερώσει οι άποικοι του Τάραντα της Ιταλίας (Παυσ. 3,12,5).
Βρίσκονταν μέσα σε ένα στρογγυλό οικοδόμημα που λέγανε ότι είχε κατασκευάσει ο Επιμενίδης (Παυσ. 3,12,11).
Εδώ λέγανε ότι ήταν η αφετηρία του δρόμου για τους μνηστήρες της Πηνελόπης (Παυσ. 3,13,6).
Σ' αυτή την Ηρα θυσίαζαν οι μητέρες, όταν πάντρευαν τις κόρες τους (Παυσ. 3,13,9).
Μαζί με τον πατέρα του, Ιπποσθένη, είχαν κερδίσει έντεκα νίκες σε Ολυμπιακούς Αγώνες (Παυσ. 3,13,9).
Στο άγαλμα αυτό θυσίαζαν οι σφαιρείς, δηλαδή οι νέοι που τώρα έμπαιναν στην ανδρική ηλικία (Παυσ. 3,14,6).
Βρισκόταν στην αρχή του Δρόμου (Παυσ. 3,14,7).
Βρισκόταν στο ένα από τα δύο γεφύρια που οδηγούσαν στον Πλατανιστά (Παυσ. 3,14,8).
Βρισκόταν στο ένα από τα δύο γεφύρια που οδηγούσαν στον Πλατανιστά (Παυσ. 3,14,8).
Τον παρίστανε με δεσμά, που συμβόλιζαν ότι ποτέ δε θα έφευγε από τους Σπαρτιάτες, όπως η Νίκη δε θα έφευγε από τους Αθηναίους αφού ήταν άπτερος (Παυσ. 3,15,7).
Ο Παυσανίας λέει ότι ήταν το αρχαιότερο χάλκινο άγαλμα. Αναφέρει, επίσης, ότι δεν ήταν ενιαίο, αλλά αποτελούνταν από ενωμένα τμήματα που είχαν δουλευτεί χωριστά (Παυσ. 3,17,6).
Επρόκειτο για δύο ανδριάντες που βρίσκονταν στην ακρόπολη της Σπάρτης, κοντά στο βωμό της Αθηνάς Χαλκιοίκου (Παυσ. 3,17,7).
Βρισκόταν στην ακρόπολη της Σπάρτης, κοντά στους ανδριάντες του Παυσανία (Παυσ. 3,18,1). Αμβολογήρα σημαίνει "αυτή που αναβάλλει το γήρας" (Εκδ. Αθηνών, Παυσανίου Περιήγησις, τόμος 2, σελ.380, σημ.2).
Σύμφωνα με σχετικούς στίχους της Ιλιάδας τους θεωρούσαν αδελφούς (Παυσ. 3,18,1).
Βρισκόταν στο δρόμο Σπάρτης- Αρκαδίας (Παυσ. 3,20,8).
Βρισκόταν περίπου τριάντα στάδια έξω από τη Σπάρτη. Η παράδοση έλεγε ότι το είχε αφιερώσει ο Ικάριος, όταν η Πηνελόπη αρνήθηκε να μείνει στη Σπάρτη και προτίμησε ν' ακολουθήσει τον Οδυσσέα. Στο σημείο του δρόμου που ο Ικάριος κατάλαβε την επιθυμία της κόρης του, η οποία δε μίλησε αλλά σκέπασε το πρόσωπό της με τον πέπλο της, αφιέρωσε το άγαλμα (Παυσ. 3,20,10-11).
Βρίσκονταν στη δυτική στοά του ναού της Αθηνάς Εργάνης (Παυσ. 3,17,4).
ΤΑΙΝΑΡΟΝ (Ακρωτήρι) ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΜΑΝΗ
Βρισκόταν μπροστά από ναό, μάλλον του Ποσειδώνα, που ήταν σα σπηλιά (Παυσ. 3,25,4).
ΤΕΓΕΑ (Αρχαία πόλη) ΑΡΚΑΔΙΑ
Βρισκόταν μέσα στο Ναό της Αθηνάς Αλέας, δίπλα στο άγαλμα της θεάς. Ηταν έργο του Σκόπα (Παυσ. 8,47,1).
Βρισκόταν μέσα στο Ναό της Αθηνάς Αλέας, δίπλα στο άγαλμα της θεάς. Ηταν έργο του Σκόπα (Παυσ. 8,47,1).
Βρισκόταν στη λεγόμενη Κοινή Εστία των Aρκάδων και έφερε τραύμα στο μηρό από την πρώτη μάχη με τους γιους του Ιπποκόωντα (Παυσ. 8,53,9).
Το παλιό άγαλμα της Αθηνάς Αλέας το είχε κλέψει ο Αύγουστος μαζί με τα δόντια του Καλυδώνιου Κάπρου για να εκδικηθεί τους Αρκάδες, πλην των Μαντινέων, γιατί είχαν συνεργαστεί με τον αντίπαλό του Αντώνιο. Το είχε πάει στη Ρώμη, όπου όπως αναφέρει ο Παυσανίας το έβλεπε κανείς μπαίνοντας στην αγορά της πόλης. Από τα δόντια του Καλυδώνιου Κάπρου το ένα είχε σπάσει την εποχή του Παυσανία, ενώ το άλλο βρισκόταν σε κάποιο Ιερό του Διονύσου στους αυτοκρατορικούς κήπους της Ρώμης (Παυσ. 8.46.1,5).
Το άγαλμα της Αθηνάς που είδε ο Παυσανίας το είχαν φέρει οι Τεγεάτες από το δήμο των Μανθυρέων όπου η θεά αποκαλούνταν Ιππία, γιατί κατά τη γιγαντομαχία είχε επιτεθεί στον Εγκέλαδο πάνω σε άρμα που έσερναν άλογα. Τελικά είχε επικρατήσει και εκεί να αποδίδουν στην Αθηνά το προσωνύμιο Αλέα (Παυσ. 8,47,1).
Ο Απόλλων είχε το προσωνύμιο "Αγυιεύς" γιατί γύριζε μαζί με την αδελφή του την Αρτεμη τα μέρη που δεν είχαν δώσει καταφύγιο στη μητέρα τους τη Λητώ και τιμωρούσε τους κατοίκους (Παυσ. 8,53,1). Τα αγάλματα του Απόλλωνα Αγυιέα ήταν τέσσερα, γιατί είχε αφιερώσει ένα κάθε μία από τις τέσσερεις φυλές των Τεγεατών (Παυσ. 8,53,6).
ΦΛΙΟΥΣ (Αρχαία πόλη) ΝΕΜΕΑ
Επίχρυσο κατά το μεγαλύτερο μέρος της επιφάνειάς του, το είχαν τοποθετήσει οι Φλιάσιοι στην αγορά τους και το τιμούσαν για να μην καταστρέφονται τα αμπέλια από τον αστερισμό Αιγός (Παυσ. 2,13,6).
Λάβετε το καθημερινό newsletter με τα πιο σημαντικά νέα της τουριστικής βιομηχανίας.
Εγγραφείτε τώρα!
